สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิป ก่อนอื่นต้องบอกก่อนเลยว่าที่มาตั้งกระทู้ขึ้นมา
ไม่รู้จะปรึกษาใครและเกิดคำถามมากมายขึ้นมา อยากจะขอข้อคิดดีๆจากผู้มีประสบการณ์
***เรื่องมีอยู่ว่า เราศึกษาดูใจกับหนุ่มวิศวกรประมาณ3เดือนเราอายุห่างกัน7ปี  แล้วเค้าก็ขอเราเป็นแฟน (ปล.เราเคยผ่านการแต่งงานมาแล้วเพิ่งเลิกกันไป1ปี)เค้าเป็นผู้ชายธรรมดาคนนึงไม่มีรถ ไม่มีบ้านแต่เรารู้สึกว่าเค้าเป็นคนดีมากๆเลยตัดสินใจคบเค้า เรารู้จักกันคบกันมาประมาณ8เดือน เค้าเป็นผู้ชายหน้าตาดีที่ไม่เจ้าชู้ เป็นคนดื่มเยอะ เพื่อนเยอะ เพราะเค้าเฟรนลี่ แต่ตอนนี้ชีวิตของเค้ามีเราอยู่ด้วยเค้ายอมปรับทุกอย่าง  เราไม่ชอบให้ดื่มเค้าก็ดื่มน้อยลงมากๆ เพื่อน สังคม เค้าแทบจะไม่มีแล้วเพราะเค้าอยู่กับเราช่วยเราขายของ ทำหน้าที่ขับรถพาเราไปส่งของ เราเองแทบจะไม่ได้ปรับอะไรเลย
ตั้งแต่คบกันมาเราไม่เคยทะเลาะกันเลย  เพราะแฟนเราจะเป็นคนยอมเราทุกเรื่องข้อเสียคือเค้าอาจจะไม่มีภาวะความเป็นผู้นำเท่าไหร่ เราสองคนไลส์สไตล์การใช้ชีวิตคล้ายๆกันกินง่าย อยู่ง่าย รักครอบครัว จนมาวันนี้เค้ามาบอกกับเราว่าจะซื้อบ้านนะ เราจะได้ไม่ต้องเช่าหออยู่ (ปล.เราเช่าหออยู่เดือนละ6000)
เค้าบอกกับเราว่าเค้าอยากมีอะไรเป็นของตัวเองเริ่มอยากสร้างอนาคตแฟนเราอายุ32แล้ว และที่สำคัญเค้าบอกกับเราว่าเค้าทำเพื่อเราอยากให้เรามาอยู่ด้วยไม่อยากให้เสียค่าเช่า
*** เนี่ยละคะที่มาของการตั้งกระทู้ ผู้ชายที่รับทุกอย่างที่เป็นเราได้ ผู้ชายที่ดีกับเราทุกอย่างแต่วันนี้เรากลับไม่มั่นใจที่จะใช้ชีวิตอยู่กับเค้ากับรู้สึกผิดต่อเค้าว่าถ้าวันนึงเรารู้สึกว่ามันไม่ใช่ แล้วเราต้องจากเค้าไปเค้าจะใช้ชีวิตยังไง เพราะเรามั่นใจว่าเค้าจะไม่ทิ้งเราแน่นอน....  เราควรจะทำยังไงกับความรู้สึกตัวเองดี  ถามว่ารักมั้ยรักค่ะแต่อาจจะไม่มากพอ และที่สำคัญเราเองก็ยังลืมอดีตไม่ได้...เราเลยอยากขอข้อคิดดีๆเป็นพอเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตต่อไป ขอบคุณค่ะ