ผมเป็นนักศึกษาอยู่ครับ และปีนั้นมีนักเรียนจากสหรัฐมาดูงาน และผมไปเจอคนหนึ่งที่ผมชอบ และไม่ค่อยได้คุย จนวันสุดท้ายที่เขาอยู่บวกกับเวลาน้อยนิด ผมได้เดินไปหาเขาตรงแล้วบอก"ผมคิดว่าผมชอบคุนครับ" ครั้งนั้นเขาเขิญมาก แล้ววันต่อไปเราก็ได้คุยกันในกล่องข้อความในเฟสบุกตั้งแต่1ทุ่มจน2ทุ่ม ผมเคยจะตัดบทเขาไปขอตัวอ่านหนังสือ ส่วนเขาตัดพ้อแซวผม จนต้องรากยาวถึง4ทุ่มเลยทีเดียว แล้วเขาบอกว่าเขารู้สึกผิดที่ชวนผมคุยนานและกล่าวขอโทษผม ผมบอกกับเขาว่าไม่เป็นไร ผมชอบที่จะคุยกับคุญอีก ถ้ามีโอกาสพรุ่งนี้คุยอีกได้มัย เขาบอกผมว่าครั้งหน้าคุณควรวีดีโอคอลหานะ(ผมตื่นเต้นและดีใจมาก)
เราคอลกันต่อเนื่องยาว3-4วันติดกัน เขาเคยเปิดใจกับผมเกื่ยวกับผู้หญิงดีและไม่ดีครับ(ทำนองว่า ดีของเขาคือไม่ยุ่งอบายมุข ไม่มั่วเรื่องกาม ไม่เข้าผับเข้าบาร์)และเขาบอกว่าเขาเป็นไม่ดีไป80%เลย เมื่อวันศุกร์ ผมทราบข่าวว่าเขาจะอยู่อีกที่ถึงวันเสาร์เท่านั้น เขาออกเวลา0800 และถามผมว่าผมเรียนเสร็จแล้วทำไรต่อ ผมบอกผมว่างและอยู่ที่นั้นเสาร์อาทิตย์ และถามเขาว่าคุณทำไรต่อ เขาบอกผมว่าเขามีdinnerกับเพื่อนกับผู้ใหญ่เขาเวลา1800 และถามผมต่ออีกว่า"นี้อ่อที่อยากถาม" (ผมพอรู้แล้วล่ะ) ผมมีความคิดแค่อยากให้ของเขาเป็นที่ระลึกก่อนเขาไป เลยบอกไปว่าผมอยากมาหาคุณก่อนประมาน2000 เขาบอกว่าไม่น่าได้และแนะนำให้ผมมา5ทุ่ม และเขาถามว่าจะมาทำไม ผมเลยบอกเหตุผลไป เขารับทราบแล้ว จนในที่สุดเขาเปิดใจคุยกับผมว่า(กล่าวโดยสรุป)ไม่ได้มาหาแฟน ปกติจะเมคเอ้ากับผู้ชายแต่จะไม่dateกับพวกเขา (ชัดเจน)แต่มาขัดแย้งกันที่ว่าเขาบอกไม่รังเกียจที่จะมีอะไรกัน โดยเฉพาะผมเล่าร้อน(^^ทำไรไม่ถูกเลยทีเดียว) ให้พูดเลยคือได้มีอะไรกันในที่สุดตอนตี1
ผมเริ่มพูดคุยและสนิทกับเขามากขึ้นผ่านคอลจนวันสุดท้ายที่เขาจะกลับต่างประเทศวันนั้นวันที่10เขาบอกเครื่องออก11ตอนตี3ผมยังไม่ได้คอลเขาแต่ผมพิมพ์ข้อความไปหาก่อนคอลกัน เขาตัดบทผมเร็วมากอ้างว่าเขาเพลอหลับ ผมเลยรู้สึกไม่ดี บอกเขาว่าทำร้ายจิตใจผมนะ และผมก็ทราบข่าวอีกทีว่า เขาพิมพ์ขอโทษผมตอนตี2ซึ่งหมายความว่าเขาอยู่สนามบินแล้ว ผมรู้เสียใจและกล่าวมันออกไปแล้วจบกัน
