เราทำงานอยู่บริษัทเล็กๆ แห่งหนึ่ง มีพนักงานนับแล้วไม่ถึง 7 คน เรามีความสุขกับการทำงานที่นี่ เพราะว่าเจ้านายน่ารัก ดีกับพนักงานทุกคน เพื่อนร่วมงานข้างๆ ก็เข้ากันได้ดี แล้วเราก็รักงานนี้มาก จึงทำมาได้สักพักใหญ่แล้ว ทั้งๆ ที่มีสิ่งมีชีวิตหนึ่งที่รบกวนจิตใจเรามาตั้งแต่เข้ามาทำงาน ร่วมหลายเดือนแล้ว (นางมาทำงานหลังเราประมาณสามสี่เดือน) อายุอานามก็ปาไปสามสิบปลายๆ นางเป็นคนช่างพูด พูดได้ตลอดเวลา พูดไปเรื่อยหาสาระแก่นสารไม่ได้ ชวนคนนั้นคนนี้คุยทั้งวัน ซึ่งจุดนี้มันก็รบกวนเราอยู่ไม่น้อย เพราะว่างานเราค่อนข้างต้องใช้สมาธิ ซึ่งเราก็ได้บอกกับพี่แกไปแล้ว แต่ก็ไม่บังเกิดผล และนั่นทำให้เกิดความบาดหมางกันตั้งแต่นั้นมา รวมๆ แล้วก็ปาไปครึ่งปี ปกติเราเป็นคนนิ่งๆ เวลาทำงาน แต่ตอนคุยเฮฮาเราก็คุย แต่กับพี่คนนี้คือเราจะไม่ปฏิสัมพันธ์ใดๆ ด้วยเลย เพราะว่าเราเคยพยายามจะเข้าหา เช่น การทักทายยามเช้า แต่ผลที่ได้รับคือความเฉยเมย ทักกลับส่งๆ และไม่เคยทักเราก่อนด้วย ทำให้เราไม่คิดจะไปยุ่งเกี่ยวด้วยอีก ไม่เคยโพสด่าหรือพูดถึงในเฟสเลย


กระทั่งวันหนึ่ง เราเขียนใบเบิกค่าเดินทางไปยื่นให้หัวหน้า แล้วหัวหน้าก็เอาไปส่งให้นางดำเนินการต่อ (นางอยู่ฝ่ายการเงิน) นางก็บ่นด้วยสีหน้าอารมณ์เสียประมาณว่าเอามาให้อะไรป่านนี้ ไม่ทำให้หรอก หัวหน้าก็บอกด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนให้นางทำ นางก็รับมาทำแบบหน้าบูด (คืองานแกรป่าววะ) ซึ่งจุดนี้แหละ เรามองว่าการกระทำนางมันไร้สาระอะ เราก็โพสลงเฟส ประมาณว่าแก่แล้วอย่าทำตัวปัญญาอ่อน มีหน้าที่อะไรทำก็ทำไป (ยอมรับว่านิสัยเสียไปหน่อย แค่อยากระบาย)


ผ่านไปเกือบอาทิตย์ ก็มีวันเกิดเรื่องขึ้นอีก วันทำงาน ตอนเช้าหลังออดทำงานดัง เรากำลังทำงาน นางก็เดินมาหาและพูดกับเราด้วยท่าทีหยาบคาย
พร้อมทั้งเท้าสะเลวต่อด้วยชี้หน้าว่า "เห็นไฟมั้ย คิดจะเปิดรึป่าว แอร์คิดจะเปิดช่วยกันมั้ย?" ด้วยเราเป็นคนมีหน้าที่ตายด้านอยู่แล้วก็เลยมองหน้าแกแบบหูทวนลม (มันคงจะดูกวนอย่างมาก) ในใจเรารู้อยู่แก่ใจนะว่าเราทำอะไร ไม่ใช่ว่าเราไม่เคยทำ แต่แค่ตอนเราทำนางไม่เคยเห็นหรือไม่ใส่ใจก็เท่านั้นเอง แล้ววันนั้นเราลืมเปิดเพราะเรานั่งทำงานก่อนเวลาอยู่หน้าคอม มันเลยลืมมองดูภายนอกไปว่ายังไม่ได้เปิดไฟนี่หว่า.... กลับมาที่หลังจากนางต่อว่าเราแล้ว เราก็เลือกที่จะเงียบ แล้วนางก็เดินอารมณ์เสีย ทำเสียงตึงตัง บ่นด้วยความหยาบคาย ทั้งที่เจ้านายก็อยู่บริเวณนั้น


