เราเป็นคนหนึงที่กลัวการร้องไห้ค่ะ เพราะว่า เวลาที่เราร้องไห้หนักๆ เราจะปวดหัวค่อนข้างมาก จนมาวันหนึง เราทะเลาะกับแฟนหนักมาก (เป็นเรื่องที่ไม่เข้าใจกันค่ะ) ร้องไห้หนักมากๆ จนปวดหัวมาก เราก็กินยาพอนแสตนไป 2 เม็ด แล้วหลับไป ยังไม่หายปวด แล้วกินอีกเม็ดต่อ แต่ใจสั่นมากๆ เลยไม่กินต่ออีก พอวันต่อมา เราก็ยังปวดหัวอยู่ค่ะ แต่ปวดแบบมึนหัวตึงๆ แต่ปวดครั้งนี้ปวดนานมากค่ะ มึนตึงๆอยู่เกือบเดือนถึงหาย กินยาอะไรก็ไม่หาย ต้องปล่อยให้หายเอง นับแต่นั้นมาทำให้เรากลัวการร้องไห้ไปโดยปริยายเลยค่ะ ทั้งๆที่เราเป็นคนเซนซิทิฟร้องไห้ง่ายด้วย มันเลยกลายเป็นแบบเวลาเสียใจจะพยายามกลั้นไม่ให้ตัวเองร้องไห้ แบบรู้สึกหน่วงๆ เศร้าๆ แต่ระบายออกไม่ได้ ทั้งๆที่อยากร้องมากๆ ก็ทำไม่ได้เพราะกลัวเป็นอีก