จนกระทั้งผมรู้ว่าไม่ควรทำและผมได้ทิ้งทวนบอกความรู้สึกผมไปไม่อยากให้จากกันด้วยความไม่ดี ผมเลยพิมพ์ไปหาเขาทำนองว่า เขาใจผิดว่าไปอีกวันหนึ่ง คือไม่ได้ถามให้แน่ชัด รู้สึกแย่ที่ไม่ได้บอกลา ครั้งนั้นเตรียมคำพูดไว้ด้วย ขอบคุณที่ให้โอกาสให้ผมคุยกับคุน คุนผ่านเข้ามาในชีวิตผม ผมก็ผ่านเข้ามาให้ชีวิตคุณ มีพบต้องมีจาก ไม่อยากให้เข้าใจผิด และรู้ว่าไม่ควรทำ เขียนมาเพื่อบอกความรู้สึก ไม่ได้ต้องการคำตอบนะ โชคดีที่มีคุณเป็น"เพื่อน" และกลับบ้านของให้มีความสุข(ผมไม่อยากต่อ เพราะเขามีชีวิตของเขา) พอเขาไปถึงเขารู้สึกดี เขาบอกเหตุผลและบอกขอโทษผม และวันต่อมาเขาชวนผมหาแอฟที่โทรเบอร์สหรัฐได้ฟรี ผมก็โอเคถ้าอยากคุยต่อ
เรื่องก็อยู่ว่าเราพิมพ์คุยกันตามปกติผ่านทางsnapchatที่เขาเคยแนะนำก่อนกลับประเทศเขา ผมสนิทกับเขา โดยส่วนมากจะเป็น50-50ที่เขาจะทักมาก่อน วันนั้นเป็นวันศุกร์  ผมกำลังต่อไวไฟ อ่านหนังสืออยู่ทั้งวันจนถึงเทื่ยงคืนซึ่งตรงกับเทืยงวันของเขา เขามักส่งรูปให้ดู และถามผมว่าอยากวีดีโอคอลมัย ผมไม่ได้บังคับแต่ก็อยาก เขาบอกต่อมาว่าขอโทษติดธุระของเขาอยู่(ผมไม่ถือสาอะไร) ต่อมาวันเสาร์ประมาน1000เช้า ตรงกับกลางคืนของเขาเราคอลกันแบบว่าครั้งนี้มีความสุขกว่าครั้งไหนๆครับ
เรื่องมีอยู่ว่า วันเสาร์ตอนกลางคืนผมคุยกับเขาทางsnapchatทำนองว่ากลัวว่าเขางอนข้อความที่ผมส่งไปในfacebook เขาบอกว่าผมsensitiveมากไป(ไม่ได้งอน แค่ผมเข้าใจผิด)เขาส่งรูปที่เขายิ้
มให้ผม(น่ารัก)แล้วผมถ่ายรูปตัวเองส่งให้เขาเขาก็แคปหน้าจอรูปผมไปเหมือนอยากเก็บไว้ ผมถามเขาว่าผมขอแคปของคุณด้วยได้มัย เขาตอบได้เว้นแต่ห้ามแคปตอนเขาไม่ใส่เสื้อผ้าล่ะกัน เขาไม่อยากให้ผม"ชอบ"เขามากกว่านี้
ผม: ถ้าต้องการผมถ่ายรูปตัวเองให้อีกได้นะ
เขา: น่ารักดี แต่ฉันจริงจัง ฉันกังวลว่าคุณชอบฉันมากไป
ผม: คิดว่าไงล่ะ
เขา: อะไร?
ผม: ผมจริงจังกับคุนเกินไป?
