เทออายุ 26 เทอเป็นครู ทอเรียนจบก็สอบบรรจุได้เลย ฟังแล้วดูดี
............แต่ไม่ได้เป็นอาชีพที่เทอเลือกเอง และก็ไม่แน่ใจด้วยว่าเทอชอบอาชีพนี้มัย ตั้งแต่เล็กจนโตเทอจะใช้ชีวิตตามที่พ่อแม่หรือคนรอบข้างบอกให้เทอเดินเสมอ จนในวันนี้...เทอกลายเป็นคนที่ไม่มีเป้าหมายในชีวิต ไม่มีความสุขกับชีวิต เทอไม่เคยมีเพื่อนสนิทแบบคนอื่นๆ ไม่เคยมีแฟน เมื่อย้อนกลับไป 26 ปีที่ผ่านมา เทอไม่เคยมีช่วงเวลาที่ดีที่สุดในชีวิต และไม่เคยมีช่วงเวลาที่เลวร้ายที่สุดในชีวิต เทอไม่มีช่วงเวลาที่พิเศษใดๆให้จดจำ มันว่างเปล่าว... ไม่มีใครทักเฟส ไม่มีเสียงโทรศัพท์ ไม่มี......
..........ตอนนี้แม่เทอบอกให้เรียน ป.โท เทอก็ไปสมัครทั้งที่ไม่รู้ว่าเพื่ออะไร....
........เทอหวังเพียงเมื่อเทออายุ 30 เมื่อมองย้อนกลับมามองจะมีช่วงเวลาที่พิเศษให้จดจำบ้าง ไม่ว่ามันจะดีหรือเลวร้าย
.........เทอควรทำอย่างไร........
#การอยู่ไปวันๆโดยไม่รู้จุดหมายมันเหนื่อยนะ