เราก็เพิ่งเรียนจบได้ไม่นาน เริ่มเข้าสู่วัยทำงาน
อยากถามคนรุ่นเดียวกัน ว่าเป็นยังไงกันบ้าง?

เป็นเหมือนที่เขาว่ากันมั้ย?

- ไม่ทนงานบ้างล่ะ
- ขี้เกียจ สั่งอย่างทำอย่าง
- ชอบอยู่กับความเพ้อฝัน
- รักสบายบ้างล่ะ
- ทนรับแรงกดดันไม่ได้
- หัวรั้น ไม่ฟังใคร
- ไม่ชอบงานประจำ
- รักอิสระ
- อารมณ์แปลปรวน
- เสพติดคำคม ที่เอามาใช้ในชีวิตจริงไม่ได้!

ส่วนตัวจขกท. อยากจะบอกว่า ที่เขาครหามา
มันจริงนะ แอบบอกกับตัวเองว่าจริง
บางอย่างก็ตรงมากๆ แบบนี่คือเราชัดๆ
แต่เราไม่สามารถทำแบบที่เขาครหาได้
ด้วยเหตุผลหลายๆ อย่าง แต่ไม่ใช่เราไม่อยากทำ

ไม่ทนงานอันนี้ต้องถามว่าเนื้องาน หรือสถานที่ทำงาน
เพราะว่าส่วนตัวจบด้านไอทีมา ทำสายบุคคลก็ได้ ก็มีบริษัทให้โอกาสเราเข้ามาทำ
ตอนแรกเราเข้าอีกตำแหน่ง อยู่ดีๆ หล่นตุบไปอีกตำแหน่งที่คนลาออก
เรียนรู้งานเอง ลื้อเอกสารเอง ค้นเอง ทำเองหมด ไม่มีคนคอยช้อน
เราก็จึงเข้าใจวันนี้ที่มีคนบอกว่ามาเรียนรู้เองมันเป็นยังไง

.. อย่างน้อยครั้งนึงเราเคยกลัวกับคำนี้มากๆ ไม่มีใครสอนงาน ไปทำเองค้นเองหาเอง แต่ตอนนี้เราลบความกลัวตรงนี้ได้สบายๆ
ต้องขอบคุณบริษัทนี้เป็นแหล่งเพาะประสบการ์ณชั้นดี


ขี้เกียจอันนี้ไม่จริง ให้5ทำเพิ่มให้อีกตั่งหาก หัวหน้าก็รักเอ็นดูกันไป ตอนแรกเข้าใหม่ๆ ก็คิดว่าจะเข้ากับใครไม่ได้ที่ไหนได้ เราโอเคกับที่ปัจจุบันมาก มีอยู่วันนึงเราไม่มาวันนึง แต่ก็ลาถูกต้อง พี่ๆ ในนั้นโวยวาย หาตัวเรากัน บอกว่าเราลาออกหรอ ออกทำไม 555555  คิดแล้วก็ขำ
พอมาคุยกันเขาก็บอกว่า พี่กลัวเราออก (แอบคิดในใจมันยังไม่ถึงเวลาพี่ขอดูดความรู้ก่อน)  แต่ก็อย่างว่าละเนอะ เจนY ที่เขาบอกว่าเปลี่ยนงานบ่อย ส่วนตัวเราว่า ไม่ใช่งานไม่ดี บริษัทแย่ แต่มันหมายความว่า ถึงเวลา..


