ขอโทดนะครับ นี่เป็นการใช้ พันทิพ ครั้งแรกของผม หากผิดพลาดยังไง ขออภัยด้วยนะครับ
เริ่มเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมอยุกับแม่ แค่2 คนครับเป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ แม่เลิกกับพ่อตั้งแต่ผมยังเด็ก
ตอนผมเด็กๆแม่ผมรับราชการครับ มีเงินเดือน ไม่มากแต่ ก้ พออยุกันได้ครับผมกับแม่เช่าที่วัดอยุ เช้าแม่ ก้ จะมาส่งผมที่หน้า ร.ร ตอนนั้นผมน่าจะ5-6 ขวบ อนุบาล ชีวิตเราแม่ลูกไม่ถึงกับโอ๋กันมาก แต่ ก้ ถือว่าอบอุ่นในระดับนึงครับ จนผมขึ้น ป.1 แม่มีสามีใหม่เป็นคนอิสลามครับ เค้าข้อนข้างเข้มงวดกับผมมากแล้วแม่ ก้ เชื่อฟังเค้ามาก ไม่รุทำไม ตอนนั้นผม 7 ขวบ พ่อเลี้ยง. แม่. และก้ ผม ได้ย้ายออกมาอยุห้องเช่าห้องนึง ไม่มีห้องน้ำในตัวเป็นห้องน้ำรวม เราอยุชั้น2 หน้าที่ผมในแต่ละวัน คือ เอากะป๋องฉี่ไปเท อาบน้ำแต่งตัวไป. ร.ร. เย็น ก้ กวาดบ้านถูบ้าน กรอกน้ำหุงข้าว ล้างจาน. กฎกติกา คือ ถ้าผมลืมทำ ก้ จะโดนตี12 ที. และถ้าเป็นของที่นับจำนวนได้ ก้ มาบวกเพิ่มอีก แต่ มันนานละครับลืม >< และผม ก้ ถูกห้ามไปเล่นกับเพื่อน ที่หน้าวัด ผมไม่รุเหตุผล ว่าทำไมถึงห้าม ผมจึงแอบไปเล่นบ่อยๆ ใช้ความจำเสียง มอไซ ของพ่อเลี้ยงเอา พอได้ยินผมจะวิ่งมาทางลัดเพื่อถึงบ้านก่อน แต่ มีอยุวันนึงผมพลาด เค้ามาอีกทาง เค้าเลยรู้ว่าผมแอบออกมาเล่นหน้าวัด เค้า ก้ มาตามพอถึงบ้านเค้า ก้ บอกว่า ให้เข้าห้องแล๊ป ???? ตอนนั้นผมไม่รุว่ามันคืออะไร ตอนนั้นผม7 ขวบ ผมโดนทั้งมือทั้งตีน จนผมหน้าบวมไปหมด ตัวช้ำ ในขณะที่แม่ผมนั่งอยุหน้าห้อง ไม่พูดอะไรเลย ไม่มีแม้แต่คำห้าม หรือ บอกให้พ่อเลี้ยงหยุด ??? เกิดเหตุการณ์ แบบนี้บ่อยมาก เพราะผม ข้อนข้างที่จะดื้อ. จน ผมขึ้น ป.2. แม่กับพ่อเลี้ยง ทะเลาะกัน เป็นวันที่ผมดีใจมาก แล้วแม่ ก้ ได้กู้เงินมาซื้อบ้าน เราได้กลับมาอยุแบบ2 คนแม่ลูกอีกครั้ง แต่ วันนึงพ่อเลี้ยงกลับมา ขอคืนดี กับแม่ ผมเลยต้องเหมือนอยุคนเดียวอีกครั้ง หลังจากนั้นผม ก้ เริ่มชินกับห้องแล๊ป ของพ่อเลี้ยง คิดแค่ว่ารอกุ โตกว่านี้อีกหน่อย เจอกุแน่ ผมถูกเลี้ยง แบบผมเป็นแค่ ลุกข้างบ้าน ตอนเย้นกินข้าว ก้ จะมีถ้วยใบนึง ตักกับข้าวราดไว้ให้ แล้ว ก้ สไลด์ มากับพื้นมาหยุดหน้าทีวี
