สวัสดีครับนี้เป็นpantipครั้งที่2ของผม
ผมจะมาเล่าเรื่องความเลวของผมให้ฟัง
เริ่มเรื่องเลยนะครับเมื่อ2ปีก่อนผมไปสร้างเฟสปลอมคนอื่นมาด้วยความไม่ชอบของผมนี้แหละผมได้ไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสแล้วผมก็คุยกันไปมาสักพักขอเขาคบด้วยความคุยด้วยเล่นๆแล้วไม่ชอบอีกคนตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรนะผมคิดว่าเธอคงไม่ได้จริงจังอะไรกับผมพอสักพักผมเลยเริ่มไปมีใจให้เธอแล้วเราสองคนเลยเริ่มรักกันแต่ผมก็รู้สึกผิดนะอยากจะบอกกับเธอยังไงดีว่าในรูปไม่ใช่เราผมเลยกลัวถ้าบอกไปกลัวเธอเสียใจแล้วทิ้งผมไปผมเลยไม่บอกพอคบกันนานๆเธอได้เจอเฟสจริงของคนที่เราปลอมเป็นเขาผมก็คิดในใจว่าสักวันเธอต้องรู้อยู่แล้วเธอก็รู้ครับเธอทักมาถามผมว่านี้ใครผมเลยแก้ตัวไปต่างๆนาๆด้วยคำว่ารักผมเลยเลยกลัวเสียเธอไปเลยไม่กล้าพูดความจริงแล้วเธอก็เชื่อใจผมแล้วไปอีกสักพักเธอก็ทักมาถามผมอีกผมเลยว่าจะบอกความจริงกับเธอแต่อีกใจไม่กล้ากลัวเสียเธอผมเลยไม่บอกแล้ววันนั้นมันก็มาถึงเธอรู้ความจริงแล้ว่าคนในรูปไม่ใช่ผมแล้วผมคงแก้ตัวอะไรไม่ได้อีกในเมื่อมันชัดเจนแล้วผมเลยยอมตัดใจออกจากเธอแล้วมาคิดในใจว่าทำไมเราถึงไม่บอกเธอตั้งแต่แรกไม่งั้นคงไม่เจ็บขนาดนี้หรอกแล้วเราไม่ได้คุยกันอีก2วันสักพักผมเห็นเธอโพสคิดถึงกันผมเลยสมัครไลน์จะมาลองคุยกับเธอแล้วพอเราได้คุยกันครั้งนั้นผมมีความสุขมากที่สุดแล้วเราก็คุยกันทุกวันคุยกันเหมือนกับแฟนแต่ไม่ใช่แล้ววันหนึ่งเธอขอดูรูปจริงๆผมแต่ผมไม่ให้ดูเหมือนเธอจะงอลอะผมเลยส่งรูปจริงๆผมให้ดูแล้วเธอจะไม่ค่อยเชื่อใจผมเท่าไรผ่านไปสักพักเธอขอคอลแต่ผมกลับปฏิเสธเธอเลยเริ่มไม่เชื่อว่าในรูปคือผมจริงๆผมปฏิเสธเพราะอยากให้เราเจอกันจริงๆด้วยตัวของเรามากกว่าเจอกันในแอพแล้วเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มเย็นชาใส่ผมผมเลยถามเธอตรงๆว่าเชื่อไหมว่าในรูปคือผมจริงๆผมกลับบอกว่า50 50 แล้วผมว่าเธอคิดยังไงผมจะตัดสินใจอย่างที่เธอคิดแล้วผมไปบอกความจริงเธอกลับไม่เชื่อใจผมแล้ว
ผมพยายามบอกความจริงแต่ลึกๆเธอไม่เชื่อใจผมแล้วผมไม่รู้จะทำยังไงแต่ผมรู้ว่าเธอเหนื่อยและเจ็บปวดมากกว่าผมตอนนี้เธอไม่ตอบผมแล้วผมมัวแต่ร้องไห้เศร้าซิมไม่เป็นตัวเองอยากให้เรากลับมาคุยกันอีกถึงแม้สถานะจะไม่ใช่แฟนแต่ผมขอแค่ได้คุยกับเธอก็พอที่ผ่านมาผมหลอกเธอตั้ง2ปีพอคิดไปไม่รู้ผมทำลงไปได้ไงผมหลอกเธอมาเยอะก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่เชื่อตอนนี้ผมกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับร้องไห้ทุกวันแต่ผมอยากขอเธอสิ่งนี้คือกลับมาคุยกับผมแบบพี่น้องกันได้ไหมแล้วให้โอกาสผมสักครั้งได้ไหมอยากให้เธอเปิดใจรับฟังผมบ้างแค่นั้น ขอบคุณนะครับที่อ่าน
