สายตาที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้ากำลังจับภาพที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตาสีดำในม่านตาขาวนิ่งสนิทแม้ว่ามันกำลังจดจ้องอยู่กับภาพที่สลับไปมาอย่างรวดเร็ว ริ้วรอยรอบดวงตาที่นิ่งสนิทเผยให้เห็นตัวเลขเลยหลักห้าสิบของอายุอเนกไปแล้ว ภาพที่อเนกกำลังจ้องมองดูนั้นไม่ใช่การแข่งขันเรื่องความเร็วของนักแข่งรถในสนามหรอก มันไม่ใช่ภาพของการเต้นรำท่ามกลางแสงสีในจังหวะดิสโก้ และมันก็ไม่ใช่ภาพที่ดูแปลกหูแปลกตาอะไรหรอก แต่ภาพที่อเนกกำลังเฝ้าดูอยู่นั้นเป็นภาพในโรงอาหารของตึกสำนักงานสูงสามสิบชั้นแห่งหนึ่ง
ไอระเหยจากถ้วยกาแฟร้อนบนโต๊ะของอเนกหมดไปนานแล้ว แม้น้ำสีดำยังคงเต็มถ้วยอยู่ จานอาหารบนโต๊ะหมดไปแค่ครึ่ง แต่เจ้าของอาหารก็ไม่แตะจานข้าวแล้ว ความเชื่องช้าและนิ่งสงบบนโต๊ะของอเนกช่างตรงกันข้ามกับบรรยากาศในโรงอาหารช่วงพักเที่ยงในวันทำงานยิ่งนัก พนักงานชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกำลังนั่งเคี้ยวข้าวอย่างเร่งรีบ เขาไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ด้วยการกดจิ้มหน้าจอโทรศัพท์ พลางกินข้าวไปเพียงสองสามคำก็ยกแก้วน้ำปั่นขึ้นมาดูดอึกใหญ่ ชายหนุ่มผู้เร่งรีบทำทั้งสามอย่างนี้สลับกันจนจานข้าวหมดและในแก้วเหลือแต่เศษน้ำแข็ง เขาก็รีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทันทีพร้อมกรอกเสียงลงไปในนั้น
อเนกเบี่ยงทิศทางการมองออกไปเพียงไม่กี่องศา และปรับระยะโฟกัสออกไปนึดหนึ่งก็จับภาพของกลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่ดูเหมือนเพิ่งจะจบการศึกษาและเริ่มเข้าทำงานใหม่ ทั้งโต๊ะต่างนั่งกินข้าวเงียบ ๆ โดยไม่มีการหันไปพูดจาอะไรกัน นั่นทำให้ดูว่าทั้งหมดนั้นเหมือนกับจะไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทอะไรกัน คงจะเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะมาเจอหน้ากัน เลยทำให้ยังไม่สนิทสนมอะไรกันมากนัก เมื่อทั้งหมดกินข้าวเสร็จก็ลุกเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ
ข้าง ๆ กันนั้นมีหญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมงเดินถือจานอาหารพร้อมแก้วน้ำมา เธอกำลังมองหาโต๊ะที่ว่างและสะอาดในช่วงเวลาที่คนพลุกพล่านในโรงอาหารและแม่บ้านมักจะเก็บโต๊ะไม่ค่อยทัน พอดีที่แม่บ้านเก็บโต๊ะนั้นเสร็จ หญิงสาวผู้มาใหม่ก็วางจานและแก้วน้ำลง เธอยังไม่รีบกินเหมือนคนอื่น ๆ แต่เธอรีบหยิบตลับเครื่องสำอางมาแต่งหน้าอย่างเร่งรีบ และเมื่อเธอก้มเงยส่องกระจกบานเล็กจนมั่นใจแล้วว่าทุกอย่างเรียบร้อย เธอจึงรีบลงมือจัดการกับอาหารในจานทันที
แต่ทว่าเมื่อหญิงสาวกินข้าวไปได้เพียงแค่สามคำ ดูเหมือนว่าเสียงโทรศัพท์ของเธอจะดังขึ้นจนทำให้ผู้ที่กำลังเคี้ยวอาหารต้องรีบกลืนข้าวลงลำคอไป เธอหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูดหนึ่งทีก่อนจะรีบควักโทรศัพท์มารับ ท่าทีกระสับกระส่ายในระหว่างสนทนานั้นดูน่าอึดอัดใจ เมื่อสิ้นสุดการสนทนาเธอก็ทิ้งอาหารและน้ำในแก้วโดยการเดินออกไปทันที
