ช่วงนี้ ทางบ้าน จขกท. เริ่ม เป็นห่วงเรื่องการมีครอบครัว
จนถึงตอนนี้ จขกท. ก็ยังคิดสภาพตัวเองว่าจะเป็นแม่คนที่ดีได้ยังไง พอมีความคิดแบบนี้เลยตัดปัญหาโดยการที่จะไม่มีลูก และไม่คิดจะมีครอบครัวในอนาคตถ้ามีใครเข้ามาเพื่อจะอยู่เป็นเพื่อนและดูแลกันยามเจ็บป่วยก็คงยินดี แต่จขกท. ไม่มีความคิดที่ว่าจะมีลูกเพื่อที่จะให้ลูกมาเลี้ยงดูเรายามแก่ตัวไป การมีลูก ถือเป็นการมีบ่วงมีห่วงแบบไม่จบสิ้น(ความเห็นส่วนบุคคล) เกิดมาคนเดียวถึงเวลาตายก็ตายไปก็คนเดียว จขกท. คิดแบบนั้น ส่วนในตอนแก่ตัวไป จขกท. ก็เตรียมตัว รับสภาพ ของตัวเองเอาไว้ แต่ไม่แน่ใจว่าถ้าป่วยมาก จะเป็นภาระให้ญาติพี่น้องหรือเปล่าอันนี้คงต้อง แล้วแต่บุญแต่กรรม ของ จและเอาไว้เป็นเรื่องของวันพรุ่งนี้ จขกท. คิดแบบนี้ มันไม่แปลกใช่ไหมคะ ที่จะคิดแบบนี้?