คือ เราเป็นลูกคนเดียวค่ะ ที่บ้านก็ฐานะดี เราเรียนดีถึงดีมาก ตอนนี้เรียนมหาลัยก็ไม่เด็กมาก แต่ก็ยังไม่ใกล้จบ เพราะคณะเราเรียนนาน ไม่มีเรื่องปวดหัวอะไรให้พ่อแม่
แต่แม่เราชอบยุ่งเรื่องส่วนตัวเราไปหมดทุกอย่าง เช่น บางทีทะเลาะกับเพื่อน เราก็ลงแคปชั่นรูปแบบขำๆแซวๆกัน แม่ก็ต้องมาถาม พอบอกไม่มีอะไร
ก็ไม่เชื่อ หาว่าเราโกหก พอเรามีแฟน ก็ไปตามสืบเรื่องแฟนเก่าของแฟนเรา ไปสืบถึงแม่เค้านู้น ทั้งๆที่ฝั่งนู้นก็อาจมีด่าลับหลังมั้ย เราไม่แน่ใจ แต่ต่อหน้าก็ไม่ได้สร้างปัญหาอะไร แล้วแม้กระทั่งคนคุยเก่าก็ไปตามสืบ แล้วทุกครั้งเค้าก็จะต้องให้เราไปพูดกับแฟน ถ้าไม่พูด ก็จะโกรธ โมโหใส่ จนแฟนเราเองก็อึดอัด
รู้สึกว่าสร้างปัญหาให้เรา ทั้งๆที่จริงแล้วแม่เราคือปัญหา เราปรึกษากับพ่อ พ่อกับเราเห็นตรงกันว่าที่แม่ชอบพูดว่าครอบครัวไม่มีความสุข จริงๆแล้วตัวแม่เราคนเดีนวเลยที่ทำให้ครอบครัวไม่มีความสุข แล้วพอเราทะเลาะแล้วเลือกตัดปัญหาด้วยการไม่ยุ่งกับเค้า เค้าก็จะบีบเราด้วยเรื่องเงิน (ปกติพ่อแม่ให้ทั้งสองคนค่ะ ซื้อของผู้หญิงๆ แม่จะซื้อให้ เช่น กระเป๋า รองเท้า) เช่น เค้าจะไม่ให้เงินเรา จะบอกพ่อว่าไม่ให้ ซึ่งพ่อเราก็บอก ไม่ต้องสนใจ ทุกวันนี้แม่เองก็ใช้เงินจากพ่อแล้วเค้าก็บอกว่า อยากจะรู้ว่าถ้าไม่มีเค้า คนอย่างพ่อเรา จะให้เงินเราใช้มั้ย แม่ขู่จะให้ เราย้ายออกจากคอนโด ไปอยู่หอโทรมๆ เรากับพ่อคิดว่าแม่น่าจะมีอาการทางจิต เราเลยว่าจะคุยกับพ่อว่าจะให้แม่ไปทำงาน ไม่ให้อยู่บ้านเฉยๆ แล้วเงินที่พอให้แม่เป็นรายเดือน เราจะขอตัดเพิ่มมาให้เรา เพราะ จริงๆแล้วส่วนนั้น พ่อก็ให้แม่ใช้ร่วมกับเรา แต่แม่พอทะเลาะก็จะบีบโดยไม่ให้ คือ มันไม่ถูกต้อง