สวัสดีค่ะ ตัดสินใจอยู่นานว่าจะตั้งกระทู้ดีมั้ย อยากแชร์ประสบการณ์ผู้ชายเฮียๆที่ผ่านเข้ามาในชีวิต (คำว่าเฮียทุกคนคงเข้าใจตรงกันนะคะ)
เราไม่ใช่คนหยาบคาย แต่กับผช. คนนี้มันสุดจริงๆ ขอเรียกแทนนางว่า ผช. เฮียๆแล้วกันนะคะ
**ชื่อตัวละครเราสมมุติขึ้นมาใหม่นะคะ**
** นี่เป็นกระทู้แรกผิดผลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ **
เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มขึ้นก่อนวันสงกรานต์...
เรากับเพื่อนเป็นนักศึกษาซึ่งต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัยต่างๆ เวลาเทศกาลนานๆทีก็จะได้กลับมาเจอกัน นี่ก็เช่นเคยพอก่อนถึงวันสงกรานต์วันนึงก็จะมีแชทกลุ่มเด้ง 'ตึงดึ๋ง' เสียงแชทเเจ้งเตือนไม่หยุด เพราะพวกเรากำลังนัดแนะกัน พวกเราตื่นเต้นเม้ามอยส์ในกลุ่มกันยกใหญ่ใช่สินานๆทีจะได้เจอกัน คิดถึงเพื่อนจังเลยยยย สักพักก็มีแชทนึงเด้งขึ้น...
นาง : กดว้าวทำไม?
(ใครวะ ทักมางี้จะตอบไงละะะะ)
เรา : กดไม่ได้หรอ ทีเธอยังกดโกรธให้เราได้เลย
นาง : ไม่ได้!
เรา : โอเค ไม่ได้ก็ไม่กด
ตอนนั้นเราก็งง คือไรวะ? อยู่ๆทักมาด่าเฉยเลย
(ก็คุยกันไป ด่ากันไปกันมา คือตอนนั้นคิด เอ้า อิผู้ชายคนนี้ทำไมด่าผู้หญิงแบบนี้ สัตว์นี่มาทั้งสวนสัตว์เลย 5555 เราก็ไม่ยอมแพ้นะด่ากลับไปไม่น้อยเหมือนกัน)
ย้อนกลับไป คือเราเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คนางนานแล้วนางเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา แต่ไม่เคยคุยกันแค่กดไลค์กันไปกันมาตลอดได้มาเริ่มคุยก็ตอนที่นางทักมาถามว่ากดว้าวทำไมนี่แหละ
นาง : สงกรานต์เล่นไหน
(จะเผือกทำไมวะ ด่ากุแล้วอยู่ๆก็ถามแบบนี้ก็ได้หรออออ)
เรา : ยุ่งอะไรละ
นาง : เอ้า ถามดีๆ ตอบ!
เรา : เล่นที่ (ก็บอกสถานที่ไป)
ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ก็ยังด่ากันไปกันมา 55555 ตอนนั้นเราเริ่มเกลียดละ คือแบบจะด่าอะไรกุนักหนาวะ
วันนี้เป็นวันสงกรานต์ ~ ยะฮู้! และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เราได้เจอเพื่อนสนิทสมัยมัธยม พวกเราตกลงกันไปเล่นหน้าร้านนั่งชิล เผื่อเวลาที่เล่นน้ำเหนื่อยๆก็มานั่งชิลกินต่อได้ แต่เราไม่เล่น (กลัวเปียกเดี๋ยวไม่สวย เห้ยย! ไม่ใช่ 5555) เราเป็นพวกสายนั่งชิล เลยเลือกนั่งกินเม้าส์มอยกับเพื่อนไป