ภาพบรรยากาศโดยรวมของโรงอาหารก็คล้าย ๆ กัน ความวุ่นวายภายใต้กฎระเบียบของโรงอาหารที่ต้องทำงานแข่งขัน คงมีแต่โต๊ะของอเนกโต๊ะเดียวเท่านั้นในที่นี่ที่เป็นตัวแทนของความเฉื่อย เขาเข้ามานั่งที่นี่ตั้งแต่ก่อนเที่ยงแล้ว เขาเข้ามาตั้งแต่ที่นี่ยังคงเบาบางด้วยผู้คน จนกระทั่งที่นี่บางเบาด้วยผู้คนอีกครั้งหนึ่ง
เสียงเตือนข้อความเข้าจากโทรศัพท์ในกระเป๋าของอเนกดังขึ้นเบา ๆ หนึ่งครั้ง เจ้าของหยิบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หน้าจอ 5.5 นิ้วขึ้นมากดปุ่มเปิดหน้าจอ เขาเลื่อน ๆ ดูข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามาและข้อความเก่า ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน หลายข้อความมาจากลูกค้าของเขาที่โอนเงินค่าเช่าบ้านให้ อเนกกดอ่านผ่าน ๆ และกดปิดหน้าจอไป ชายอายุห้าสิบกว่า ๆ ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะอเนกหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ ๆ ก่อนจะวางลงและเดินออกไป
สองริมฝั่งถนนกว้างสี่เลนและบนสะพานลอยยังสับสนวุ่นวายไปด้วยผู้คนที่เดินไปมาอย่างรวดเร็ว อเนกมองไปรอบ ๆ ก็มองเห็นมุม ๆ หนึ่งมีร้านขายน้ำเล็ก ๆ มีโต๊ะวางริมถนนสามชุดหน้าร้าน เขาจ้องมองและเกิดความคิดว่า บางทีพรุ่งนี้สาย ๆ ในวันที่น่าเบื่ออีกครั้งเขาอาจจะมานั่งดื่มน้ำเย็น ๆ เพื่อมองความยุ่งเหยิงที่ไร้รูปแบบนี้
แรงเฉื่อย
สายตาที่เคลื่อนไหวอย่างเชื่องช้ากำลังจับภาพที่เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็ว ตาสีดำในม่านตาขาวนิ่งสนิทแม้ว่ามันกำลังจดจ้องอยู่กับภาพที่สลับไปมาอย่างรวดเร็ว ริ้วรอยรอบดวงตาที่นิ่งสนิทเผยให้เห็นตัวเลขเลยหลักห้าสิบของอายุอเนกไปแล้ว ภาพที่อเนกกำลังจ้องมองดูนั้นไม่ใช่การแข่งขันเรื่องความเร็วของนักแข่งรถในสนามหรอก มันไม่ใช่ภาพของการเต้นรำท่ามกลางแสงสีในจังหวะดิสโก้ และมันก็ไม่ใช่ภาพที่ดูแปลกหูแปลกตาอะไรหรอก แต่ภาพที่อเนกกำลังเฝ้าดูอยู่นั้นเป็นภาพในโรงอาหารของตึกสำนักงานสูงสามสิบชั้นแห่งหนึ่ง
ไอระเหยจากถ้วยกาแฟร้อนบนโต๊ะของอเนกหมดไปนานแล้ว แม้น้ำสีดำยังคงเต็มถ้วยอยู่ จานอาหารบนโต๊ะหมดไปแค่ครึ่ง แต่เจ้าของอาหารก็ไม่แตะจานข้าวแล้ว ความเชื่องช้าและนิ่งสงบบนโต๊ะของอเนกช่างตรงกันข้ามกับบรรยากาศในโรงอาหารช่วงพักเที่ยงในวันทำงานยิ่งนัก พนักงานชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกำลังนั่งเคี้ยวข้าวอย่างเร่งรีบ เขาไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียไปโดยเปล่าประโยชน์ด้วยการกดจิ้มหน้าจอโทรศัพท์ พลางกินข้าวไปเพียงสองสามคำก็ยกแก้วน้ำปั่นขึ้นมาดูดอึกใหญ่ ชายหนุ่มผู้เร่งรีบทำทั้งสามอย่างนี้สลับกันจนจานข้าวหมดและในแก้วเหลือแต่เศษน้ำแข็ง เขาก็รีบยกโทรศัพท์ขึ้นมาแนบหูทันทีพร้อมกรอกเสียงลงไปในนั้น
