สุขสันต์วันที่ฉันหาเธอเจอ ตอนที่ 1
กลิ่นหอมกรุ่นจางๆลอยนวยนาดมาจากข้างหลังที่เป็นกำแพงทึบ ยังไม่ทันหันไปดูก็เสียวสันหลังวาบ!! รู้สึกได้ถึงขนที่ชันจากท้ายทอยถึงหัว
ที่นี่เป็นอาคารพาณิชย์อยู่หน้าตลาด เก่าเกือบ50ปีแล้ว เศษปูนหลุดร่อนล่วงตามสภาพที่ไม่ได้ปรับปรุงซ่อมแซม
กลิ่นมาจากไหนกัน...?? ในเมื่อเดินขึ้นมาบนบ้านยังไม่ได้เปิดหน้าต่างเลย... กลิ่นนั้นยังลอยหมุนวนๆอยู่รอบๆตัว ไม่นานก็ปรากฏกลุ่มควันขาวจางๆบางเบารูปร่างคล้ายคนแก่ หญิงชราจ้องตาเขม็งมาที่เขาจนขนลุกไปทั้งตัว
ภายใต้กลุ่มควันขาวบางเบาสบัดไปมาเหมือนคนใส่ชุดขาวพริ้วไหวในห้องที่ไม่มีลม หญิงชราผมยาวดวงตาดำขวับไร้เเววตาเสยะยิ้มให้ อ้าปากกว้างจนฉีกถึงใบหูกระโจนงับมาที่หัว เขาตกใจสุดขีด!!!แล้วสติก็ดับวูบไป
ไม่รู้หมดสติไปนานแค่ไหน เสียงคนเดินจ๊อกแจ๊กจอเเจอยู่ด้านล่าง
ทำให้เขาเริ่มรู้สึกตัว เหมือนจะเริ่มเช้าแล้ว ได้ยินเสียงแม่ค้าขายโจ๊กทะเลาะกับลูกค้าแว่วขึ้นมา เขาพยายามขยับตัวลุก...แต่ขยับไม่ได้ และเมื่อพยายามลืมตาก็เจอหญิงชราตาดำขวับไร้แววคล่อมทับอยู่บนตัว สองมือกดมาที่คอจนหายใจไม่ได้ เขาพยายามดิ้นรน สบัด ตะโกนร้อง แต่ก็ขยับไม่ได้ไร้แม้เสียงที่จะเล็ดลอดออกมา ทรมานกับการดิ้นรนให้หลุดพ้น เหมือนจะตายให้ได้
ความรู้สึกกลัวตาย ขวัญเสียวิ่งพร่านอยู่ในร่างกายที่ไร้การตอบสนอง นาทีนั้นเขาเริ่มสวดมนต์ สวดผิดๆถูกๆ แต่เมื่อเสียงนึงดังขึ้น!!
ยถา วาริวหา ปูรา ปริปูเรนฺติ สาครํ
เอวเมว อิโต ทินฺนํ เปตานํ อุปกปฺปติ
อิจฺฉิตํ ปตฺถิตํ ตุมฺหํ ขิปฺปเมว สมิชฺฌตุ
สพฺเพ ปูเรนฺตุ สงฺกปฺปา จนฺโท ปณฺณรโส ยถา มณิ โชติรโส ยถา
ผีร้ายก็ปลดพันธนาการออกจากตัวเค้าแล้วหายวับไป เขาค่อยๆลุกขึ้นนั่งหอบจนตัวโยน กลิ่นหอมค่อยๆจางไป มีคนใส่บาตรอยู่ข้างล่างตรงทางขึ้นบ้านพอดี เสียงพระสงฆ์กล่าวอนุโมทนา ช่วยให้เขาหลุดจากผีนั่น เขาเริ่มแน่ใจแล้วว่าสิ่งนั้นเป็น...ผี!!