บางคนก็เลือกเล่นน้ำหน้าร้าน บางคนก็เดินเล่นตามถนนไป สักพักพวกมันเหนื่อยก็กลับมานั่งรวมตัวกัน พวกมันก็นั่งกินแบบเปียกๆนั่นแหละฝนก็ดันตกปรอยๆอีก โถ่ว น่าสงสาร 5555 เห้ยๆๆๆ! เสียงผู้ชายกลุ่มใหญ่วิ่งไล่กันมาทางร้านที่พวกเรานั่งชิลอยู่ เพื่อนก็ลุกวิ่งเข้าไปหลบกันในร้าน เหลือเรานั่งอยู่โต๊ะคนเดียว
เรา : เอ้า! พวกม. วิ่งกันไปทำไม ? (มือก็หยิบขนมเข้าปากต่อ)
พวกมัน : อินี่ เขาวิ่งไล่ตีกันม. ไม่เห็นหรอ นั่งซื่ออยู่ได้ มานี่
(มันวิ่งไล่ตีกันตอนไหนวะ กุนึกว่าวิ่งไล่สาดน้ำกัน งานเอ๋อก็มาค่าาา เกือบโดนลูกหลงแล้วไง 5555)
เพื่อน : ไปกินกันต่อที่บ้านป่านดีกว่าวะ ไม่รู้ว่ามันจะตีกันอีกตอนไหน กลัวโดนลูกหลง
เพื่อน : เอ้อ ป่ะกลับ
สุดท้ายพวกเราก็ย้ายทัพ มานั่งกินกันต่อบ้านป่าน
ที่บ้านป่าน 'ตึงดึ๋ง' (เสียงแชท)
นาง : อยู่ไหน
เรา : อยู่บ้านป่าน (ป่านก็คือเพื่อนสมัยประถมของนางที่เราเคยบอกว่านางเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา)
นาง : กลับเร็วจังวะ
เรา : เขาตีกันกลัวโดนลูกหลง
นาง : เอ้อๆ
เรา : เอ้ออะไรละ แม่งง!
นาง : บ้านป่านอยู่ไหนนะ กำลังจะไปแถวนั้นพอดี
เรา : จะอยากรู้ไปทำไม
นาง : ถามก็ตอบสิ!
เรา : แถวๆหมู่บ้านจัดสรร บลาๆ
นาง : อื้อ
เรา : จะมาหราาา (ถามกวนไปงั้น)
นาง : เอ้อ เดี๋ยวไป
เดี๋ยวนะ นี่ถามเล่นๆไม่ได้ชวน ฮัลโล~ ไม่ได้ชวนนนนน!
เรา : ไม่ต้องมาหรอก
นาง : จะไป โอเคเจอกัน อีก 5 นาทีโทรมาด้วยนะ โทรศัพท์ไม่มีตังค์ ไม่มีเน็ต นี่เบอร์เรา 090-xxxxxxx
สั่งได้อี๊ก มองบน
เรา : เอ้อๆ ตามใจ
นาง : ขับรถละ
สักพักมีรถมาจอด ข้างๆบ้าน เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะรถจอดอยู่นานก็ไม่มีคนลงมา
เรา : ป่านๆ ภูจะมากินต่อบ้าน ม. นะ
ป่าน : ห๊า พวก ม. ไปรู้จักกันได้ไงนี่?
เรา : ไม่รู้วะ รู้จักแบบงงๆ ตอนนี้กุก็ยังงง
ป่าน : เอ้อๆ กุก็ไม่ได้เจอมันมาหลายปีละ มาก็มา
10 นาทีผ่านไป~ เอ้อวะ ลืมโทรหานาง นึกขึ้นได้ก็กดโทรศัพท์โทรเบอร์ตามที่ได้มา
เรา : ฮัลโล อยู่ไหน?
นาง : จะขาดหายใจตายในรถละ! กว่าจะโทรมาบอกว่า 5 นาทีนะ นี่ผ่านไปกี่นาทีแล้ว
โดนด่าเฉยเลย --'
เรา : แล้วนี่อยู่ไหน?
นาง : ในรถ
เรา : จะไม่ออกมา?
พูดจบ นางก็เปิดประตูรถเดินออกมาแบบหน้างอคอหัก เราก็เดินไปเปิดประตูรั้วให้
นาง : ป่านละ?
