(หมายเหตุ กระทู้นี้ไม่มีเจตนาจะก่อดราม่าแต่อย่างใด )
ออกตัวไว้ก่อนว่าเป็นคนดูละครซีรี่ย์มาทั้งไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี ทำให้รู้สึกถึงข้อเปรียบเทียบบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลของละครไทย
เคยสังเกตตัวละครผู้หญิงในละครไทยมั้ย? ว่าทำไมถึงมีคาแรกเตอร์คล้ายๆกัน เนื้อหาละครก็คล้ายๆกัน แม้จะมีบางเรื่องที่ฉีกบ้างแต่ก็มีไม่กี่เรื่อง
ตัวละครชายก็เช่นกันมีแต่คาแร็กเตอร์แนวเดิมๆ
นี่แหละคือสิ่งที่เราไม่เกี่ยวกับละครไทยเลย อันนี้พูดถึงส่วนใหญ่ที่เราเปิดเจอนะ ขอใช้แทนว่าเป็น "ผู้หญิง" ไม่ขอเหมารวมว่าเป็นนางเอกละกัน
ผู้หญิงในละครไทยมักจะเป็นผู้รอความช่วยเหลือจากผู้ชาย
ผู้หญิงในละครไทยมักจะเป็นรองรับแรงกดดันต่างๆในเรื่อง
ผู้หญิงในละครไทยมักจะลดศักดิ์ศรีตัวเองไปตบตีแย่งชิงผู้ชาย
ผู้หญิงในละครไทยมักเป็นผู้รองรับอารมณ์
โดยส่วนตัวเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงสไตล์ feminist อะไรนักหรอกนะ แต่ละครคือสิ่งที่สะท้อนค่านิยมในสังคมและก็ยังเป็นสิ่งที่หล่อหลอมสังคมให้เป็นแบบนั้น
สื่อฟรีทีวีเป็นสิ่งที่เข้าถึงง่ายมากทุกวัยทุกระดับสังคม เพียงแค่เปิดทีวีตั้งแต่เด็กยังแก่ก็สามารถดูได้
และเราได้อะไรจากละครไทยกันแน่
ซีรี่ย์ฝรั่งจะพบว่ามีตัวละครหลักที่เป็นผู้หญิงสามารถต่อสู้กับอุปสรรคด้วยตัวเอง เป็นผู้หญิงที่ตั้งใจทำงานพัฒนาชีวิตตัวเอง ในขณะที่ละครไทยไม่พ้นพระเอกต้องรวย นางเอกโชคดีที่ได้เจอผู้ชายรวย สิ่งนี้มันมีผลต่อทัศนคติในสังคมเหมือนกันนะ
อย่างผู้หญิงบางคนก็วาดฝันว่าตัวเองจะโชคดีได้ผู้ชายรวยๆ ผู้ชายก็ชอบมาเหมารวมว่าผู้หญิงอยากได้แต่ผู้ชายรวยๆ
หรืออีกการตบตีกันในละคร ซึ่งก็ไม่ปฏิเสธว่าต่างประเทศก็มีแนวนี้บ้างแต่อย่าลืมว่าซีรี่ย์ต่างประเทศมีหลายแนวให้เลือก แต่ละครไทยปึนึงไม่มีความหลากหลายขนาดนั้นเลยซักนิด หลายๆคนก็อ้างว่า "สะท้อนสังคม" แต่เปล่าเลย สังคมสะท้อนละครต่างหากล่ะ เพราะสังคมไทยเสพสื่อที่มีการตบตีกันมานานมากจนกลายเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ เอะอะทะเลาะกันท้าตบๆๆ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย
มาดูสิ่งที่เราสุดจะไม่โอเคกับละครไทยกัน
1. พระเอกข่มขืนแล้วสุดท้ายได้ครองคู่กัน
สิ่งแห่งตรรกะที่วายป่วงที่สุดเท่าที่เคยเจอมา เป็นสิ่งที่เราเกลียดที่สุดเกี่ยวละครไทย
