เราอายุ 36  ค่าแรง 1 หมื่นบาท เก็บหอมรอมริบไว้ เดือนละ 4 พัน เพราะเผื่อฉุกเฉินตกงานหรือป่วย ที่เหลือ ส่งให้แม่และเป็นใช้จ่ายส่วนตัว แต่ปัญหาคือแม่ขอเงินเพิ่มเพราะ แม่เลี้ยงยายอายุ 80 กว่า เข้าโรงพยาบาลเดือนละ 2 รอบ ยายมีลูก 5 คน  ไม่มีใครส่งเสียเลี้ยงดูเลย นานๆส่งทีมันไม่พอกิน แม่เลี้ยงหลานอายุ 14 กำลังเรียนหนังสือ แม่มีลูก 3 คน เราเป็นคนโต หลานอายุ 14 เป็นลูกของน้องสาวกับแฟนเก่า ตั้งแต่คลอด พ่อของเด็กก็หายไปไม่เคยส่งเสียเลี้ยงดูจนกระทั่งอายุ 10 กว่าขวบ พึ่งจะมาส่งแต่ นานๆส่งที ไม่พอกิน น้องสาวแต่งงานใหม่มีลูกใหม่แต่ให้แม่สามีเลี้ยง ตั้งแต่ซื้อรถมือ 1 เงินผ่อนก็ไม่มีเงินเหลือส่งให้ลูกอีกเลย ลูกคนที่ 3 ของแม่เป็นผู้ชายสุดท้อง อายุ 33 เคยทำงานเงินเดือน 2 หมื่น แล้วจู่ๆ ก็ลาออกมาอยู่บ้านทำไร่ทำสวนของแม่ แม่ก็ไปช่วยทำจนไม่ได้พักผ่อน แม่แก่แล้ว อายุ 60 กว่าๆ ทำงานหนักมาทั้งชีวิต น้องไปทำไร่คือไม่เต็มร้อยทำๆหยุดๆ คนที่ทำจริงๆ ก็คือแม่  ทั้งทำงานบ้าน ทำอาหาร จ่ายตลาด ซักผ้า ของทุกคนในบ้าน น้องไม่เคยช่วย แม่เหมือนเป็นคนใช้ เหตุผลของน้องที่ลาออกงานมา เพื่อที่จะกลับมาเลี้ยงแม่ ฟังแล้วน่าภาคภูมิใจ แต่ความจริง  ทำไร่ไม่มีรายได้เหลือเลย น้องยิ่งทำหนี้ยิ่งเพิ่ม เอาบ้าน ที่บ้านของแม่และ ที่ยาย ไปกู้เงินไฟแนนซ์ แล้วไม่มีปัญญาส่งรายเดือน เงิน ค่าน้ำ ค่าไฟ  ค่าอินเตอร์เน็ตเราจ่าย  เงินกิน ใช้ จ่าย ก็ขอแม่ เงินทำไร่ทำสวนก็ขอแม่ หนี้เงินกู้ก็ขอแม่ จนแม่ทนไม่ไหวบอกให้ไปหาทำงาน น้องก็ไม่ไป จนเราทนไม่ไหวเราเลยบอกมันไปทำงาน น้องบอกว่า ถ้ากุไปทำงานใครจะเลี้ยงแม่เลี้ยงยาย เรางงมาก เพราะเราคุยกับแม่ น้องไม่ได้เลี้ยง มีแต่แม่เลี้ยงทุกคนในบ้าน แล้วแม่มีรายได้ทางเดียว ก็ คือเราส่งเสียอยู่คนเดียว มันจะไปพอได้ไง กินตั้งกี่คน น้องชายไม่เคยสนใจเลยว่าครอบครัวจะมีกินมั้ย งานไม่ค่อยไปทำ แต่มีเวลาไปร้องเพลงเปิดหมวกกับเพื่อนๆเพื่อหารายได้เข้าโรงเรียนเพื่อแข่งฟุตบอลประจำปี ทำแบบนี้ทุกปี คือใส่ใจมีเวลาให้คนอื่น ครอบครัวจะอดตายยังไงก็ช่าง เราปวดหัวมาก เครียดมาก เพราะเราก็ไม่มีปัญญาหาเงินได้มากกว่านี้อีกแล้ว เราผิดมั้ยที่รู้สึกโกรธน้องๆกับน้าๆของเราที่ไม่ช่วยอะไรเลย ปากก็บอกว่ารักแม่ทุกคน แต่ไม่ช่วยห่าอะไรเลย เห็นแก่ตัวกันทั้งนั้น เบื่อแม่เราที่ทำตัวเป็นขี้ข้าให้ลูกชาย ไม่รู้จักโต อนาคตจะเป็นยังไงยังไม่รู้เลย