คำสารภาพจากหัวใจผู้ชายเลวๆ
ผมจะมาเล่าเรื่องความเลวของผมให้ฟัง
เริ่มเรื่องเลยนะครับเมื่อ2ปีก่อนผมไปสร้างเฟสปลอมคนอื่นมาด้วยความไม่ชอบของผมนี้แหละผมได้ไปเจอกับผู้หญิงคนหนึ่งในเฟสแล้วผมก็คุยกันไปมาสักพักขอเขาคบด้วยความคุยด้วยเล่นๆแล้วไม่ชอบอีกคนตอนแรกผมไม่ได้คิดอะไรนะผมคิดว่าเธอคงไม่ได้จริงจังอะไรกับผมพอสักพักผมเลยเริ่มไปมีใจให้เธอแล้วเราสองคนเลยเริ่มรักกันแต่ผมก็รู้สึกผิดนะอยากจะบอกกับเธอยังไงดีว่าในรูปไม่ใช่เราผมเลยกลัวถ้าบอกไปกลัวเธอเสียใจแล้วทิ้งผมไปผมเลยไม่บอกพอคบกันนานๆเธอได้เจอเฟสจริงของคนที่เราปลอมเป็นเขาผมก็คิดในใจว่าสักวันเธอต้องรู้อยู่แล้วเธอก็รู้ครับเธอทักมาถามผมว่านี้ใครผมเลยแก้ตัวไปต่างๆนาๆด้วยคำว่ารักผมเลยเลยกลัวเสียเธอไปเลยไม่กล้าพูดความจริงแล้วเธอก็เชื่อใจผมแล้วไปอีกสักพักเธอก็ทักมาถามผมอีกผมเลยว่าจะบอกความจริงกับเธอแต่อีกใจไม่กล้ากลัวเสียเธอผมเลยไม่บอกแล้ววันนั้นมันก็มาถึงเธอรู้ความจริงแล้ว่าคนในรูปไม่ใช่ผมแล้วผมคงแก้ตัวอะไรไม่ได้อีกในเมื่อมันชัดเจนแล้วผมเลยยอมตัดใจออกจากเธอแล้วมาคิดในใจว่าทำไมเราถึงไม่บอกเธอตั้งแต่แรกไม่งั้นคงไม่เจ็บขนาดนี้หรอกแล้วเราไม่ได้คุยกันอีก2วันสักพักผมเห็นเธอโพสคิดถึงกันผมเลยสมัครไลน์จะมาลองคุยกับเธอแล้วพอเราได้คุยกันครั้งนั้นผมมีความสุขมากที่สุดแล้วเราก็คุยกันทุกวันคุยกันเหมือนกับแฟนแต่ไม่ใช่แล้ววันหนึ่งเธอขอดูรูปจริงๆผมแต่ผมไม่ให้ดูเหมือนเธอจะงอลอะผมเลยส่งรูปจริงๆผมให้ดูแล้วเธอจะไม่ค่อยเชื่อใจผมเท่าไรผ่านไปสักพักเธอขอคอลแต่ผมกลับปฏิเสธเธอเลยเริ่มไม่เชื่อว่าในรูปคือผมจริงๆผมปฏิเสธเพราะอยากให้เราเจอกันจริงๆด้วยตัวของเรามากกว่าเจอกันในแอพแล้วเธอก็เริ่มเปลี่ยนไปเริ่มเย็นชาใส่ผมผมเลยถามเธอตรงๆว่าเชื่อไหมว่าในรูปคือผมจริงๆผมกลับบอกว่า50 50 แล้วผมว่าเธอคิดยังไงผมจะตัดสินใจอย่างที่เธอคิดแล้วผมไปบอกความจริงเธอกลับไม่เชื่อใจผมแล้ว
ผมพยายามบอกความจริงแต่ลึกๆเธอไม่เชื่อใจผมแล้วผมไม่รู้จะทำยังไงแต่ผมรู้ว่าเธอเหนื่อยและเจ็บปวดมากกว่าผมตอนนี้เธอไม่ตอบผมแล้วผมมัวแต่ร้องไห้เศร้าซิมไม่เป็นตัวเองอยากให้เรากลับมาคุยกันอีกถึงแม้สถานะจะไม่ใช่แฟนแต่ผมขอแค่ได้คุยกับเธอก็พอที่ผ่านมาผมหลอกเธอตั้ง2ปีพอคิดไปไม่รู้ผมทำลงไปได้ไงผมหลอกเธอมาเยอะก็ไม่แปลกที่เธอจะไม่เชื่อตอนนี้ผมกินข้าวไม่ได้นอนไม่หลับร้องไห้ทุกวันแต่ผมอยากขอเธอสิ่งนี้คือกลับมาคุยกับผมแบบพี่น้องกันได้ไหมแล้วให้โอกาสผมสักครั้งได้ไหมอยากให้เธอเปิดใจรับฟังผมบ้างแค่นั้น ขอบคุณนะครับที่อ่าน