โพสต์ครั้งแรกครับ....ผิดพลาดไปขออภัยครับ
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมแต่งงานกับแฟนผม แล้วให้แฟนผมย้ายมาเข้าอยู่ที่บ้านผม แล้วผมก็ต้องออกไปทำงานทุกวัน หยุดวันอาทิตย์ที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ผมมาอยู่บ้านของแม่ แม่ย้ายไปอยู่ที่ห้องนอนเก่าของผม ทีนี้ ที่บ้านผมเป็นคนหัวโบราณมากกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นผู้หญิงทั้งหมด ไม่มีใครที่เคยแต่งงานแล้วออกเรือนไปอยู่บ้านผู้ชายเลย น้าสาวก็ให้น้าเขยย้ายมาอยู่ที่บ้าน ทีนี้ ตอนย้ายเข้ามาบ้านผม แฟนผมกำลังท้องได้ประมาณ 4 เดือน และแฟนผมไม่ได้ทำงานเนื่องจากที่ทำงานแฟนผมปรับโครงสร้างใหม่ รับแต่คนมีวุฒิป.ตรี แต่แฟนผมยังไม่มี เลยยังว่างงาน และครอบครัวแฟนผมอยู่ต่างจังหวัดทั้งหมด ทางฝั่งแฟนผมก็ไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเองกัน ไปทำงานต่างจังหวัดก็ไปเช่าอยู่ เลยให้แฟนมาอยู่ที่บ้านผมเพราะว่าจะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่า ก็ดีครับ ประหยัดดี แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า ครอบครัวผม ทั้งยาย น้า แม่ เป็นคนปากร้าย พูดจาไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น แฟนผมก็เป็นคน sensitive และติดนิสัยขี้เกียจเป็นทุนเดิม แต่ตอนเข้ามาบ้านนี่ดีขึ้นมากละครับ พอย้ายมาอยู่ที่บ้าน แม่ผมก็ใช้นู่นนั่นนี่ สั่งนู่นนั่นนี่ แฟนผมว่างเป็นไม่ได้เลย ว่าให้ตลอด เวลาว่าเวลาด่า ไม่เคยถามก่อน เช่น ต้องซักผ้าแฟนผมไม่ได้ซัก เพราะว่าเครื่องซักผ้าน้าใช้อยู่ เลยนั่งเล่นโทรศัพท์รอไปเรื่อย แม่ผมมาเห็นก็จะด่าว่า "บอกให้ซักผ้าไม่ซัก มัวแต่นั่งเล่นมือถืออยู่นั่นแหละ" แทนที่จะเป็น "ทำไมไม่ซักผ้าล่ะ ทำไมมานั่งเล่นมือถือ" เป็นต้น เรื่องนี้ผมไม่ได้ฟังแฟนผมข้างเดียวนะครับ ผมเจอกับตัวด้วย เลยกล้าพูดว่าแฟนผมไม่ได้โกหก และหลายๆอย่างหลายๆเรื่อง มันทำให้แฟนผมกดดันและไม่กล้าพูด มาร้องไห้กับผมหลายครั้ง บอกว่าอยู่บ้านไม่มีความสุขเลย เครียด จิตตก
ผมก็ทำได้แต่ว่า อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวมีเงิน เราไปซื้อบ้านอยู่กัน แฟนผมก็ทน ทีนี้ พอถึงตอนคลอด ออกจากรพ.กลับมาบ้าน (ผมก็ไม่ได้กลับกับแฟนนะครับ พอดีพี่สะใภ้แฟนมารับ) ที่บ้านผมนี่เตรียมต้อนรับหลานกันอย่างดี แต่ที่พีคที่สุดเลยคือ ให้ลูกผมกินน้ำ!!!! ซึ่งผมไปอบรมกับทางรพ.