และผมก้ นั่งกินคนเดียว แม่กับพ่อเลี้ยงก้ กินกัน2 คน คุยหยอกล้อกัน ผมอยากเดินไปถีบหน้าแม่ กับ พ่อเลี้ยงมาก แต่ติดที่ว่ายังเด็ก. อ่อ. บ้านผมมี2 ชั้น ข้างบน ไม่ได้กั้นห้อง ปล่อยโล่ง ข้างล่างมี 1 ห้อง ผมนอน ข้างบนคนเดียว บ้านเนื้อที่ 48 ตรว. พ่อเลี้ยงกับแม่นอน ห้องเล็กๆข้างล่าง คงไม่ต้องบอกว่า นอนห้องกว้าง48. ตรว. มันกว้างขนาดไหน มันกว้างเกินอะ แล้วเค้า ก้ ทะเลาะกันอีก แต่รอบนี้ เลิกกัน จริงๆ เพราะตั้งแต่ พ่อเลี้ยงไปแม่ ก้ ไม่ไปทำงานอีกเลย บ้านที่ต้องผ่อน ก้ ไม่มีตังผ่อน ผมกับแม่ ออกเดินเร่ร่อน กัน อยุ เกือบปี แม่ ก้ รับจ้างซักผ้าบ้าง. ได้ที60-80 บาทต่อวัน ปี พศ 2537 นะครับ ผม ก้ ยังไป ร.ร อยุ มีตังไปบ้างไม่มีบ้าง. ตอนเที่ยงแม่ ก้ จะทำเป็นไปหาผมที่. ร.ร. ผม ก้ จะเอาข้าวมากินกับแม่. นม ร.ร. ผม ก้ เอากลับมาให้แม่ ตอนนี้ผม ป.3 ละ ผมเจอเพื่อน คนนึง บ้านก้ จน แต่มีเงินเล่นเกม มีเงินซื้อของเล่น ผมเลยสงสัย ผมก้ เลยถาม มันก้ บอกว่ามันเดินขาย สติ๊กเกอร์ ถ้าขยัน ก้ ได้หลัก1,000 ผมเลยขอไปขายด้วยวันแรกผมไปขาย บ่าย4 โมงเย็นที่ห้างแห่งนึง ผมขายได้10 ใบ 200 บาท หักทุนใบละ6 บาทคืนเจ้าของ ทุน ผมมีเงิน140 บาทผมดีใจมากผมรีบวิ่งกลับมาหาแม่ ที่จุดนัดพบเราทุกวันนั่นคือความภูมิใจครั้งแรก แต่ เมื่อแม่ เห็นผม แม่หยิบไม้แขวนเสื้อที่อยุในมือแล้วหวด แบบไม่นับแม่ผมน่ากลัวมากตอนโกรธ เค้าตีผมโดยที่ไม่ฟังเสียงผมเลย จนเค้าเหนื่อยและหยุดตีเค้าจึงถามว่าผมเอาเงินมาจากไหน ผมก้ บอกผมไปขายสติ๊กเกอร์ มาตอนแรกแม่ไม่เชื่อ กำลังจะตีซ้ำดีนะ เอา สติ๊กเกอร์ มาด้วย เลยรอด. หลังจากนั้น ผมขายสติ๊กเกอร์ ตั้งแต่ 8ขวบ จนถึงผมอายุ 17 แม่ผมไม่เคยทำงานเลยตลอดระยะเวลาที่ผมขายของ แม่เล่นไพ่แทงหวยจับยีกี ใต้ดิน กินเหล้า. หน้าที่หลักๆของแม่คือ ซักผ้าให้ผมรีดผ้าให้แล้วก้ เตรียมสติ๊กเกอร์ให้ผมไปขาย ผมเป็นคนทำอะไรจริงจังออกจากบ้านผมจะตั้งเป้าให้ตัวเอง ถ้าขายไม่ได้เป้า ผม ก้ จะเดินขายจนกว่าจะได้ ผมขายได้ หลัพัน ทุกวันครับ บางวัน3-4 พันก้ มีแต่ผมนอนดึกทุกวันตื่นสายทุกวัน ผมเรียนไม่รุเรื่องเลย ส่วนเรื่องค่าเทอม กับ เสื้อผ้ามีคนจ่ายให้ทุกปี แม่ไม่ต้องมาส่งเสียอะไรเลย จนวันนึง ผมอายุ17 ม.5 ผมโดนไล่ออกจาก ร.