เรา : อยู่ในบ้าน เดี๋ยวก็ออกมา นั่งก่อนๆ
พอนั่ง นางก็ทำความรู้จักกับเพื่อน สนิทกับเพื่อนเราเร็วมากกกก สักพักป่านก็เดินออกมา
ป่าน : อ้าวภู หวัดดี
นาง (ภู) : เอ้อๆ
เดี๋ยวนะ ที่ถามหามะกี้นี่จะคุยกันแค่นี้? -..-
เราก็นั่งกินกันต่อ คุยกันไปเรื่อยเปื่อย เริ่มดึกเพื่อนก็เริ่มทยอยกลับ ตอนนี้ก็เหลือแค่ภู ป่าน แฟนป่าน แล้วก็เราแต่เราคงไม่กลับเพราะขอแม่ว่านอนบ้านป่าน เราไม่ได้เอารถมาไม่อยากให้พ่อมารับตอนดึก
กินๆกันไปป่านก็ขอตัวไปนอนก่อนมันเริ่มไม่ไหวละ เราก็จะตามป่านไปแต่พี่บาสก็บอกอยู่กินเป็นเพื่อนก่อน
พี่บาส (แฟนป่าน) : ไอ้นาว แกชอบผู้ชายแบบไหนวะ
เรา : ทำไมอ่ะ
พี่บาส : ก็อยากรู้ เห็นคนมาจีบแกก็ใช่ว่าจะน้อย แต่แกก็เลือกมากซะเหลือเกิน หรือยังไม่ลืมแฟนเก่า?
เรา : เลิกกันมาตั้งปีกว่าละ จะจำทำไมวะ
พี่บาส : แล้วตกลงชอบแบบไหน ?
เรา : ผมยาวๆ ติสๆ หล่อๆ มั้ง
ภู : สกปรกๆอ่ะหรอ 5555
เรา : เผือก! ไม่ได้คุยด้วย
ภู : เอ้อๆ กุเงียบก็ได้
พี่บาส : 5555 กุว่าแกสองคนได้กันชัวร์! ชอบกัดกันดีนัก
เรา : แหวะ! ใครจะเอา
ภู : อย่าหลงตัวเอง กุก็ไม่เอา ม. หรอกกกก!
เรา : จ้าาาาาาาาาาาา!
พูดเลยตอนนั้นคือ ลำไยนางมาก! เราจะพูดอะไรจะคุยกับพี่บาสกับป่านนางก็จะเผือกตลอดด เห้อมมม!
นั่งกินไปสักพักพี่บาสก็พาดึงดราม่าซะละ
พี่บาส : นาว ทำไม ม. เลิกกะแฟนวะ?
เรา : นาวงี่เง่าไปมั้งพี่ ใครเขาจะทนได้ละ
น้ำตาเราเริ่มคลอ คือไม่ใช่ยังไม่ลืมนะ แต่เวลาพูดถึงมันก็ยังคิดถึงความทรงจำดีๆอ่ะ
พี่บาส : เอ้อพอๆ เลิกพูด
นาง : ยังไม่ลืมหรอ?
นั่นไง มันเผือกอีกแล้วค่าาา
เรา : ยุ่ง!!!
นาง : 5555555555
ขำอะไรของมันวะ อิบ้า
พี่บาส : เดี๋ยวเดินออกไปดูดบุหรี่ก่อนนะ ดูดตรงนี้ไม่ได้เดี๋ยวไอ้นาวมันด่าแม่พี่
เรา : ไม่ถึงขนาดนั้นนนน 5555
คือเราไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ไง แล้วพี่บาสก็เดินจากไป ปล่อยให้อยู่กับนางสองคน
เงียบกริบ....
คือไม่รู้จะคุยอะไรกัน เราก็นั่งกินๆไป ก้มหน้าก้มตากิน 5555
นาง : กินขนาดนี้ไม่สงสัยละ ทำไมหน้าม. ถึงได้บวมขนาดนี้
ดูมันพูดดด!
เรา : เอ้อ บวมเราหนักหัวรึไง เผือก!
นาง : 5555555
เอ้าอินี่แปลก โดนด่าแล้วขำ มันบ้ารึป่าววะ
นาง : ออกไปดูดบุหรี่ก่อนนะ
เรา : จะไปไหนก็ไป ไปไกลๆ
นาง : พูดดีๆด้วยแล้วนะ กวนตีนเฉย
แล้วไงใครสน เราก็แลบลิ้นปริ้นตาใส่นาง ไม่วายมันยังหันกลับมายกนิ้วกลางให้
สักพักพี่บาสก็เดินกลับมา
เรา : ไม่ไหวแล้ววะพี่ เริ่มง่วงด้วย พอเถอะป่ะเลิก
พี่บาส : นาวไปนอนเถอะ เดี๋ยวพี่กินอีกสักพักก็พอละ
เรา : กินเยอะละนะพี่อ่ะ เดี๋ยวฟ้องป่านนะ พอได้ละ
พี่บาส : เอ้อๆ เดี๋ยวก็หมดแล้วเนี้ย เสียดายของ
นางเดินกลับมา
นาง : ผมกลับก่อนนะครับพี่บาส หวัดดีครับ (ยกมือไหว้)
พี่บาส : กลับเร็วจังวะ
นาง : เพื่อนโทรตามครับพี่ กลับก่อนนะอิหน้าบวม
เรา : แล้วแต่!
