เรารู้จักกับเพื่อนมา 3 ปี สนิทกันมาก ไปไหนมาไหนด้วยกันบ่อยๆ ทำงานอยู่ด้วยกันตลอด คุยกันทุกวัน ปรึกษากันบ้าง บางเรื่องเพราะเขาเองก็เป็นคนคิดมาก เราเองก็คิดมากเช่นกัน มีหลายๆเรื่องที่คุยกัน ความเห็นไม่ตรงกัน ก็ชอบทะเลาะแล้ว งอลกัน โกรธกัน แปบเดียวก็ดีกัน แค่คนใดคนหนึ่งเริ่มชวนคุย แต่ความสัมพันธ์ระหว่างเรามันมักจะมีอะไรมากั้นไว้ ทุกครั้งที่เราคิดจะล้ำเส้น มันก็เหมือนจะมีอะไรบางอย่างมากระชากกลับอย่างแรง (เอื้อ แรงมาก เจ็บด้วย) เราต่างคน ต่างมีคนของหัวใจนะ แต่บางครั้งที่เราอยู่กับแฟน เราก็มักจะคิดถึงเขาอยู่บ่อยๆ จนเราเลิกกับแฟน ก็มีเขาและเพื่อนๆอยู่ข้างๆ ตอนนั้นไม่ได้คิดอะไร ก็แค่รู้สึกดี และโชคดีที่มีเพื่อนอย่างเขา แต่ไปๆมาๆ นับวันความรู้สึกยิ่งทวีคูณ ยิ่งห่างกัน ยิ่งคิดถึง อยากคุย อยากเจอ จู้จี้ ขี้บ่น ขี้หึง นานาสารพัด ทำไปโดยไม่รู้ตัวเอง พอเริ่มรู้สึกตัวมันก็ถอนใจไม่ขึ้นแล้ว
นี่เรารักเพื่อนสนิทเราจริงๆ หรือแค่เหงาที่เราไม่มีใคร หรือหลงเพราะเขาใจดีและอบอุ่น หรือแค่เราผูกพันธ์กันแน่ ??