ไม่อยากจะเอ่ยชื่อละครไหนนะ แต่ก็มีหลายเรื่องเลยทีเดียวที่มีบทแบบนี้
บทแบบนี้เป็นบทที่ห่วยแตกเฮงซวยมากและคาดหวังว่าอนาคตจะไม่มีละครไทยเรื่องไหนทำแบบนี้อีก
บทแบบนี้มันเป็นบทที่ดูถูกศักดิ์ความเป็นมนุษย์อย่างมาก เป็นการปลูกฝังค่านิยมห่วยแตกให้กับสังคม
ยิ่งสังคมไทยมีตรรกะป่วยๆอย่างด่าเหยื่อ (แต่งตัวโป๊เอง ยั่วเอง ฯลฯ) การเขียนบทแบบนี้เป็นอะไรที่ขาดความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างมาก
การข่มขืนเป็นสิ่งที่เลวร้ายไม่ควรมีผู้หญิงคนไหนควรพบเจอ แต่คนเขียนบทไทยดันทำให้มันเป็นเรื่องปกติเพียงเพราะพระเอกหล่อรวย ซึ่งเป็นอะไรที่ดูถูกความเป็นผู้หญิงอย่างมาก แม้จะอ้างว่าจริงๆพระเอกกับนางเอกรักกันมาก่อน แต่การข่มขืนมันไม่ใช่ การข่มขืนคือสิ่งที่เลวร้าย มันเป็นสัญชาตญาณสัตว์ ตัวละครผู้หญิงในละครไทยไม่มีเรื่องไหนที่ฮึดสู้เรียกร้องสิทธิให้ตัวเองเลย
ถ้าจะพูดถึงซีรี่ย์ที่มีฉากข่มขืน เราขอแนะนำ Law and Order SVU ซีรี่ย์ฝรั่งที่ทั้งสะท้อนสังคมและนำสังคมของจริง ไม่ค่อยมีฉากข่มขืนจะๆอย่างละครไทย แต่ก็สะเทือนใจอย่างมาก ได้เห็นความโหดร้ายของการข่มขืน ได้รับรู้ความรู้สึกของเหยื่อ และที่สำคัญได้เห็นเหยื่อลุกขึ้นสู้เพื่อเอาผิดคนที่ข่มขืนตัวเอง ไม่ใช่สมยอมไปเรื่อยแบบละครไทย คุณเข้าใจมั้ย การข่มขืนมันคืออาชญกรรมร้ายแรงที่ไม่ใช่เรื่องสนับสนุน ละครมีบทนี้ได้แต่มันต้องสมเหตุสมผล ไม่ใช่ยอมๆแล้วสุดท้ายรักกันมีความสุข มันไม่ใช่ความเป็นคนเลยนะ
2. มองภาพลักษณ์ภายนอก
ละครไทยมักจะมีตัวร้ายที่ดูออกว่าร้าย คือร้ายร้อยเปอร์เซ็น ร้ายจนดำสนิท
ละครไทยสมัยก่อนมีตัวร้ายที่เป็นผู้หญิงแจ๋นๆ แต่งตัวจัดๆ ทาปากแดงๆ ทำตัวแรงๆ สมัยก่อนผู้หญิงที่ทำตัวแรงๆเลยกลายเป็นคนไม่ดีไป
พอสมัยนี้ตัวร้ายไทยกลายมาเป็นผู้หญิงเงียบๆ แต่ร้ายลึก จนทำให้ปัจจุบันผู้หญิงเรียบร้อยดันมองว่าแอ๊บ
เราว่าละครไทยมันเน้นอะไรแบบนี้เกินไปจนส่งผลต่อมุมมองต่อสังคม ยังไม่ค่อยเห็นตัวละครเทาๆที่ไม่แรงเกินไม่แอ๊บเกินเท่าไหร่
นึกถึงซีรี่ย์ญีปุ่นเรื่องหนึ่งที่ตัวละครหลักทั้งเรื่องมีแต่ผู้หญิง เป็นซีรี่ย์แนวแข่งขันกันทำงาน ผู้หญิงทุกคนพยายามทำด้วยความสามารถตัวเอง
ไม่มีตัวละครไหนที่เด่นชัดว่า เออ คนนี้ร้าย คนนี้แรง คนนี้แอ๊บ ไม่มีแบบนั้นเลย ไม่มีด่า ไม่มีตบตี มีแต่ด่าในใจซึ่งดูเรียลดีคนปกติเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น
