เริ่มเรื่องเลยนะคะ ตอนนี้เราเรียนอยู่ในมหาวิทยาลัยชื่อดังในกทม.อันดับต้นๆของประเทศ ตอนมัธยมเราเป็นคนที่มีเพื่อนเยอะมากและไว้ใจได้แทบทุกคน สนิทกันในห้องเหมือนพี่น้อง ส่วนใหญ่เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่ม.ต้นเพราะมาจากห้องคิงและเรียนต่อสายวิทย์-คณิต เพื่อนในห้องมีปัญหาอะไรเราจัช่วยกันเสมอ รักกันมากจนไม่คิดว่า กลุ่มใหญ่แบบนี้แต่แทบทุกคนจริงใจให้กันมากๆ ด้วยรร.ของเราอยูชานเมือง และถูกปลูกฝังให้รักกัน จนกระทั่งขึ้นมหาลัยทุกคนต่างแยกย้ายแต่ก็ยังติดต่อกัน มาหากันตลอด เพื่อนก็มาค้างที่หอเราบ่อยตอนเรียนมหาวิทยาลัย กับคนไม่สนิทเราจะเงียบมากๆ คือเราจะไม่กล้าเริ่มก่อน แต่ใครทักก็จะยิ้มให้เสมอ เริ่มแรกเราเลยมีเพื่อนสนิทผู้หญิงอยู่สองคนเป็นเด็กต่างจังหวัดเหมือนกัน เราไปเดินเท่ยวให้มอ กินข้าวด้วยกัน ไปเล่นกีฬาด้วยกันจนสนิทกัน แต่นั่นแหละค่ะ เข้าไปมหาลัยแรกๆ ทุกคนก็ดูเฟรนลี่ไปหมด จนเรามีเพื่อนสิบกว่าคน ไปไหนกันที่แทบถล่มร้าน555 และเราก็มีเพื่อนผู้ชายมากขึ้น แต่ถ้าสนิทจริงๆก็มีสามสี่คนที่เรียนด้วยกันไปไหนด้วยกัน ส่วนเพือนสนิทของเรานั้น ซิ่วไปเรียนเภสัชคนนึง อีกคนก็อยู่กับแฟนที่เรียนด้วยกัน แต่เราก็ยังคุยกันปกติค่ะ ด้วยเรามีเพื่อนมากขึ้นด้วย และเริ่มมีเพื่อนสนิทอีกคนต่างเซคค่ะ นามสมมติว่าส้ม ส้มเป็นคนโผงผาง ทำอะไรไม่คิดแต่ด้วยนิสัยส้มที่มักเป็นห่วง คอยไถ่ถาม เราเลยไว้ใจส้มมากๆ และสนิทกันค่ะ ส้มเป็นคนชอบทำความรู้จักกับคนหลายๆคน เลยทำให้ส้มรู้จักกับคนเยอะ ตอนนั้นเรากับส้มสนิทกันมากๆ เราด้วยกัน เพื่อนเจ็บเราก็เจ็บ ดูแลกันไปเที่ยวด้วยกัน ส้มเป็นคนไม่ค่อยตั้งใจเรียน เรียนไม่เก่งเราก็ช่วยส้มทุกทาง เราไม่ใช่คนตั้งใจเรียน แต่โชคดีที่เราเป็นคนหัวไว เรารักและแคร์ส้มมากๆ เที่ยวด้วยกัน ชวนไปกินด้วยกันจนคิดว่านี่แหละเพื่อนรักที่สุด วันไหนเรียนด้วยกันส้มไม่ตื่นมาเรียน เราก็เซ็นชื่อให้ส้ม คอยโทรตามให้ส้มมารเียนเพื่อนสนิทเราอยู่ในเซคเดียวกันหมด มีเพียงส้มที่อยู่คนล้ะเซค เพื่อนในเซคเรามีแต่ผู้ชาย พวกมันรักและแคร์เรามาก คอยห่วง คอยถามไถ่ โทรปลุกไปเรียน แต่ด้วยความแคร์ส้มมากกว่า เลยทิ้งเพื่อนในเซคไปอยู่กับส้ม เลิกเรียนปุ๊บก็ไปหาส้มเลย เพราะส้มไม่ค่อยมาอยู่กับเพื่อนในเซคเรา ด้วยความที่บางวิชาเรียนด้วยกัน บางวิชาไม่ได้เรียนด้วยกัน เลยทำให้ส้มมีเพื่อนในเซคสมมติฟาง