สวัสดีครับ ผมมีแฟน คบกันมาจะ 2 ปีแล้ว แต่เรื่องที่ผมจะเล่านี้ คนที่หายไปไม่ใช่แฟนผม แต่เป็นผู้หญิงคนนึงที่สนิทกันพอสมควร (ขอใช้ชื่อสมมุติว่า"อิม"นะ) อิมเป็นเพื่อนกับผมมาตั้งแต่ ม.ต้น อิมเข้าโรงเรียนมาตอน ม.1เทอม2 อิมย้ายมาจากอีกโรงเรียน
วันที่อิมเข้ามาเรียนในห้องเดียวกับผม ผมเห็นอิมนั่งอยู่หน้าห้อง แล้วผมเห็นว่าไม่คุ้นหน้า เลยถามเพื่อนว่านั่นใคร ถึงได้รู้ว่าเป็นเด็กใหม่ ผมได้คุยกับอิมครั้งแรกทาง Facebook อิมชอบอ่านนิยาย ชอบดูอนิเมะ และเธอทำให้ผมชอบมันไปด้วย เพื่อนๆในห้องรู้ดีว่าผมคิดยังไงกับอิม และล้อผมอยู่บ่อยๆ
พอจบม.1 อิมก็ย้ายโรงเรียนอีก เรายังคุยกันทาง Facebook เราคุยกันเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้คุยทุกวัน เราไม่ได้เจอกันเลยจนวันวาเลนไทน์ เธอมาหาที่โรงเรียน และเอาตุ๊กตาหมีมาให้ผม ด้วยความเขินเราไม่ได้คุยกันต่อหน้าเลย
ถึงวันปัจฉิมก่อนจะจบ ม.ต้น อิมมาหาผมที่โรงเรียน เพื่อที่จะให้ผมเขียนเสื้อให้ แต่วันนั้นผมกลับบ้านแล้ว อิมถ่ายรูปมาให้ผมดูว่าเธอเว้นที่ไว้ให้ผมเขียนโดยเฉพาะ แต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้เขียนมัน จนขึ้น ม.ปลาย อิมย้ายกลับไปที่โรงเรียนเดิมที่เคยเรียนก่อนมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับผม เรายังติดต่อกันทาง Facebook เหมือนเดิม
วันนึงมีผู้หญิงจากโรงเรียนเดียวกับผม(ขอใช้ชื่อสมมุติว่า"พิม") พิมส่งข้อความทักทายมาหาผม และผมตอบเธอไปแบบสั้นๆ วันต่อมาเพื่อนในห้องผมที่รู้จักพิม บอกกับผมว่าพิมแอบชอบผม และแนะนำให้ผมคุยกับพิม เราได้คุยกัน แต่ผมก็ยังคุยกับอิมเหมือนเดิม ผมคุยกับพิมแทบทุกวัน และผมรู้สึกดีกับพิม ตอนนั้นผมตัดสินใจถามอิมไปตรงๆว่า คิดยังไงกับผม อิมให้คำตอบไม่ได้และบอกผมว่า ยังไม่ถึงเวลา ผมจึงตอบไปว่า งั้นเป็นแค่เพื่อนกัน ผมกับอิมคุยกันน้อยลง เธอโพสต์หน้าเฟซน้อยลงและไม่อัพรูปลงเฟซ แต่ตอนนั้นผมรักพิมไปแล้ว ผมลืมเรื่องเก่าๆของผมกับอิม ผมคิดว่าผมไม่ได้เจออิมมาหลายปี ไม่ได้คุยกันต่อหน้า เธอคงไม่สนใจผมแล้ว และผมก็ตัดสินใจคบกับพิม พิมดีกับผมมาก เราไปดูหนังกันบ่อยๆ เราไปเที่ยวด้วยกัน มันทำให้ผมมีความสุข ผมตัดสินใจแล้วว่าผมเลือกพิม