มา คือเค้าแนะนำว่า ไม่ควรกิน เพราะจะทำให้เด็กท้องอืด มาถึงปุ๊บ ที่บ้านผมจัดให้เลยหนึ่งซิงเกิ้ล แฟนผมก็บอกแล้วว่าอย่าพึ่งให้ลูกกิน แต่ที่บ้านผมกลับด่าว่า "ทำไมจะกินไม่ได้ เลี้ยงลูกหลานมาตั้งกี่คนละ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย อย่าไปเชื่อมันมากหมออ่ะ เค้าไม่ได้เลี้ยงเรามา!!!!" แฟนผมก็โทรมาร้องห่มร้องไห้กับผมว่าโดนมาแบบนี้ ผมเลยรีบขับรถกลับบ้าน แล้วขึ้นไปจัดการเจรจากับบ้านผม ผลเป็นอย่างที่คิด โดนแบบเดียวกัน ... ผมก็อารมเสีย ได้แต่ไปปลอบแฟนว่า ไม่เป้นไรนะ เดี๋ยวก็ดี แฟนผมก็บอกว่า เราเป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้เรื่องเลย ปกป้องลูกจากเรื่องแค่นี้ยังไม่ได้เลย แล้วร้องไห้ ผมก็น้ำตาตกในนะครับ ทีนี้เรื่องนี้ก็ผ่านไป มาถึงเรื่องห่อตัว ไอ่ห่อตัวเนี่ยผมไม่ว่านะครับ แต่ห่อทีผ้าสี่ห้าผืนก้อไม่ไหวนะครับ ลูกร้อน ที่บ้านไม่มีแอร์มีแต่พัดลม ก็ห้ามเปิด มันร้อนมาก ร้อนจริงๆครับ(ลูกผมเกิดต้นเดือนมิ.ย.ที่ผ่านมานี่เอง) ลูกผมก็ผื่นขึ้นสิทีนี้ เป็นตุ่มใสๆ พาไปหาหมอ หมอบอกว่า มันเกิดจากอากาศร้อน ให้อยู่ในที่โปร่งๆ สบายๆ พอกลับมาบ้าน แม่ผมถามว่าเป็นอะไร เลยบอกไปว่า ลูกร้อน ห่อตัวเยอะเกิน แม่ผมเลยยอมอ่อนลง เหลือห่อแค่ 1-2 ผืน แต่ก็ยังไม่ให้เปิดพัดลมอยู่ดี เวลาผมกลับบ้าน ผมจะแอบเปิดพัดลมให้ตลอด ละเอาผ้าออกให้เหลือสบายๆ ทีนี้มาถึงเรื่องอยู่เดือน ที่บ้านผมนี่ ให้ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า หมวกไหมพรม ห้ามอาบน้ำสระผม ตลอด 1 เดือนเต็ม!!!!! ห๊ะ!!! 1 เดือน !!! บ้าไปแล้ว !!! ลูกต้องกินนมแม่ แล้วร่างกายที่ไม่ได้อาบน้ำมันจะสะอาดได้ยังไง?? แล้วต้องนอนกับลูกอีก มันไม่ใช่อ่ะครับ เค้าบอกว่า ระวังนะ อาบน้ำละจะเป็นบ้า เห้ยยยยยยยยยยยยยยย มันไม่เกี่ยวววววววววว ที่มันเป็นบ้าเพราะไม่ได้อาบน้ำนี่แหละ ทั้งร้อย ทั้งเหม็น ทั้งอับ แผลที่คลอดอีก แล้วหน้าต่างก็ไม่ให้เปิด โหหหหหหห นี่แหละ มันจะเป็นบ้าเพราะงี้แหละ เวลาผมกลับบ้าน ผมจะดูลูกแทนตอนดึกๆ แล้วให้แฟนผมแอบไปอาบน้ำตลอด ไม่ไหวครับ จะให้อยู่แบบนี้ได้ไง ดีนะ แฟนผมมีเหตุให้ต้องออกเดือนก่อนประมาณ 10 วัน เลยโอเคหน่อยๆ หลังจากนั้น ทางฝั่งแม่ผม เวลาผมไม่อยู่จะคอยมาว่า มาดูแฟนผมตลอดเวลาเลย แฟนผมไม่ได้นอนพักกลางวันเลยครับ กลางคืนก็ต้องดูแลลูกตอนตื่น ผมก็ช่วยนิดหน่อย แต่เค้าให้ผมนอนเยอะๆ เพราะผมต้องไปทำงาน ทำแบบนี้มันเสียสุขภาพรึเปล่าครับ? พอมาถึงตอนซักผ้าอ้อมตากตอนเช้า อันนี้หมัดเด็ดครับ แฟนผมก็เอาผ้าไปตาก ยายผมก็ถามว่า "ใช้แพมเพิร์สบ้างรึเปล่า??" (ที่บ้านผมไม่ให้ใช้แพมเพิร์ส) แฟนผมไม่ชอบโกหก เพราะยังไงวันนึงก็ต้องรู้ เลยบอกไปว่า ใช้บ้างค่ะ โดนยายผมด่าว่า "เห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองสบาย ไม่สนใจลูก ไม่คิดเหรอว่าใช้แพมเพิร์สแล้วขาลูกจะโก่ง!!!!" หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา มันเกี่ยวกันด้วยเหรอ?? แล้วในเวลาเดียวกัน แฟนผมก็ถามน้าสาวผมว่า "ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ เห็นทำงานเช้า เลิกดึกตลอดเลย"
น้าผมทำงานที่บ้าน) น้าผมตอบกลับมาว่า "อืม ต้องทำแหละ ช่วยผัว ไม่อยากให้ผัวทำงานคนเดียว เกรงใจผัว"