ร เพราะ อาจาร จำคนที่ทำผิด สลับกัน. ผมเป็นเด็ก ก้ พูดอะไรไม่ได้ เค้าว่าผิด ก้ คือ ผิด แม่เดินด่าผมตลอดทางที่เดินกลับบ้าน คำด่า ก้ จะซ้ำๆ ไอ้เดรรัจฉาน ไอลูก
เลวเหมือนพ่อ!!!! ทำให้กุลำบากใจตลอด ไม่น่าเกิดมาเลยน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปาก ให้ตายห่าไป ผมรุสึกว่าผมเลวแบบนั้นจริงเหรอ ผมไม่เคยยุ่งกับยาเสพติด ไม่เคยมีเรื่องชกต่อย กับใคร. แต่ผมถูกใส่ร้าย ตอนนี้ผมอายุ30 แล้ว พยายามจะทำดีกับแม่แต่ไม่รุทำไม ผมกับรุ้สึกฝืนใจทุกครั้งที่จะบอกรัก หรือกอดเค้า แม่จะดีกับผมทุกครั้งที่ผมมีเงิน โดยที่เค้าไม่รุว่าเงินที่ผมหามาแลกมากับความยากลำบากผมแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่ผมพูดว่า ผมไม่มีเงิน แม่จะด่าผมเหมือนเดิม
มันมีวิธีไหนมั้ย ที่จะทำให้ผมเปลี่ยนสิสัยแม่ได้ หรือ ผมต้องปรับยังไง. จริงๆรายละเอียดมีมากกว่านี้ นะครับ อันนี้แค่คร่าวๆ ใครพอรุวิธี บอกผมหน่อย
ต้องทำยังไงถึงจะอยุกับแม่ได้แบบมีความสุข
เริ่มเข้าเรื่องเลยนะครับ ผมอยุกับแม่ แค่2 คนครับเป็นแบบนี้ตั้งแต่จำความได้ แม่เลิกกับพ่อตั้งแต่ผมยังเด็ก
ตอนผมเด็กๆแม่ผมรับราชการครับ มีเงินเดือน ไม่มากแต่ ก้ พออยุกันได้ครับผมกับแม่เช่าที่วัดอยุ เช้าแม่ ก้ จะมาส่งผมที่หน้า ร.ร ตอนนั้นผมน่าจะ5-6 ขวบ อนุบาล ชีวิตเราแม่ลูกไม่ถึงกับโอ๋กันมาก แต่ ก้ ถือว่าอบอุ่นในระดับนึงครับ จนผมขึ้น ป.1 แม่มีสามีใหม่เป็นคนอิสลามครับ เค้าข้อนข้างเข้มงวดกับผมมากแล้วแม่ ก้ เชื่อฟังเค้ามาก ไม่รุทำไม ตอนนั้นผม 7 ขวบ พ่อเลี้ยง. แม่. และก้ ผม ได้ย้ายออกมาอยุห้องเช่าห้องนึง ไม่มีห้องน้ำในตัวเป็นห้องน้ำรวม เราอยุชั้น2 หน้าที่ผมในแต่ละวัน คือ เอากะป๋องฉี่ไปเท อาบน้ำแต่งตัวไป. ร.