ก่อนอื่นเลยเมื่อก่อนผมไม่ใช่คนแบบนี้ แต่พอผมมีแฟนได้รัก ผญ คนนี้ทำให้ผมเปลี่ยนไป จากที่ไม่สนใจอะไรเลย มาสนใจมากขึ้นจากที่ไม่เคยร้องไห้ก็ได้ร้อง จากที่ขี้โมโหก็ใจเย็นลงมาบ้าง  ผมเป็นคนติดแฟนครับ

แต่!!!!
ผมกับแฟนก็คบหากันมาซักระยะแล้ว (ผมไม่เคยนอกใจแฟนเลยนะ ผมทำทุกอย่างที่ผมจะทำได้ให้หมด) ตอนคบกันแรกๆอะไรมันก็โอเค ผมกับเค้าก็มีเรื่องผิดใจกันบ้างทะเลาะกันบ้างแต่ก็ไม่เคยเลิกกัน ทะเลาะกันไม่คุยกันครึ้ง ชม ผมก็ทักไปง้อแล้วใจผมไม่แข็งเลย ก็เป็ฯแบบนี้เลื่อยๆมาแต่ก็มีที่เค้าง้อผมนะแต่คงเป็นตอนที่ผมไม่ไหวจริงๆหล่ะมั้ง แบบไม่อยากคุยไม่อยากตอบเลย เห้ออออออ

เข้าเรื่องกันดีกว่าครับ
พักนี้ผมรู้สึกน้อยใจเค้ามากครับ บอกก่อนผมเรียนจบ ม.6แล้ว เธอเรียน ม.5 อยู่ครับ ตอนนี้ผมพูดอะไรไปเธอก็จะเถียงกลับมาทุกคำ น้อยใจหนักๆเลยก็เธฮชวนผมไปนู้นไปนี่แต่!!! เธอก็เอาเพื่อนไปด้วยพอกลับบ้านผมก็งอนสิครับ ไปกับเพื่อนก็ได้เธฮแทบไม่สนใจผมเลยบ่อยครั้งที่เธอเดินไปกับเพื่อนแต่ผมเดินคนเดียวอยู่ห่างๆ ผมไม่เข้าใจเอาผมไปทำไมในเมื่ออยากมากับเพื่อน พักนี้ผมก็ไม่อะไรเเล้วทะเลาะกันหลายรอบมากเรื่องนี้ อีกเรื่องนึงเธอเรียน ผมอยู๋บ้านผมเข้าใจแต่เธอแทบไม่ตอบแชทผม อ่ะผมไม่ว่าเธอเรียน ขึ้นอ่านเดี๋ยวก็ตอบมั้ง? สรุปแล้ว 1-2 ชม ตอบคำ ตอบมาก็เรียนนะ เรียนก่อนนะ เค้าเรียนนะ ผมก็ไม่ได้ว่าอะไรเรียนไปเถอะมันดีต่อตัวเธอ แต่แล้วทำไมตอบแชทผมไม่ได้แต่ตอบแชทเพื่อนได้ เล่นไอจีอัพสตอรี่ได้ ผมก็ งง ก็เคยถามนะว่าทำไมเขาก็บอกขอมีเวลาส่วนตัวบ้าง อ่ะผมก็ให้ เมื่อก่อนผมจะบอกว่า รอนะ เธอก็จะบอกว่าอึดอันนะทำไรก็ต้องรีบทำเพราะผมบอกว่ารอ ขอมีเวลาส่วนตัวมั้ง  โอเคๆ ผมให้หลังจากนั้นมาผมก็ไม่ได้พูดอีกเลย แล้วเวลาไปใหนมาใหนก็ไม่ค่อยบอก แล้วเค้าก็จะย้อนกลับมาหาผมทำไมต้องบอกหมดเลยไง้ ไปใหนยังไงที่ไหน ผมก็บอกให้บอกกันบ้างเป็นห่วง เธอก็จะแบบเคๆเดี๋ยวจะบอกทุกการกระทำเลย  พีคสุด ผมงอแงผมอ้อนเธอ อยากให้โอ๋ให้ปลอบบ้าง เธอก็จะบอกว่ามากไปรึป่าว โตๆกันแล้ว ผมก็เอ้าไม่ได้หรอ เธอก็บอกมากเกิน #แต่พอเป็นเพื่อนเธองอแงเธฮก็จะคอยปลอมไม่เป็นไร เธอก็ปลอบเพื่อนได้แต่ทำไมกับผมเธฮถึงด่าถึงว่าผมเลยบางทีด่ามาผมร้องไห้เลยแบบมันไม่ไหวจริงๆ ผมร้องไห้บ่อยมาก ผมเหงานะ เดี๋ยวนี้กว่าจะได้คุยกันก็ 3-4 ทุ่ม เธอก็ทำการบ้านอีก วันๆนึงเราก็คุยกันจริงๆประมาณ 30 นาทีได้ เธอบอกว่าผมเป็นอะไรให้บอกอย่าเก็บแต่พอบอกทีไร ก็จะทะเลาะกันอีก มันก็จะจบด้วยการตัดสายจากเธอ เดี๋ยวนี้ผมเป็นอะไรบอกไปเธอก็แทบไม่ฟังเลย ขนาดผมไม่สบาย เธอยังไม่ถามไม่ว่าอะไรซักคำ
จน เวลาที่ผ่านมาผมเรียนจบ เธอเรียนต่อไปแต่เธอมาบอกผมว่าไม่อยากไป รร เพราะไม่มีผม มางอแงมาอ้อนผมก็ขับรถไปหาไปปลอบ เธองอแงมาตลอดแล้วผมถามว่าแล้วทำไมตอนผมงอแง เธอไปไหนทำไมไม่ปลอบมาด่ามาว่ากันทำไม เธอก็บอกเค้าเข้าใจแล้วรู้สึกอย่างไง เค้าขอโทดต่อไปนี้ไม่มีแล้วจะไม่ทิ้งให้อยู่คนเดียวเค้าเข้าใจแล้ว ผมก็อื้อๆผมก็ไม่ได้ใส่ใจอะไรนะแต่มันแอบน้อยใจมากๆ ผมร้องไห้คนเดียวบ่อยมากเธอไม่เคยรู้หรอกเพราะผมบอกเธอไม่ได้เดี๋ยวจะทะเลาะกันอีก จนตอนนี้มันกก็กลับมาเป็นแบบเดิมผมน้อยใจมามากผมอยากให้เธอใส่ใจกันบ้าง