โอ้โห แฟนผมเจอคำตอบนี้เข้าไป(ซึ่งจริงๆมันแรงกว่านี้) แบบว่ามันจี้อ่ะครับ เพราะอย่างที่บอกตอนต้นว่าแฟนผมก็ไม่ได้ทำงาน เลยแชทมหาผมบอกว่าโดนด่าอีกแล้ว ผมเลยโทรไปว่าเกิดอะไรขึ้น แฟนผมร้องไห้ครับเล่าเรื่องพวกนี้ให้ผมฟัง ผมนี่แบบปรี้ดเลยครับ เลยบอกว่า แบบนี้มันไม่ไหวนะ มันเกินไปละทั้งเรื่องแพมเพิร์สและเรื่องน้าผม อย่าไปใส่ใจเลย ให้เรื่องมันผ่านไป แต่ก็อย่างว่าครับ ผมไม่ได้อยู้บ้าน ไม่รู้หรอกว่าแฟนผมโดนอะไรบ้าง ตอนนี้ผมเครียดมากครับ ทุกวันนี้แฟนผมมีผมคนเดียว ทั้งๆที่ผมอยากให้เค้าไปอยู่บ้านผมเพราะว่า อย่างน้อยก็อยากให้แม่ได้เป็นที่พึ่ง เวลาผมไม่อยู่หรือไปทำงานต่างจังหวัด แต่แม่ผมกลับมาเป็นแบบนี้ไปซะอีก ผมจะทำยังไงดีครับ ผมไม่อยากให้แฟนผมเครียด ไม่อยากให้เค้าเศร้ามากอ่ะครับ ผมเป็นห่วงแฟนผมมาก ตอนนี้ผมเครียดมากๆ ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไง ตอนนี้ที่คิดไว้คือถ้าผมทนไม่ไหว ผมจะไปหาบ้านเช่า อยู่กันเอง เลี้ยงกันเองก็ได้ ยอมลำบากกาย แต่สบายใจขึ้นนะครับ เพราะผมคิดว่า สภาพจิตใจของแม่(แฟน) มีผลกระทบโดยตรงกับลูกผมอ่ะครับ ผมรบกวนขอคำปรึกษาทีครับ ผมไม่รู้จะไปถามใครจริงๆ เพราะถามคนอื่นก้อบอกไม่รู้ ไม่เคยเจอแบบนี้ อ่ะครับ ถ้าผมย้ายไปอยู่บ้านเช่า ทางบ้านผมก็จะมองว่า พอมีเมียก็ไม่สนใจครอบครัวเลย เลือกเมียมากกว่าครอบครัว...ถ้าเลิกกันมาก็ไม่ต้องกลับมานะ ผมกลัวแบบนี้อ่ะครับ อีกอย่างถ้าออกไปอยู่บ้านเช่า แฟนผมต้องออกไปงานข้างนอกทุกเสาร์อาทิตย์ จะไม่มีคนดูแลลูกวันเสาร์อ่ะครับ เพราะว่าถ้าอยู่บ้าน แม่ผมจะช่วยดูให้อ่ะครับ...
ผมแย่มากเลยใช่มั้ย??
แก้ไข
จากกระทู้เดิมที่ผมเคยตั้งไว้
https://ppantip.com/topic/36612449
ตอนนี้ ผมตัดสินใจว่าจะออกมาอยู่กับแฟนข้างนอก โดยเช่าบ้านอยู่ ใกล้ออฟฟิศผม ใกล้ที่ทำงานแฟน โดยให้แม่แฟนมาเลี้ยงลูกผม เมื่อคืนผมได้บอกแม่ว่าจะออกมาอยู่ข้างนอกนะ จะมาเช่าบ้านอยู่ แม่ผมบอกว่า "ได้ ตามใจ ไม่ว่า แต่ตั้งแต่วันนี้ไป แม่จะไม่ดูลูกให้ละนะ หาวิธีดูกันเอาเอง แม่จะถือว่าลูกของลูกไม่ใช่หลานแม่ละ แม่กับลูกก็ตัดขาดกัน ไม่ต้องมาเผาผี ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านนี้อีก เราไม่ใช่แม่ลูกกันอีกต่อไป ถ้าเห็นเมียสำคัญกว่าแม่ก้อไปเลย" แล้วแกก็เอาของๆลูกผมที่อยู่ที่ห้องแกมาไว้ที่ห้องผม แล้วบอกว่า "เดี๋ยวจะไปย้ายออกจากทะเบียนบ้านซะนะ ไม่อยู่บ้านนี้ก็ไม่ต้องอยู่" ... ผมก็อธิบายว่า สาเหตุที่ต้องย้ายคืออะไร คือใกล้ที่ทำงานแฟน ใกล้ออฟฟิศผม เดินทางไปไหนมาไหนสะดวก แล้วอีกอย่างนึง ผมไม่ชอบที่ครอบครัวเราไปดูถูกครอบครัวคนอื่นเค้า(แฟน) ถ้าเป็นลูกไปอยู่บ้านคนอื่นเค้าล่ะ เค้ามาดูถูกครอบครัวเรา ผมจะรู้สึกยังไง แม่ผมก็พูดแบบเดิม ผมก็ขอให้แม่เข้าใจเหตุผล