ใกล้จบแล้วสินะ ฉันรู้สึกว่าที่นี่ดูอบอุ่นและเป็นกันเอง เอาตรงๆเลยฉันไม่เคยคิดจะเรียนมหาวิทยาลัยเอกชน แต่เพราะคนในครอบครัวต้องการให้ฉันเรียนที่นี่ สิ่งที่ฉันได้เห็นและรับรู้ครั้งแรก คือ การสอบสัมภาษณ์ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นการทดสอบของการเป็นนักศึกษาที่นี่ อาจารย์ที่สัมภาษณ์ฉันท่านดูดุมาก แต่พอได้คุยกับท่านแล้ว กลับรู้สึกอยากลองที่จะเรียนที่นี่ เพราะท่านได้บอกกับฉันว่า "ลองเปิดใจ และมีความสุขกับการเรียนที่นี่ เราอยู่กันเป็นครอบครัว ไม่ใช่แค่ครูกับลูกศิษย์ แล้วเธอจะมีความสุขกับมัน"  วันที่เปิดเทอมวันแรก ฉันไม่รู้ว่าคณะอื่นรับน้องกันแบบไหน แต่คณะนิเทศศาสตร์ รับน้องกันสนุกมากแม้จะกลับบ้านดึก (ลืมบอกไปบ้านฉันอยู่ไกลมหาลัยมาก) ที่สำคัญฉันยังได้พบเพื่อนใหม่ที่มาจากคนละที่ คนละภาค ทั้งต่างจังหวัดและในเมือง  เวลาเรียนอาจารย์สั่งงานอะไรเพื่อนๆในห้องก็จะช่วยเหลือกันเต็มที่ ตอนที่ฉันและเพื่อนๆก็ศึกษาชั้นปีที่1 และรอสอบ ”ไฟนอล” มันทำให้เราได้ช่วยกันและพร้อมที่จะไปพร้อมกัน เวลาทางมหาวิทยาลัยจัดกิจกรรมอะไรมันทำให้นักศึกษามีความสามัคคี ร่วมมือกัน ช่วยกันเต็มที่ จึงทำให้ฉันรู้จักเพื่อนมากมาย เพื่อนที่ต่างคณะกันและเพื่อนต่างห้องร่วมไปถึงรุ่นพี่ ช่วงนักศึกษาจึงสนุกมาก แต่ก็เหนื่อยมากกับการเรียนเพราะแต่ละงานมันเป็นอะไรที่อยากสุดๆ ฉันรู้สึกว่าฉันโชคดีมากที่ฉันได้มาเรียนปริญญาตรีที่มหาวิทยาลัยหอการค้าไทยแห่งนี้ และฉันได้มีโอกาสเป็นนักศึกษาของที่นี่ ที่นี่ได้สอนเรื่องต่างๆ จึงทำให้ฉันกล้าที่จะแสดงออกมากขึ้น มหาลัยที่นี่อาจจะไม่สวยงาม ไม่ใหญ่กว้างเหมือนกับที่อื่น  แต่ฉันกล้าที่จะพูดว่าอยากจะให้นักศึกษารุ่นต่อไปอย่าดูแต่ภายนอก ให้เข้ามาศึกษาก่อนแล้วจะรู้ว่ามีความสุขมากๆ