เมื่อวานนี้..
สาวน้อยผู้อ่อนวัยกว่าเอ่ยชมขึ้นมาว่า
ข้าพเจ้าเป็นคนมีไฟ จริงจัง และทุ่มเท

วันนี้..
ชายหนุ่มผู้สูงวัยกลับตำหนิว่า
ข้าพเจ้าเป็นคนสุดโต่ง!

ใจของข้าพเจ้าเพิ่งจะฟูได้ไม่นาน
ก็แฟบและร้อนไปด้วยโทสะเสียแล้ว

สองคำนี้มีความหมายแตกต่าง
แต่มันก็อาจเป็นสิ่งเดียวกัน
เหมือนลูกเต๋าที่มีหลายมุม
แล้วแต่ว่าเราจะหยิบมุมไหนขึ้นมาดู

ข้าพเจ้ามิได้กำลังติติงผู้ใด
นอกจากติงใจตัวเองที่อ่อนไหว
ฟูและแฟบไปตามการกระทบ
ทั้งๆที่มันไม่มีแก่นสารอะไรเลย
นอกจากการกระทบกับของรูปกับรูป

เมื่อลองนั่งพิจารณา
ถึงการตัดวงจรของอาการแฟบ
ที่เพิ่งดับไปสดๆร้อนๆ
จึงมองเห็นเป็นจังหวะช้าๆได้ว่า..

1. หูกระทบเสียง
2. ใจแปลความหมาย
3. ใจปรุงความเป็น "ตัวกู"
4. รู้สึกร้อนที่ใบหน้า
5. รู้ว่านั่นคือ "ความโกรธ"
6. ความโกรธดับลง


เพียงแค่ไม่คิดทบทวนถึงเสียงที่ได้ยินจากข้อ 1 อีก
ก็ไม่ต้องทุกข์กับอาการแฟบของใจแล้ว

ใช่ เราไม่ควรจะเลียซาก
ของอดีตที่มันผ่านไปแล้ว
เพราะชีวิตจริงมีอยู่แค่ขณะเดียว

// อย่าเอาจริงเอาจังอะไรกับโลกธรรมทั้งแปดเลย //