เดิมทีฟางอยู่กลุ่มอื่น แต่ฟางไม่ชอบกลุ่มเดิม บอกเพื่อนในกลุ่มไม่ดีอย่างนั้นอย่างนี้ แรดบ้าง บ้าง จะไปมีอะไรกับคนอื่นบ้าง ฟางเลยมาคบกับส้มและเรา ด้วยความที่เราเป็นกลุ่มใหญ๋ ภายนอกฟางเป็นคนไม่ค่อยพูด เเต่ส้มสนิทกับฟาง เราก็สนิทด้วยจนเราไปไหนมาไหนด้วยกัน ถึงแม้ว่าในกลุ่มจะมีเพื่อนผู้ชายอีก แต่เราก็ไปไหนกันสามคน ฟางมักบอกว่าเราโง่ๆ ไม่ทันคน เพราะตลอดเวลาในมหาลัย เราค่อนข้างมีผู้ชายเข้ามาหาเยอะ เสียใจก็เยอะเพราะรู้ไม่ทันเขา หนึ่งในที่มาชอบเราก็เป็นคนที่ฟางชอบ ซึ่งเราไม่ได้ชอบ เราถือคติไม่กินของเพื่อนต่อให้ไม่ได้ชอบแล้วก็ตาม ไม่อยากให้เพื่อนรู้สึกแย่ ถึงแม้ฟางจะบอกกับเราให้ชอบเลยๆ พี่เขาดีนะ เอาเลยๆเชียร์ เเต่เราก็ไม่ได้คุยกับพี่เขาหรือตอบอะไรกลับ หลายครั้งฟางเองก็ออกปากว่าหมั่นไส้ เวลาคุยกับรุ่นพี่ก็เอาเรื่องของเราไปเล่าให้พี่ฟัง
แต่พอมันบอกแค่ขำๆเราเลยไม่ถือสา ส่วนส้มเองเป็นคนนิสัยเด็กๆทำไรไม่คิดก็ทำอะไรตามฟาง ฟางโดดเรียนก็โดดตาม ทั้งที่ฟางเป็นคนเรียนเก่งแต่ส้มไม่ เราเป็นห่วงส้มมากๆที่กำลังจะติดโปรแต่ส้มเชื่อฟางมากๆ เวลาฟางไปไหนก็มักพูดว่าชวนไอ้นั่นไปดีกว่ามันมีรถ ชวนพี่คนนี้ไปดีกว่า จะหลอกให้พี่เขาเลี้ยงไม่งั้นกูไม่ชวนไปหรอกนะ บางครั้งมีคนคุยของเราจะพาเราไปกินนู่นนี่ก็ขอไปด้วย พอพี่เขาซื้ออะไรมาให้ ก็ยัดเยียดเราให้พี่เขาเลย แต่เรามองเป็นเพื่อนคขำๆมั้งไม่ได้คิดไร จนกระทั่งอยู่ดีๆส้มกับฟางก็เปลี่ยนไป ไปไหนกับฟางสองคน ไม่ได้ชวนเราเหมือนเมื่อก่อน เราก็แอบน้อยใจแต่ก็ไม่ได้ว่าอะไรด้วยความที่คิดว่าเขาคงไม่สะดวกชวนเราไป จนกระทั่งเราไปค่ายอาสาด้วยกัน ฟางกับส้มไม่ได้ชวนเรา แต่พอประชุมค่ายแล้ว อยู่ดีๆฟางก็บอกว่าที่ไม่ค่ายไม่เห็นมีคนหล่อเลย ว่าจะไปหาผู้ชายในค่ายสักหน่อย จะไปป้ะ เราก็ตกลงไป เราอยากขึ้นดอยไปเจอเด็กๆ อยากลองทำอะไรแบบนี้ ส่วนคำพูดมันเราก็บอกว่า มันคงเล่นๆแหละ แต่พอไปถึงค่าย เราเหมือนถูกทิ้งไว้คนเดียว มันมักจะไปไหนกันสองคน คอยพูดกันว่า พี่คนนี้คนนั้นเปย์ไปหลอกขอให้พี่เขาเลี้ยงขนมดีกว่า แต่มันไม่ได้ชวนเรา ส่วนเราเองก็ไม่อยากไปด้วย เราไม่กล้า เวลาเราบอกจะไปซื้อของ มันก็ไปกันด้วย แต่ตอนจ่ายมันจะบอกไม่ได้เอากระเป๋าตังมาเลี้ยงหน่อย เราเห็นว่าเล็กๆน้อยๆจึงเลี้ยงไป แต่มันกลับเป็นแทบทุกครั้ง ส่วนฟางเองเอาเงินมาเพียงสองร้อยบาท ซึ่งหมดกับของกินก่อนถึงค่ายแล้ว