ร. เย็น ก้ กวาดบ้านถูบ้าน กรอกน้ำหุงข้าว ล้างจาน. กฎกติกา คือ ถ้าผมลืมทำ ก้ จะโดนตี12 ที. และถ้าเป็นของที่นับจำนวนได้ ก้ มาบวกเพิ่มอีก แต่ มันนานละครับลืม >< และผม ก้ ถูกห้ามไปเล่นกับเพื่อน ที่หน้าวัด ผมไม่รุเหตุผล ว่าทำไมถึงห้าม ผมจึงแอบไปเล่นบ่อยๆ ใช้ความจำเสียง มอไซ ของพ่อเลี้ยงเอา พอได้ยินผมจะวิ่งมาทางลัดเพื่อถึงบ้านก่อน แต่ มีอยุวันนึงผมพลาด เค้ามาอีกทาง เค้าเลยรู้ว่าผมแอบออกมาเล่นหน้าวัด เค้า ก้ มาตามพอถึงบ้านเค้า ก้ บอกว่า ให้เข้าห้องแล๊ป ???? ตอนนั้นผมไม่รุว่ามันคืออะไร ตอนนั้นผม7 ขวบ ผมโดนทั้งมือทั้งตีน จนผมหน้าบวมไปหมด ตัวช้ำ ในขณะที่แม่ผมนั่งอยุหน้าห้อง ไม่พูดอะไรเลย ไม่มีแม้แต่คำห้าม หรือ บอกให้พ่อเลี้ยงหยุด ??? เกิดเหตุการณ์ แบบนี้บ่อยมาก เพราะผม ข้อนข้างที่จะดื้อ. จน ผมขึ้น ป.2. แม่กับพ่อเลี้ยง ทะเลาะกัน เป็นวันที่ผมดีใจมาก แล้วแม่ ก้ ได้กู้เงินมาซื้อบ้าน เราได้กลับมาอยุแบบ2 คนแม่ลูกอีกครั้ง แต่ วันนึงพ่อเลี้ยงกลับมา ขอคืนดี กับแม่ ผมเลยต้องเหมือนอยุคนเดียวอีกครั้ง หลังจากนั้นผม ก้ เริ่มชินกับห้องแล๊ป ของพ่อเลี้ยง คิดแค่ว่ารอกุ โตกว่านี้อีกหน่อย เจอกุแน่ ผมถูกเลี้ยง แบบผมเป็นแค่ ลุกข้างบ้าน ตอนเย้นกินข้าว ก้ จะมีถ้วยใบนึง ตักกับข้าวราดไว้ให้ แล้ว ก้ สไลด์ มากับพื้นมาหยุดหน้าทีวี
และผมก้ นั่งกินคนเดียว แม่กับพ่อเลี้ยงก้ กินกัน2 คน คุยหยอกล้อกัน ผมอยากเดินไปถีบหน้าแม่ กับ พ่อเลี้ยงมาก แต่ติดที่ว่ายังเด็ก. อ่อ. บ้านผมมี2 ชั้น ข้างบน ไม่ได้กั้นห้อง ปล่อยโล่ง ข้างล่างมี 1 ห้อง ผมนอน ข้างบนคนเดียว บ้านเนื้อที่ 48 ตรว. พ่อเลี้ยงกับแม่นอน ห้องเล็กๆข้างล่าง คงไม่ต้องบอกว่า นอนห้องกว้าง48. ตรว. มันกว้างขนาดไหน มันกว้างเกินอะ แล้วเค้า ก้ ทะเลาะกันอีก แต่รอบนี้ เลิกกัน จริงๆ เพราะตั้งแต่ พ่อเลี้ยงไปแม่ ก้ ไม่ไปทำงานอีกเลย บ้านที่ต้องผ่อน ก้ ไม่มีตังผ่อน ผมกับแม่ ออกเดินเร่ร่อน กัน อยุ เกือบปี แม่ ก้ รับจ้างซักผ้าบ้าง. ได้ที60-80 บาทต่อวัน ปี พศ 2537 นะครับ ผม ก้ ยังไป ร.ร อยุ มีตังไปบ้างไม่มีบ้าง. ตอนเที่ยงแม่ ก้ จะทำเป็นไปหาผมที่. ร.ร. ผม ก้ จะเอาข้าวมากินกับแม่. นม ร.