วันที่เราตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
เราได้ตัดสินเดินออกจากชีวิตใครคนหนึ่งทั้งๆที่ยังรักยังผูกพันธ์.... เลิกกันมาได้5เดือนเเล้วคะ ถ้าถามว่าเลิกทำไม? เราบอกได้เลยว่าเราเหนื่อย เราผิดเองที่ทนไม่ไหว... เเฟนเก่าเราเขาเป็นคนดีนะ
(ลืมบอก!!! ความรักของเราเป็นเรื่องระหว่าง ญ กะญ)
เราคบกันมา 5 จะ6 ปีเเหละ เรากับเขาอายุห่างกันมาก(เกือบรอบหนึ่ง) ตั้งเเต่คบกันมา...มีเเต่เรื่องดีๆ งานดี เงินดี มีคนรู้จัก 55 ทั้งเราเเละเขาบ้างานกันทั้งคู่ เราทำงานกันเป็นทีม เขาเป็นคนใจเย็น ใจดี มเมตตา ใครมาเอาเปรียบ มาทำร้าย ก็ให้อภัยเขาหมด
เเต่เราใจร้อน เราชอบความรวดเร็ว เราเลือกจะดีกับคนที่ดีกับเรา (ดูเหมือนเห็นเเก้ตัวไหม555)
เเฟนเก่าเรา เขาชอบช่วยเหลือคนอื่น(มันก็ดีนะ) ถ้าเราสามารถช่วยได้ทุกคน ทุกอย่างที่ต้องการ
ตามระเบียบพอเราช้วยใครไม่ได้ (เราก็เป็นหมาในทันที) 555 เราเองก็รับรุ้เรื่องราวทุกอย่างเลยนะ...เเต่ทำอะไรไม่ได้ มีหน้าทีฟังเเละเข้าใจในตัวเขาเท่านั้นเเต่เรื่องของเราปัญหาของเราเขาไม่เคยใส่ใจ(เราไม่เอาไปใส่ใจเขาเองเเหละเพราะรุ้ปัญหาเขาเยอะเเล้ว)....เป็นเเบบนี้มาตลอดเวลาที่คบกัน จนบางครั้งไม่ไหว. ทะเลาะกัน มีปากมีเสียง(เเต่ไม่เคยลงไม้ลงมือนะ) เขาเทคเเครดูเเลคนอื่นดีมากกกก เเละชอบเเสดงออกว่ารักเรามากกกกก(ในโลกโซเชียล)
555. เเต่ความจริงเขาก้รักเราเเหละ. เรารุ้เเต่เเค่ขาดการใจใส่เเค่นั้นเอง พอมีเหตุการหนึ่งเกิดขึ้น
เรื่องมีอยุ่ว่า... เขาไปสัญยา ว่าจะช่วยดาวรถให้หลานเป็นของขวัญในวันสำคัญ(หลานสไภ้จัดการทุกอย่าง) พอถึงวันที่ต้องให้ตามสัญญา เเฟนเก่าเราเขาช้าผิดสันยา ขอเลือนการให้เงิน เพราะต้องเอาไปทำธุระตัวเองก่อน (เงินดาวที่จะให้ฟรีๆ30,000 ถ้าจำไม่ผิด) เรื่องนี่ก้ไม่ได้รุ้รายละเอียดมาก หลังจากนั้นไม่นาน เขาทะเลาะกันเรื่องนี้เเหละ จนเป็นเรื่องใหญ่โต ด่ากันหนักมาก มาถามเรื่องเงินยังกะเป็นหนี้ทั้งๆที่จะให้ฟรี 555 พอเราเขาไปปกป้องคนของเรา เรากลับโดนด่าเเบบไม่เหลือศักดิ์ศรีเลย เดรัจฉานบ้าง อีห่า อี
มาหมด(โดนด่าจากข้าราชการการที่เป็นเเม่หลานเค้า) 555 สิ่งที่เจ็บเเละทำให้เราสำนึกได้ก้คือ เขาด่าว่าเราไม่ใช่คนในครอบครัวนี้อย่า
เราเจอเเบบนี่มาสองครั้งเเล้ว
