เกริ่นก่อนว่า แฟนเราเป็นคนดีและเราก็รับข้อเสียของเค้าได้ ตัวเค้าก็รับเราได้ เราสองคนรักกันดีค่ะ
แต่ประเด็นอยู่ที่ เราฐานะต่างกันไป (นิดนึง) ฉะนั้นทางฝ่ายผู้ใหญ่เราเลยดูตึงๆค่ะ

ย้อนมาที่หัวกระทู้ ขอย้อนเล่าว่า เราเป็นลูกสาวคนเดียวและคนโตสุด นอกนั้นเรามีน้องชายหมดเลย 6-7 คน
ประกอบกับครอบครัวเราหัวโบราณ มีท่านแม่เป็นกุลสตรี ท่านยายเป็นแม่บ้านแม่เรือน ท่าททวดเป็นผู้ดีเก่า
บรรพบุรุษเป็นสาวชาววัง เอิ่ม จะโบราณกาลไปไหนเนี่ยยยย.........

นั่นแหละค่ะ ด้วยเหตุนี้ที่เราเป็นลูกสาวหลานสาวคนเดียวในตระกูล ทางผู้ใหญ่ทุกคนในตระกูลเลยห่วงนักหวงหนา
วัยเด็ก เพื่อนแถวบ้านได้ออกไปเล่นสนามเด็กเล่น ก็ไม่ได้ไป วัยเรียน เพื่อนไปเที่ยวกันก็ไม่ได้ไป
ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เรามีเพื่อนน้อย จนเรียนจบมาทำงานธุรกิจของที่บ้าน เพื่อนก็ไม่มีเลย 55 (หัวเราเค้นเสียง)

ยิ่งเพื่อนไม่ค่อยมี แฟนนี่ยิ่งไม่ต้องพูดถึง ไม่เค้ย ไม่เคยมี โมเม้นแบบแฟน เดินจูงมือ ทำกิจกรรมร่วมกัน บลาๆ
พูดไป ชีวิตก็เศร้าเนอะ ช่างเหอะ จนกระทั้ง .............
ปัจจุบันมีแฟนค่ะ แต่เหมือนว่าจะออกไปไหนมาไหนกับแฟนไม่ได้เลย เราเคยพูดกับที่บ้านนะเรื่องอยากไปไหนมาไหนกับแฟนบ้าง
แต่ได้รับคำตอบว่า ถ้าไปแล้วเกิดความเสียหาย ข้อผิดพลาดต่างๆ จะทำอย่างไร (ท่านแม่หัวโบราณ คงรู้เนอะว่าเรื่องอะไร)

เล่ามาซะยาว เลยอยากถามคนในพันทิปว่า การที่เราคิดแบบหัวกระทู้ มันดูไร้สาระไปมั้ยสำหรับเคสเรา