คนเราก็แปลกเนอะ ชอบแคร์คนที่ไม่แคร์กัน ส่วนคนอยู่ข้างๆตลอด อยู่ใกล้ๆกับไม่แคร์ ไปแคร์คนในจอมากกว่าคนข้างกาย ซะงั้น

คือผมมีคนคุยครับ... คือเขาก็มีคนคุยอยู่แล้ว แหละ แค่ คนคุยเขาอยู่ในจอ ผมเป็นคนคุยนอกจอ
แล้วทีนี้ เขาชอบแคร์คนในจอมากกว่าคนข้างกาย เวลาผมไปหาเขา เขาก็ชอบเล่นแต่ ทรศ. ทั้งๆ
ที่ผมตั้งใจไปหาเขาด้วยความคิดถึงแท้ๆ ผมอยู่ข้างๆ เขา แทนที่จะพูดจะคุย จะเล่นกับผม กับไปสนใจแต่คนที่เขาคุยในจอ
ผมก็รู้สึกเสียใจ แต่ก็ไม่อยากพูดอะไรมาก หรือจริงๆ แล้วเขาอาจไม่ได้รู้สึกอะไรกับผมเลย ด้วยซ้ำ ผมอาจจะคิดไปเองฝ่ายเดียวก็ว่าได้
ผมควรเลิกแล้วตัดใจ ใช่ไหมครับ กับความรู้สึกแบบนี้ ที่อาจเป็นไปไม่ได้ เพราะเขากับมีใจให้คนไกล มากกว่าคนใกล้ตัว
ไอ้ที่เขาว่ากัน รักแท้แพ้ใกล้ชิดคงไม่จริง หรอกครับ ผมว่านะ เพราะยิ่งผมใกล้เธอมากเท่าไหร่ ก็ดูเหมือนว่า
เธอจะไกลออกไปทุกที ทั้งๆ ที่ผมใกล้กว่าเจอกันง่ายกว่า แต่เขากับไม่เลือกผม #ความดราม่าก็มา #ความเศร้าความเหงาก็เข้ามาเยือน
#แพ้คนห่างไกล #รักแท้ไม่ได้แพ้ใกล้ชิด #แต่แพ้คนเอาใจใส่ #และใส่ใจ (มั้ง) ผมก็ยังสับสนตัวเองว่า
จะเดินต่อ หรือจะหยุดดี เพราะผมรู้สึกว่าผมเริ่มหลงรักเขามากขึ้น มากขึ้นเข้าไปทุกที ทุกที ที่ได้เจอได้คุยกัน แต่เขากับไม่รักผมเลยสักนิสเดียว
แต่จริงๆ ผมเองก็ไม่เคยบอกรักเขาสักครั้งเดียว #ผมมันชอบเพ้อ #ขี้น้อยใจ #ชอบตัดเพ้อ เศร้า
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่