เราเป็นเด็ก ตจว.มีเพื่อนน้อย แต่มาเรียนอยู่มหา'ลัยไกลบ้าน เรียนอยู่ปี2เราก็มีแฟน  แฟนเราอายุเท่ากัน คบกันตั้งแต่สมัยเรียน จนกระทั่งทำงาน
เราเช่าหอพักอยู่ ส่วนเค้าอยู่กับพ่อแม่ที่บ้าน 4-5ปีหลังเค้าย้ายมานอนที่หอกับเรา  แต่เสื้อผ้าและของใช้ส่วนตัวของเขาอยู่ที่บ้าน ที่ทำงานเราอยู่ใกล้ๆกัน
แต่เวลาเลิกงานของเราไม่ตรงกัน  แต่ก็ไม่เป็นปัญหามากนัก เพราะเราจะเจอกันหลังเลิกงานอยู่แล้วทุกวัน เราค่อนข้างติดแฟน เป็นคนขี้เหงาและขาดความมั่นใจในตัวเอง ทำอะไรไม่ค่อยเป็น นิสัยส่วนใหญ่ก็คล้ายผู้หญิงทั่วๆไปแต่เรามักตามใจแฟนและให้เค้าเป็นคนตัดสินใจแทนเราในหลายๆเรื่อง ส่วนนิสัยแฟนเราตรงข้ามกับเราแทบทุกอย่าง เค้าพูดน้อยและขี้อายเป็นคนเชื่อมั่นในตัวเองสูง มีโลกส่วนตัว เป็นคนเก่ง รสนิสัยเราคล้ายกัน ชอบดูหนังฟังเพลงสนใจดนตรี เที่ยวภูเขา รักการถ่ายรูปและชอบอยู่ร้านกาแฟ เราวางแพลนจะแต่งงานกันในอีก2ปีข้างหน้า แต่วันนี้เราเป็นคนขอเลิกกับแฟน เรายังรักเค้ามากรักเค้าเหมือนเดิม เราบอกเลิกทั้งที่ยังรักเค้า แต่เรามีทัศนคติที่ไม่ตรงกันมากๆ เรียกง่ายๆคือเข้ากันไม่ได้ เราทะเลาะกันบ่อยๆและเคยหนักถึงขั้นเขวี้ยงปาข้าวของและทำร้ายร่างกายกัน แต่ทุกครั้งเราก็กลับมาปรับความเข้าใจกันได้ด้วยดี และไม่นานนักก็จะกลับมาทะเลาะกันในเรื่องเดิมๆ เราไม่อยากเลิกกับแฟนหลายครั้งที่เราบอกเลิกแต่กลับเป็นฝ่ายขอคืนดี 8ปีที่อยู่ด้วยกันมาส่วนดีของเค้าเราก็เห็น ส่วนที่แย่ของเค้าเราก็พยายามรับให้ได้ แต่มาวันนี้เราคิดว่าเราขอหยุดความพยายามจะดีกว่า  เพราะเรารู้ตัวเองแล้วว่าเรารับมันไม่ได้ เราเสียใจมากที่บอกเลิกแฟน เรารักแฟนเรามากในขณะที่เราใช้ชีวิตไกลบ้าน ก็มีแต่เค้าที่เราไว้ใจ แต่เรารับข้อเสียเค้าไม่ได้จริงๆ เราจบกันไม่ค่อยดีนักและเราก็ไม่ได้ติดต่อกันอีกเลย เรารู้สึกเขว้งขว้างอย่างบอกไม่ถูก  ชีวิตที่เคยมีเค้าอยู่กับเราทุกวัน เราไม่ชินและไม่รู้จะใช้ชีวิตอยู่แบบคนโสดยังไง  เพราะเราไม่เคยโสด รบกวนให้คำแนะนำด้วยค่ะ