ร. ผม ก้ เอากลับมาให้แม่ ตอนนี้ผม ป.3 ละ ผมเจอเพื่อน คนนึง บ้านก้ จน แต่มีเงินเล่นเกม มีเงินซื้อของเล่น ผมเลยสงสัย ผมก้ เลยถาม มันก้ บอกว่ามันเดินขาย สติ๊กเกอร์ ถ้าขยัน ก้ ได้หลัก1,000 ผมเลยขอไปขายด้วยวันแรกผมไปขาย บ่าย4 โมงเย็นที่ห้างแห่งนึง ผมขายได้10 ใบ 200 บาท หักทุนใบละ6 บาทคืนเจ้าของ ทุน ผมมีเงิน140 บาทผมดีใจมากผมรีบวิ่งกลับมาหาแม่ ที่จุดนัดพบเราทุกวันนั่นคือความภูมิใจครั้งแรก แต่ เมื่อแม่ เห็นผม แม่หยิบไม้แขวนเสื้อที่อยุในมือแล้วหวด แบบไม่นับแม่ผมน่ากลัวมากตอนโกรธ เค้าตีผมโดยที่ไม่ฟังเสียงผมเลย จนเค้าเหนื่อยและหยุดตีเค้าจึงถามว่าผมเอาเงินมาจากไหน ผมก้ บอกผมไปขายสติ๊กเกอร์ มาตอนแรกแม่ไม่เชื่อ กำลังจะตีซ้ำดีนะ เอา สติ๊กเกอร์ มาด้วย เลยรอด. หลังจากนั้น ผมขายสติ๊กเกอร์ ตั้งแต่ 8ขวบ จนถึงผมอายุ 17 แม่ผมไม่เคยทำงานเลยตลอดระยะเวลาที่ผมขายของ แม่เล่นไพ่แทงหวยจับยีกี ใต้ดิน กินเหล้า. หน้าที่หลักๆของแม่คือ ซักผ้าให้ผมรีดผ้าให้แล้วก้ เตรียมสติ๊กเกอร์ให้ผมไปขาย ผมเป็นคนทำอะไรจริงจังออกจากบ้านผมจะตั้งเป้าให้ตัวเอง ถ้าขายไม่ได้เป้า ผม ก้ จะเดินขายจนกว่าจะได้ ผมขายได้ หลัพัน ทุกวันครับ บางวัน3-4 พันก้ มีแต่ผมนอนดึกทุกวันตื่นสายทุกวัน ผมเรียนไม่รุเรื่องเลย ส่วนเรื่องค่าเทอม กับ เสื้อผ้ามีคนจ่ายให้ทุกปี แม่ไม่ต้องมาส่งเสียอะไรเลย จนวันนึง ผมอายุ17 ม.5 ผมโดนไล่ออกจาก ร.ร เพราะ อาจาร จำคนที่ทำผิด สลับกัน. ผมเป็นเด็ก ก้ พูดอะไรไม่ได้ เค้าว่าผิด ก้ คือ ผิด แม่เดินด่าผมตลอดทางที่เดินกลับบ้าน คำด่า ก้ จะซ้ำๆ ไอ้เดรรัจฉาน ไอลูก เลวเหมือนพ่อ!!!! ทำให้กุลำบากใจตลอด ไม่น่าเกิดมาเลยน่าจะเอาขี้เถ้ายัดปาก ให้ตายห่าไป ผมรุสึกว่าผมเลวแบบนั้นจริงเหรอ ผมไม่เคยยุ่งกับยาเสพติด ไม่เคยมีเรื่องชกต่อย กับใคร. แต่ผมถูกใส่ร้าย ตอนนี้ผมอายุ30 แล้ว พยายามจะทำดีกับแม่แต่ไม่รุทำไม ผมกับรุ้สึกฝืนใจทุกครั้งที่จะบอกรัก หรือกอดเค้า แม่จะดีกับผมทุกครั้งที่ผมมีเงิน โดยที่เค้าไม่รุว่าเงินที่ผมหามาแลกมากับความยากลำบากผมแค่ไหน แต่ทุกครั้งที่ผมพูดว่า ผมไม่มีเงิน แม่จะด่าผมเหมือนเดิม
มันมีวิธีไหนมั้ย ที่จะทำให้ผมเปลี่ยนสิสัยแม่ได้ หรือ ผมต้องปรับยังไง. จริงๆรายละเอียดมีมากกว่านี้ นะครับ อันนี้แค่คร่าวๆ ใครพอรุวิธี บอกผมหน่อย