ชอบอยู่กับความเพ้อฝัน อันนี้จริง จขกท. ก็มีความฝันอีก2อย่าง ที่อยากทำให้เป็นจริง (ไม่รบกวนงานที่ทำแน่นอน งานคืองาน ฝันคือฝัน อยู่กับปัจจุบัน)


รักสบาย ไม่จริงสำหรับเรา บริษัทให้ค่าแท็กซี่ไปติดต่องานแล้วมาเบิก จขกท.นั่งรถไฟฟ้า รถเมลล์ (เกรงใจเขา) จนโดนพี่ๆบ่น อย่าทำแบบนี้ เดินเป็นกิโล เข้าออกหน่วยงาน รัฐ เอกชน สนามบิน เป็นว่าเล่น เห็นมุมมองใหม่ๆ จากเด็กคนนึงไม่เคยได้สัมผัส หัวใจพองโตเข้าไปอีก เวลาได้เห็นสถานที่ทำงานในฝัน

ทนรับแรงกดดันไม่ได้ จริง แต่ๆ มันก็ไม่ได้ถึงขั้นลาออก แค่คุมสติตัวเองและบอกตัวเองว่า ฉันมาทำงานแลกเงิน ทำงานตัวเองให้เสร็จลุล่วง โนสนโนแคร์

หัวรั้น ไม่จริง ทำตัวเป็นน้ำไม่เต็มแก้วตลอด ทั้งๆที่บางอย่างเราก็รู้ ที่พี่ๆมาสอน แต่เราก็นั่งตาใส ให้เขาสอนเพิ่ม เพื่อมีเทคนิคอะไรดีๆ

ไม่ชอบงานประจำ จริง! แต่ ณ ตอนนี้ไม่มีทางเลือก ก็อย่างที่บอกคนเราต้นทุนชีวิตมาไม่เหมือนกัน

รักอิสระ จริง! เคยคิดว่าอะไรคือความมั่นคง
เกิดมาครั้งนึง ขอแค่มีความสุขก็พอแล้วมั้ย?

อารมณ์แปลปรวน จริง! ไฮเปอร์มากๆ เวลาทำงานก็ตะบี้ตะบันให้เสร็จ เขากลับบ้านกันหมดละ นั่งทำงานจนกลับคนสุดท้าย ก็หลายวัน จนเจ้าของกับหัวหน้า เขาก็ไม่ได้เข้าออฟฟิสทุกวันเนอะ เขามาทักว่าทำไมงานเยอะหรอ ก็แปลกใจทำไมทักแบบนี้ เลยมองขึ้นไปบนหัว อ้าวว กล้องวงจรปิดส่องเต็มๆ เขินเลย เดินไปห้องฝ่ายไอที เห็นจอภาพโอโห live สดกันเลยทีเดียว พี่ๆเลยบอกว่า ถึงเขาไม่เข้า เขาก็ส่องนะพูดเลอออ ใครทำงานไม่ทำงาน ใครเป็นไง


เสพติดคำคม ส่วนตัวเฉยๆ นอกจากจะโดนจริงๆ จากบุคคลตัวอย่าง อันนั้นแหละถึงขั้นปริ้นแปะโต๊ะทำงานเลยล่ะ

..

ส่วนตัวจขกท. ก็มีเป้าหมายว่าจะเก็บประสบการ์ณถึงสิ้นปี แล้วจะมองหาอะไรใหม่ๆ ทั้งๆที่บริษัทก็ดีนะ เจ้านาย หัวหน้า เจ้าของบริษัท พี่ๆ แผนกต่างๆ รักเอ็นดู เราเข้ามา2เดือนแต่เติบโตไวมาก

ตอบตัวเองไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม มันหน่วงๆ มันเป็นความรู้สึกที่ก็บอกไม่ถูกทำไมฉันต้องทำแบบนี้ ทำไมล่ะก็ที่นี่มันดีหนิ แล้วทำไมต้องเปลี่ยน ทำไมต้องไป

มีครั้งนึงคนในบริษัทลาออก เจ้าของพูดว่าใจร้ายมากเราก็จุกอกมากถึงเวลาของเรา ก็คงต้อง..

เพื่อนๆ เป็นเหมือนกันมั้ย หรืออยากแชร์เรื่องของตัวเองกันบ้างมั้ย เล่าสู่กันฟังบ้างนะ