มีอยู่คืนนึงมีรุ่นพี่ ที่เคยคบกันสมัยเรียนมัธยมทักเฟสมาหา เราก็คุยกันคะคืนนั้นตามประสาคนที่ไม่ได้คุยกันมานาน ประมาณ 7 ปีคะที่ไม่ได้คุยกันเลย ต่างคนก็ต่างมีแฟนเลยแยกย้ายกันคะ  แต่พอจะทราบข่าวมาบ้างจากเพื่อนว่าพี่เค้าพึ่งเลิกกะเเฟน  คุยได้ประมาณเดือนกว่าๆเราก็นัดเจอกันคะ ครั้งแรกที่เจอกันในรอบ 7 ปี  ก็ได้คุยกันถามสาระทุกข์กันเป็นปกติตามประสาคนเคยคบกัน ตอนนั้นรู้สึกว่าแบบตั้งคำถามในใจ เค้านัดเรามาทำไมว่ะ เค้ามีอะไรรึป่าว?? ทำไมพูดยังกะเรายังเป็นแฟนกันอยู่เลย เพราะดูจากคำพูดของเค้าทำให้เราเริ่มหวั่นไหว คำถามมันวนๆอยู่ในสมอง  แต่เราก็ไม่ได้ถามเค้าหรอกคะ  หลังจากวันนั้นก็คุยกันมาเรื่อยๆมีไปหากันบ้างเวลาวันหยุด วันหยุดเทศกาลก็ได้ไปเจอกันที่บ้านไปเที่ยวด้วยกัน ก็ทำตัวปกติเหมือนเป็นแฟนกันเลยคะเดินจับมือ เดินกอดคอ เวลาทักเฟสทักไลน์หาก็บอกรัก บอกคิดถึง จนในที่สุดเราก็เลยถามพี่เค้าไปว่าตกลงสถานะตอนนี้เราคืออะไร  เค้าบอกเราค่ะว่าคุยกันแบบนี้ก็ดีแล้วไม่จำเป็นต้องมีสถานะ อยู่แบบไม่มีข้อผูกมัดแบบนี้ก็ดีนะ  ไม่ต้องแสดงเป็นความเป็นเจ้าของ ของกันและกันต่างคนต่างมีอิสระของตัวเอง  เราได้ยินแบบนั้นแบบว่าหน้าชาไปหมดเลยค่ะ นี้...ต้องการอะไรคะ แบบอารมณ์ตอนนั้นอยากกะโดดถีบมากเลย งงค่ะคบแบบไม่มีสถานะมันมีด้วยหรอ หรือแค่เหงา  เวลาเหงาก็มาหาเวลาพอเวลามีความสุขก็เงียบไป  แบบนี้ก็ได้หรอ
พอกันทีกะผู้ชายแบบนี้........