อยากถามเพื่อนๆ ที่เพิ่งโสดไม่ถึงปีว่าช่วงแรกๆ ที่อาจจะต้องปรับตัวในการอยู่คนเดียว ให้เหมือนก่อนจะมีแฟน มันจะเกิดความเหงาแหละ เลยอยากรู้ว่ามีวิธีรับมือและจัดการกันยังไงคะ ส่วนตัวคิดว่าก็คงหาไรทำ สิ่งท

คือเราทำงานไกลบ้านคะ...ไกลแบบกลับเสาร์-อาทิตย์ไม่ได้ ประเด็นคือ ไม่มีแฟน ส่วนเพื่อนก็กลับบ้านกันหมดเวลาวันหยุด บางทีก็รู้สึกท้อ...เหนื่อย...อยากกลับบ้านไปหาพ่อแม่ ถามเพื่อนๆ ที่ทำงานไกลบ้านหรือเรีย

เราอยากรู้ค่ะเราเหนื่อย เรารู้สึกว่าเราไม่เหมาะกับการมีแฟน เราว่าเราควรอยู่คนเดียว

เหงากันบ้างมั้ยคะ หรือว่ามีกิจกรรมอะไรทำแก้เหงาบ้างคะ

อยากรู้ว่าถ้าชีวิตคนที่อ่านประโยคนี้อยู่เป็นแบบนี้จะรู้สึกยังไงคะ ไม่เคยได้ไปไหนมาไหนคนเดียวทั้งๆที่ดูแลคัวเองได้ ไม่เคยได้กำหนดเวลานอนเองห้ามนอนดึกห้ามตื่นสาย ห้ามนอนคนเดียว ห้ามขาดเรียนทั้งที่จำเป็น

ใกล้ปีใหม่กำลังจะผ่านไปอีกปีแล้ว หลังจากก้าวเข้าวัย 40++  แบบโสดๆตัวคนเดียว ไม่มีลูกไม่มีแฟน สุข ทุกข์ เหงา  ปนเปกันไปในแต่ละวัน สมาชิกที่เคยผ่านช่วงเวลาแบบนี้ แชร์ประสบการณ์ หรือแนวทางดีๆ ส

ตามหัวข้อเลยค่ะ คือตั้งแต่เกิดมาเรามีแฟน 2 คน ซึ่งคนแรกเขาทำเราไว้เยอะมากค่ะ ทั้งนอกใจ สารพัดสิ่ง จนทำให้เรากลายเป็นคนกลัวความรักไปเลยค่ะ จากผู้หญิงที่อารมณ์ดี เฮฮา มองโลกในแง่ดี กลายเป็นคนอารมณ์ร้อน

เราเข้าใจว่า  มันเป็นเวลา และพื้นที่ส่วนตัวของเขานะแต่เราไม่สบายใจ จิตตก และโทษตัวเอง เป็นเพราะเราแก่ อ้วน ไม่ดีพอ ไม่นน่ารักหรือ เราทำให้เขาเหงา เราเชื่อใจเขานะ แต่ก็อดที่จะคิดน้อยใจไม่ได้ และแน

เราจะสามารถจัดการความรู้สึกโดดเดี่ยวได้อย่างไร เรามีครอบครัวที่ดี มีแฟน มีเพื่อน แต่ทำไมถึงรู้สึกโดดเดี่ยว ท่ามกลางสังคมที่ดีแต่กลับรู้สึกว่าเราไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของสังคมนั้น ปกติเป็นคนที่เวลาทุกข์ใจ