นานๆทีผมได้ทักอิมไปบ้าง ถามเรื่องการเข้ามหาลัย มาวันนึง ผมได้ทักไปคุยกับอิมก่อนวันสงกรานต์ที่ผ่านมา ตอนนั้นอิมกำลังเที่ยวต่างประเทศ เธอดูมีความสุข และยังถ่ายรูปสถานที่มาให้ผมดู ผมบอกพิมบางครั้งว่าผมคุยกับอิม พิมยอมให้คุย แต่ก็มีทีท่าไม่พอใจ วันนั้นผมคุยกับอิมเรื่องสงกรานต์ พิมบอกว่าไม่อยากให้ผมคุยกับอิมอีก ผมจึงจบบทสนทนาทันที โดยที่ไม่มีคำบอกลา
หลังวันสงกรานต์ อิมโพสต์รูปตัวเองหลังจากที่ไม่ได้โพสต์มานาน เป็นรูปตัดผมสั้นลง และถือผมส่วนที่ตัดไว้ในมือ แคปชั่นพูดถึงอากาศที่ร้อน เธอเลยตัดผม รูปนั้นทำให้หัวใจผมสั่น อิมน่ารักมาก แต่ผมเลือกพิมแล้วและผมจะไม่ทิ้งพิม ผมทำได้แค่กดไลค์รูปของอิม
ไม่กี่วันต่อมา อิมปิดเฟซบุ๊ค ผมติดต่ออิมไม่ได้ ไลน์ IG และอื่นๆเธอก็เลิกเล่นไปนานแล้ว ช่วงแรกผมคิดว่าเดี๋ยวก็คงกลับมา แชทของผมกับอิมยังมีอยู่ มันไม่หายไป ผมเข้าไปดูแชท ย้อนกลับไปดูข้อความเก่าๆ รูปที่อิมเคยส่งมาให้ วิดีโอที่อิมพูดกับผม ข้อความเสียงที่อิมร้องเพลงให้ฟัง มันเป็นสิ่งที่ผมลืมไปแล้ว การที่ผมกลับมาดูมันทำให้ผมเข้าใจว่าอิมคิดยังไง ปัจจุบันนี้ผมรู้สึกอยากเจออิมมาก ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมอยากเจออิมอีกครั้ง และอยากจะบอกลา แต่ก็เหมือนผมเห็นแก่ตัว ที่ต้องการให้แค่ตัวเองรู้สึกดีขึ้น แต่ผมก็อยากเจออิมอีก อยากรู้แค่ว่าเธอโอเคกับแบบนี้รึเปล่า ถ้าอิมโอเคแล้ว ผมก็จะถอยออกมาและไม่ไปยุ้งกับอิมอีก
ไม่ว่าทางไหนผมก็เลือกพิมแล้ว ผมไม่ทิ้งพิมแน่ๆ ผมแค่ต้องการเจออิ๋มอีกสักครั้ง
หรือผมต้องตัดใจตั้งแต่ตอนนี้
อยากได้ความเห็นครับ
เธอหายไป ผมควรทำยังไง
วันที่อิมเข้ามาเรียนในห้องเดียวกับผม ผมเห็นอิมนั่งอยู่หน้าห้อง แล้วผมเห็นว่าไม่คุ้นหน้า เลยถามเพื่อนว่านั่นใคร ถึงได้รู้ว่าเป็นเด็กใหม่ ผมได้คุยกับอิมครั้งแรกทาง Facebook อิมชอบอ่านนิยาย ชอบดูอนิเมะ และเธอทำให้ผมชอบมันไปด้วย เพื่อนๆในห้องรู้ดีว่าผมคิดยังไงกับอิม และล้อผมอยู่บ่อยๆ
พอจบม.1 อิมก็ย้ายโรงเรียนอีก เรายังคุยกันทาง Facebook เราคุยกันเรื่อยๆ แต่ก็ไม่ได้คุยทุกวัน เราไม่ได้เจอกันเลยจนวันวาเลนไทน์ เธอมาหาที่โรงเรียน และเอาตุ๊กตาหมีมาให้ผม ด้วยความเขินเราไม่ได้คุยกันต่อหน้าเลย
ถึงวันปัจฉิมก่อนจะจบ ม.ต้น อิมมาหาผมที่โรงเรียน เพื่อที่จะให้ผมเขียนเสื้อให้ แต่วันนั้นผมกลับบ้านแล้ว อิมถ่ายรูปมาให้ผมดูว่าเธอเว้นที่ไว้ให้ผมเขียนโดยเฉพาะ แต่ผมก็ไม่มีโอกาสได้เขียนมัน จนขึ้น ม.ปลาย อิมย้ายกลับไปที่โรงเรียนเดิมที่เคยเรียนก่อนมาเรียนที่โรงเรียนเดียวกับผม เรายังติดต่อกันทาง Facebook เหมือนเดิม