แม่ก็ไม่เข้าใจ ผมก็บอกว่า ถ้าแม่บอกว่าออกไปเถอะ แต่ตัดขาดแม่ลูกกัน มันเท่ากับผมเป็นคนอกตัญญูมากเลยนะ แม่ผมก็บอกว่า มันก้อเป็นอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ทุกวันนี้ดูแลแต่เมีย ฟังแต่เมีย ไม่เคยฟังแม่ ซึ่งจริงๆแล้ว ผมเป็นคนใช้เหตุผลนะครับ อะไรผิดก็คือผิด อะไรถูกก็คือถูก ไม่มีการเข้าข้าง แฟนผมก็ว่าผมเข้าข้างแม่ แม่ผมก็ว่าผมเข้าข้างแฟน
แต่การตัดสินใจครั้งนี้ สาเหตุหลักจริงๆแล้ว มาจากเรื่องที่บ้านผมเค้าดูถูกบ้านแฟนนั่นแหละครับ ซึ่งผมรับไม่ได้ เรื่องอื่นผมยังขอให้แฟนผมช่วยทนๆผ่านๆไปได้ ซึ่งพี่ๆที่เค้ามีครอบครัวแล้วที่ผมไปปรึกษา เค้าก้อบอกว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว เป็นใครก็ทนไม่ได้หรอก ถ้าหากว่าโดนดูถูกครอบครัวของตัวเอง ซึ่งก่อนหน้านี้เรื่องอื่นๆ แฟนผมก็อดทนมาตลอด แต่เรื่องนี้ ผมกับแฟนยอมไม่ได้จริงๆครับ เลยตัดสินใจย้ายออกมา ... ผมบอกแม่ว่า แม่ แฟนผมก็รักแม่มากนะ ผมก็รักแม่มาก มีแม่แค่คนเดียว เวลาผมไปไหนมาไหน ที่มันสวยๆ ผมก็คิดเสมอว่า ถ้ามีโอกาสจะพาแม่มา เมื่อต้นปีก็บอกแม่ว่า ปีหน้าแม่กลับมาจากออส เราไปเที่ยวทะเลกันเนาะ(แฟนผมพูด) ผมไม่ได้คาดหวังจะเอาทรัพย์สมบัติมรดกอะไรแม่หรอก พอตั้งตัวได้ เดี๋ยวมันจะมาเอง แม่ผมก็บอกว่า แม่ก็รักแฟนผม แต่เวลาสั่งสอนอะไร ทำไมไม่ทำ พูดอะไรไปก้็โกรธ หน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จา (เรื่องนี้เป็นข้อเสียของแฟนผมจริงๆครับ) ผมเลยบอกแม่ไปว่า เข้าใจในความหวังดี แต่วิธีการมันไม่ใช่ เราเติบโตมาแบบนึง แฟนผมเติบโตมาอีกแบบนึง จะมาใช้วิธีเดียวกันที่เราเคยใช้กันในบ้านไม่ได้ ผมก็บอกเค้าอีกแบบนึง แต่วิธีการบอกคนละแบบ(บ้านผมเวลาสั่งสอนใช้วิธีด่าครับ ด่าแรงด้วยบางที แต่เวลาผมบอกแฟนจะซอฟท์ลงครับ วิธีการพูดจะเป็นอีกแบบ) แม่ผมก็ยังไม่ยอม พูดแบบเดิมๆเหมือนตอนแรก ผมเลยถามแม่ว่า แม่ ความสุขพื้นฐานของครอบครัวคืออะไร? มันคือคนในครอบครัวต้องมีความสุขใช่มั้ย นั่นถึงจะเรียกว่าความสุข แต่ตอนนี้ ผมเอง แฟนผมเองก็ไม่มีความสุข แล้วลูกผมจะเติบโตมาแบบมีความสุขได้ยังไง แม่ผมก็เงียบไปพักนึง แล้วก็พูดว่า ก็ดีแล้วไงย้ายออกไปอยู่ข้างนอก อดทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องอยู่ แล้วโอนตังไปซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่แฟนขึ้นเครื่องมาเลยนะ เร็วดี พรุ่งนี้ยิ่งดี จะได้รีบๆย้ายออกไป ... ผมเลยขอร้องแม่ว่า แม่ ช่วยดูแลลูกในช่วงสัปดาห์สุดท้ายก่อนย้ายออกนี่ได้มั้ย ผมกอดแม่ขอร้องเลยนะครับ แม่ก็ยอมอยู่ ตื่นเช้ามาปกติผมจะออกมาทำงาน ผมจะลาแม่ บอกว่า แม่ ไปทำงานละนะครับ สวัสดีครับ แล้วแม่จะตอบว่า อืม,โอเค,ครับ,ครับลูก แต่เช้านี้ไม่มีการตอบรับเลย ผมเลยทิ้งท้ายว่า ฝากดูลูกด้วยนะครับ....