มันเลยทำให้เรารู้ว่า...เราไม่ทีค่าอะไรเลย เพราะตลอดเวลาที่คบกัน เราอยุ่กับคำว่า มาเกาะเขากิน มาหลอกเอาเงิน งานก้ไม่ทำเเค่นั่งเฉยก้มีงาน เราเคยถุกมองว่าเขาเป็นคนจ่ายค่าเทอมให้เราเเต่หลานตัวเองส่งเรียน. ตลอดเวลาที่คบกัน เราอยุ่กับเรื่องเเบบนี้ตลอด โดนดูถูกตลอด จนวินาทีที่ตัดสินออกจากชีวิต ก็ยังโดนว่า เชาไม่มีเงินให้เรา เขาหมดประโยชน์กับเราเเล้ว เรามีคนออื่น เรานอกใจเขาเด็กก็เเบบนี้เเละ เราถุกด่า เราโดนประนาม ทั้งๆทีเขาพวกนั้นไม่ดคยรุ้จักเราดีเลยย เราร้องไห้ทุกวัน เราตัดสินใจโทรหาเเม่ คุยกับเเม่ เราบอกเราไม่ไหว เราต้องทำยังไง เเม่บอกว่าเราจะทำอะไร มันคือการตัดสินใจของเรา เเม่ปลอบเรา ในช่วงเเรกๆที่เลิกกัน เขาเสียใจมาก เรารุ้ เขาเพ้อ เขาระบายลงเฟสบุค
มีคนมากมายเขามาปลอบเขาเเละด่าเราด้วย ว่าเราหน้าเงิน เรานอกใจเขา บลาๆ เเต่เราทำอะไรไม่ได้เลย โพสระบายก้ไม่ได้ได้ ความรุ้สึกเหมือนยิ่งทำยิ่งเเย่ ไม่ใครปลอบใจเรา ไม่มีใครถามเราว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราอ่านคอมเมนคนวิจารย์เราต่างๆ นาๆ
เราน้อยใจว่าทำไม เรายอมเสียศักดิ์ศรี ปกป้องเขา
เเต่เราเขาไม่เคยปกป้องอะไรเลย ในขณะที่พิมเราก็น้องไห้ เพราะมันเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงคำพวกนั้น
.... จนถึงตอนนี้ เราไม่รุ้ว่าคืดถุกไหม ที่เลือกจะไม่ทน... ยอมเจ็บครังเดียว. เรารู้สึกบาป เรายังเป็นห่วงเขา...ทุกวันนี้ยังเจอกัน ทำงงานร่วมกันได้.... เพราะเราสันยาว่าเราจะเลิกกับเขาด้วยดี เราควรทำไงดีถึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้....โดยที่ไม่กลับไปหาเขา ....
หักอกตัวเอง...มันเจ็บกว่าการถุกหักอก
เราได้ตัดสินเดินออกจากชีวิตใครคนหนึ่งทั้งๆที่ยังรักยังผูกพันธ์.... เลิกกันมาได้5เดือนเเล้วคะ ถ้าถามว่าเลิกทำไม? เราบอกได้เลยว่าเราเหนื่อย เราผิดเองที่ทนไม่ไหว... เเฟนเก่าเราเขาเป็นคนดีนะ
(ลืมบอก!!! ความรักของเราเป็นเรื่องระหว่าง ญ กะญ)
เราคบกันมา 5 จะ6 ปีเเหละ เรากับเขาอายุห่างกันมาก(เกือบรอบหนึ่ง) ตั้งเเต่คบกันมา...มีเเต่เรื่องดีๆ งานดี เงินดี มีคนรู้จัก 55 ทั้งเราเเละเขาบ้างานกันทั้งคู่ เราทำงานกันเป็นทีม เขาเป็นคนใจเย็น ใจดี มเมตตา ใครมาเอาเปรียบ มาทำร้าย ก็ให้อภัยเขาหมด
เเต่เราใจร้อน เราชอบความรวดเร็ว เราเลือกจะดีกับคนที่ดีกับเรา (ดูเหมือนเห็นเเก้ตัวไหม555)
เเฟนเก่าเรา เขาชอบช่วยเหลือคนอื่น(มันก็ดีนะ) ถ้าเราสามารถช่วยได้ทุกคน ทุกอย่างที่ต้องการ