วันนึงมีผู้หญิงจากโรงเรียนเดียวกับผม(ขอใช้ชื่อสมมุติว่า"พิม") พิมส่งข้อความทักทายมาหาผม และผมตอบเธอไปแบบสั้นๆ วันต่อมาเพื่อนในห้องผมที่รู้จักพิม บอกกับผมว่าพิมแอบชอบผม และแนะนำให้ผมคุยกับพิม เราได้คุยกัน แต่ผมก็ยังคุยกับอิมเหมือนเดิม ผมคุยกับพิมแทบทุกวัน และผมรู้สึกดีกับพิม ตอนนั้นผมตัดสินใจถามอิมไปตรงๆว่า คิดยังไงกับผม อิมให้คำตอบไม่ได้และบอกผมว่า ยังไม่ถึงเวลา ผมจึงตอบไปว่า งั้นเป็นแค่เพื่อนกัน ผมกับอิมคุยกันน้อยลง เธอโพสต์หน้าเฟซน้อยลงและไม่อัพรูปลงเฟซ แต่ตอนนั้นผมรักพิมไปแล้ว ผมลืมเรื่องเก่าๆของผมกับอิม ผมคิดว่าผมไม่ได้เจออิมมาหลายปี ไม่ได้คุยกันต่อหน้า เธอคงไม่สนใจผมแล้ว และผมก็ตัดสินใจคบกับพิม พิมดีกับผมมาก เราไปดูหนังกันบ่อยๆ เราไปเที่ยวด้วยกัน มันทำให้ผมมีความสุข ผมตัดสินใจแล้วว่าผมเลือกพิม
นานๆทีผมได้ทักอิมไปบ้าง ถามเรื่องการเข้ามหาลัย มาวันนึง ผมได้ทักไปคุยกับอิมก่อนวันสงกรานต์ที่ผ่านมา ตอนนั้นอิมกำลังเที่ยวต่างประเทศ เธอดูมีความสุข และยังถ่ายรูปสถานที่มาให้ผมดู ผมบอกพิมบางครั้งว่าผมคุยกับอิม พิมยอมให้คุย แต่ก็มีทีท่าไม่พอใจ วันนั้นผมคุยกับอิมเรื่องสงกรานต์ พิมบอกว่าไม่อยากให้ผมคุยกับอิมอีก ผมจึงจบบทสนทนาทันที โดยที่ไม่มีคำบอกลา
หลังวันสงกรานต์ อิมโพสต์รูปตัวเองหลังจากที่ไม่ได้โพสต์มานาน เป็นรูปตัดผมสั้นลง และถือผมส่วนที่ตัดไว้ในมือ แคปชั่นพูดถึงอากาศที่ร้อน เธอเลยตัดผม รูปนั้นทำให้หัวใจผมสั่น อิมน่ารักมาก แต่ผมเลือกพิมแล้วและผมจะไม่ทิ้งพิม ผมทำได้แค่กดไลค์รูปของอิม
ไม่กี่วันต่อมา อิมปิดเฟซบุ๊ค ผมติดต่ออิมไม่ได้ ไลน์ IG และอื่นๆเธอก็เลิกเล่นไปนานแล้ว ช่วงแรกผมคิดว่าเดี๋ยวก็คงกลับมา แชทของผมกับอิมยังมีอยู่ มันไม่หายไป ผมเข้าไปดูแชท ย้อนกลับไปดูข้อความเก่าๆ รูปที่อิมเคยส่งมาให้ วิดีโอที่อิมพูดกับผม ข้อความเสียงที่อิมร้องเพลงให้ฟัง มันเป็นสิ่งที่ผมลืมไปแล้ว การที่ผมกลับมาดูมันทำให้ผมเข้าใจว่าอิมคิดยังไง ปัจจุบันนี้ผมรู้สึกอยากเจออิมมาก ผมรู้สึกไม่ดีเลย ผมอยากเจออิมอีกครั้ง และอยากจะบอกลา แต่ก็เหมือนผมเห็นแก่ตัว ที่ต้องการให้แค่ตัวเองรู้สึกดีขึ้น แต่ผมก็อยากเจออิมอีก อยากรู้แค่ว่าเธอโอเคกับแบบนี้รึเปล่า ถ้าอิมโอเคแล้ว ผมก็จะถอยออกมาและไม่ไปยุ้งกับอิมอีก
ไม่ว่าทางไหนผมก็เลือกพิมแล้ว ผมไม่ทิ้งพิมแน่ๆ ผมแค่ต้องการเจออิ๋มอีกสักครั้ง
หรือผมต้องตัดใจตั้งแต่ตอนนี้
อยากได้ความเห็นครับ