สี่ปีแล้วที่เขาย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ ก็ปกติดีทุกอย่าง วันนี้เกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นแบบนี้ วิญญาณนั้นต้องการอะไรกัน
เขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วตัดสินใจไปวัดที่อยู่ไม่ไกลนัก ตั้งใจจะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้
ก่อนที่เขาจะเดินเข้าเขตวัด ลมก็พัดกรรโชกรุนแรง ฝนตั้งเค้าเมฆดำทมึนมารวดเร็ว ทั้งๆที่ตอนเดินเข้ามาแดดยังเปรี้ยงอยู่เลย ลมนั้นหมุนวนเป็นพายุอยู่รอบๆตัว กลิ่นหอมกรุ่นนวยนาด ได้ยินเสียงคนแก่หัวเราะกรีดแหลมในสายลม จนหูแทบระเบิด
ออกไป!!! แกไม่สมควรจะเข้าไป
ไม่มีที่ไหนสักที่ ที่คนอย่างแกจะมีชีวิต!!
เสียงผีร้ายพร่ำพูดในสายลม เขาร้องไห้โฮ...เหมือนคนบ้าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เมื่อวานชีวิตยังปกติดีๆอยู่เลย ลมเริ่มแรงขึ้นๆจนตัวเค้าต้านไม่ไหวปลิวกระเด็นไปตกบนรั้วบ้านหลังนึง เหล็กแหลมที่รั้วแทงซวบ!!เข้าที่น่องจนทะลุ เขาแหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อหัวกับตัวห้อยต่องแต่งอยู่บนนั้น
อย่าขยับ!! น่องจะฉีกมากขึ้นถ้าขยับ มีเสียงคนตะโกนบอก หลายคนพยายามปีนขึ้นมาประคองตัวเขาขึ้นไม่ให้น้ำหนักตัวดึงรั้งน่องให้ฉีกขาดมากกว่าเดิม ที่มือเขาเป็นแผลฉกรรจ์เลือดไหลไม่หยุดจากการคว้ากำแพงที่เป็นขวดแก้วปากฉลามตอนถูกลมพัดมา
สักพักเจ้าหน้าที่สองสามคนก็มาพร้อมอุปกรณ์ตัดเหล็ก ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะพาเขาลงมาได้อย่างทุลักทุเล
ขาที่มีเหล็กติดทะลุอยู่ทั้งข้างบนข้างล่างสร้างความเจ็บปวดจนเขาร้องโหยหวน
สุขสันต์วันที่ฉันหาเธอเจอ
สุขสันต์วันที่ฉันหาเธอเจอ ตอนที่ 1
กลิ่นหอมกรุ่นจางๆลอยนวยนาดมาจากข้างหลังที่เป็นกำแพงทึบ ยังไม่ทันหันไปดูก็เสียวสันหลังวาบ!! รู้สึกได้ถึงขนที่ชันจากท้ายทอยถึงหัว
ที่นี่เป็นอาคารพาณิชย์อยู่หน้าตลาด เก่าเกือบ50ปีแล้ว เศษปูนหลุดร่อนล่วงตามสภาพที่ไม่ได้ปรับปรุงซ่อมแซม
กลิ่นมาจากไหนกัน...?? ในเมื่อเดินขึ้นมาบนบ้านยังไม่ได้เปิดหน้าต่างเลย... กลิ่นนั้นยังลอยหมุนวนๆอยู่รอบๆตัว ไม่นานก็ปรากฏกลุ่มควันขาวจางๆบางเบารูปร่างคล้ายคนแก่ หญิงชราจ้องตาเขม็งมาที่เขาจนขนลุกไปทั้งตัว
ภายใต้กลุ่มควันขาวบางเบาสบัดไปมาเหมือนคนใส่ชุดขาวพริ้วไหวในห้องที่ไม่มีลม หญิงชราผมยาวดวงตาดำขวับไร้เเววตาเสยะยิ้มให้ อ้าปากกว้างจนฉีกถึงใบหูกระโจนงับมาที่หัว เขาตกใจสุดขีด!!!แล้วสติก็ดับวูบไป
ไม่รู้หมดสติไปนานแค่ไหน เสียงคนเดินจ๊อกแจ๊กจอเเจอยู่ด้านล่าง
ทำให้เขาเริ่มรู้สึกตัว เหมือนจะเริ่มเช้าแล้ว ได้ยินเสียงแม่ค้าขายโจ๊กทะเลาะกับลูกค้าแว่วขึ้นมา เขาพยายามขยับตัวลุก...แต่ขยับไม่ได้ และเมื่อพยายามลืมตาก็เจอหญิงชราตาดำขวับไร้แววคล่อมทับอยู่บนตัว สองมือกดมาที่คอจนหายใจไม่ได้ เขาพยายามดิ้นรน สบัด ตะโกนร้อง แต่ก็ขยับไม่ได้ไร้แม้เสียงที่จะเล็ดลอดออกมา ทรมานกับการดิ้นรนให้หลุดพ้น เหมือนจะตายให้ได้
ความรู้สึกกลัวตาย ขวัญเสียวิ่งพร่านอยู่ในร่างกายที่ไร้การตอบสนอง นาทีนั้นเขาเริ่มสวดมนต์ สวดผิดๆถูกๆ แต่เมื่อเสียงนึงดังขึ้น!!