แล้วล่าสุดวันนี้เลย นางคงทนไม่ไหวแล้ว เพราะนิสัยนางคือไม่ใช่คนขี้อดทนอะไรหรอก ด่าเราตอนพักเที่ยง ขึ้นKuขึ้นMung ยกเรื่องเปิดปิดไฟขึ้นมาด่า เราก็ทำหน้าแบบเฉยชาให้นางว่าต่อไป นางบอกว่านางเห็นโพสเราในเฟส เราก็ยอมรับว่าหมายถึงนางนั่นแหละ ทีนี้นางก็ด่าเราว่าเราเป็นหมารอบกัด อย่าทำนิสัยอย่างนี้ มีอะไรก็มาคุยกันตรงๆ พูดแบบขึ้น Ku  ด่าว่าเรากวนteen ลอยหน้าลอยตา บอกว่าอยากจะถีบหน้าเราตั้งแต่เห็นโพสและตอนนี้ เราก็บอกว่า "อยากถีบก็มาถีบสิคะ" นางก็จะถลาเข้ามา แต่มีพี่แม่บ้านยั้งไว้อยู่ พอเห็นว่าเราไม่ได้ดิ้นอะไร นางก็เดินกลับโต๊ะพร้อมกับบ่นด่าเราไปตลอด มีคำนึงบอกว่า "นิสัยแบบนี้อย่าหวังว่าจะมีผั วเลย" -___- ไม่ได้เจ็บใจนะคะ เพราะว่าชีวิตโสดตอนนี้ก็ดี อายุ 26 ทำงานหาเงินไปก่อน แต่ออกแนวละเหี่ยใจมากกว่าที่ว่าไม่มีอะไรจะด่าจนต้องโยงเข้ามาเรื่องนี้เลยเหรอ เฮ้ออออออออ แล้วที่น่าประหลาดใจก็คือนางโทรหาเพื่อนที่ดูทรงมีอิทธิพล พูดให้เรารู้สึกว่าเราอาจจะโดนดักตีอะไรประมาณนี้


สำหรับเรามองว่ามันมีเส้นขั้นอยู่นะคะระหว่างคนพูดตรงกับคนปากสุนัข คนพูดตรง เค้าจะตำหนิวิจารณ์เราอย่างตรงไปตรงมา ที่มาพร้อมกับความหวังดี และมีความสุภาพ ไม่มุ่งหวังให้อีกฝ่ายเจ็บปวดเสียใจ แต่คนปากสุนัขคือคนที่อยากจะพูดอะไรก็พูด โดยไม่สนใจว่าสิ่งนั้นจะทำลายอีกฝ่ายแค่ไหน และถ้าหากว่านางเป็นคนพูดตรงๆ เราคงจะคุยกับนางอย่างดีด้วยเหตุผล เพราะพื้นฐานเราแล้วก็เป็นคนตรงๆ กับอีกอย่างคือไม่พูดเลย อย่างในกรณีที่เจอคนปากสุนัข เราก็จะไม่ต่อปากต่อคำด้วย


มาถึงตรงนี้เหมือนเป็นการมาระบายเสียมากกว่า ตัวเราเองยังอยากทำงานที่นี่ไปอีกนาน เราควรทำอย่างอื่นอย่างใดที่ดีกว่านี้มั้ยคะ น้อมรับฟังค่ะ หรือใครอยากจะแชร์ประสบการณ์เพื่อนร่วมงานแย่ๆ (สำหรับคุณ) ก็ได้นะคะ อยากรับฟังทุกคนค่ะ


ท้ายนี้อยากก็อปวดลีหนึ่งในทวิตเตอร์ที่ว่า [Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้"เกลียดKuหรอ? นั่นมันเป็นปัญหาของMung ไม่ใช่ปัญหาของKu  #สวัสดี"