มันคือความเจ็บปวดที่ฉันไม่มีทางรักษาหาย มันอยู่ในส่วนที่ฉันคิดว่ามันลึกที่สุด
แต่เปล่าเลย มันกับอยู่ส่วนที่ตื้นที่สุด เมื่อมีคนมาพูดกระทบ แผลที่คิดว่าหายแล้ว มันกับมีเลือดไหลออกมาช้าๆ มันเหมือนมีมีดมากรีดลงช้าๆ จนแผลที่คิดว่าหายสนิท มันกับยิ่งลึกเข้าไปอีก
มันเจ็บจนพดูไม่ออก บอกใครไม่ได้เพราะไม่มีใครเข้าใจความรู้สึกเรา อย่าร้องไห้แบบคนบ้า แต่มันร้องไม่ออก มันไม่มีน้ำตาแม้แต่หยดเดียว
บางทีก็อยากร้องไห้ออกมา เผื่อมันจะได้บรรเทาความเจ็บปวด ก็คงจะดีกว่าการที่ร้องไห้ไม่ออก
จนแผลมันเริ่มลึกกว่าเดิม เจ็บปวดกว่าเดิม
มันคงจะดีมาก ถ้ามีน้ำตาไหลออกมาสักหยด
มันคือความเจ็บปวดที่อึดอัดที่สุด จนคิดว่าแผลมันไม่มีทางหาย
ใครที่มีความรู้สึกเดียวกัน ช่วยบอกวิธีที่ทำให้ความเจ็บปวดนี้หายไปด้วยคะ มันทรมานมากจนทำอะไรไม่ถูก ช่วยบอกหน่อยคะ