เริ่มเรื่องเลยละกัน
ใต้ถุนบ้านเป็นยกสูง บ้านติดปากอ่าว จะมีปลาช่อน ปลานิล มาอาศัย อยู่จำนวนมาก ที่บ้านจะไม่จับกินเพราะเห็นว่ามาอาศัยอยู่ ก็จะโยนเศษอาหาร กับข้างเหลือๆให้ปลาต่างๆกินตลอด จนสนิทคุ้นหน้าคุ้นตากันพอสมควร เรียกว่า ถ้าเห็นคนเดินมาตรงนี้(หลังบ้านตรงที่ล้างจาน) ฝูงปลาจะเตรียมมารอเพื่อกินอาหาร ส่วนมากจะมีปลาช่อน ตัวใหญ่ ถึงใหญ่มาก สนิทจนแบบว่าเอามือลูบหัวปลาได้เลย
จนกระทั่ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ในตอนเช้าเราพาลูกไปหัดเดิน หลังจากนั้นก็มานั่งพักตรงสะพานทางเดินเข้าบ้าน ใต้สะพานที่เรานั่งก็จะมีปลาว่ายไปมาตามปกติ เราเห็นว่าผมลูกยาว ก็เลยให้แฟนไปเอาปัตตาเลี่ยนมาตัดผมลูก นั่งอยู่ตรงนั้นได้ประมาณ 15 นาที เรารู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองเรา พลันหางตาเหลือบไปเห็น "ปลาช่อน" หัวโผล่ออกมาจากสาหร่าย จ้องมองเรา (ต้องอธิบายว่าหัวปลาช่อนที่โผล่มาจากสาหร่ายคือเห็นแต่หัวไม่เห็นตัวมองผ่านๆเหมือนงู) แล้วปลาช่อนก็ตัวโตมาก น่าจะประมาณ โลครี่ง ถึงสองโล เราก็เลยโผล่หน้าไปดูเพราะสัญชาติญาณของปลาถ้าเห็นคนต้องว่ายหนี แต่ปลาช่อนตัวนี้ จองหน้าตลอดเวลา พอมองรอบๆจึงเห็นว่า เป็นปลาแม่ลูกอ่อน นางเพิ่งคลอดลูก นางคงกลัวว่าใครจะไปทำร้ายลูก ก็เลยแสดงความโกรธและต้องการปกป้อง เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไร ก็ตัดผมลูกไปเรื่อยๆ
พอตัดเสร็จ เราก็เอารองเท้าลูกที่เพิ่งหัดเดินมาเคาะๆเพื่อเอาฝุ่นออก แต่ก็ลืมนึกไปว่า มีปลาช่อนแม่ลูกอ่อนอยู่แถวนั้น เคาะไม่ถึง สามครั้ง ปลาช่อนกระโดดตัวลอยชึ้นมาจากน้ำ (สะพานที่เรานั่ง สูงจากพื้นน้ำประมาณ ครึ่งเมตร) เรากรี๊ดด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าปลาจะกระโดดและอ้าปากกว้างมากกกกกได้สูงขนาดนี้ แฟนได้ยินเสียงเราจึงรีบวิ่งออกมา เราก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง แฟนพูดว่า ไม่เชื่อเพราะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิดไม่เคยเห็นปลามากระโดดขึ้นมา มีแต่จะหนีคน เราก็เลยอยากให้แฟนเห็นว่าที่เราเล่าคือ เรื่องจริง
เราก็เลยไปเคาะรองเท้าอีกครั้ง เพื่อหวังว่า ปลาจะทำแบบเมื่อกี้อีก แล้วก็จริงๆ รอบนี้กระโดดสูงกว่าเดิม อ้าปากพร้อมกัด กระโดดได้สูงมาก แฟนเราก็เลยตกใจไปด้วย เหตุการณ์ไม่จบแค่นั้น .....
