มีเรื่องอยากจะถามความเห็นสักหน่อยครับ พอดีผมได้ไปรักคนๆนึงเข้าอ่ะครับ ซึ่งเธอเป็นเพื่อนของเพื่อนผมอีกที ตอนเเรกที่เจออ่ะคือผมรักเลย
ทีเเรกก็คิดเเค่อารมณ์ชั่ววูบเเต่พอคิดดูดีๆมันไม่ใช่ผมเริ่มคุยกับเธอตั้งเเต่ วันเเรกที่เจอโดยผมได้ขอเฟสจากเพื่อนผมคุยกับเธอมาเรื่อยๆ
จน หลายครั้งที่เธอบล็อคเเชทผม ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมนะเเต่ผมก็รอเเละคุยกับเธอเเค่คนเดียว (ลืมบอกไปเธอมีแฟนเเล้วนะครับเป็นผู้หญิงเหมือนกัน)
เธอทะเลาะกันแฟนบ่อย(อันนี้จะเดาๆเอาหน่อย เพราะว่าถ้าเธอไม่โอเครจะบล็อคแชททุกคน ไม่เว้นเเม้เเต่เพื่อนของเธอ)ทำให้ผมเกือบจะตัดใจที่จะไม่คุยกับเธอเเล้วเเหละ เเละเเล้วผมก็หยุดคุยกับเธอไปได้สักประมาณ2-3สัปดาห์ได้ เเล้วเธอก็ทักแชทผมมาให้พรุ่งนี้ตอนเช้าไปรับเธอไปเรียนได้มั้ย ผมก็รับปาก
คืนนนั้นแบบตื่นเต้นมากกกกกทำเอาผมไม่หลับไม่นอนเลย เเละผมก็ไม่ได้ไหปรับเธออยากรู้มั้ยทำไม ลืมขอเบอร์โทรfacebookก็ไม่ติดเลยไม่ได้ไปรับเเละหลังจากนั้นผมก็ได้ไปรับเธอเเล้วไปส่งเธอหลังเลิกเรียนอยู่บ่อยๆ ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้นเธอยอมรับผมเเต่เธอไม่เคยคบผู้ชายเพราะเธอกลัวเจอผู้ชายนิสัยเเย่ๆ
ที่มีกันอยู่ทั่วไปเเละผมก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอยอมคุยด้วย เเละคุยกับเธอชัดเจนกับเธอที่สุดเท่าที่เคยมีคนคุยกับเธอมา เเละเเล้วความสัมพันธ์ก็ต้องหยุดไว้ที่คำว่าเพื่อนคนนึงเเค่นั้น เพราะทางบ้านเธอยังไม่เปิดโอกาสให้คบผู้ชาย เธอเลยบอกให้ผมรอเธอจบ ม.6 ได้มั้ย ผมตอบเลยว่าได้(รู้มั้ยทำไมผมถึงมั่นใจว่ารอได้ เพราะผมเคยรอแฟนเก่าผมมา4ปีเเล้วไง) ผมตกลงรอเธอ เเต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือผมเป็นเพื่อนที่ กอด หอมแก้ม จูบหน้าผาก ทำไรได้มากกว่าที่เพื่อนธรรมดาเค้าทำ(อย่าคิดไปไกลนะ ได้เเค่ทีพูดมากกว่านี้ไม่ได้ ผมไม่อยากให้เธอเห็นผมเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่น) ผมเลยไม่เข้าใจว่าผมควรทำยังไงต่อดีเพราะว่า สถานะตอนนี้มันได้เเค่เพื่อนเเล้วผมก็รักเธอมาเลยรอได้เเน่นอน ผมถามเธอเธอก็ตอบเเค่ว่าเป็นเพื่อน เเต่อนุญาติให้ทำไรได้มากกว่าเพื่อน
เธอไม่ได้ห้ามผมที่จะไปคุยกับคนอื่นเเต่ผมไม่คุยผมคุยกับเธอเเค่คนเดียว เธอไม่ห้ามที่ระหว่างที่รอเธอนั้นผมจะไปมีแฟน เเต่ผมอ่าไม่อยากมีแฟนเเป็นคนอื่นนอกจากคนที่ชื่อ คอนเน่ คนนี้เเล้วจริงๆ รุ่นพี่ผมหลายคนก็เตือนว่าผมเปลี่ยนไปตั้งเเต่มีเธอเข้ามาในชีวิตเปลี่ยนไปเป็นคนละคนไม่เหลือตัวตนของตัวเองเลย ผมเหนื่อยนะที่ร็ว่าเธอไปใหนมาใหนกับแฟนเธอ ผมอยากจะพักเเล้วกลับมาหาเธอใหม่เเต่ผมตัดสินใจจะพักเธอโดนแฟนบอกเลิกถ้าผมพักเธอก็จะไม่เหลือใครเเล้วผมจึงทนเหนื่อยต่อไป โดยที่ผมไม่รู้ว่าผมทนเพื่ออะไร เเต่ทั้งหมดที่เรามารวมๆคือ ผมรัดเธอคนนี้มากๆเลยครับรักได้มากกว่าแฟนเก่าผมอีก