ยถา วาริวหา ปูรา ปริปูเรนฺติ สาครํ
เอวเมว อิโต ทินฺนํ เปตานํ อุปกปฺปติ
อิจฺฉิตํ ปตฺถิตํ ตุมฺหํ ขิปฺปเมว สมิชฺฌตุ
สพฺเพ ปูเรนฺตุ สงฺกปฺปา จนฺโท ปณฺณรโส ยถา มณิ โชติรโส ยถา
ผีร้ายก็ปลดพันธนาการออกจากตัวเค้าแล้วหายวับไป เขาค่อยๆลุกขึ้นนั่งหอบจนตัวโยน กลิ่นหอมค่อยๆจางไป มีคนใส่บาตรอยู่ข้างล่างตรงทางขึ้นบ้านพอดี เสียงพระสงฆ์กล่าวอนุโมทนา ช่วยให้เขาหลุดจากผีนั่น เขาเริ่มแน่ใจแล้วว่าสิ่งนั้นเป็น...ผี!!
สี่ปีแล้วที่เขาย้ายมาอยู่ที่บ้านนี้ ก็ปกติดีทุกอย่าง วันนี้เกิดอะไรขึ้นทำไมเป็นแบบนี้ วิญญาณนั้นต้องการอะไรกัน
เขาอาบน้ำแต่งตัวแล้วตัดสินใจไปวัดที่อยู่ไม่ไกลนัก ตั้งใจจะไปทำบุญอุทิศส่วนกุศลให้
ก่อนที่เขาจะเดินเข้าเขตวัด ลมก็พัดกรรโชกรุนแรง ฝนตั้งเค้าเมฆดำทมึนมารวดเร็ว ทั้งๆที่ตอนเดินเข้ามาแดดยังเปรี้ยงอยู่เลย ลมนั้นหมุนวนเป็นพายุอยู่รอบๆตัว กลิ่นหอมกรุ่นนวยนาด ได้ยินเสียงคนแก่หัวเราะกรีดแหลมในสายลม จนหูแทบระเบิด
ออกไป!!! แกไม่สมควรจะเข้าไป
ไม่มีที่ไหนสักที่ ที่คนอย่างแกจะมีชีวิต!!
เสียงผีร้ายพร่ำพูดในสายลม เขาร้องไห้โฮ...เหมือนคนบ้าไม่เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง เมื่อวานชีวิตยังปกติดีๆอยู่เลย ลมเริ่มแรงขึ้นๆจนตัวเค้าต้านไม่ไหวปลิวกระเด็นไปตกบนรั้วบ้านหลังนึง เหล็กแหลมที่รั้วแทงซวบ!!เข้าที่น่องจนทะลุ เขาแหกปากร้องด้วยความเจ็บปวดเมื่อหัวกับตัวห้อยต่องแต่งอยู่บนนั้น
อย่าขยับ!! น่องจะฉีกมากขึ้นถ้าขยับ มีเสียงคนตะโกนบอก หลายคนพยายามปีนขึ้นมาประคองตัวเขาขึ้นไม่ให้น้ำหนักตัวดึงรั้งน่องให้ฉีกขาดมากกว่าเดิม ที่มือเขาเป็นแผลฉกรรจ์เลือดไหลไม่หยุดจากการคว้ากำแพงที่เป็นขวดแก้วปากฉลามตอนถูกลมพัดมา
สักพักเจ้าหน้าที่สองสามคนก็มาพร้อมอุปกรณ์ตัดเหล็ก ใช้เวลาเกือบชั่วโมงกว่าจะพาเขาลงมาได้อย่างทุลักทุเล
ขาที่มีเหล็กติดทะลุอยู่ทั้งข้างบนข้างล่างสร้างความเจ็บปวดจนเขาร้องโหยหวน