ด้วยความนิสัยเสีย คือ แปลกใจว่าทำไมปลาช่อนถึงกระโดดสูงขนาดนี้ ก็เลยไปหาไม้ยาวๆมาหลอกล่อให้ปลากระโดดใส่ คราวนี้ปลากระโดดกัดไม้ที่เราเอาไปล่อเลย..... แฟนเราก็บอกว่า พอเถอะ เขาคงหวงลูก สงสารเขา เราก็เลยเดินขึ้นบ้าน แต่ใจยังคิดถึงนึกถึงสายตาแข็งกร้าวของปลาช่อนที่จ้องมองเราด้วยความโกรธตลอดเวลา
เวลาผ่านไปจนกระทั่ง ช่วงเย็นของวันเดียวกัน เราเดินผ่านตรงนั้น หางตาเราก็เหลือบไปเห็นว่า กำลังมีตัวอะไร ว่ายน้ำพุ่งตรงมาทางเรา แล้วเราก็ต้องตกใจ มันคือ ปลาช่อนตัวนั้น พุ่งจากน้ำมาหาเรา แต่มาไม่ถึง เราก็ตกใจกรี๊ดเสียงดัง แฟนก็เลยวิ่งมาดู แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เวลาผ่านมาตั้งแต่ วันจันถึงวันนี้วันพฤหัส เวลาเราเดินผ่านตรงนั้น เราก็จะมองหาปลาช่อนตัวนั้นตลอดเวลา แล้วก็จะเจอทุกครั้ง ทั้งเช้าก่อนไปทำงานและเย็นเลิกงานกลับบ้าน นางจะจองมองเรา มอง จ้อง จ้องเราด้วยสายตาดุร้าย นางคงโกรธที่เราไปแกล้งให้นางกระโดดและนางคงกลัวว่าเราจะไป
ทำร้ายลูกของนาง เราก็เลยไม่สบายใจกับสายตาคู่นั้นและเหตุการณ์ครั้งนี้
*เราพยายามโยนอาหารไปให้นางกิน เพื่อให้นางรู้สึกว่าเราไม่ได้ตั้งใจ เราขอโทษ แต่ให้อะไรไปนางก็ไม่กิน จ้องมองแบบ โกรธ เกลียด แค้น เรามาก
**เราลองให้คนอื่นไปยืนตรงที่เรายืนปลาช่อนก็ไม่ว่ายเข้ามา ไปพุ่งเข้าใส่ แต่พอเป็นเราเท่านั้น พุ่งสไลด์มา ตรงปรี่มาที่เราเลย
***คัยเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรือ พอจะแนะนำอะไรเราได้บ้าง รบกวนหน่อยนะคะ ตอนนี้ ไม่สบายใจเลยกับสายตาอาฆาตคู่นั้น
ใครเคยมีประสบการณ์ เรื่อง "แก้กรรมกับปลาช่อน" บ้าง??
ใต้ถุนบ้านเป็นยกสูง บ้านติดปากอ่าว จะมีปลาช่อน ปลานิล มาอาศัย อยู่จำนวนมาก ที่บ้านจะไม่จับกินเพราะเห็นว่ามาอาศัยอยู่ ก็จะโยนเศษอาหาร กับข้างเหลือๆให้ปลาต่างๆกินตลอด จนสนิทคุ้นหน้าคุ้นตากันพอสมควร เรียกว่า ถ้าเห็นคนเดินมาตรงนี้(หลังบ้านตรงที่ล้างจาน) ฝูงปลาจะเตรียมมารอเพื่อกินอาหาร ส่วนมากจะมีปลาช่อน ตัวใหญ่ ถึงใหญ่มาก สนิทจนแบบว่าเอามือลูบหัวปลาได้เลย
จนกระทั่ง เมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา ในตอนเช้าเราพาลูกไปหัดเดิน หลังจากนั้นก็มานั่งพักตรงสะพานทางเดินเข้าบ้าน ใต้สะพานที่เรานั่งก็จะมีปลาว่ายไปมาตามปกติ เราเห็นว่าผมลูกยาว ก็เลยให้แฟนไปเอาปัตตาเลี่ยนมาตัดผมลูก นั่งอยู่ตรงนั้นได้ประมาณ 15 นาที เรารู้สึกเหมือนมีใครกำลังจ้องมองเรา พลันหางตาเหลือบไปเห็น "ปลาช่อน" หัวโผล่ออกมาจากสาหร่าย จ้องมองเรา (ต้องอธิบายว่าหัวปลาช่อนที่โผล่มาจากสาหร่ายคือเห็นแต่หัวไม่เห็นตัวมองผ่านๆเหมือนงู) แล้วปลาช่อนก็ตัวโตมาก น่าจะประมาณ โลครี่ง ถึงสองโล เราก็เลยโผล่หน้าไปดูเพราะสัญชาติญาณของปลาถ้าเห็นคนต้องว่ายหนี แต่ปลาช่อนตัวนี้ จองหน้าตลอดเวลา พอมองรอบๆจึงเห็นว่า เป็นปลาแม่ลูกอ่อน นางเพิ่งคลอดลูก นางคงกลัวว่าใครจะไปทำร้ายลูก ก็เลยแสดงความโกรธและต้องการปกป้อง เราก็เลยไม่ได้สนใจอะไร ก็ตัดผมลูกไปเรื่อยๆ
