พอดีผมเพิ่งเลิกกับแฟนมาครับ ยังทำใจไม่ได้เลย เหตุผลที่ผมโดนบอกเลิกเพราะผมดีมากๆเสมอต้นเสมอปลาย  ทุกๆวันผมจะไปรับเค้า บางวันกินข้าวด้วยกัน  ไปรับไปส่งที่ไหนไปได้หมด ไม่เคยทะเลาะกันเลยสักครั้ง แต่ในความเสมอต้นเสมอปลายนี้มันทำให้เค้ารู้สึกว่าผมนั้นไม่ใช่ มันคือความน่าเบื่อใช่รึปล่าวครับ ผมเสียใจมากๆเลยตอนนี้ ทั้งๆที่ทุ่มเทและหวังดีกับเค้ามาตลอด ตั้งแต่คบกันมาผมไม่เคยล่วงเกินแตะเนื้อต้องตัวเค้า แต่ทุกอย่างต้องมาพังลงเพราะความทุ่มเทนี้ มันบีบหัวใจผมมากๆเลย สมองก็คิดได้นะว่าอย่าเศร้า อนาคตข้างหน้าต้องเจอคนดีๆที่เข้ากัน แต่คือคนที่อยู่ในอนาคตของผมคือเค้าไปแล้วอ่ะ นิสัยเค้าความชอบของเค้าตรงกับคนที่ผมตามหามานาน แล้วผมต้องมาเลิกกับเค้าทั้งๆที่ทุกอย่างดีมาตลอดไม่เคยมีเรื่องไม่ดีเลย ผมจะลืมเค้าได้ยังไง นี่พิมพ์ไปน้ำตาไหลไป ผมกลายเป็นคนอ่อนแอทันทีทั้งๆที่เมื่อก่อนร้องไห้ยากมาก เพื่อนตั้งแต่ประถมไม่เคยมีใครเห็นน้ำตาของผมเลย แต่วันนี้น้ำตามันไหลไม่หยุด ออกไปข้างนอกก็คิดถึงเค้า เวลาผมทำอะไรผมมักจะคิดถึงเค้า มันเลยทำให้ผมคิดถึงตัวเองตอนที่คิดถึงเค้า แล้วภาพหน้าเค้าก็จะลอยขึ้นมา สำหรับผมเค้าคือแฟนคนแรก ผมรักเค้ามากจริงๆ ตั้งแต่คบกันมาผมยังไม่เคยบอกรักเค้าเพราะไม่อยากพูดคำๆนี้บ่อยๆจนมันเป็นแค่คำติดปากเพราะคำๆนี้สำหรับผมมันสำคัญมากมันมาจากความรู้สึกจริงๆ แต่ตอนนี้มันสายไปแล้วที่จะพูดออกมา  ที่ผมมาตั้งกระทู้นี้เพราะอยากบอกเพื่อนๆว่าความเสมอต้นเสมอปลายมันดี แต่ก็ต้องมีสิ่งพิเศษๆสร้างสีสันกับชีวิตคู่บ้างจะได้ไม่ต้องมาเสียใจแบบผม