3. ตบตี
นี่ก็เป็นเรื่องที่แย่ การตบตีเป็นการแก้ปัญหาที่ไร้สติและไร้สมอง และละครไทยก็มีบทแนวนี้มานานมากจนทำให้สังคมนึกว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
ซึ่งไม่ใช่เลย การตบตีมันคือสิ่งป่าเถื่อน ที่คนมีอารยวัฒนธรรมเขาไม่ทำกัน แต่ละครไทยดันทำให้มันเป็นเรื่องปกติซะนี่
โดยเฉพาะตรรกะตบตีเพื่อผู้ชายคนเดียว เราว่ามันเป็นการลดคุณค่าของผู้หญิงอย่างมาก เหมือนผู้หญิงคือสิ่งชีวิตที่ไม่มีสติ ไม่มีหัวคิดจ้องแต่จะจับเพศตรงข้ามอย่างเดียว แล้วการตบตีมันคือความรุนแรงที่ไม่จำเป็นในบทละครเลยแม้แต่นิดเดียว
4. จับผู้ชายรวย
แม้การจับผู้ชายรวยส่วนใหญ่จะเป็นบทของนางร้ายและสุดท้ายพระเอกเห็นความดีของนางเอก นางเอกจึงสมหวัง แต่...มีอยู่น้อยเรื่องที่นางเอกจะฮึดสู้พัฒนาชีวิตตัวเอง ตั้งใจทำงานแบบไม่พึ่งผู้ชาย
คือเราอาจจะขาดตกบกพร่องไม่ได้ดูละครทั้งหมดนะ แต่ละครที่นางเอกเป็นคนสู้ชีวิต ได้ดีด้วยตัวเองโดยไม่มีผู้ชายช่วย ละครแบบนี้เรานึกชื่อไม่ออกจริงๆ ในขณะละครต่างประเทศมีละครแนวผู้หญิงเป็นตัวหลักทำงานในอาชีพต่างๆ โดยไม่ต้องง้อผู้ชาย แต่ในละครไทยนางเอกมีความสุขเพราะพระเอกรวยซะงั้น บางเรื่องยังพอว่า แต่ละครไทยหลายเรื่องมันเป็นแบบนี้ อย่างน้อยๆก็ทุกล็อต
แฮ่ พิมพ์มาถึงขนาดนี้คงจะมีคนคิดประมาณว่า "ไม่ชอบก็ไม่ต้องดู" คือปัจจุบันก็ดูแค่บางเรื่อง แล้วเราดูแล้ววิเคราะห์เหตุและผลในเรื่องไปด้วยค่ะ
ยังจำได้ช่วงนึงที่มีละครตบตีชื่อดังเรื่องนึงแล้วมีคนตั้งกระทู้ประมาณว่าเบื่อแนวตบตี แฟนคลับมารุมกระทู้นั้นเต็มโดยคอมเม้นท์ประมาณว่า
"ชีวิตปัจจุบันก็เครียดแล้ว จะทำละครให้เครียดอีกทำไมนักหนา คนไทยเหมาะกับอะไรแบบนี้แล้ว"
เราว่าความคิดแบบนี้เป็นความคิดที่ดูถูกคนไทยอย่างมาก
ที่คนไทยต้องดูละครแบบนั้นเพราะความคิดแบบนี้แหละ และพวกผู้จัดก็มีความคิดแบบนี้แหละ ความคิดที่ดูถูกคนดู คิดว่าทำอะไรให้ไปก็ดู
ต่างประเทศเขาทำละครแนวนำสังคม ทำเกี่ยวกับอาชีพ ให้คนได้ความรู้ ทำให้เด็กมีแรงบันดาลใจ
ทำเกี่ยวกับซีรี่ย์สู้ชีวิต ทำให้คนมีแรงฮึดสู้มากขึ้น
แต่ละครไทยหาแนวนี้ไม่ได้เลย เราไม่ควรดูถูกตัวเอง คนไทยสมควรที่จะได้รับละครที่ดีกว่านี้นะ
ละครไทยที่เราว่ามีสาระที่สุดที่นึกออกคือ วัยแสบสาแหรกขาด กับ เกมริษยา สองเรื่องนี้คือเน้นการทำงาน