พอตัดเสร็จ เราก็เอารองเท้าลูกที่เพิ่งหัดเดินมาเคาะๆเพื่อเอาฝุ่นออก แต่ก็ลืมนึกไปว่า มีปลาช่อนแม่ลูกอ่อนอยู่แถวนั้น เคาะไม่ถึง สามครั้ง ปลาช่อนกระโดดตัวลอยชึ้นมาจากน้ำ (สะพานที่เรานั่ง สูงจากพื้นน้ำประมาณ ครึ่งเมตร) เรากรี๊ดด้วยความตกใจ ไม่คิดว่าปลาจะกระโดดและอ้าปากกว้างมากกกกกได้สูงขนาดนี้ แฟนได้ยินเสียงเราจึงรีบวิ่งออกมา เราก็เล่าเหตุการณ์ให้ฟัง แฟนพูดว่า ไม่เชื่อเพราะอยู่ที่นี่มาตั้งแต่เกิดไม่เคยเห็นปลามากระโดดขึ้นมา มีแต่จะหนีคน เราก็เลยอยากให้แฟนเห็นว่าที่เราเล่าคือ เรื่องจริง
เราก็เลยไปเคาะรองเท้าอีกครั้ง เพื่อหวังว่า ปลาจะทำแบบเมื่อกี้อีก แล้วก็จริงๆ รอบนี้กระโดดสูงกว่าเดิม อ้าปากพร้อมกัด กระโดดได้สูงมาก แฟนเราก็เลยตกใจไปด้วย เหตุการณ์ไม่จบแค่นั้น .....
ด้วยความนิสัยเสีย คือ แปลกใจว่าทำไมปลาช่อนถึงกระโดดสูงขนาดนี้ ก็เลยไปหาไม้ยาวๆมาหลอกล่อให้ปลากระโดดใส่ คราวนี้ปลากระโดดกัดไม้ที่เราเอาไปล่อเลย..... แฟนเราก็บอกว่า พอเถอะ เขาคงหวงลูก สงสารเขา เราก็เลยเดินขึ้นบ้าน แต่ใจยังคิดถึงนึกถึงสายตาแข็งกร้าวของปลาช่อนที่จ้องมองเราด้วยความโกรธตลอดเวลา
เวลาผ่านไปจนกระทั่ง ช่วงเย็นของวันเดียวกัน เราเดินผ่านตรงนั้น หางตาเราก็เหลือบไปเห็นว่า กำลังมีตัวอะไร ว่ายน้ำพุ่งตรงมาทางเรา แล้วเราก็ต้องตกใจ มันคือ ปลาช่อนตัวนั้น พุ่งจากน้ำมาหาเรา แต่มาไม่ถึง เราก็ตกใจกรี๊ดเสียงดัง แฟนก็เลยวิ่งมาดู แต่ก็ไม่ได้พูดอะไร
เวลาผ่านมาตั้งแต่ วันจันถึงวันนี้วันพฤหัส เวลาเราเดินผ่านตรงนั้น เราก็จะมองหาปลาช่อนตัวนั้นตลอดเวลา แล้วก็จะเจอทุกครั้ง ทั้งเช้าก่อนไปทำงานและเย็นเลิกงานกลับบ้าน นางจะจองมองเรา มอง จ้อง จ้องเราด้วยสายตาดุร้าย นางคงโกรธที่เราไปแกล้งให้นางกระโดดและนางคงกลัวว่าเราจะไป
ทำร้ายลูกของนาง เราก็เลยไม่สบายใจกับสายตาคู่นั้นและเหตุการณ์ครั้งนี้
*เราพยายามโยนอาหารไปให้นางกิน เพื่อให้นางรู้สึกว่าเราไม่ได้ตั้งใจ เราขอโทษ แต่ให้อะไรไปนางก็ไม่กิน จ้องมองแบบ โกรธ เกลียด แค้น เรามาก
**เราลองให้คนอื่นไปยืนตรงที่เรายืนปลาช่อนก็ไม่ว่ายเข้ามา ไปพุ่งเข้าใส่ แต่พอเป็นเราเท่านั้น พุ่งสไลด์มา ตรงปรี่มาที่เราเลย
***คัยเคยมีประสบการณ์แบบนี้ หรือ พอจะแนะนำอะไรเราได้บ้าง รบกวนหน่อยนะคะ ตอนนี้ ไม่สบายใจเลยกับสายตาอาฆาตคู่นั้น