หลักๆเลยก็
-ผมน้อยใจที่เธอไม่ค่อยใส่ใจผม
-ทำไมกับเพื่อนถึงยอมแต่กับผมไม่ยอม
-ทำไมถึงชอบให้ผมอยู่คนเดียวทั้งๆที่ก็ว่าง
-ทำไมผมรู้สึกว่าการใส่ใจเล็กๆน้อยๆมันดีมากๆทั้งๆที่เธอไม่เคยทำ
-ผมยังสำคัญอยู่ไหม?
-ตอนที่เธออ่อนแอผมคอยปลอบคอยอยู่ข้างๆทำไมตอนผมอ่อนแอเธอถึงด่าถึงว่าผมว่าไม่เข้มแข็งเลยโตแล้วนะ
-ผมงอแงไม่ได้แต่ทำไมเธอทำได้
-ทำไมผมรู้สึกว่าผมไม่ค่อยสำคัญเลยครับ

แท็กผิด ขออภัยนะครับ

จนถึงตอนนี้ความน้อยใจผมมันสะสมมานานมาก ผมควรจะทำยังไงดีครับผมอยากกอดแฟนแล้วร้องไห้อยากระบายมากๆแต่มันทำไม่ได้ ผมก็ได้แต่ขอโทษเธอที่ผมเป็นแบบนี้

#ทำไมผมถึงเปลี่ยนไปมากขนาดนี้
ผมควรจะทำยังไงดีครับ

ขอบคุณล่วงหน้าครับ