ฟางก็ขอให้เราเลี้ยง เราก็เห้นว่าไม่เป็นไรเพื่อนลำบากจริงก็เลี้ยง ในขณะที่เวลาอื่นฟางกับส้มแทบไม่อยู่กับเราเลย จนพี่ๆในค่ายเห็นก็มาชวนไปเดินเล่นด้วย ก่อสร้างด้วย เล่นเกมกันเลี้ยงขนมกันซึ่งหนึ่งในนั้นเป็นคนที่ส้มชอบ อ้ออ ลืมบอก ส้มชอบคนในค่ายสามคนค่ะ แต่เรามีคนคุยที่มอที่กำลังจะคบกันอยู่แล้ว พอพี่ที่ส้มชอบเลี้ยงขนมเรา ซึ่งพี่เขาเลี้ยงเองที่เราช่วยเขาบวกกับพี่เขาแกล้งเราบ่อย แต่มันพี่น้องจริงๆ เพราะพี่เขาก็มีคนของเขาอยู่แล้วที่มอ ส้มเลยบอกกับเราต่อหน้าพี่เขาว่า "พี่ท้อป(นามสมมติ)เลี้ยงขนม ทำไมไม่ชวนกู ไม่ต้องพูดเลยนะอีตัวดี" ส่วนฟางไม่พูดอะไรอ้อนพี่ท้อปอย่างเดียว ซึ่งส้มไม่เคยเป็นกับเราแบบนี้เลย เราเลยเสียใจมาก ไม่ใช่ไม่อยากชวน ถ้าพี่เขาให้ทุกคนออกเงินเอง เราก็ชวน แต่นี่พี่เขาเลี้ยงจะให้ชวนยังไง ทั้งที่เวลาพี่ท้อปเลี้ยงฟางกับส้มไม่ชวนเรา เราไม่เคยต่อว่าอะไร พี่ท้อปเราให้เงินฟางกับส้มและให้ไปซื้อเอง ไม่ได้พาไปแบบเรา แต่เราก็พยายามคิดว่าเพื่อนคงพูดไปเรื่อย เพราะทุกคนก็รู้เขามีตัวจริงของเขาอยู่แล้ว ในค่ายเราโทรศัพท์พังที่ค่าย ต้องคอยยืมส้มทุกครั้งที่ยืม ส้มจะทำหน้าไม่พอใจทั้งที่เราใช้แค่ยิงไปเท่านั้น มีบ้างที่แม่เราเผลอรับก่อน ส้มก็ให้เราเลี้ยงขนมแทนค่าโทรศัพท์ เราหมดเงินไปหลายพันกับการไปค่ายครั้งนี้มาก จนจบค่าย เรากลับรถทัวร์กันเพราะถ้าจะได้แยกย้ายกันกลับบ้านไม่ต้องมามอ แต่ฟางไม่มีเงินกลับเราก็ให้ฟางยืมค่ารถ โดยเราเอ่ยปากให้เอง พอกลับค่ายฟางกับส้มชวนไปนอนห้องเพื่อนในค่ายที่เป็นผู้ชายซึ่งเป็นคนคุยของฟาง แต่เราไม่อยากมีปัญหากับแม่ อีกอย่างแฟนเราไม่ให้ไปที่ไปนอนห้องผู้ชายที่รู้จักไม่ถึงอาทิตย์และจะไปกินเหล้าแถวมอผู้ชายด้วย อีกอย่างบางวันก็โดดเรียนไป เราเลยไม่ไป ฟางเลยไปกับส้ม และไม่ชวนเราอีกเลย ด้วยเหตุผลว่าชวนก็ไม่ไปเลยไม่อยากชวนไปไหน ฟางบอกว่าฟางเป็นคนยาก ใครมาจีบก็ไม่ค่อยรับเป็นแฟน ยากแค่คำพูด แต่พอมีใครมีจีบก็ให้คนอื่นถึงเนื้อถึงตัวไปนอนหอเขา ให้เขาจับให้เขาหนุนพุงเกือบนม แต่สุดท้ายคนคุยของฟางชื่อเจมส์(นามสมมติ) ก็กลับไปคบกับคนของเขา ซึ่งฟางคุยกับเจมส์ตั้งแต่เจมส์ยังมีเจ้าของ ซึ่งเลิกกันเพราะเขารู้ว่าฟางไปนอนห้องเจมส์โดยไม่บอก และมองว่ามันไม่ดี ถึงตอนแรกเจมส์จะบอกว่าฟางแค่เพื่อน พอเจมส์กลับไปหาคนเดิม ฟางก็คอยแขวะ คอยรังควาญ พอเจมส์อยู่กับคนของเขา