ก่อนอื่นขออภัยนะครับถ้าแท็กผิด

แนะนำตัวเลยนะครับ ผมมีอายุพึ่ง 15 ปี

ตอนเด็กๆผมนับถือศาสนาพุทธครับ ตอนอายุ 10 11ปี ได้ ผมมานึกทวนเรื่องศาสนาคริสท์กับพุทธมันไม่เห็นเหมือนกันเลย ต่างกันเยอะมาก
ผมก็เลยสงสัยแล้วไปศึกษาเกี่ยวกับศาสนาอื่นๆ
ปรากฏว่ามันก็แทบจะไม่เหมือนกันเลย ไม่เกี่ยวข้องกันเลยซักนิด และดูจากแต่ละข้อมูลผมก็ไม่เคยเห็นอิทธิฤทธิ์บ้าบออะไรนั่น พิสูจน์ก็ไม่ได้
นิพพานอะไรนี่อีก ความกลัว ความสุข อะไรพวกนี้ก็จากสมองล้วนๆ จิตวิญญาณอะไรต่างๆผมไม่เห็นมันจะเมคเซนส์อะไรเลย ชาติหน้าอะไรนี่อีก คือวิญญาณเรามันเข้ามาตอนเราเป็น Embryo หรอครับหรือยังไง? ผมก็เลยคุยกับพ่อแม่ว่าผมไม่อยากนับถือศาสนาพุทธเพราะผมคิดว่ามันเหนือความเป็นจริงแล้วมันไม่มีข้อพิสูจน์ (ความคิดส่วนตัวนะครับ ขอโทษหลายๆคนด้วยครับ) ทีนี้พ่อกับแม่ผมโมโหใหญ่เลยครับ ทะเลาะกันเป็นเดือน
สุดท้ายพ่อแม่บอกว่าเคารพความเห็นผมละก็บอกว่าไม่เป็นไร ความเชื่อมันแล้วแต่บุคคล
แต่ทีนี้พอไปโรงเรียน เพื่อนๆก็ยังปรกติ แต่คุณครูนี่สิครับ
ด่าผมเอาแทบเป็นแทบตาย บางคนก็ไม่ด่าแต่พยายามเอาผมเข้าศาสนาพุทธ
แต่หลายๆคนก็ประมาณว่า "ไอ้เด็กไม่รักชาติ ไอ้ทรพี กลับชาติมาเกิด ไอ้คนถ่อย ไอ้เด็กเสื้อแดง(?) ไอ้นอกรีต ไอ้เลว ไอ้ ไอ้เหี้*"
ยังต่อด้วย "ในอนาคตมึ*จะรู้สึก ในอนาคตมึ*ก็คงจะทำได้แต่กินขี้ปี้นอนทำอะไรไม่ได้ซักอย่าง กรูว่ามึ*คงเป็นอีเด็กโง่ทำอะไรไม่เป็น"
แต่เอาจริงๆผมคิดว่าผมเก่งคณิตศาสตร์พอสมควร อังกฤษคิดว่าเป๊ะ เพื่อนก็เยอะ โรงเรียนก็มีชื่อเสียงพอสมควร ทีนี้ผมก็เลยงงว่า การที่คนไม่นับถือศาสนานี่มันดูถ่อยในสังคมไทยมากเลยหรอครับ
แต่ผมก็ไม่เคยไปพูดให้ใครฟังว่า "ศาสนาพุทธมันงมงาย" ทั้งๆที่หลายๆครั้งผมก็คิดแบบนั้น แต่ผมคิดว่าเป็นที่ตัวบุคคลมากกว่าว่าจะงมงายหรือไม่