เรารู้สึกสับสนกับความสัมพันธ์ระหว่างเพื่อนร่วมห้อง เขา เเล้วก็ตัวเราค่ะ เรื่องมันเริ่มมาจากการที่พวกเราทั้งสามคนทำงานที่เดียวกัน เเละเพิ่งเริ่มงานเมื่อราวต้นปีที่ผ่านมา
     ตอนเเรกฝ่ายชายก็ยังเป็นเพื่อนกับพวกเราต่อมาสังเกตว่าเค้าเริ่มทำเหมือนจีบเรา คิดว่าจีบนะ เพราะเขาบอกว่าเราหน้าตาบ้านๆที่สุดที่เคยจีบมาน่ะค่ะ ก่อนถึงวันหยุดก็มาชวนไปวัดไม่รู้เพราะเห็นว่าเรามักจะไปทำบุญตอนเช้าวันอาทิตย์รึเปล่านะ ว่างๆก็มาคุยมานั่งข้างๆ ออกไปกินข้าวข้างนอกก็ชวนเราไปด้วย  
     เเต่พอผ่านไปไม่นานพอเราเริ่มมีใจทำดีกับเขาบ้าง กลับรู้สึกเเปลกๆไปน่ะค่ะ จะว่าไปช่วงนั้นเราถูกส่งไปช่วยงานอีกแผนกนึงเลยไม่ค่อยได้เจอเขา จากปกติที่เขามักมาคุยมาปรึกษาเรื่องงานบ้างคุยเล่นบ้างกับเราเขาก็เปลี่ยนไปคุยกับเพื่อนร่วมห้องเราเเทน พอเราโทรหาก็ไม่อยากคุยเเล้วก็ท่าทางไม่สนใจไยดีเหมือนเดิม เราเคยเห็นเพื่อนร่วมห้องคุยโทรศัพท์ท่าทางหวานเเหวว ก็นึกว่าคุยกับเเฟนนาง เเต่พอฟังไปฟังมาถึงได้รู้ว่าเค้าคุยอยู่กับเขานั่นเอง คืองงไงเราเคยบอกเพื่อนว่าเราชอบเค้าเเล้วทำไมเพื่อนทำเเบบนี้ล่ะ
      เเล้วอีกไม่กี่สัปดาห์ต่อมาเค้าก็เริ่มคบกันเเบบชัดเจน เเล้วเเย่สำหรับเราตรงที่ฝ่ายชายมักเข้ามาหาเพื่อนเราถึงในห้องทั้งๆที่เราก็อยู่ด้วย ตอนนั้นรู้สึกเจ็บนะเสียใจด้วย หนักเข้าบางคืนเค้ามานอนด้วยกันเลยล่ะ เเบบว่าห้องเรามันมีพื้นที่ส่วนนอกห้องด้วยน่ะค่ะ เเต่ผนังเดียวกันอีกฟากทำอะไรเราได้ยินหมด ได้ยินเค้าว่าเราน่ารำคาญด้วยสิ เราได้เเต่นอนน้ำตาไหล เพราะไม่คิดว่าคนที่เรามีใจจะใจร้ายขนาดนี้
       บางครั้งพวกเค้าทะเลาะกันฝ่ายชายก็จะทำเหมือนว่าหันมาสนใจเรา ทำไมเค้าต้องทำเเบบนั้น หวงก้างเหรอ หรือเเค่เห็นเราเป็นเครื่องมือ เเล้วพอมีคนหันมาสนใจเราเเล้วเราก็ทำดีกับคนพวกนั้น เค้าก็บอกว่าเราน่ะเเรด ทำไมล่ะก็เธอไม่ได้มีใจกับเราเเล้วก็ควรปล่อยเราไปสิ ทำไมต้องหาเรื่องชวนทะเลาะ เเกล้งส่งงานช้าเพื่อให้เราตามงานไม่ทันกำหนด    หาเรื่องกัดจิกกับข้อด้อยของเรา เเถมดูมีความสุขทุกครั้งที่เราโมโห พอรู้ว่าเรากลัวอะไรก็หาทางเเกล้ง เเละชอบเห็นเราเป็นที่ระบายอารมณ์เวลาโกรธเพื่อนเรา ทั้งเเกล้งให้ตกใจ ทำเสียงดังใส่ กระชากเเขนบ้างบิดข้อมือบ้าง คือการที่เพื่อนเราจะยิ้มให้ใครหรือจับมือใครน่ะเราบังคับไม่ได้ เเต่เรามักเจอเเบบนี้ประจำ
     จนในที่สุดก็เลยตัดสินใจขอย้ายห้อง เพราะทนไม่ไหวจริงๆ ซึ่งโชคดีที่เหลือห้องว่างให้ย้ายเข้าได้เเต่ก็ต้องอยู่กับเพื่อนรุ่นพี่อีกคนค่ะ เรากับเพื่อนร่วมห้องคนใหม่ก็เข้ากันได้ดี ตอนนี้ค่อนข้างสบายใจขึ้น เเต่ยังทำงานที่เดียวกันเรายังคงต้องเจอเค้ากับเพื่อนร่วมห้องคนเก่าค่ะ
     เราไม่เข้าใจว่าทำไมถึงเกิดเรื่องนี้ขึ้นได้ สรุปว่าเราคิดไปเองว่าเขามีใจหรือว่าเขาเปลี่ยนใจคะ เพื่อนร่วมห้องเรานึกยังไงถึงคบกับเขาทั้งที่ตัวนางเองก็มีเเฟนอยู่เเล้วเเละรู้ว่าเรามีใจกับผู้ชายคนนี้ ทำไมเขาถึงต้องทำนิสัยเเย่ๆกับเราคะ เห็นเราเป็นกระโถนหรือพรมเช็ดเท้างั้นเหรอ บางครั้งเราก็ไม่เข้าใจอะไรนักหรอก เราเเค่อยากให้พวกเค้าเลิกยุ่งกับชีวิตเรา เพราะเเค่เห็นหน้าเราก็รู้สึกเเย่มากเเล้ว ยิ่งนึกถึงทุกๆเรื่องที่เคยเกี่ยวข้องก็ยิ่งเเย่ยกกำลัง
      รบกวนขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ ว่าควรจะทำยังไงต่อไปกับเรื่องนี้ เเล้วก็เรื่องที่เรายังไม่ค่อยเข้าใจนั่นก็ด้วยค่ะ เราเคยเป็นที่ปรึกษาให้เพื่อนเวลาเจอปัญหานะ เเต่ทำไมไม่รู้พอตัวเองมีปัญหากลับเเก้ไขเองไม่ได้ ขอบคุณทุกคำเเนะนำนะคะ