เรื่องรักเป็นเรื่องรองแต่ก็ยังทำออกมาสนุก เราชอบมากๆ
วันนี้พอแค่นี้ค่ะ ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้งคะ
(มาสนทนา+วิเคราะห์ กันเถอะ) ว่าด้วยคาแรกเตอร์ของผู้หญิงในละครไทย
ออกตัวไว้ก่อนว่าเป็นคนดูละครซีรี่ย์มาทั้งไทย ฝรั่ง ญี่ปุ่น เกาหลี ทำให้รู้สึกถึงข้อเปรียบเทียบบางอย่างที่ไม่สมเหตุสมผลของละครไทย
เคยสังเกตตัวละครผู้หญิงในละครไทยมั้ย? ว่าทำไมถึงมีคาแรกเตอร์คล้ายๆกัน เนื้อหาละครก็คล้ายๆกัน แม้จะมีบางเรื่องที่ฉีกบ้างแต่ก็มีไม่กี่เรื่อง
ตัวละครชายก็เช่นกันมีแต่คาแร็กเตอร์แนวเดิมๆ
นี่แหละคือสิ่งที่เราไม่เกี่ยวกับละครไทยเลย อันนี้พูดถึงส่วนใหญ่ที่เราเปิดเจอนะ ขอใช้แทนว่าเป็น "ผู้หญิง" ไม่ขอเหมารวมว่าเป็นนางเอกละกัน
ผู้หญิงในละครไทยมักจะเป็นผู้รอความช่วยเหลือจากผู้ชาย
ผู้หญิงในละครไทยมักจะเป็นรองรับแรงกดดันต่างๆในเรื่อง
ผู้หญิงในละครไทยมักจะลดศักดิ์ศรีตัวเองไปตบตีแย่งชิงผู้ชาย
ผู้หญิงในละครไทยมักเป็นผู้รองรับอารมณ์
โดยส่วนตัวเราก็ไม่ใช่ผู้หญิงสไตล์ feminist อะไรนักหรอกนะ แต่ละครคือสิ่งที่สะท้อนค่านิยมในสังคมและก็ยังเป็นสิ่งที่หล่อหลอมสังคมให้เป็นแบบนั้น
สื่อฟรีทีวีเป็นสิ่งที่เข้าถึงง่ายมากทุกวัยทุกระดับสังคม เพียงแค่เปิดทีวีตั้งแต่เด็กยังแก่ก็สามารถดูได้
และเราได้อะไรจากละครไทยกันแน่
ซีรี่ย์ฝรั่งจะพบว่ามีตัวละครหลักที่เป็นผู้หญิงสามารถต่อสู้กับอุปสรรคด้วยตัวเอง เป็นผู้หญิงที่ตั้งใจทำงานพัฒนาชีวิตตัวเอง ในขณะที่ละครไทยไม่พ้นพระเอกต้องรวย นางเอกโชคดีที่ได้เจอผู้ชายรวย สิ่งนี้มันมีผลต่อทัศนคติในสังคมเหมือนกันนะ
อย่างผู้หญิงบางคนก็วาดฝันว่าตัวเองจะโชคดีได้ผู้ชายรวยๆ ผู้ชายก็ชอบมาเหมารวมว่าผู้หญิงอยากได้แต่ผู้ชายรวยๆ
หรืออีกการตบตีกันในละคร ซึ่งก็ไม่ปฏิเสธว่าต่างประเทศก็มีแนวนี้บ้างแต่อย่าลืมว่าซีรี่ย์ต่างประเทศมีหลายแนวให้เลือก แต่ละครไทยปึนึงไม่มีความหลากหลายขนาดนั้นเลยซักนิด หลายๆคนก็อ้างว่า "สะท้อนสังคม" แต่เปล่าเลย สังคมสะท้อนละครต่างหากล่ะ เพราะสังคมไทยเสพสื่อที่มีการตบตีกันมานานมากจนกลายเหมือนว่ามันเป็นเรื่องปกติ เอะอะทะเลาะกันท้าตบๆๆ โดยเฉพาะเรื่องผู้ชาย
มาดูสิ่งที่เราสุดจะไม่โอเคกับละครไทยกัน
1. พระเอกข่มขืนแล้วสุดท้ายได้ครองคู่กัน
สิ่งแห่งตรรกะที่วายป่วงที่สุดเท่าที่เคยเจอมา เป็นสิ่งที่เราเกลียดที่สุดเกี่ยวละครไทย