ตามระเบียบพอเราช้วยใครไม่ได้ (เราก็เป็นหมาในทันที) 555 เราเองก็รับรุ้เรื่องราวทุกอย่างเลยนะ...เเต่ทำอะไรไม่ได้ มีหน้าทีฟังเเละเข้าใจในตัวเขาเท่านั้นเเต่เรื่องของเราปัญหาของเราเขาไม่เคยใส่ใจ(เราไม่เอาไปใส่ใจเขาเองเเหละเพราะรุ้ปัญหาเขาเยอะเเล้ว)....เป็นเเบบนี้มาตลอดเวลาที่คบกัน จนบางครั้งไม่ไหว. ทะเลาะกัน มีปากมีเสียง(เเต่ไม่เคยลงไม้ลงมือนะ) เขาเทคเเครดูเเลคนอื่นดีมากกกก เเละชอบเเสดงออกว่ารักเรามากกกกก(ในโลกโซเชียล)
555. เเต่ความจริงเขาก้รักเราเเหละ. เรารุ้เเต่เเค่ขาดการใจใส่เเค่นั้นเอง พอมีเหตุการหนึ่งเกิดขึ้น
เรื่องมีอยุ่ว่า... เขาไปสัญยา ว่าจะช่วยดาวรถให้หลานเป็นของขวัญในวันสำคัญ(หลานสไภ้จัดการทุกอย่าง) พอถึงวันที่ต้องให้ตามสัญญา เเฟนเก่าเราเขาช้าผิดสันยา ขอเลือนการให้เงิน เพราะต้องเอาไปทำธุระตัวเองก่อน (เงินดาวที่จะให้ฟรีๆ30,000 ถ้าจำไม่ผิด) เรื่องนี่ก้ไม่ได้รุ้รายละเอียดมาก หลังจากนั้นไม่นาน เขาทะเลาะกันเรื่องนี้เเหละ จนเป็นเรื่องใหญ่โต ด่ากันหนักมาก มาถามเรื่องเงินยังกะเป็นหนี้ทั้งๆที่จะให้ฟรี 555 พอเราเขาไปปกป้องคนของเรา เรากลับโดนด่าเเบบไม่เหลือศักดิ์ศรีเลย เดรัจฉานบ้าง อีห่า อี
มันเลยทำให้เรารู้ว่า...เราไม่ทีค่าอะไรเลย เพราะตลอดเวลาที่คบกัน เราอยุ่กับคำว่า มาเกาะเขากิน มาหลอกเอาเงิน งานก้ไม่ทำเเค่นั่งเฉยก้มีงาน เราเคยถุกมองว่าเขาเป็นคนจ่ายค่าเทอมให้เราเเต่หลานตัวเองส่งเรียน. ตลอดเวลาที่คบกัน เราอยุ่กับเรื่องเเบบนี้ตลอด โดนดูถูกตลอด จนวินาทีที่ตัดสินออกจากชีวิต ก็ยังโดนว่า เชาไม่มีเงินให้เรา เขาหมดประโยชน์กับเราเเล้ว เรามีคนออื่น เรานอกใจเขาเด็กก็เเบบนี้เเละ เราถุกด่า เราโดนประนาม ทั้งๆทีเขาพวกนั้นไม่ดคยรุ้จักเราดีเลยย เราร้องไห้ทุกวัน เราตัดสินใจโทรหาเเม่ คุยกับเเม่ เราบอกเราไม่ไหว เราต้องทำยังไง เเม่บอกว่าเราจะทำอะไร มันคือการตัดสินใจของเรา เเม่ปลอบเรา ในช่วงเเรกๆที่เลิกกัน เขาเสียใจมาก เรารุ้ เขาเพ้อ เขาระบายลงเฟสบุค
มีคนมากมายเขามาปลอบเขาเเละด่าเราด้วย ว่าเราหน้าเงิน เรานอกใจเขา บลาๆ เเต่เราทำอะไรไม่ได้เลย โพสระบายก้ไม่ได้ได้ ความรุ้สึกเหมือนยิ่งทำยิ่งเเย่ ไม่ใครปลอบใจเรา ไม่มีใครถามเราว่ามันเกิดอะไรขึ้น เราอ่านคอมเมนคนวิจารย์เราต่างๆ นาๆ
เราน้อยใจว่าทำไม เรายอมเสียศักดิ์ศรี ปกป้องเขา
เเต่เราเขาไม่เคยปกป้องอะไรเลย ในขณะที่พิมเราก็น้องไห้ เพราะมันเจ็บปวดทุกครั้งที่นึกถึงคำพวกนั้น
.... จนถึงตอนนี้ เราไม่รุ้ว่าคืดถุกไหม ที่เลือกจะไม่ทน... ยอมเจ็บครังเดียว. เรารู้สึกบาป เรายังเป็นห่วงเขา...ทุกวันนี้ยังเจอกัน ทำงงานร่วมกันได้.... เพราะเราสันยาว่าเราจะเลิกกับเขาด้วยดี เราควรทำไงดีถึงจะผ่านเรื่องนี้ไปได้....โดยที่ไม่กลับไปหาเขา ....