๏  จำปีจำเปลี่ยวร้าง      แรมรา  แม่เอย
จำจากจำจรครา      คลาดเจ้า
จำปีกี่เดือนวา-      ระหวาดหวั่น  ฤทัยแฮ
จำพักตร์โฉมสะคราญเคล้า      กลิ่นแก้มนวลอนงค์ ๚ะ๛

๏  จำปีจำเปลี่ยวร้าง      แรมราห่างแม่โฉมยงค์
จำจากจำจรคง-      คราคลาดเจ้าเฝ้าคำนึง
จำปีจำเดือนว่า      วารวันรา ตรีตราตรึง
หวั่นใจใฝ่หาถึง      พักตร์งามยิ่งกลิ่นแก้มงาม ๚ะ๛

๏  จำปาจำปากเจ้า      เผยความ
จำปากจำเปรยยาม      แม่แย้ม
จำปา กรุ่นละมุลงาม      บ่เทียบ  อนงค์เฮย
หอมแม่หอมนวลแก้ม      เนิ่นให้คนึงนาน ๚ะ๛

๏  จำปาจำปากเจ้า      เคยหยอกเย้าเผยความหวาน
จำปากจำเปรยพาน     พบแก้มยิ้มแย้มพริ้มพราย
จำปากรุ่นกลิ่นหอม      งามนวลย่อมบ่อาจหมาย-
เทียบอนงค์หอมบ่วาย     กลิ่นแก้มหวนคำนึงหา ๚ะ๛

๏  เคยนำพันผูกเส้น      เกสา
โสภาคย์หลากจำปา      ชื่นแล้ว
เรียงรายเยี่ยงกาญจนา-      ภรณ์อัป- สราแฮ
ฤา  นี่นางสวรรค์แพร้ว      ผ่องพริ้มพรพรรณ ๚ะ๛

๏  เคยนำผูกพันเส้น-      เกสาเช่นมุ่งรังสรรค์
โสภาคย์จำปาพลัน      ชมชื่นแล้วบ่คลาดคลา
เรียงรายเพี้ยงสุวรร-      ณาภรณ์สรร พอัปสรา
ฤา ใช่นวลนุชนา-      รีแดนฟ้ามาเยือนดิน ๚ะ๛    

๏  หอมเอยหอมบ่สิ้น      มลายเลือน
หอมกลิ่นจำปาเตือน      จิตแท้
หอมผิวแม่ยังเหมือน      ยามก่อน
หอมซึ่งทรามสวาทแล้      แต่ต้องจำลา ๚ะ๛

๏  หอมเอยหอมบ่สิ้น      เลือนลางกลิ่นบ่คลาดคลา
หอมกรุ่นกลิ่นจำปา      พาจิตให้ใฝ่คำนึง
หอมผิวแม่ครั้นก่อน      ยังคงย้อนยิ่งตราตรึง
หอมสวาทใฝ่ฝันถึง      จึ่งจำลาแสนอาวรณ์ ๚ะ๛