ผมตัดสินใจแบบนี้ ผมเป็นลูกที่แย่มาก เป็นลูกที่อกตัญญูมากๆเลยเหรอครับ ตอนนี้ผมเสียใจมาก เมื่อคืนนอนร้องไห้เกือบทั้งคืน
ใครเคยเจอปัญหาแบบผมบ้างครับ...(ครอบครัว)แม่ผัว ลูกสะใภ้
เรื่องมันมีอยู่ว่า ผมแต่งงานกับแฟนผม แล้วให้แฟนผมย้ายมาเข้าอยู่ที่บ้านผม แล้วผมก็ต้องออกไปทำงานทุกวัน หยุดวันอาทิตย์ที่บ้านก็ไม่ได้ร่ำรวยอะไร ผมมาอยู่บ้านของแม่ แม่ย้ายไปอยู่ที่ห้องนอนเก่าของผม ทีนี้ ที่บ้านผมเป็นคนหัวโบราณมากกกกกกกกกกกกกกกกกก เป็นผู้หญิงทั้งหมด ไม่มีใครที่เคยแต่งงานแล้วออกเรือนไปอยู่บ้านผู้ชายเลย น้าสาวก็ให้น้าเขยย้ายมาอยู่ที่บ้าน ทีนี้ ตอนย้ายเข้ามาบ้านผม แฟนผมกำลังท้องได้ประมาณ 4 เดือน และแฟนผมไม่ได้ทำงานเนื่องจากที่ทำงานแฟนผมปรับโครงสร้างใหม่ รับแต่คนมีวุฒิป.ตรี แต่แฟนผมยังไม่มี เลยยังว่างงาน และครอบครัวแฟนผมอยู่ต่างจังหวัดทั้งหมด ทางฝั่งแฟนผมก็ไม่ได้มีบ้านเป็นของตัวเองกัน ไปทำงานต่างจังหวัดก็ไปเช่าอยู่ เลยให้แฟนมาอยู่ที่บ้านผมเพราะว่าจะได้ไม่ต้องเสียค่าเช่า ก็ดีครับ ประหยัดดี แต่เรื่องมันมีอยู่ว่า ครอบครัวผม ทั้งยาย น้า แม่ เป็นคนปากร้าย พูดจาไม่คิดถึงจิตใจคนอื่น แฟนผมก็เป็นคน sensitive และติดนิสัยขี้เกียจเป็นทุนเดิม แต่ตอนเข้ามาบ้านนี่ดีขึ้นมากละครับ พอย้ายมาอยู่ที่บ้าน แม่ผมก็ใช้นู่นนั่นนี่ สั่งนู่นนั่นนี่ แฟนผมว่างเป็นไม่ได้เลย ว่าให้ตลอด เวลาว่าเวลาด่า ไม่เคยถามก่อน เช่น ต้องซักผ้าแฟนผมไม่ได้ซัก เพราะว่าเครื่องซักผ้าน้าใช้อยู่ เลยนั่งเล่นโทรศัพท์รอไปเรื่อย แม่ผมมาเห็นก็จะด่าว่า "บอกให้ซักผ้าไม่ซัก มัวแต่นั่งเล่นมือถืออยู่นั่นแหละ" แทนที่จะเป็น "ทำไมไม่ซักผ้าล่ะ ทำไมมานั่งเล่นมือถือ" เป็นต้น เรื่องนี้ผมไม่ได้ฟังแฟนผมข้างเดียวนะครับ ผมเจอกับตัวด้วย เลยกล้าพูดว่าแฟนผมไม่ได้โกหก และหลายๆอย่างหลายๆเรื่อง มันทำให้แฟนผมกดดันและไม่กล้าพูด มาร้องไห้กับผมหลายครั้ง บอกว่าอยู่บ้านไม่มีความสุขเลย เครียด จิตตก
ผมก็ทำได้แต่ว่า อดทนหน่อยนะ เดี๋ยวมีเงิน เราไปซื้อบ้านอยู่กัน แฟนผมก็ทน ทีนี้ พอถึงตอนคลอด ออกจากรพ.กลับมาบ้าน (ผมก็ไม่ได้กลับกับแฟนนะครับ พอดีพี่สะใภ้แฟนมารับ) ที่บ้านผมนี่เตรียมต้อนรับหลานกันอย่างดี แต่ที่พีคที่สุดเลยคือ ให้ลูกผมกินน้ำ!!!! ซึ่งผมไปอบรมกับทางรพ.