เรื่องราวของผมเริ่มจากวันที่ผมอยู่ม.4 ผมเป็นเด็กมีปัญหาคนหนึ่งอยู่ในครอบครัวที่ไม่ค่อยมีความสุขเท่าไร ผมเป็นลูกคนเดียวเคยมีพี่สาว1คน พี่เขาเสียไปตอนผมอยู่อนุบาล1มั่ง แล้วแม่กับพ่อผมเหมือนจะลงเอยกันไม่ดีสักเท่าไหร่เลยต้องหย่าร้างกันและแยกกันอยู่ แต่ผมเลือกที่จะอยู่กับแม่มากกว่าเพราะผู้หญิงตัวคนเดียวคงจะช่วยเหลือตัวเองลำบาก เข้าเรื่องเลยดีกว่า ผมอ่ะเป็นคนชอบเพื่อนเพื่อนพาไปไหนไปหมดโดยเฉพราะโดนเรียนไป-เหล้า หรือหนีแม่ไปเล่นเกม เอาจริงๆเรื่องพวกนี้ผมเริ่มตั้งแต่ม.ต้นแล้วแหละ5555 ตอนนั้นผมอยู่ม.4 ห้อง ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นผู้หญิงที่ปากจัดมากและผมก้อหลงเธอเลยแอบหยอกเธออยู่บ่อยๆแต่เหมือนว่าเธอไม่สนใจส่ะงั้น ฮ่าาา ผมก็ได้เรียนวิชาละครได้เล่นละครทีวีกับเธอด้วยตอนนั้นจำไม่ผิดน่าจะเรื่องนายขนมต้มมั่ง และก็ถึงวันต้องอำลาม4ขึ้นม5 ใช่เรื่องจากวันนั้นทำให้เราได้เจอกันอีกและอยู่คนล่ะห้องเหมือนกับว่ารอบนี้ผมเป็นคนถูกตามเองฮ่าาา มีเพื่อนผมที่อยู่ห้องเด๋วกับเธอ มาบอกว่าเนี่ยมีคนชอบผมเอ๋าใครว่ะ น่ะๆผู้หญิงคนนั้น เชี้..จิงดิ เอยยยจิง มันเป็นจังหวะที่เหี้..มากจังหวะนั้นผมพึ่งเลิกกับแฟนเก่ามาใม่ไม่ถึงอาทิตเลย แล้วแบบบบบ บุคลิคเธอหรอผอมๆผมสั่นไม่สวยน่ะ ปากจัดๆ หน่อยจ่มดีดีล่ะแนวมัก 555 คือจะบอกว่าผมอ่ะเลวมากเลวเหี้..ๆ รด ไม่เข้า เรียนไม่เรียน แถวก้อไม่เข้า เอ๋าแล้วกุมีอะไรดี แทบจะไม่555 แล้วผมเลยตัดสินใจเอาว่ะข่าวลือช่างมัน เลยเดินไปขอเบอร์โทร แล้วขอ whatapp เนี่ยผมทัน whatapp น่ะ 555 แล้วก้อจีป ไม่คิดว่าจะติดเร็วขนาดนี้ฮ่าาา 3วันเองมั่งขอเป็นแฟนแล้วเทอก้อยอมเป็นด้วยโห้ยยยววววเป็นอะไรที่แสนวิเศษ เอาล่ะเข้าเรื่องผมกับเธอก้อคบๆกันมาสักระยะเหมือนว่าแก๊งของกลุ่มเธออ่ะมีปัญหากันกับอีกแก๊ง เรื่องเป็นไงผมไม่รู้รู้แค่ว่าเพื่อนสนิทของเธอทิ้งเธอไปหมดเลยเหลือแค่เพื่อนไม่กี่คนแล้วผมก้ออยู่ข้างเทอ ตอนนั้นรักเธอมาก ชนิดดที่แบบ เธอเป็นอิสุอิใส คือเพื่อนทั้งห้องไม่อยากจะแม้ไกล้เธออ่ะ แล้วผมเป็นคนเดียวที่ดูแลเธอมาตลอดจนหายแต่ดูเหมือนว่าแผลเป็นจะติดอยู่หน้าเธอดูเหมือนน่ารังเกลียดน่ะแต่เพราะรักใครจะแคร์ ผมก้ออยู่กันมาปกติ เธอก้อช่วยผมแก้0ด้วยสิบกว่าตัวมั่ง55555ผ.ม.อีก2 เลวไหมผมอ่ะ แล้ววันหนึ่งเกิดเหตุการขึ้นมีผู้ชายคนหนึ่งทักผมมา เห้ยแฟน.. ผมขอใช้ ม ล่ะกันน่ะครับ แฟน ม หรอ ผมก้อตอบว่าใช่ แล้วพี่เป็นใครครับ ผมผัว ม ในใจผมอ้าวเชื้..ล่ะหมี่เหลืองแน่ๆ ผมตอบ หึอออเรื่องอะไรกันครับผมงง มันตอบเลิกยุ่งกับเมียกุส่ะถ้าไม่อยากตาย ซวยล่ะผมเอาไงดีเลยตัดสินใจโทรหา ม คุยกันเรื่องที่เกิดขึ้น ปรากฏว่า มันคนนั้นคือแฟน ม อ้าว ไหงเป็นงั้น รุ้งเช้ามาตัดสินใจเคลียปัญหาเลย มีเรื่องแน่ๆ แล้วมันก้อมาหาผมตอนเลิกเรียน ทำหน้าใส่แล้วรับ ม ไปเจอหน้าผม น้ำตาตกในสิครับ เลยอยากทิ้งผู้หญิงคนนี้แล้วไม่สนใจแล้ว แต่เธอไม่ยอมตัดใจจากผม ผมจึงช่วยเธอเคลียปัญหาเรื่องนี้ ยกพวกมาเลยครับ เกือบได้ปะทะกันล่ะ แต่เพื่อนมันเยอะกว่าสัส กุเลยยอม55555 มันก้อพา ม ไป แล้วทิ้งกุกะเพื่อนไว้ รร เลยตามไป มันทำร้ายเธอ โหววโมโหมาก แต่ทำอะไรไม่ได้ แล้วเรื่องเริ่มใหญ่ขึ้น ผมเลยถามมันว่าพี่มายุ่งกับเธอทำไม มันบอก ให้พี่ได้อยู่กับ ม ก่อนได้ไหม ถ้า ม ไม่กลับมาพี่ก็จะปล่อย ม ไป เอ้าเสียงเปลี่ยนร้องไห้ด้วย พฃผมเลยพูดว่าเพราะเด็กใช่ไหม พี่ปล่อย ม ไปเถอะ ผมจะเลี้ยงเอง ง้อวววว เท่ป่ะสาด ผมรู้ว่าเธอมี... ผมเลยบอกมันไปว่า ผมจะเลี้ยงเอง แล้วพี่เขาก้อไม่มายุ่งด้วยอีกเลย แล้วผมกับเธอก้อมาอยู่ด้วยกันเหมือนเดิม รักกันเหมือนเดิม ซึ่งบ้านเธออยู่ไกลมาก ต่างอำเภอเลย เลยขอให้เธอมาอยู่ด้วยที่บ้าน ง้อวววววแผนสูงมากผมอ่ะ แค่ม.5 อ่ะ ผมเลยอ้อนเธอจนยอมว่ะ เธอก้อโกหกครอบครัวว่ามาอยู่กับเพื่อน ^^ แล้วก้อขนของมาอยู่บ้านผม แล้วเหมือนครอบครัวผมจะรักเธอมากรักกว่าผมอีก ออกรถยนให้ผมกับเธอขี่ไป รร ด้วย จ่ายค่าเลี้ยงดูทุกอย่าง ซื้อไอโพนให้ใช้ ไอแพด แหวนเพรช สร้อยทอง เธอบอกว่าหะ พึ่งจะรู้น่ะว่าบ้านผมเป็นคนมีตัง 555+ คือผมไม่เคยอวดไงเลยไม่มีคนรู้ แล้วกายเป็นว่าอยู่ด้วยกันผมก้อตัดสินใจแล้วจะไม่ทิ้งเธอไปขอคนนี้คนสุดท้าย เรื่องก็ยาว มาทั้ง ปี1 เข้ามหาลัย ผมอ่ะหรอคนล่ะคนเลยน่ะครัช เหล้าไม่กิน เลิก บุหรี่ด้วยน่ะแก เลิกมากได้3ปีมั้งพึ่งกลับมาดูดตอนปี2 ครอบครัวผมก้อช่วยค่าเทอมของเธอมาตลอดเอาเงินให้ใช้ยังกะเธอเป็นลูก แม่ผมอ่ะเรียกใช้เธอตลอด แล้วผมอ่ะหรอ555 เรืองราวทั้งหมดก้อเหมือนว่าไกล้จะจบ...ตอนปี3 งานที่คณะก้อเยอะมาก โปรเจควิชาก้อเยอะ แล้วไหงผมต้องรอรับเธอกลับจากที่ทำงานอีก อืมลืมบอกไปเธอทำงานด้วยน่ะแล้วผมต้องไปรอรับเธอบ้างวันวันไหนค่ำเธอก้อเอารถยนไป ปัญหาชีวิตเริ่มเยอะขึ้นผมก้อเริ่มเครียดล่ะเริ่มอยากทำอะไรบ้างล่ะ เลยออกไปกินเหล้ากับเพื่อนแก้เซงบ้าง เหมือนผมว่าผมจะเริ่มหนักล่ะเริ่มติดเกมด้วย เอยที่ผมเล่นเกมน่ะหาเงินน่ะขายไอเทมจากเกมแล้วเอาเงินที่ได้พาเธอไปทะเลซื้อของให้ใช้ แต่ดูเหมือนเธอจะไม่ชอบ แล้วเหลือไอเทมสุดท้ายที่ผมเก็บไว้ขายอยากให้เธอไปทะเลอีกครั้ง แล้วจะเลิกทุกอย่างจะกลับมาเป็นคนเดิมของเธอเหมือนเดิม แต่ผมยอมรับน่ะว่าที่ผ่านมาก้อทำตัวเหี้..บ้าง แต่จะบอกเลยว่า ผมไม่ด่า ไม่ทำร้ายผู้หญิง เพราะผมเคยทำผู้หญิงคนหนึ่งเจ็บตัวแล้วมันเป็นอะไรที่ฝังใจมากถ้าได้เจอเธอคนนั้นจะขอโทษแต่คงไม่มีโอกาศได้ขอโทษแล้วแหละผู้หญิงคนนั้นคงลืมผมไปล่ะ ใช่ ไม่ด่าผู้หญิง ไม่ทำร้าย ไม่เจ้าชู้ ไม่เคยคุยกับผู้หญิงคนอื่นเลยยกเว้นเพื่อนที่รู้จัก รักเธอ คนเดียวให้ได้ทุกอย่างจะบอกว่าในห้างมีอะไรผมพาเธอไปกินหมดอ่ะ ไปบ่อยด้วย  ดูหนังทุกเรื่องที่ผมอยากดู ให้ของขญัวทุกวันเกิด อวยพรทุกวาเลนไทน์ ชีวิตก้อเหมือนจะมีความสุขน่ะ แต่สำหรับเธอมันเป็น0 เรื่องก้อต่อจากที่ผมเริ่มเปลี่ยนไปนั้นแหละ กินเหล้าบ่อยขึ้น ดูดบุหรี่ด้วย เริ่มกลับค่ำ เริ่มไปรับเธอจากที่ทำงานสาย  ผมก้อรู้ล่ะว่าทำตัวแบบนี้มันไม่ใช่ก้อเริ่มผ่อนๆลง เริ่มอยู่กับเธอมากขึ้น แต่กับกลายเป็นว่าในช่วง4-5เดือนที่ผ่านมามันทำให้ความรู้สึกของเธอเปลี่ยนไปอย่างไร้เหตุผล แล้วความสุขของเราก้อเริ่มจะลดหาย เวลาอยู่ด้วยกันก้อน้อยลงผมก้อต้องทำโปรเจควา เธอก้อต้องทำงาน วันหนึ่งแทบเจอกันแต่ตอนถึงบ้านแอบน้ำนอน ผมรู้สึกว่าไม่ใช่ล่ะตัดสินใจบอกแม่ว่าแม่ขอตังให้เธอใช้หน่อได้ไหมสักเดือนล่ะ4-5พันก้อยังดี แม่ผมก้อเข้าใจทั้งทำงานทั้งเรียนก้อเลยบอกเธอให้ออกจากงาน แล้วมาถึงช่วงสุดท้ายล่ะ เดือนแห่งโปรเจค4วิชา ต้องไปประกวดแข่งแอพโมบายที่กรุงเทพอีก เพราะตอนเย็นต้องอบรมดึก2-3ทุ่มถึงจะได้กลับบ้านเพราะบ้านที่พักอยู่ก้อไกล้ประมาน37กม กว่าจะถึงบ้านกินข้าวอาบน้ำนอนก้อ5-6ทุ่ม ใช่ผมต้องไปกลับมหาลัย กับ บ้านทุกวัน กว่าผมจะถึงบ้านเธอก้อหลับไปล่ะตื่นเช้าก้อแยกกันเธอก้อไปเรียน ผมก้อไปเรียน ใช่นั้นคือจุดจบของความรักผม เวลาให้กันเริ่มน้อยแต่บอกเลยว่าไม่เคยคิดไปไหนเลยน่ะ พยายามปะครองรัก ชวนเธอไปโน้นนี้ ทำให้เหมอืนเรารักกันปกติ แต่เหมือนเธอไม่ไหวแล้ว เธอไม่เป็นตัวของตัวเอง เธออยากอยู่คนเดียว สุดท้ายมันก้อจบ ความรัก5ปีกว่าๆ พังเพราะไม่มีเวลาให้กัน ห่างกันเกินไป แล้วเธอก้อเก็บข้าวของออกไปจากผม ผมพยายาม อ้อนวอน ขอให้เธออยู่ช่วยทน ช่วยสู้มันไปอีกนิดแค่1ปีมันก้อจบแล้วเราจะได้ไปทำงานแล้วสร้างครอบครัวแล้ว พยายามจนสุดมือตัวเอง ร้องไห้อยู่เป้นอาทิต พยายามติดต่อเธอ พยายามหาที่อยู่เธอจะไปงอลแต่ก้อไร้วี่แวว อยากให้เธอกลับมามาอดทนด้วยกันแล้วก้าวผ่านมันไปให้ได้แต่ ผมพยายามแล้วจะบอกเธอว่าขอเวลาหน่อยน่ะเรียนจบเด๋วอะไรๆก้อดีขึ้น เธอไม่ยอมเธอไม่กลับมา เกิดอะไรขึ้นเมาสิกลับแล้วเรื่องซิปหายก้อเกิดขึ้น หลับในเอารถยนไปชนกลับกำแพงวัด เงินในกระเป๋าหายไป4พัน กระเพราอาหารอักเสษ รถมอไซต์ยางรั่ว เรียนก้อติดF ชีวิตแบบไม่มีแม้ที่จะยืนต้องตากแดดรอรถสองแถวต้องมาเช่าห้องเล็กๆอยู่ เพราะไม่อยากให้แม่มาส่ง ชีวิตพังๆๆ แล้วก้อไร้วี่แวดคนดีของผมจะกลับมา ทำได้คือตัดใจ ตัดแล้วตัดจนสิน ไม่เหลือแล้ว แล้วตอนนี้ก้อผ่านมาได้3เดือนล่ะที่อยู่คนเดียว แล้วจะผ่านไปเรื่อยๆหาคนที่จะมาเต็มเติมชีวิตของผมใหม่อีกครั้ง  เข้าใจแล้วว่าแม้รักเท่าไรก้อต้องจากลา...ขอบคุณครับที่มาอ่าน55+