** เสียงร้องของถุงมือกวีปริศนา ณ ชายป่าไร่อาถรรพณ์ **
      - - - - - - -  - - - - - - -  -
เบื้องบุราณ ชายคา ไร่อาถรรพณ์
อาศรมรุกข์ เปลี่ยวร้าง กลางเหมันต์
ชาอู่หลง รำพัน บทกวี

--- กวีชา ร่ายท้า สุธาหมอก
สัพยอก ลมหนาว ราวตีสี่
ขึงแพรม่าน อัศจรรย์ พรรณภักดี
เขียวขจี ขจาย ร่ายขจร

--- ก่อนใบชา บำบวง พฤกษ์สรวงผึ้ง
ดาวคะนึง น้ำค้าง กลางสิงขร
แทบอุ้งเท้า โสมองค์ อลงกรณ์
สรรค์ผัสสะ ประภัสสร ว่อนดงดอย

--- มิอยากให้ ใครเด็ด ยอดใบข้าฯ
ลุ้นยอดกล้า เบ่งบาน ให้ผ่านย่อย
เหลือใบอิ่ม เอนอ่อน ยั่วหนอนน้อย
ซึ่งรอคอย น้ำค้าง พราวพร่างใบ
ซอกซอน ภุมริน ศิลป์ไพรสณฑ์
ลืมหวาดกลัว เล่ห์คน ระคนสมัย
ไร้ลมโชย โรยพิรุณ ลุ้นละไม
เหมือนจับไข้ มธุรส อดปราณี

---ณ เบื้องหน้า จิตรลดา ป่าสวรรค์
บานกลีบจันท์ สีตลรัศมี
ชาน้อยน้อย ร้อยลำนำ ขำชีวี
ปณิธาน ใบชาดี มิเสื่อมคลาย

--- บทกวี ข้าน้อย อันต้อยต่ำ
โปรดอย่าขำ ความนัย เผลอไผลผาย
ไยส่ายพักตร์ ยักไหล่ ไพล่หลังย้าย?
ยั่วหญิงชาย งันงง หลงรำพัน

--- แปลงร่าง สรงวิญญาณ สนานฝน
อิทธิฤทธิ์ นภดล ดาลฝนฝัน
สันติสุข อาลัย ไร่สายัณห์
พิลาปขวัญ ประสัยห์ ชาไร่ดอย ...

... ชิมเมโจได๋ ชิมเมโจได๋
งูอะไร? งูอะไร? โผล่หัวบ่อย
อ้าว !? ไม่ใช่ นี่คือหนอนตัวน้อยน้อย
แกล้งสำออย..ใส่ถุงมือใบชา
( แกล้งเผลอหลุดออกมา.. ‘ใบชา’ เอง !!
อลเวงไร่ใบชา..สุขาวดี...
อลเวงปรัศนี..สุชีวา...
...โอ้!.อัตตาหนอนน้อยล่องลอยไกล.... )

  ' ถุงมือใบชา '    ๒๙/๖/๖๐