เขา: นั้นก็ทำให้ฉันห่วง บางครั้งคุณเสียใจตอนฉันไม่ตอบตอนนั้นเลย และฉันคิดว่าคุณเริ่มจะ(เยอะ) คุณควรจะหาผู้หญิงไทยนะ😂
ผม: ปล่าวนิ ตอนนั้นผมคิดว่าคุณโกดผมอยู่
เขา: ก็ไม่ได้อยากให้กังวลอะไรมากขนาดนั้น และคุณจำได้มัยว่าเขาอยู่กันคนล่ะประเทศและฉันไม่ได้มาหาแฟน
เขา: คุณเคยบอกว่าเขาทำร้ายจิตใจผม เขารู้สึกไม่ดี
ผม: ผมแค่ไม่สะบายใจตอนคุณตัดผมเร็วขนาดนั้น(ช่วงเขากลับต่างประเทศ)
เขา: ฉันกลัวว่าถ้าคุณชอบฉันเกินไป ฉันไม่อยากทำให้คุณเสียใจ
ผม: เรื่องนั้นที่ผมเขียนไป ผมจะอธิบายให้ทีหลังนะ
เขา: ได้ ถ้าว่างก็ค่อนมาตอบล่ะกัน
ผม: (แคปหน้าจอให้ดูเรื่อง"โชคดีที่ได้คุณเป็นเพื่อน")จำได้ปล่าว?
เขา: ฉันรู้ว่าคุนทำและมันก็ดี แต่ฉันกลัวว่าถ้าเราคุยกันมากขึ้นคุณจะชอบฉันมากขึ้น และถ้าฉันมีแฟนล่ะ คุนจะไม่เจ็บอ่อ?
ผม: (แคปหน้าจอเรื่อง ที่เขาบอกผมมาแต่แรกว่าไม่ได้มาหาแฟน)ผมจำได้
เขา: แต่จะเกิดอะไรขึ้นถ้าฉันมีแฟน คุณจะไม่เจ็บเอาหรือ
ผม: (เคยมีแฟนแต่เลิกแล้ว)ผมไม่พร้อมจะมีแฟน ชอบคุณกับชาวต่างชาติ เรียนอังกฤษทุกๆคืน
เขา: 55 ก็ตราบใดที่คุณไม่ชอบฉันมากเกินไป
ผม: ผมคิดว่าถ้าเราเป็นแฟนกันผมก็จะทำร้ายคุณเหมือนกันนะ ผมไม่ได้ถึงขั้นว่าจะต้องตั้งหน้าตั้งตาคุยกันคุนอย่างเดียว
เขา: ในอนาคต คือถ้าฉันมีแฟนอเมริกันมาในชีวิต คุณจะเสียใจแล้วไม่คุณกับฉันแล้ว?
ผม: ผมคิดว่าคุณคิดว่าผมจริงจังเกินไปปล่าว? ตอนนั้นผมอ่านหนังสือทั้งวันจนคุณบอกว่าง ผมเลยโทรไป
เขา: งั้นคุณก็ไม่จำเป็นต้องโทรก็ได้ถ้าไม่อยาก
ผม: ไม่ไม่ รู้สึกสบายใจคุยกับคุณ
เขา: แต่คุณไม่จริงจัง แล้วคุณหมายความว่าไงอ่ะ
(ปวดหัวแล้ว ตัดบท เพราะมันดึกมาก)
ผม: งงปล่าว?
เขา: 55 ไม่มีไรหรอก ไม่เป็นไร ไม่คิดมาก
ผม: งงเหมือนกัน อยากคอลกันนะให้มัยกระจ่าง แต่ที่นี้ผมดึกมากแล้ว
เขา: ไม่ บ้าแล้ว ไปนอนซะ

หลังจากนั้นเราคุยกันปกติไม่มีไรเกิดขึ้น
วันอาทิตย์ตอนเที่ยงเขายังคงส่งรูปมาให้ผม เราก็คุยกันทำนองว่าทำอะไรอยู่ เขาประมานตี2บอกอีก5ชม.ต้องขึ้นสนามบิน ผมบอกเขาฝันดี เดินทางปลอดภัย เขาขอบคุน และ2ทุ่มเขายังส่งข้อความมาหาว่าเขารู้สึกกระวนกระวายเรื่องงานของเขา ผมก็ให้กำลังใจเขาครับ

ที่กล่าวมาคือเนื้อหาทั้งหมด อยากฟังมุมมองทุกๆคนว่าพลาดอะไรตรงไหนบ้าง ควรทำไรต่อดี เพื่อจะได้ทำในสิ่งที่ถูกต้องครับ เพราะผมไม่อยากคิดเองหรือเก็บไว้คนเดียวเท่าไร ขอบคุณล่วงหน้านะครับ