มีความคิดอยากตายขึ้นมาตลอด เบื่อชีวิต ผมไม่มีลูก ไม่มีภาระอะไร แต่ติดที่เป็นห่วงแม่และป้า แก่ตัวไปใครจะดูแล ผมอยากตายไปแบบไม่ภาระให้คนรอบข้างเดือดร้อน แต่ก็ยังคิดหาวิธีไม่เจอ ผมคิดว่าชีวิตหลังความตายไม่ได้น่ากลัวอะไร แต่ที่กลัวคือคนที่มีชีวิตอยู่ข้างหลังเราเขาจะอยู่อย่างไร กลัวว่าน้องๆจะดูแลท่านไม่ได้ แต่ถ้าวันใดดิดว่า น้องๆทั้งสามคนดูแลท่านได้ผมก็คงหมดหวงแล้ว ทุกวันนี้ก็ไม่เคยคิดทำอะไรเพื่อตัวเองมากมายอะไร แคร์ความรู้สึกคนรอบข้างเราตลอด ผมเบื่อคำว่าวุฒิภาวะความคิด เวลาเห็นคนอื่นเขาเลือกที่จะฆ่าตัวตาย ก็คิดอยู่ว่าชีวิตเขาก็คงจะสุดทางแล้ว ไม่งั้นเขาก็คงไม่เลือกที่จะตายหรอก ผมชอบเก็บความรู้สึกไว้คนเดี๋ยว ไม่อยากพูดไม่อยากเล่าอะไรให้ใครฟัง ไม่อยากให้ถาม ไม่อยากให้คนอื่นเขาต้องมาคิดมากตามเรา