ก่อนหน้านี้เรารักกันดีร๊ากรัก อาทิตย์ก่อนจะเกิดเรื่องนี้ เหมือนเราไม่เข้าใจกันหรืออะไรไม่รู้ที่มันไม่เหมือนเดิมอะ เหมือนแค่ต้องคุยให้เหมือนเดิมทุกๆวัน เรานอยๆอะก็ไม่ได้โทรคุยกัน เราบอกว่าง่วงแล้ว ทั้งๆที่ก็ยังไม่ดึกแล้วก็ไม่ถึงเวลา เมื่อก่อนก็จะถามทำไมง่วงเร็วจริอะไรแบบนี้ เดี๋ยวนี้ไม่ แค่เราไม่ได้คุยโทรศัพท์กัน2วัน เข้าวันที่สามตอนกลางคืน เราเข้าไปในแอพเราเจอสิ่งที่ไม่คิดว่าจะเจอ ไม่คิดว่าแฟนจะเป็นแบบนี้ แค่ทักไปข้อความเดียวไม่ได้คุยไร แต่เราจุกนิ่งไป5วิ รีบแคป ร้องไห้ๆๆๆๆ แล้วก็ส่งไปให้เขาดู แค่นั้นคือเข้าใจ เราไม่ตอบไม่คุยไปรับโทรศัพท์ มันไม่อยากยุ่งไม่อยากคุยไม่อยากเจอไม่อยากได้ยินเสียงเลยตอนนั้น ร้องไห้ๆๆๆ มันตื้อไปหมด ไม่ถึงสิบนาทีเขามาหาบ้าน ตอนนั้นก็หลายทุ่มแล้ว มายืนเรียกเราก็ไม่ออกไปแม่ ก็มาตามให้ออกไป คือแม่ไม่เข้าใจเราตอนนั้น ยังไงก็ไม่ออกเรียกยังไงโทรหลายสายแค่ไหนก็ไม่รับ จนเราบอกให้กลับไป เขาก็ไม่ยอมกลับ บอกจะรออยู่งี้แหระ นางร้องไห้ เราก็ไม่สนใจ เขารอเรานานเกือบชั่วโมง เรายอมออกไปเพราะ นางบอกว่าปวดท้อง อวก ขอยาขอน้ำหน่อย ทีแรกเราก็ไม่สนใจ สักพักก็คิดมันจะใจร้ายไปไหมดูใจดำไปหรือเปล่า สุดท้ายก็ต้องออกไป เห็นหน้าแล้วน้ำตามันจะไหลอะ ได้แต่มองหน้านิ่งคิดในใจ นี่หรอคนที่เราไว้ใจเชื่อใจ แต่ก็ต้องไม่ร้อง พูดแค่กลับบ้านไปดี่ ไม่มีอะไรต้องคุย รู้เรื่องแล้วชัดเจน -__- ไม่ยอมกลับ
เราก็ลงเอายากับน้ำไปให้ นางจับมือแล้วก็ขอโทษ เราก็มองหน้านิ่งงอหงอยเศร้าไม่พูดอะไร นางก็เข้ามาหา นั่งกอดขาก้มหน้าจับมือ ให้เราหายงอลมันแย่มากตอนนั้น เริ่มดึกละเราก็บอกให้กลับไป นางไม่ยอมกลับจนกว่าเราจะหายงอล เราก็ไม่พูดไร สุดท้ายมันดึกเรื่อยๆก็ต้องหายงอล
แต่ความรู้สึกมันแย่มาก โครตแย่ คิดตลอด ทำไมทำแบบนั้น เราก็ไม่โอเคแล้วก็ไม่เหมือนเดิม บอกรักแต่ละทีมันเหมือนไม่จิงแล้วอะ ฟังแล้วมันไม่รู้สึกดีเหมือนเมื่อก่อน มันจะร้องไห้ เศร้าต่อไป ทนไม่ไหวก็จะพอ โอกาสมันไม่ได้มีหลายครั้ง
เล่าสู่กันฟังคะ บทเรียนเพิ่มเดิม.