อเนกเบี่ยงทิศทางการมองออกไปเพียงไม่กี่องศา และปรับระยะโฟกัสออกไปนึดหนึ่งก็จับภาพของกลุ่มชายหนุ่มหญิงสาวที่ดูเหมือนเพิ่งจะจบการศึกษาและเริ่มเข้าทำงานใหม่ ทั้งโต๊ะต่างนั่งกินข้าวเงียบ ๆ โดยไม่มีการหันไปพูดจาอะไรกัน นั่นทำให้ดูว่าทั้งหมดนั้นเหมือนกับจะไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทอะไรกัน คงจะเป็นพนักงานใหม่ที่เพิ่งจะมาเจอหน้ากัน เลยทำให้ยังไม่สนิทสนมอะไรกันมากนัก เมื่อทั้งหมดกินข้าวเสร็จก็ลุกเดินออกไปอย่างเงียบ ๆ
ข้าง ๆ กันนั้นมีหญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมงเดินถือจานอาหารพร้อมแก้วน้ำมา เธอกำลังมองหาโต๊ะที่ว่างและสะอาดในช่วงเวลาที่คนพลุกพล่านในโรงอาหารและแม่บ้านมักจะเก็บโต๊ะไม่ค่อยทัน พอดีที่แม่บ้านเก็บโต๊ะนั้นเสร็จ หญิงสาวผู้มาใหม่ก็วางจานและแก้วน้ำลง เธอยังไม่รีบกินเหมือนคนอื่น ๆ แต่เธอรีบหยิบตลับเครื่องสำอางมาแต่งหน้าอย่างเร่งรีบ และเมื่อเธอก้มเงยส่องกระจกบานเล็กจนมั่นใจแล้วว่าทุกอย่างเรียบร้อย เธอจึงรีบลงมือจัดการกับอาหารในจานทันที
แต่ทว่าเมื่อหญิงสาวกินข้าวไปได้เพียงแค่สามคำ ดูเหมือนว่าเสียงโทรศัพท์ของเธอจะดังขึ้นจนทำให้ผู้ที่กำลังเคี้ยวอาหารต้องรีบกลืนข้าวลงลำคอไป เธอหยิบแก้วน้ำขึ้นมาดูดหนึ่งทีก่อนจะรีบควักโทรศัพท์มารับ ท่าทีกระสับกระส่ายในระหว่างสนทนานั้นดูน่าอึดอัดใจ เมื่อสิ้นสุดการสนทนาเธอก็ทิ้งอาหารและน้ำในแก้วโดยการเดินออกไปทันที
ภาพบรรยากาศโดยรวมของโรงอาหารก็คล้าย ๆ กัน ความวุ่นวายภายใต้กฎระเบียบของโรงอาหารที่ต้องทำงานแข่งขัน คงมีแต่โต๊ะของอเนกโต๊ะเดียวเท่านั้นในที่นี่ที่เป็นตัวแทนของความเฉื่อย เขาเข้ามานั่งที่นี่ตั้งแต่ก่อนเที่ยงแล้ว เขาเข้ามาตั้งแต่ที่นี่ยังคงเบาบางด้วยผู้คน จนกระทั่งที่นี่บางเบาด้วยผู้คนอีกครั้งหนึ่ง
เสียงเตือนข้อความเข้าจากโทรศัพท์ในกระเป๋าของอเนกดังขึ้นเบา ๆ หนึ่งครั้ง เจ้าของหยิบอุปกรณ์อิเล็กทรอนิกส์หน้าจอ 5.5 นิ้วขึ้นมากดปุ่มเปิดหน้าจอ เขาเลื่อน ๆ ดูข้อความที่เพิ่งส่งเข้ามาและข้อความเก่า ๆ ที่ยังไม่ได้เปิดอ่าน หลายข้อความมาจากลูกค้าของเขาที่โอนเงินค่าเช่าบ้านให้ อเนกกดอ่านผ่าน ๆ และกดปิดหน้าจอไป ชายอายุห้าสิบกว่า ๆ ค่อย ๆ ลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินออกไปจากโต๊ะอเนกหยิบถ้วยกาแฟขึ้นมาจิบ ๆ ก่อนจะวางลงและเดินออกไป
สองริมฝั่งถนนกว้างสี่เลนและบนสะพานลอยยังสับสนวุ่นวายไปด้วยผู้คนที่เดินไปมาอย่างรวดเร็ว อเนกมองไปรอบ ๆ ก็มองเห็นมุม ๆ หนึ่งมีร้านขายน้ำเล็ก ๆ มีโต๊ะวางริมถนนสามชุดหน้าร้าน เขาจ้องมองและเกิดความคิดว่า บางทีพรุ่งนี้สาย ๆ ในวันที่น่าเบื่ออีกครั้งเขาอาจจะมานั่งดื่มน้ำเย็น ๆ เพื่อมองความยุ่งเหยิงที่ไร้รูปแบบนี้