สวัสดีค่ะ อยากจะเขียนนิยาย  แต่พอได้ลงมือรู้ว่าไม่ง่าย และไม่มีประสบการณ์ จึงขอลงตัวอย่างสั้น ๆ ที่ตัวเองเขียน เป็นแค่ฉากหนึ่งเล็ก ๆ จากการอ่านวิธีการเขียนเวิ่นเว้อไปไหม ยืดไปไหม หรือยังบรรยายน้อยไป  ขอคำแนะนำด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ


เสียงสะอื้นร้องไห้เบา ๆ ของสาวน้อยที่กำลังนอนหลับฝันถึงบางอย่างที่เป็นปมในชีวิตของเธอ สิ่งที่ซ่อนอยู่ภายใต้จิตสำนึกลึก ๆ เมื่อยามนอนหลับ  จิตสำนึกนั้นได้ฉายเป็นภาพแห่งฝัน ที่สะเทือนใจอย่างที่สุด แม้จะนอนหลับไหลแต่น้ำตาก็เอ่ออย่างไม่รู้ตัว

พริ้ง เพื่อนร่วมห้องของสาวน้อยทานตะวัน ได้ยินเสียงสะอื้นเบา ๆ พลิกตัวหันกลับจากการนอนไปมองเพื่อนร่วมเตียง เธอพยายามเขย่าตัวเพื่อนให้รู้สึก
“อา ตะวัน ตื่น ๆ แกร้องไห้ทำไมเนี่ย”  พริ้งงัวเงียเรียกชื่อเพื่อนสองสามครั้ง
ทานตะวันก็ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น ดวงตาชุ่มชื้นด้วยน้ำตา  เธอลืมตามองเพดาน ก่อนหันมามองหน้าของพริ้ง
  “ฝันเหมือนเดิมอีกแล้ว”
พริ้งมองหน้าเพื่อนอย่างสงสาร “ฝันเหมือนเดิมอีกแล้วเหรอ”  
ทานตะวันพยักหน้า “พริ้ง แกรู้ไหม ชีวิตเราถ้ามันพลาดเรื่องสำคัญบางอย่างที่ไม่ได้ทำ  มันอาจจะติดคาใจเราไปอย่างนั้นตลอดเลยนะ ..”  พริ้ง เข้าใจดีว่าสิ่งที่ทานตะวันพูดนั่นหมายถึงอะไร  
“นอนเถอะเพื่อน อย่าคิดมากเลย พรุ่งนี้แกต้องฝึกงานแต่เช้า เดี๋ยวตื่นไม่ทันเอา”
ทานตะวันเหลือบมองนาฬิกาผนัง เวลาบอก ตี 2 ใช่แล้ว วันพรุ่งนี้ยังมีเรื่องอีกมากมาย แม้ยังครุ่นคิดเรื่องความฝันบ้าง แต่ไม่นานก็ผลอยหลับไป