ไม่อยากจะเอ่ยชื่อละครไหนนะ แต่ก็มีหลายเรื่องเลยทีเดียวที่มีบทแบบนี้
บทแบบนี้เป็นบทที่ห่วยแตกเฮงซวยมากและคาดหวังว่าอนาคตจะไม่มีละครไทยเรื่องไหนทำแบบนี้อีก
บทแบบนี้มันเป็นบทที่ดูถูกศักดิ์ความเป็นมนุษย์อย่างมาก เป็นการปลูกฝังค่านิยมห่วยแตกให้กับสังคม
ยิ่งสังคมไทยมีตรรกะป่วยๆอย่างด่าเหยื่อ (แต่งตัวโป๊เอง ยั่วเอง ฯลฯ) การเขียนบทแบบนี้เป็นอะไรที่ขาดความรับผิดชอบต่อสังคมอย่างมาก
การข่มขืนเป็นสิ่งที่เลวร้ายไม่ควรมีผู้หญิงคนไหนควรพบเจอ แต่คนเขียนบทไทยดันทำให้มันเป็นเรื่องปกติเพียงเพราะพระเอกหล่อรวย ซึ่งเป็นอะไรที่ดูถูกความเป็นผู้หญิงอย่างมาก แม้จะอ้างว่าจริงๆพระเอกกับนางเอกรักกันมาก่อน แต่การข่มขืนมันไม่ใช่ การข่มขืนคือสิ่งที่เลวร้าย มันเป็นสัญชาตญาณสัตว์ ตัวละครผู้หญิงในละครไทยไม่มีเรื่องไหนที่ฮึดสู้เรียกร้องสิทธิให้ตัวเองเลย
ถ้าจะพูดถึงซีรี่ย์ที่มีฉากข่มขืน เราขอแนะนำ Law and Order SVU ซีรี่ย์ฝรั่งที่ทั้งสะท้อนสังคมและนำสังคมของจริง ไม่ค่อยมีฉากข่มขืนจะๆอย่างละครไทย แต่ก็สะเทือนใจอย่างมาก ได้เห็นความโหดร้ายของการข่มขืน ได้รับรู้ความรู้สึกของเหยื่อ และที่สำคัญได้เห็นเหยื่อลุกขึ้นสู้เพื่อเอาผิดคนที่ข่มขืนตัวเอง ไม่ใช่สมยอมไปเรื่อยแบบละครไทย คุณเข้าใจมั้ย การข่มขืนมันคืออาชญกรรมร้ายแรงที่ไม่ใช่เรื่องสนับสนุน ละครมีบทนี้ได้แต่มันต้องสมเหตุสมผล ไม่ใช่ยอมๆแล้วสุดท้ายรักกันมีความสุข มันไม่ใช่ความเป็นคนเลยนะ
2. มองภาพลักษณ์ภายนอก
ละครไทยมักจะมีตัวร้ายที่ดูออกว่าร้าย คือร้ายร้อยเปอร์เซ็น ร้ายจนดำสนิท
ละครไทยสมัยก่อนมีตัวร้ายที่เป็นผู้หญิงแจ๋นๆ แต่งตัวจัดๆ ทาปากแดงๆ ทำตัวแรงๆ สมัยก่อนผู้หญิงที่ทำตัวแรงๆเลยกลายเป็นคนไม่ดีไป
พอสมัยนี้ตัวร้ายไทยกลายมาเป็นผู้หญิงเงียบๆ แต่ร้ายลึก จนทำให้ปัจจุบันผู้หญิงเรียบร้อยดันมองว่าแอ๊บ
เราว่าละครไทยมันเน้นอะไรแบบนี้เกินไปจนส่งผลต่อมุมมองต่อสังคม ยังไม่ค่อยเห็นตัวละครเทาๆที่ไม่แรงเกินไม่แอ๊บเกินเท่าไหร่
นึกถึงซีรี่ย์ญีปุ่นเรื่องหนึ่งที่ตัวละครหลักทั้งเรื่องมีแต่ผู้หญิง เป็นซีรี่ย์แนวแข่งขันกันทำงาน ผู้หญิงทุกคนพยายามทำด้วยความสามารถตัวเอง
ไม่มีตัวละครไหนที่เด่นชัดว่า เออ คนนี้ร้าย คนนี้แรง คนนี้แอ๊บ ไม่มีแบบนั้นเลย ไม่มีด่า ไม่มีตบตี มีแต่ด่าในใจซึ่งดูเรียลดีคนปกติเขาก็ทำแบบนี้กันทั้งนั้น
3. ตบตี