มา คือเค้าแนะนำว่า ไม่ควรกิน เพราะจะทำให้เด็กท้องอืด มาถึงปุ๊บ ที่บ้านผมจัดให้เลยหนึ่งซิงเกิ้ล แฟนผมก็บอกแล้วว่าอย่าพึ่งให้ลูกกิน แต่ที่บ้านผมกลับด่าว่า "ทำไมจะกินไม่ได้ เลี้ยงลูกหลานมาตั้งกี่คนละ ไม่เห็นจะเป็นอะไรเลย อย่าไปเชื่อมันมากหมออ่ะ เค้าไม่ได้เลี้ยงเรามา!!!!" แฟนผมก็โทรมาร้องห่มร้องไห้กับผมว่าโดนมาแบบนี้ ผมเลยรีบขับรถกลับบ้าน แล้วขึ้นไปจัดการเจรจากับบ้านผม ผลเป็นอย่างที่คิด โดนแบบเดียวกัน ... ผมก็อารมเสีย ได้แต่ไปปลอบแฟนว่า ไม่เป้นไรนะ เดี๋ยวก็ดี แฟนผมก็บอกว่า เราเป็นพ่อแม่ที่ไม่ได้เรื่องเลย ปกป้องลูกจากเรื่องแค่นี้ยังไม่ได้เลย แล้วร้องไห้ ผมก็น้ำตาตกในนะครับ ทีนี้เรื่องนี้ก็ผ่านไป มาถึงเรื่องห่อตัว ไอ่ห่อตัวเนี่ยผมไม่ว่านะครับ แต่ห่อทีผ้าสี่ห้าผืนก้อไม่ไหวนะครับ ลูกร้อน ที่บ้านไม่มีแอร์มีแต่พัดลม ก็ห้ามเปิด มันร้อนมาก ร้อนจริงๆครับ(ลูกผมเกิดต้นเดือนมิ.ย.ที่ผ่านมานี่เอง) ลูกผมก็ผื่นขึ้นสิทีนี้ เป็นตุ่มใสๆ พาไปหาหมอ หมอบอกว่า มันเกิดจากอากาศร้อน ให้อยู่ในที่โปร่งๆ สบายๆ พอกลับมาบ้าน แม่ผมถามว่าเป็นอะไร เลยบอกไปว่า ลูกร้อน ห่อตัวเยอะเกิน แม่ผมเลยยอมอ่อนลง เหลือห่อแค่ 1-2 ผืน แต่ก็ยังไม่ให้เปิดพัดลมอยู่ดี เวลาผมกลับบ้าน ผมจะแอบเปิดพัดลมให้ตลอด ละเอาผ้าออกให้เหลือสบายๆ ทีนี้มาถึงเรื่องอยู่เดือน ที่บ้านผมนี่ ให้ใส่เสื้อแขนยาว กางเกงขายาว ถุงเท้า หมวกไหมพรม ห้ามอาบน้ำสระผม ตลอด 1 เดือนเต็ม!!!!! ห๊ะ!!! 1 เดือน !!! บ้าไปแล้ว !!! ลูกต้องกินนมแม่ แล้วร่างกายที่ไม่ได้อาบน้ำมันจะสะอาดได้ยังไง?? แล้วต้องนอนกับลูกอีก มันไม่ใช่อ่ะครับ เค้าบอกว่า ระวังนะ อาบน้ำละจะเป็นบ้า เห้ยยยยยยยยยยยยยยย มันไม่เกี่ยวววววววววว ที่มันเป็นบ้าเพราะไม่ได้อาบน้ำนี่แหละ ทั้งร้อย ทั้งเหม็น ทั้งอับ แผลที่คลอดอีก แล้วหน้าต่างก็ไม่ให้เปิด โหหหหหหห นี่แหละ มันจะเป็นบ้าเพราะงี้แหละ เวลาผมกลับบ้าน ผมจะดูลูกแทนตอนดึกๆ แล้วให้แฟนผมแอบไปอาบน้ำตลอด ไม่ไหวครับ จะให้อยู่แบบนี้ได้ไง ดีนะ แฟนผมมีเหตุให้ต้องออกเดือนก่อนประมาณ 10 วัน เลยโอเคหน่อยๆ หลังจากนั้น ทางฝั่งแม่ผม เวลาผมไม่อยู่จะคอยมาว่า มาดูแฟนผมตลอดเวลาเลย แฟนผมไม่ได้นอนพักกลางวันเลยครับ กลางคืนก็ต้องดูแลลูกตอนตื่น ผมก็ช่วยนิดหน่อย แต่เค้าให้ผมนอนเยอะๆ เพราะผมต้องไปทำงาน ทำแบบนี้มันเสียสุขภาพรึเปล่าครับ? พอมาถึงตอนซักผ้าอ้อมตากตอนเช้า อันนี้หมัดเด็ดครับ แฟนผมก็เอาผ้าไปตาก ยายผมก็ถามว่า "ใช้แพมเพิร์สบ้างรึเปล่า??" (ที่บ้านผมไม่ให้ใช้แพมเพิร์ส) แฟนผมไม่ชอบโกหก เพราะยังไงวันนึงก็ต้องรู้ เลยบอกไปว่า ใช้บ้างค่ะ โดนยายผมด่าว่า "เห็นแก่ตัว เอาแต่ตัวเองสบาย ไม่สนใจลูก ไม่คิดเหรอว่าใช้แพมเพิร์สแล้วขาลูกจะโก่ง!!!!" หาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาาา มันเกี่ยวกันด้วยเหรอ?? แล้วในเวลาเดียวกัน แฟนผมก็ถามน้าสาวผมว่า "ช่วงนี้งานเยอะเหรอคะ เห็นทำงานเช้า เลิกดึกตลอดเลย"
