ผมได้เจอผู้หญิงคนนึงโดยบังเอิญ
เขาพึ่งเลิกกับแฟนแต่ยังไม่ขาดกัน
ผมจีบเธอแล้วลองดูใจกัน 
 
ผ่านมา 5 เดือนผมรู้สึกว่าผมรักเธอ
แต่เธอก็ยังเห็นผมเป็นแค่คนคุย
 
เราไปไหนมาไหนกันบ้างทั้งกลับดึกและกลับปกติ
ผมไม่เคยล่วงเกิน หรือฉวยโอกาสใดๆกับเธอเลย
 
วันนึงผมเห็นแฟนที่เธอบอกว่าเลิกกันแล้ว tag เธอใน FB บอกว่าอยู่ร้านเหล้าด้วยกัน
ผมเสียใจมากแอบมาตั้งกระทู้พันทิพ แต่ก็ไม่ได้พิมพ์ถามเธอ
 
เธอทำตัวปกติไม่กล่าวหรือเล่าว่าเจอกับแฟนเก่า
ซึ่งผมก็ไม่ได้ถาม
 
วันพุธที่ผ่านมาเรานัดทานข้าวกันผมบอกกับเธอว่าผมเชื่อใจเธอนะ
ยังมีพูดติดตลกว่า นึกว่าวันนี้เธอจะบอกว่าให้เลิกยุ่งกับเธอเพราะเธอกลับมาคุยกับแฟนแล้วซะอีก
เธอบอกว่าถ้าวันนั้นผมพิมพ์ถามเธอไป เธอคงเลิกคุยกับผมเพราะจริงๆเธอก็ยังมีคุยกันอยู่
ผมยังยืนยันว่าผมเชื่อใจเธอ
ในวันนั้นทุกอย่างมันดูเป็นสีชมพู แม้แต่ขากลับผมขออนุญาตเธอจับมือเธอก็ให้ทั้งๆที่ปกติจะไม่
ผมสัมผัสได้ว่าเธอน่ารักขึ้นทั้งการพิมพ์
จนถึงเมื่อวานที่ผ่านมา เธอก็หายไปทั้งวัน ผมก็คิดว่าเธอคงนอนไม่ก็ไปไหนกับเพื่อน
ก็พึ่งได้คุยกันตอนค่ำๆ แต่ผมก็ไม่ได้ถามเธอหรอกว่าไปไหนมา 
 
ผมแค่เจอรองเท้าสวยๆน่าจะเหมาะกับเธอเลยถามเธอว่าเอาไหมเอาสองสีเลยไหม
 
เธอเงียบไปจนผมนอนหลับไปก่อน ผมนึกว่าเธอหลับไปแล้วเพราะพรุ่งนี้เธอมีสอบ
พอผมตื่นขึ้นมาผมเห็นข้อความของเธอทิ้งไว้ ผมรีบเปิดขึ้นมาดูแต่ก็ช๊อคไป
เธอบอกว่าเธอกลับมาคุยกับแฟนแล้วนะให้เลิกยุ่งกับเธอเถอะ
ผมเช็คเฟซบุ๊คผมเห็นแฟนเธอ check in ร้านเหล้าใกล้ๆกับหอพักเธอแล้วคิดว่าคงไปด้วยกัน
(ให้คิอแย่กว่านั้นเขาอาจจะค้างด้วยกัน)
ผมขอบคุณเธอที่บอกมาตรงๆ แต่เรื่องราวมันไปไวมากจนผมตั้งตัวไม่ทัน
ผมพยายามร้องไห้เพื่อให้ความเครียดมันถูกระบายออกมาแต่ก็ร้องไม่ออก
ผมขอเธอว่าขอให้ผมจีบเธอต่อไปได้ไหมให้ผมได้เทคแคร์ได้ดูแลเธอเหมือนเดิมแม้ว่าเธอจะไม่ได้ชอบผมก็ตาม
ผมรู้ว่าเป็นคำพูดที่ดูโง่แต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมที่จะเดินออกมา....