นี่ก็เป็นเรื่องที่แย่ การตบตีเป็นการแก้ปัญหาที่ไร้สติและไร้สมอง และละครไทยก็มีบทแนวนี้มานานมากจนทำให้สังคมนึกว่ามันเป็นเรื่องปกติไปแล้ว
ซึ่งไม่ใช่เลย การตบตีมันคือสิ่งป่าเถื่อน ที่คนมีอารยวัฒนธรรมเขาไม่ทำกัน แต่ละครไทยดันทำให้มันเป็นเรื่องปกติซะนี่
โดยเฉพาะตรรกะตบตีเพื่อผู้ชายคนเดียว เราว่ามันเป็นการลดคุณค่าของผู้หญิงอย่างมาก เหมือนผู้หญิงคือสิ่งชีวิตที่ไม่มีสติ ไม่มีหัวคิดจ้องแต่จะจับเพศตรงข้ามอย่างเดียว แล้วการตบตีมันคือความรุนแรงที่ไม่จำเป็นในบทละครเลยแม้แต่นิดเดียว
4. จับผู้ชายรวย
แม้การจับผู้ชายรวยส่วนใหญ่จะเป็นบทของนางร้ายและสุดท้ายพระเอกเห็นความดีของนางเอก นางเอกจึงสมหวัง แต่...มีอยู่น้อยเรื่องที่นางเอกจะฮึดสู้พัฒนาชีวิตตัวเอง ตั้งใจทำงานแบบไม่พึ่งผู้ชาย
คือเราอาจจะขาดตกบกพร่องไม่ได้ดูละครทั้งหมดนะ แต่ละครที่นางเอกเป็นคนสู้ชีวิต ได้ดีด้วยตัวเองโดยไม่มีผู้ชายช่วย ละครแบบนี้เรานึกชื่อไม่ออกจริงๆ ในขณะละครต่างประเทศมีละครแนวผู้หญิงเป็นตัวหลักทำงานในอาชีพต่างๆ โดยไม่ต้องง้อผู้ชาย แต่ในละครไทยนางเอกมีความสุขเพราะพระเอกรวยซะงั้น บางเรื่องยังพอว่า แต่ละครไทยหลายเรื่องมันเป็นแบบนี้ อย่างน้อยๆก็ทุกล็อต
แฮ่ พิมพ์มาถึงขนาดนี้คงจะมีคนคิดประมาณว่า "ไม่ชอบก็ไม่ต้องดู" คือปัจจุบันก็ดูแค่บางเรื่อง แล้วเราดูแล้ววิเคราะห์เหตุและผลในเรื่องไปด้วยค่ะ
ยังจำได้ช่วงนึงที่มีละครตบตีชื่อดังเรื่องนึงแล้วมีคนตั้งกระทู้ประมาณว่าเบื่อแนวตบตี แฟนคลับมารุมกระทู้นั้นเต็มโดยคอมเม้นท์ประมาณว่า
"ชีวิตปัจจุบันก็เครียดแล้ว จะทำละครให้เครียดอีกทำไมนักหนา คนไทยเหมาะกับอะไรแบบนี้แล้ว"
เราว่าความคิดแบบนี้เป็นความคิดที่ดูถูกคนไทยอย่างมาก
ที่คนไทยต้องดูละครแบบนั้นเพราะความคิดแบบนี้แหละ และพวกผู้จัดก็มีความคิดแบบนี้แหละ ความคิดที่ดูถูกคนดู คิดว่าทำอะไรให้ไปก็ดู
ต่างประเทศเขาทำละครแนวนำสังคม ทำเกี่ยวกับอาชีพ ให้คนได้ความรู้ ทำให้เด็กมีแรงบันดาลใจ
ทำเกี่ยวกับซีรี่ย์สู้ชีวิต ทำให้คนมีแรงฮึดสู้มากขึ้น
แต่ละครไทยหาแนวนี้ไม่ได้เลย เราไม่ควรดูถูกตัวเอง คนไทยสมควรที่จะได้รับละครที่ดีกว่านี้นะ
ละครไทยที่เราว่ามีสาระที่สุดที่นึกออกคือ วัยแสบสาแหรกขาด กับ เกมริษยา สองเรื่องนี้คือเน้นการทำงาน
เรื่องรักเป็นเรื่องรองแต่ก็ยังทำออกมาสนุก เราชอบมากๆ
วันนี้พอแค่นี้ค่ะ ทุกท่านมีความคิดเห็นอย่างไรบ้งคะ