โอ้โห แฟนผมเจอคำตอบนี้เข้าไป(ซึ่งจริงๆมันแรงกว่านี้) แบบว่ามันจี้อ่ะครับ เพราะอย่างที่บอกตอนต้นว่าแฟนผมก็ไม่ได้ทำงาน เลยแชทมหาผมบอกว่าโดนด่าอีกแล้ว ผมเลยโทรไปว่าเกิดอะไรขึ้น แฟนผมร้องไห้ครับเล่าเรื่องพวกนี้ให้ผมฟัง ผมนี่แบบปรี้ดเลยครับ เลยบอกว่า แบบนี้มันไม่ไหวนะ มันเกินไปละทั้งเรื่องแพมเพิร์สและเรื่องน้าผม อย่าไปใส่ใจเลย ให้เรื่องมันผ่านไป แต่ก็อย่างว่าครับ ผมไม่ได้อยู้บ้าน ไม่รู้หรอกว่าแฟนผมโดนอะไรบ้าง ตอนนี้ผมเครียดมากครับ ทุกวันนี้แฟนผมมีผมคนเดียว ทั้งๆที่ผมอยากให้เค้าไปอยู่บ้านผมเพราะว่า อย่างน้อยก็อยากให้แม่ได้เป็นที่พึ่ง เวลาผมไม่อยู่หรือไปทำงานต่างจังหวัด แต่แม่ผมกลับมาเป็นแบบนี้ไปซะอีก ผมจะทำยังไงดีครับ ผมไม่อยากให้แฟนผมเครียด ไม่อยากให้เค้าเศร้ามากอ่ะครับ ผมเป็นห่วงแฟนผมมาก ตอนนี้ผมเครียดมากๆ ผมไม่รู้จะหาทางออกยังไง ตอนนี้ที่คิดไว้คือถ้าผมทนไม่ไหว ผมจะไปหาบ้านเช่า อยู่กันเอง เลี้ยงกันเองก็ได้ ยอมลำบากกาย แต่สบายใจขึ้นนะครับ เพราะผมคิดว่า สภาพจิตใจของแม่(แฟน) มีผลกระทบโดยตรงกับลูกผมอ่ะครับ ผมรบกวนขอคำปรึกษาทีครับ ผมไม่รู้จะไปถามใครจริงๆ เพราะถามคนอื่นก้อบอกไม่รู้ ไม่เคยเจอแบบนี้ อ่ะครับ ถ้าผมย้ายไปอยู่บ้านเช่า ทางบ้านผมก็จะมองว่า พอมีเมียก็ไม่สนใจครอบครัวเลย เลือกเมียมากกว่าครอบครัว...ถ้าเลิกกันมาก็ไม่ต้องกลับมานะ ผมกลัวแบบนี้อ่ะครับ อีกอย่างถ้าออกไปอยู่บ้านเช่า แฟนผมต้องออกไปงานข้างนอกทุกเสาร์อาทิตย์ จะไม่มีคนดูแลลูกวันเสาร์อ่ะครับ เพราะว่าถ้าอยู่บ้าน แม่ผมจะช่วยดูให้อ่ะครับ...
ผมแย่มากเลยใช่มั้ย??
แก้ไข
จากกระทู้เดิมที่ผมเคยตั้งไว้
https://ppantip.com/topic/36612449
ตอนนี้ ผมตัดสินใจว่าจะออกมาอยู่กับแฟนข้างนอก โดยเช่าบ้านอยู่ ใกล้ออฟฟิศผม ใกล้ที่ทำงานแฟน โดยให้แม่แฟนมาเลี้ยงลูกผม เมื่อคืนผมได้บอกแม่ว่าจะออกมาอยู่ข้างนอกนะ จะมาเช่าบ้านอยู่ แม่ผมบอกว่า "ได้ ตามใจ ไม่ว่า แต่ตั้งแต่วันนี้ไป แม่จะไม่ดูลูกให้ละนะ หาวิธีดูกันเอาเอง แม่จะถือว่าลูกของลูกไม่ใช่หลานแม่ละ แม่กับลูกก็ตัดขาดกัน ไม่ต้องมาเผาผี ไม่ต้องกลับมาเหยียบบ้านนี้อีก เราไม่ใช่แม่ลูกกันอีกต่อไป ถ้าเห็นเมียสำคัญกว่าแม่ก้อไปเลย" แล้วแกก็เอาของๆลูกผมที่อยู่ที่ห้องแกมาไว้ที่ห้องผม แล้วบอกว่า "เดี๋ยวจะไปย้ายออกจากทะเบียนบ้านซะนะ ไม่อยู่บ้านนี้ก็ไม่ต้องอยู่" ... ผมก็อธิบายว่า สาเหตุที่ต้องย้ายคืออะไร คือใกล้ที่ทำงานแฟน ใกล้ออฟฟิศผม เดินทางไปไหนมาไหนสะดวก แล้วอีกอย่างนึง ผมไม่ชอบที่ครอบครัวเราไปดูถูกครอบครัวคนอื่นเค้า(แฟน) ถ้าเป็นลูกไปอยู่บ้านคนอื่นเค้าล่ะ เค้ามาดูถูกครอบครัวเรา ผมจะรู้สึกยังไง แม่ผมก็พูดแบบเดิม ผมก็ขอให้แม่เข้าใจเหตุผล แม่ก็ไม่เข้าใจ ผมก็บอกว่า ถ้าแม่บอกว่าออกไปเถอะ แต่ตัดขาดแม่ลูกกัน มันเท่ากับผมเป็นคนอกตัญญูมากเลยนะ แม่ผมก็บอกว่า มันก้อเป็นอยู่แล้วไม่ใช่รึไง ทุกวันนี้ดูแลแต่เมีย ฟังแต่เมีย ไม่เคยฟังแม่ ซึ่งจริงๆแล้ว ผมเป็นคนใช้เหตุผลนะครับ อะไรผิดก็คือผิด อะไรถูกก็คือถูก ไม่มีการเข้าข้าง แฟนผมก็ว่าผมเข้าข้างแม่ แม่ผมก็ว่าผมเข้าข้างแฟน