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องที่อยากจะถามมีเเค่ว่าผมควรรอเธอดีมั้ย ผมรักเธอมาก
ตอนนี้ผมอยู่ ปวช.ปี2 เธอเรียนอยู่ ม.5 รุ่นเดียวกันเเหละครับผม
เพราะรักถึง"รอ"
ทีเเรกก็คิดเเค่อารมณ์ชั่ววูบเเต่พอคิดดูดีๆมันไม่ใช่ผมเริ่มคุยกับเธอตั้งเเต่ วันเเรกที่เจอโดยผมได้ขอเฟสจากเพื่อนผมคุยกับเธอมาเรื่อยๆ
จน หลายครั้งที่เธอบล็อคเเชทผม ผมก็ไม่รู้ว่าทำไมนะเเต่ผมก็รอเเละคุยกับเธอเเค่คนเดียว (ลืมบอกไปเธอมีแฟนเเล้วนะครับเป็นผู้หญิงเหมือนกัน)
เธอทะเลาะกันแฟนบ่อย(อันนี้จะเดาๆเอาหน่อย เพราะว่าถ้าเธอไม่โอเครจะบล็อคแชททุกคน ไม่เว้นเเม้เเต่เพื่อนของเธอ)ทำให้ผมเกือบจะตัดใจที่จะไม่คุยกับเธอเเล้วเเหละ เเละเเล้วผมก็หยุดคุยกับเธอไปได้สักประมาณ2-3สัปดาห์ได้ เเล้วเธอก็ทักแชทผมมาให้พรุ่งนี้ตอนเช้าไปรับเธอไปเรียนได้มั้ย ผมก็รับปาก
คืนนนั้นแบบตื่นเต้นมากกกกกทำเอาผมไม่หลับไม่นอนเลย เเละผมก็ไม่ได้ไหปรับเธออยากรู้มั้ยทำไม ลืมขอเบอร์โทรfacebookก็ไม่ติดเลยไม่ได้ไปรับเเละหลังจากนั้นผมก็ได้ไปรับเธอเเล้วไปส่งเธอหลังเลิกเรียนอยู่บ่อยๆ ความสัมพันธ์เริ่มดีขึ้นเธอยอมรับผมเเต่เธอไม่เคยคบผู้ชายเพราะเธอกลัวเจอผู้ชายนิสัยเเย่ๆ
ที่มีกันอยู่ทั่วไปเเละผมก็เป็นผู้ชายคนเดียวที่เธอยอมคุยด้วย เเละคุยกับเธอชัดเจนกับเธอที่สุดเท่าที่เคยมีคนคุยกับเธอมา เเละเเล้วความสัมพันธ์ก็ต้องหยุดไว้ที่คำว่าเพื่อนคนนึงเเค่นั้น เพราะทางบ้านเธอยังไม่เปิดโอกาสให้คบผู้ชาย เธอเลยบอกให้ผมรอเธอจบ ม.6 ได้มั้ย ผมตอบเลยว่าได้(รู้มั้ยทำไมผมถึงมั่นใจว่ารอได้ เพราะผมเคยรอแฟนเก่าผมมา4ปีเเล้วไง) ผมตกลงรอเธอ เเต่ที่ไม่เข้าใจเลยคือผมเป็นเพื่อนที่ กอด หอมแก้ม จูบหน้าผาก ทำไรได้มากกว่าที่เพื่อนธรรมดาเค้าทำ(อย่าคิดไปไกลนะ ได้เเค่ทีพูดมากกว่านี้ไม่ได้ ผมไม่อยากให้เธอเห็นผมเป็นเหมือนผู้ชายคนอื่น) ผมเลยไม่เข้าใจว่าผมควรทำยังไงต่อดีเพราะว่า สถานะตอนนี้มันได้เเค่เพื่อนเเล้วผมก็รักเธอมาเลยรอได้เเน่นอน ผมถามเธอเธอก็ตอบเเค่ว่าเป็นเพื่อน เเต่อนุญาติให้ทำไรได้มากกว่าเพื่อน
เธอไม่ได้ห้ามผมที่จะไปคุยกับคนอื่นเเต่ผมไม่คุยผมคุยกับเธอเเค่คนเดียว เธอไม่ห้ามที่ระหว่างที่รอเธอนั้นผมจะไปมีแฟน เเต่ผมอ่าไม่อยากมีแฟนเเป็นคนอื่นนอกจากคนที่ชื่อ คอนเน่ คนนี้เเล้วจริงๆ รุ่นพี่ผมหลายคนก็เตือนว่าผมเปลี่ยนไปตั้งเเต่มีเธอเข้ามาในชีวิตเปลี่ยนไปเป็นคนละคนไม่เหลือตัวตนของตัวเองเลย ผมเหนื่อยนะที่ร็ว่าเธอไปใหนมาใหนกับแฟนเธอ ผมอยากจะพักเเล้วกลับมาหาเธอใหม่เเต่ผมตัดสินใจจะพักเธอโดนแฟนบอกเลิกถ้าผมพักเธอก็จะไม่เหลือใครเเล้วผมจึงทนเหนื่อยต่อไป โดยที่ผมไม่รู้ว่าผมทนเพื่ออะไร เเต่ทั้งหมดที่เรามารวมๆคือ ผมรัดเธอคนนี้มากๆเลยครับรักได้มากกว่าแฟนเก่าผมอีก
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เรื่องที่อยากจะถามมีเเค่ว่าผมควรรอเธอดีมั้ย ผมรักเธอมาก
ตอนนี้ผมอยู่ ปวช.ปี2 เธอเรียนอยู่ ม.5 รุ่นเดียวกันเเหละครับผม