คนที่คบกันนานๆ แบบยังไม่แต่งงานกัน ที่คบกันนานมากๆ ระยะเวลา 9 ปี +
เคยรู้สึกเหมือนความรักมันเฉยๆบ้างมั้ย เหมือนมันอิ่มตัว ไม่มีหวาน ไม่มีอะไรพิเศษ
ยังคุยกันปกติทุกวัน แต่รู้สึกเหมือนอะไรๆไม่เหมือนเดิมมั้ย
เคยถามกันบ้างมั้ยว่าเบื่อกันรึเปล่า
เคยคุยเรื่องอนาคตกันบ้างมั้ย
ทุกๆคู่มักมีช่วงเวลาที่มีความสุขและช่วงที่ทะเลาะกันใช่มั้ย
มีวันไหนมั้ยที่รู้สึกว่าคนรักไม่เหมือนเดิม สำหรับคนที่มี มีวิธีจัดการกับความรู้สึกนี้ยังไง?

เราคบกับแฟนมาประมาณเกือบ 10ปี  แน่นอนว่าความรักและผูกพันธ์มากมายจริงๆ
เป็นคนเดียวที่คบนานและทำให้เรารักได้ขนาดนี้ แต่ในความรักนั้น มีความเสียใจซ้อนอยู่เรื่อยๆ
เราเคยโดนแฟนนอกใจ มากกว่า 3 ครั้ง และทุกครั้งต่อให้เราจับได้คาหนังคาเขา หรือมีหลักฐาน
มัดตัวแน่นหนาแค่ไหน เขาก็จะไม่ยอมรับ ปฏิเสธทุกข้อกล่าวหาเลยทีเดียว
เมื่อก่อนเขาเป็นเสือผู้หญิงเลยก็ว่าได้ สับรางไปมาจนรถไฟชนกันบ่อยมาก
จนมีครั้งนึงเราบอกเขาว่าเราไม่ไหวแล้ว เราขอเลิกกับเขาอย่างจริงจัง แต่เขาก็ขอร้องให้เราอยู่ เขาบอกเขาจะเลิกทุกอย่างและหยุดที่เราคนเดียว
แล้วเขาก็ดีขึ้นมาก เรื่องผู้หญิงเงียบไปตั้งแต่นั้น เงียบจนน่าแปลกใจเลย แต่เราเชื่อใจเขาตลอดนะ นานๆถึงจะเช็คสักครั้ง แต่ก็ไม่เคยเจอพิรุธอะไรอีก
ไม่ว่าเรื่องอะไร เราจะอยู่ข้างๆกันเสมอ เขาดีกับเรามากๆ มากจนที่บ้านเราไฟเขียวให้คบกันอย่างจริงจัง ตอนนั้นเรามีความสุขมาก

แฟนเราเป็นผู้ชายเงียบๆ นิ่งๆ ไม่ค่อยสุงสิงกับใคร เหล้ายาไม่ยุ่ง (มุ่งแต่ของสะสมและรถ 5555)
แฟนเราเป็นคนไม่โรแมนติค(ซักนิดเลย) เป็นคนขี้น้อยใจ และขี้หึงมากๆๆๆ เป็นคนชอบเก็บอะไรไว้คนเดียว
ตลอดเวลาที่คบกัน เราพยายามทำความเข้าใจและปรับตัวเข้าหากันตลอด มันเหมือนจะดีใช่มั้ย

แต่บางครั้งเวลาอีกฝ่ายเป็นตัวของตัวเองมากเกินไปก็ดูจะไม่โอเคกับอีกฝ่าย
พักหลังๆ วันนึงคุยกัน รวมๆแล้วไม่เกิน 30 นาที  คุยกันแค่คำถมเดิมๆ อย่างที่หลายๆคู่คุยกันในทุกๆวัน
มันเหมือนจะเป็นปกติ เหมือนทุกอย่างยังโอเค แต่เคยได้ยินคำว่า "รู้สึกได้ถึงน้ำเสียงที่เปลี่ยนไป" มั้ย?

อาจจะเหมือน มโน หรือคิดไปเอง แต่ มันเป็นความรู้สึกที่สัมผัสได้จริงๆถึงความไม่เหมือนเดิมในน้ำเสียงนั้น
พยายามถามว่าเป็นอะไรรึเปล่า ก็ได้คำตอบแค่ว่า "ไม่มีอะไร"
และทุกๆครั้งที่เป็นแบบนี้ จะคุยกันน้อยมาก เหมือนไม่รุ้จะพูดอะไรต่อ เหมือนไม่มีอะไรจะคุย รีบวางสาย รีบง่วงนอน
เคยได้ยินเวลาคนพูดว่า "เวลามีของมีค่าอยู่กับตัวจะไม่สนใจ แต่พอสิ่งๆนั้นจะหลุดลอยหายไป กลับไขว่คว้าและยึดไว้แน่นเพื่อรักษามันไว้"
ประโยคนี้ ให้ความรู้สึก เหมือน "ของตาย" ที่เขาจะเห็นค่าแค่เวลาเราจะไปรึเปล่า
เราไม่ได้จะเลิกกันนะ แต่ทุกครั้งที่เขาดูไม่สนใจเรา เราก็พยายามทำทุกอย่างให้ดูปกติที่สุด ไม่ร้องไห้ให้เขาได้ยิน ไม่จู่จี้หรือวุ่นวายอะไรเขา
เขาอยากจะทำอะไร จะคุยหรือไม่คุยก็ไม่เคยว่า ยอมรับว่ามฃบางครั้งมันก็น้อยใจ
เหมือนสนใจคนอื่น ยกเว้นเรา ใครเคยรู้สึกแบบนี้บ้าง ?

เวลาเรามีเพื่อนผู้ชาย เขาก็จะหึงมาก หึงเกินเหตุ ออกแนวหวงก้างไม่ยอมให้ใครเข้าใกล้ ทั้งๆที่เป็นเพื่อนจริงๆไม่มีอะไรมากกว่านั้น
เวลาแบบนี้เข้าจะสนใจเราขึ้นมาทันที พยายามอ้อนและเอาใจเรา พร้อมๆกับหึงผู้ชายคนอื่นที่เข้ามาพร้อมๆกัน
ซึ่งเราก็รู้สึกว่า ทำไมเห็นค่า แคร์แค่ช่วงเวลาแบบนี้ ช่วงเวลาที่เขารู้สึกเหมือนจะเสียเราไป หรือจะมีใครเข้ามาทำให้เรายิ้มหรือหัวเราะแทนที่เขา
อันนี้เขาจะไม่ชอบมากๆ และจะโมโหร้ายมาก
เหมือนจะไม่ยอมให้เราเข้าใกล้ใครเลย ทั้งๆที่เขาก็รู้ว่าเรามีและรักเขาคนเดียว
เหมือนกลัวเสียเราไป แต่ตอนที่เราต้องการให้เขาแคร์เรา เขากลับเฉยชา เหมือนเบื่อๆเรา

ความรู้สึกนี้มันคือ จุดอิ่มตัวของความรักใช่มั้ย?
อยากรู้ว่า คู่อื่นๆ เป็นบ้างมั้ย?