แต่การตัดสินใจครั้งนี้ สาเหตุหลักจริงๆแล้ว มาจากเรื่องที่บ้านผมเค้าดูถูกบ้านแฟนนั่นแหละครับ ซึ่งผมรับไม่ได้ เรื่องอื่นผมยังขอให้แฟนผมช่วยทนๆผ่านๆไปได้ ซึ่งพี่ๆที่เค้ามีครอบครัวแล้วที่ผมไปปรึกษา เค้าก้อบอกว่าผมตัดสินใจถูกแล้ว เป็นใครก็ทนไม่ได้หรอก ถ้าหากว่าโดนดูถูกครอบครัวของตัวเอง ซึ่งก่อนหน้านี้เรื่องอื่นๆ แฟนผมก็อดทนมาตลอด แต่เรื่องนี้ ผมกับแฟนยอมไม่ได้จริงๆครับ เลยตัดสินใจย้ายออกมา ... ผมบอกแม่ว่า แม่ แฟนผมก็รักแม่มากนะ ผมก็รักแม่มาก มีแม่แค่คนเดียว เวลาผมไปไหนมาไหน ที่มันสวยๆ ผมก็คิดเสมอว่า ถ้ามีโอกาสจะพาแม่มา เมื่อต้นปีก็บอกแม่ว่า ปีหน้าแม่กลับมาจากออส เราไปเที่ยวทะเลกันเนาะ(แฟนผมพูด) ผมไม่ได้คาดหวังจะเอาทรัพย์สมบัติมรดกอะไรแม่หรอก พอตั้งตัวได้ เดี๋ยวมันจะมาเอง แม่ผมก็บอกว่า แม่ก็รักแฟนผม แต่เวลาสั่งสอนอะไร ทำไมไม่ทำ พูดอะไรไปก้็โกรธ หน้าบึ้ง ไม่พูดไม่จา (เรื่องนี้เป็นข้อเสียของแฟนผมจริงๆครับ) ผมเลยบอกแม่ไปว่า เข้าใจในความหวังดี แต่วิธีการมันไม่ใช่ เราเติบโตมาแบบนึง แฟนผมเติบโตมาอีกแบบนึง จะมาใช้วิธีเดียวกันที่เราเคยใช้กันในบ้านไม่ได้ ผมก็บอกเค้าอีกแบบนึง แต่วิธีการบอกคนละแบบ(บ้านผมเวลาสั่งสอนใช้วิธีด่าครับ ด่าแรงด้วยบางที แต่เวลาผมบอกแฟนจะซอฟท์ลงครับ วิธีการพูดจะเป็นอีกแบบ) แม่ผมก็ยังไม่ยอม พูดแบบเดิมๆเหมือนตอนแรก ผมเลยถามแม่ว่า แม่ ความสุขพื้นฐานของครอบครัวคืออะไร? มันคือคนในครอบครัวต้องมีความสุขใช่มั้ย นั่นถึงจะเรียกว่าความสุข แต่ตอนนี้ ผมเอง แฟนผมเองก็ไม่มีความสุข แล้วลูกผมจะเติบโตมาแบบมีความสุขได้ยังไง แม่ผมก็เงียบไปพักนึง แล้วก็พูดว่า ก็ดีแล้วไงย้ายออกไปอยู่ข้างนอก อดทนไม่ได้ ก็ไม่ต้องอยู่ แล้วโอนตังไปซื้อตั๋วเครื่องบินให้แม่แฟนขึ้นเครื่องมาเลยนะ เร็วดี พรุ่งนี้ยิ่งดี จะได้รีบๆย้ายออกไป ... ผมเลยขอร้องแม่ว่า แม่ ช่วยดูแลลูกในช่วงสัปดาห์สุดท้ายก่อนย้ายออกนี่ได้มั้ย ผมกอดแม่ขอร้องเลยนะครับ แม่ก็ยอมอยู่ ตื่นเช้ามาปกติผมจะออกมาทำงาน ผมจะลาแม่ บอกว่า แม่ ไปทำงานละนะครับ สวัสดีครับ แล้วแม่จะตอบว่า อืม,โอเค,ครับ,ครับลูก แต่เช้านี้ไม่มีการตอบรับเลย ผมเลยทิ้งท้ายว่า ฝากดูลูกด้วยนะครับ....
ผมตัดสินใจแบบนี้ ผมเป็นลูกที่แย่มาก เป็นลูกที่อกตัญญูมากๆเลยเหรอครับ ตอนนี้ผมเสียใจมาก เมื่อคืนนอนร้องไห้เกือบทั้งคืน