ก็ไปหาหน้าร้านที่เจมส์อยู่ และโทรตามเจมส์ให้ออกมา ขอให้เจมส์ปาโป่งให้ ซึ่งตอนนั้นเราก็ไม่เห็นด้วยหรอก แต่เหมือนว่าฟางบอกอย่างเดียวว่ามันไม่ได้แย่ง ผ็หญิงคนนั้นงี่เง่าเอง แค่กูไปนอนด้วยแค่นี้ ส่วนส้มเองก็ไปหาพี่ท้อปอยู่เรื่อยๆ และคอยมองหาคนหล่อในค่าย ถึงแม้บางคนที่ส้มชอบจะมีแฟนแล้ว ซึ่งเราไม่เห็นด้วยเรื่องนี้มากๆเพราะเราเคยโดนคนแย่งแฟนตอนมัธยม แต่เหมือนเราห้ามอะไรใครไม่ได้เลย เพื่อนๆผู้ชายในกลุ่มที่เห็นภายนอกต่างลงความเห็นว่า ส้มมันทำอะไรไม่คิดเชื่อฟางอย่างเดียว ส่วนฟางคิดแต่ไม่ทำ ค่อยยุให้ส้มทำ ออกหน้าแทนตัวเองตลอด ยุให้ส้มไปลอกข้อสอบมา ยุให้ส้มไม่มา โดยที่สุดท้ายคนที่ดูแย่คือส้ม ที่คนอื่นต่างส่ายหัวให้ ถึงแม้ว่าส้มกับฟางจะไม่สนิทกับเราเหมือนก่อน แต่พอใกล้สอบก็จะมาขอสรุปจากเรา ให้เราติวให้ เราก็ให้ทุกอย่างที่มี แต่พอพ้นสอบเราก็ไม่มีค่าเลย พอเกรดออกมาเราได้ 3 ส้มกับฟางก็ขอให้เราเลี้ยงหมูทะเราก็เลี้ยง เพราะเพื่อนเกรดไม่ค่อยโอเค เวลาติวหนังสือเราซื้อข้าวมาเราหิวมากยังไม่ได้กินข้าวเช้า ซื้อข้าวกล่องมายังไม่ได้กิน ส้มกับฟางก็กินของเราหมด เพียงเพราะคำว่า "กูขี้เกียจออกไปซื้ออ่ะ ก็ให้ผัวซื้อมาให้อีกดิ่ เลี้ยงพวกกูด้วยนะ" แฟนเราเลยพาไปกินข้าวข้างนอก เวลานัดติวเพื่อนซื้อขนมมา เราก็ซื้อมา ฟางกับส้มก็จะไม่ได้ซื้อ บอกว่า "ซื้อทำไม ก็เกาะพวก-ไง" สพหรับฟางเราไม่รู้นิสัยแต่แรก แต่กับส้มเรารู้สึกว่าส้มเปลี่ยนไปขนาดนี้ได้ยังไง จนกระทั่งมีงานกลุ่มเราก็ทำคนเดียว พอเราขอให้พิมให้ก็บอกโน๊ตบุ๊คไม่มี ไม่ว่าง จะไปงานเลี้ยง และยังเอางานของพี่มันมาให้เราทำ เเละเอางานของเราไปให้เพื่อนของพวกมันส่ง เพราะอยู่คนล้ะอาจารย์สอน โดยไม่ขอเรา ไม่บอกให้เรารู้ ทั้งที่งาน การบ้าน สรุปเราไม่เคยหวง แต่ทำแบบนี้ถูกแล้วหรอ ซึ่งเรารู้ก็เพราะความบังเอิญ ที่เพื่อนมาบอกว่าเอามาจากส้ม ทุกครั้งที่มีใครจีบเรามันมักจะเอาเรื่องของเราที่เราเมาแล้วไปขอให้เพื่อนของเพื่อนเราไปส่งห้อง ซึ่งทั้งๆที่วันนั้นเราโดนแกล้ง เพื่อนเรายุตอนเราเมา เราก็ทำอะไรไม่คิด เพื่อนเราก็แค่ขำๆ เพราะคนที่เราแซวก็เพื่อนของพื่อน สุดท้ายเพื่อนเราก็พาเรากลับ เพราะเพื่อนผู้ชายในกลุ่มหวงเรามากๆ ถ้าเพื่อนว่าไม่ผ่าน คือไม่คบ เพราะโดนหลอกมาเยอะแล้ว555 แต่สิ่งที่ฟางกับส้มพูดคือพูดไปเรื่อย จนเราเสียหายแต่เราก็มองเป็นเรื่องเฮฮาไป จนเพื่อนของแฟน(คบกับคนที่คุยแล้ว) เรามาบอกว่า มันเอาเราไปนินทามากมาย ว่าลามปามถึงแม่ ทั้งที่แม่เราคอยเลี้ยงคอยฝากขนมมาให้ตอนฟางเกิดอุบัติเหตุ ตอนฟางเข้ารพ.