เราซิ่วมาเรียนการตลาด แล้วจู่ๆ เมื่อคืนพอน้าของเรารู้เรื่องว่าเราลงเรียนสาขานี้ น้าเราเลยโทรมาด่าเราว่าทำไมถึงเลือกเรียนอันนี้ จบไปแล้วตกงานนะไม่รู้เหรอ แล้วท่านก็ร่ายมายาวมาก แต่ละคำที่พูดออกมา มันทำให้เรารู้สึกเสียใจมาก เรารู้สึกไม่ดีเลย เพราะพ่อเราก็ได้ยิน ลองคิดดูว่าถ้ามีคนมาบอกว่าสิ่งที่ลูกตัวเองเลือกเนี่ยจะไม่มีงานทำนะ คนเป็นพ่อจะรู้สึกยังไง พ่อเรานั่งเงียบ คำพูดของน้าทำให้เราเสียความมั่นใจไปเยอะเลย จากตอนแรกที่เราคิดว่าเราทำได้ เราวางแผนมาดีแล้ว ตอนนี้เราเริ่มไม่มั่นใจ เขาทำให้เราเขวแล้วรู้สึกเหมือนตัวเองเรียนแล้วผลาญเงินพ่อแม่เล่นๆ (ประโยคนี้น้าเราก็พูด)
[เราเคยคุยกับน้าครั้งนึง ตอนนั้นเรายังไม่ได้เลือกคณะ หรือแน่ใจอะไร เราบอกกับน้าเราว่าเราอาจจะเข้ามนุษย์อิ้งนะ น้าเราเลยเห็นดีด้วย เพราะเขาบอกหางานง่าย กว้าง แล้วเขาจบจากสาขานี้มาด้วย ]
จากนั้นน้าเราบอกว่าปีสองมันมีให้โอนหน่วยกิตใช่มั้ย โอนไปเรียนมนุษย์ เอกภาษาอังกฤษเลย เพราะเขาบอกว่าถ้าเราเรียนการตลาดเราจะไม่รอด เราจะไม่ไหว เราจะไม่มีงานทำ เราจะตกงานแน่ๆ น้าเราพูดแล้วย้ำคำนี้หลายรอบมาก แล้วแถมเขายังบอกว่าเราโลกส่วนตัวสูงด้วย เราเลยงงว่าเราไม่ได้เป็นแบบที่เขาพูดเลย เขาไม่รู้จักเราเลยสักนิด เค้าไม่ได้เลี้ยงเรามา เราไม่ได้ใก้ลชิดกันถึงขนาดรู้นิสัยใจคอกัน เรานานๆ ทีเจอกัน ปีนึงเจอกันหนสองหนบางปีนี่ไม่ได้เจอกันเลยด้วยซ้ำ แต่จู่ๆ เขาก็ก็โทรมาใส่ๆ เราอย่างเดียว เราบอกเขาว่า น้า หนูเลือกแล้ว และหนูจะตั้งใจทำให้ที่ดีที่สุด เขาบอกกลับเราว่า จะรอดเหรอ ไม่ไหวแน่ๆ แล้วก็ตามด้วยการยกตัวอย่างคนที่เขารู้จักที่เรียนการตลาดแล้วตกงานมาให้เราฟัง คือเขาพยายามให้เราเปลี่ยนใจให้ได้
เรียนการตลาดมันไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอคะ?