ผมรู้สึกว่าตัวเองเป็น hoarding disorder เบาๆ คือบ้าเก็บถุงพลาสติก (สะอาดๆนะ) แบบว่าจะทิ้งก็เสียดาย เผื่อได้ใช้ประโยชน์
แต่จริงๆ เก็บ 30 ใช้จริง 1 เอง .... บ้าจริง อีกอันคือ เก็บกล่องพัสดุ เวลามีพัสดุ กล่องก็ไม่ทิ้ง จะเก็บไว้เพื่อ??
รกก็รก โคตรกินพื้นที่เลย กล่องเลโก้นี่เพียบเลยครับ ไม่ทิ้ง คือภาพมันสวย ก็ไม่ทิ้งไง
กระดาษหรือพวกสมุดโน้ตเก่าๆ ที่เคยเขียนไว้เมื่อพระเจ้าเหา ก็เก็บ คืออะไร guเป็นอาร๊ายยยยยยย

อีกโรคคือ ซื้อขนมมาแล้วไม่กิน ตอนซื้ออ่ะ อยากกินนะครับ แต่ซื้อมาไม่กิน พอไม่กินหลายวันติด ก็คือไม่คิดจะแตะเลย
ทิ้งไว้ตรงนั้นแหล่ะ แล้วพออยากกิน เผือก!! ไปซื้ออันใหม่ที่เป็นแบบเดียวกันมากิน ส่วนอันเก่า ก็ยังคงทิ้งไว้ตรงนั้น
ผมเคยเก็บมาม่าคัพไว้ 3 ปี โดยไม่กินมัน งงมาก 5555555555555

ที่น่ามึนที่สุด สมัยอยู่หอพัก เคยซื้อตู้เย็นมา ผมเก็บกล่องตู้เย็นไว้ในห้องอยู่ 2 ปีจ้าาาาาาา แล้วมันกินที่มากกกกก
วางไว้จนกล่องมันทรุดลงมาเอง 555555555

ประเด็นคือ ที่เก็บเพราะ บิวด์ไปเองว่า มันอาจจะมีประโยชน์ต่อเราซักวัน เวลาต้องการจะได้หยิบมาใช้ได้เลย
อย่างถุงพลาสติกไว้ใส่นั่นนี่ กล่องก็อาจจะเอาไปใส่นั่นนี่ กล่องตู้เย็น อาจจะเอาไปตัดไปทำอะไรได้ แต่สุดท้าย
ไม่เกิดประโยชน์ซักอย่าง อีถุงนี่ นานๆจะใช้ที เวลาย้ายที่อยู่เท่านั้นคือเวลาจะตัดสินใจเอามันไปทิ้ง ซึ่งขนออกมา
เป็น 5-6 ถุงดำใหญ่ๆ แล้วกล่องบางอันก็ยัดลงถุงไม่ได้ บ้าบอคอแตกมาก ตอนนี้เริ่มดัดนิสัยตัวเองละครับ ว่าทิ้งๆไปเลย

ใครเป็นเหมือนผมบ้างครับ ผมแอบมานึกๆ โรคนี้ถ่ายทอดทางพันธุกรรมรึเปล่า เพราะพ่อผมก็เป็นนะ แต่พ่อผมจะชอบเก็บ
พวกหนังสือ กระดาษที่ปริ้นท์ออกมาอ่าน เต็มบ้านไปหมด ตอนนี้ห้องผมที่บ้าน เป็นห้องเก็บหนังสือพ่อผมไปแล้ว 55555