คห 11 เขียนได้ดีค่ะ  เราชอบนะคะ เป็นความเห็นที่ใกล้เคียงกับแก่นของนิยายที่สุดแล้ว แต่ต้องยอมรับว่า แนวคิดแบบนี้ ไม่ค่อยพบเห็นบ่อยนักในละครไทย คนดูบางคนอาจรู้สึกว่า เรื่องของคนธรรมดาแบบนี้ ไม่เห็นต่างอะไรกับชีวิตจริงของเค้า น่าเบื่อ ไม่อยากดู

เราเองพยายามอธิบายให้ใครๆฟังไปทำนองนี้แหละค่ะ แต่เราทำไม่ได้ดีเท่าคุณ เลยพยายามใช้คำว่า ดี ไม่ดี เข้ามาช่วย เพราะเข้าใจได้ง่ายกว่า
เพราะกระแสเชียร์พิตะวัน ถล่มมินต์จนเละนั้นมันเยอะมากเกินไป และไม่สมเหตุผลเลย เช่น ใช้คำด่าหยาบคายต่างๆนาๆ  กล่าวหาว่าไม่ยอมจูบกับรวิศ แต่คบได้ไม่กี่วันก็นอนกับรชานนท์ ซึ่งมันไม่ใช่เลย เค้ารักกันมาตั้งนานแล้ว แม้แต่ตอนที่รักกันแล้ว มินต์ยังไม่ยอมอยู่กับรชานนท์ง่ายๆ ต้องแต่งงานกันก่อน

เราเป็นนักนิเทศศาสตร์คนนึง เราเชื่อมั่นในอิทธิพลของสื่อ ซึ่งกระแสที่บิดเบือนต่างๆเหล่านั้น อาจจะส่งผลต่อความคิดของเยาวชนได้ เราก็ได้บทเรียนจากเรื่องต่างๆในสังคมมากพออยู่แล้ว เช่น เรื่องกระแสชื่นชมเปรี้ยวหั่นศพ

เหตุผลที่เราพยายามตอบกระทู้ต่างๆที่เป็นกระแสเกลียดมินต์ เชียร์พิตะวัน เพราะเราคิดว่า ถึงละครจะทำให้เรื่องมันเสียสมดุล หรือบิดเบี้ยวไปแล้ว แต่อย่างน้อยก็มีสักเสียงนึงในโลกโซเชียลจะคอยดึงไว้ไม่ให้มันสุดกู่มากนัก โดยหวังจะให้ผู้ผลิตละคร/ผู้เกี่ยวข้อง รายต่อๆไปช่วยให้ความสำคัญกับแก่นของนิยายให้มากกว่านี้ เสียดายบทประพันธ์ดีๆ ค่ะ