ยายเราเสียสิ้นเดือนกันยาปีก่อน เรามีแพลนไปญี่ปุ่นกลางเดือนพฤศจิกา ระยะห่างเดือนครึ่ง

จะบอกว่าก่อนยายจะเสียยังคิดกังวลเลยว่าถ้ายายตายตอนช่วงที่จะไปญี่ปุ่นคงต้องยกเลิก เพราะยายแท้ๆสนิทกันมาก เราเป็นหลานก็ต้องอยู่งานศพอยู่แล้ว

แต่ยายเสียซะก่อน ยายก็เป็นร่มโพธิ์ร่มไทรของลูกหลานทั้งตระกูลอ่ะนะ ย่อมเสียใจกันเป็นเรื่องธรรมดา พอจัดการงานศพอะไรเรียบร้อย ก็แยกย้ายกันไปทำตามหน้าที่ของตัวเอง

ถึงกำหนดเราก็ไปเที่ยวปกติค่ะ ไม่ได้รู้สึกอะไร คงทิ้งช่วงเป็นเดือนมั้ง
อีกอย่างยายแก่มากแล้ว ป่วยมาเกือบปี ลูกหลานก็พอทำใจ มันไม่ได้เสียแบบกระทันหันตั้งตัวไม่ติดอะไรอย่างนั้น

ตย.ที่2 ตอน ในหลวงร.9 เสด็จสู่สวรรคาลัย เราก็มีแพลนไปญี่ปุ่นต้นเดือน พย.อีกเหมือนกัน เสียใจมาก ร้องไห้กว่าตอนยายตัวเองเสียอีก
พอถึงกำหนดไป เราก็ไปเที่ยวตามปกตินะคะ ก็แต่งกายไว้ทุกข์ สงบเสงี่ยมไม่ได้ร่าเริงดี๊ด๊าเกินเหตุ (ปกติก็เที่ยวเงียบๆอยู่แล้ว แต่ก็นิ่งกว่าทุกที) ก็ระลึกถึงท่านเสมอเพราะตามหน้าฟีดข่าวต่างๆก็ข่าวมีตลอด
ไม่มีผลกระทบกับการท่องเที่ยว ทุกอย่างยังปกติ แค่เราไม่โพสรูปไปเที่ยว ไม่ใช่เพราะกลัวใครว่าว่าเวลาแบบนี้ยังไปเที่ยวอีก แต่เราไม่อยากโพสเอง

ตย.ที่3 มีพี่ที่รู้จักกัน แพลนจะไปเที่ยว แต่แม่ไม่สบายมากก็เลยต้องยกเลิกทริป ไม่นานแม่ก็เสีย พี่เค้าบอกเสียใจมากเพราะมีกันแค่สองคน ไม่อยากทำอะไรเลย ไม่มีแรง เราก็เลยถามว่าอย่างงี้แล้วยังจะไปเที่ยวญี่ปุ่นอยู่มั้ย มีกำหนดอีก2เดือน พี่เค้าบอกว่ายังทำใจไม่ได้ แต่ยังไงก็ต้องไป เพราะต้องก้าวต่อไปข้างหน้าให้ได้ แต่ก็คงไม่รู้จะซื้อของมาฝากใคร เราก็เห็นด้วย เข้าใจว่าเสียใจ แต่คงต้องรักตัวเองให้มากๆ ไม่มัวแต่จมกับความทุกข์ เห็นอะไรแปลกหูแปลกตาเผื่อจะสดชื่น ผ่อนคลายความเศร้าลงบ้าง

ต่างกรรมต่างวาระค่ะ ลองพิจารณาดู สะดวกแบบไหนก็ตามนั้นจ้า