เรารีบไปหาฟางตั้งแต่ตีสี่ เพราะฟางเมาด้วยเกินอุบัติเหตุกลับกลับจากร้านเหล้า รองเท้าขาด แต่ฟางเจ็บเท้า เราก็ตัดสินไป ให้ฟางใส่รองเท้าเรา ส่วนเราเดินเท้าเปล่าไปซื้อรองเท้า ทั้งที่พื้นเละมาก เพราะรพ อยู่หน้าตลาดสด มีหนูแมลงสาปวิ่งไปมา คอยไปเยี่ยมตลอด ซึ่งเราเต็มใจ แต่พอเรารู้อะไรมาขึ้นเราไม่ว่าฟางกับส้มเลย ในเมื่อให้ใจไป เขาไม่ให้ใจกลับมันก็สิทธิของเขา เราเลยห่างๆออกมา ส้มกับฟางก็ไม่ได้สนใจ แต่พอใกล้สอบมาขออะไรจากเราเราก็ให้ พอเพื่อนเราถามทำไมไม่คุยกับฟางส้ม เราก็บอกไปว่ามันไม่ค่อยมาเรียนน่ะเลยอยู่คนเดียวบ่อย ซึ่งเรามีแฟนแต่เราไม่ค่อยอยู่กับแฟนเพราะเราติดเพื่อน ก็เลยอยู่กับเพื่อนๆในกลุ่มที่เป็นผู้ชาย นานเข้าฟางกับส้มเลยแขวะเราทั้งในไอจี เฟชบุ๊ค หาว่า"ทำอะไรไม่ถูกใจนิดๆหน่อยๆก็เรื่องมากไม่คุยด้วย ช่างหัว ไม่ง้อ ไม่น่าคบกับคนอย่างเลย ไม่มีใครเพอร์เฟ็กหรอกนะ" แล้วก็เอาเราไปว่ากับคนอื่นมากมาย แต่งเรื่องไปทั่ว ทั้งๆที่เราไม่เคยปริบากบอกใครเรื่องของมันที่เมาแล้วไปมีอะไรกับคนไม่รู้จัก ไปแย่งคนของคนอื่นมาหรือแม้แต่เอาเรื่องของคนอื่นมาด่า พูดเกินจริงๆต่างๆนาๆ เราเสียใจมากที่เราออกมาเงียบๆทำไมต้องระราน เราเคยคิดจะตอบโต้เหมือนกันเพราะเราไม่เคยมีอะไรเสียหาย ส่วนมันมีเรื่องสารพัดไม่เว้น แต่ถ้าเราทำ มันจะไม่จบสักที เราควรทำยังไงดีค่ะ พอเราอยู่กับเพื่อนเรามันก็ตามราวี มาแขวะตลอด เราไม่เคยไปอ่านหนังสือที่วิศวะเราอัพสตอรี่กับเพื่อนสามคนก็ไลน์มาหาเพื่อนเราบอกขอมาอ่านด้วย บางทีก็เหมือนโรคจิตมากๆ ทั้งที่เราไม่เคยทำอะไรให้ มีแต่คำเดียวคือหมั่นไส้ เราไม่เคยเจอเพื่อนแบบนี้เลย อะไรกันเนี่ย บางทีก็คิดว่าทำบุญกับหมายังดีกว่าทำบุญกับคน แต่สิ่งที่สมเพศสุดคือด่าเรา แต่ให้เพื่อนแอบถ่ายแนวข้อสอบเราไปให้ ในขณะที่ทำตัวไม่สนใจไม่ง้อ และแขวะเรา แต่เพื่อนเรามาขออนุญาติเราก่อนว่าฟางกับส้มอยากได้ เราก็ให้ ทุกวันนี้มันก็พูดเหมือนว่าเราโง่ บอกเพื่อนเราก็คนของมัน มันเคยบอกกับเราว่าไม่เคยง้อเพื่อน เพื่อนโง่ตามมันเอง ซึ่งถ้าดูแล้ว ถ้าเราจะงัด เรามั่นใจว่าเราซัดมันไม่เหลือแน่ แต่มันจะไม่เหลืออะไรเลย จากที่เราตั้งใจแค่ห่างจะกลายเป็นเกลียด เราควรทำยังไงดีค่ะ