ดูมันเรียกเรา หืยยย
นาง : พอละ เลิกกินได้แล้ว ไปนอนไป
เรา : ยุ่ง!
นาง : เอ้อๆ กลับละ
พอนางกลับ เราก็ขอตัวมานอน ปล่อยพี่บาสนั่งกินไปคนเดียว
ในห้องนอน...
เรา : ป่านหลับยัง
ป่าน : ยังๆ ตกลงพวก ม. ไปรู้จักกันได้ไง เล่ามา!
เรา : กุก็ไม่รู้ อย่างที่บอกแหละ รู้จักแบบงงๆ ทำไมมันปากหมาจังวะ?
ป่าน : มันก็เป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เรา : เอ้อ นอนๆ
กำลังจะเคลิ้มหลับ...
'ตึงดึ๋ง'
โอ้ยยย จะนอนใครทักตอนนี้วะ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แสบตาาาาา~
นาง : ขอโทษนะ
ง่วงยังไม่พอ ยังต้องมางงอีก ขอโทษเรื่องไรวะ
เรา : เรื่องไร?
นาง : วันนี้เราวุ่นวาย เราพูดไม่ดี
เรา : เพิ่งสำนึกหรอ? เธอก็พูดดีกับทุกคนแหละยกเว้นเรา
นาง : ก็ขอโทษแล้วนี่ไง จะให้ทำไง
เรา : อื้อๆ
นาง : เราขอโทษนะะะะะ
เรา : เอ้อๆ นอนๆ
นาง : เลิกกินรึยัง?
เรา : ยุ่ง!
นาง : ก็คนเป็นห่วง อย่ากินเยอะนะ
มาไม้ไหนอีกเนี้ย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามไม่ทัน
เรา : อื้อๆ นอนเถอะ
นาง : ฝันดีนะ
เราก็เปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ตอนนั้นก็งงๆ อะไรวะเนี้ย ช่างเถอะนอนดีกว่าดึกละ
เธอมันผู้ชายเฮียเฮีย ไอ้เฮียยยยย!
เราไม่ใช่คนหยาบคาย แต่กับผช. คนนี้มันสุดจริงๆ ขอเรียกแทนนางว่า ผช. เฮียๆแล้วกันนะคะ
**ชื่อตัวละครเราสมมุติขึ้นมาใหม่นะคะ**
** นี่เป็นกระทู้แรกผิดผลาดยังไงขอโทษด้วยนะคะ **
เรื่องราวทั้งหมดมันเริ่มขึ้นก่อนวันสงกรานต์...
เรากับเพื่อนเป็นนักศึกษาซึ่งต่างคนต่างแยกย้ายไปเรียนมหาลัยต่างๆ เวลาเทศกาลนานๆทีก็จะได้กลับมาเจอกัน นี่ก็เช่นเคยพอก่อนถึงวันสงกรานต์วันนึงก็จะมีแชทกลุ่มเด้ง 'ตึงดึ๋ง' เสียงแชทเเจ้งเตือนไม่หยุด เพราะพวกเรากำลังนัดแนะกัน พวกเราตื่นเต้นเม้ามอยส์ในกลุ่มกันยกใหญ่ใช่สินานๆทีจะได้เจอกัน คิดถึงเพื่อนจังเลยยยย สักพักก็มีแชทนึงเด้งขึ้น...
นาง : กดว้าวทำไม?
(ใครวะ ทักมางี้จะตอบไงละะะะ)
เรา : กดไม่ได้หรอ ทีเธอยังกดโกรธให้เราได้เลย
นาง : ไม่ได้!
เรา : โอเค ไม่ได้ก็ไม่กด
ตอนนั้นเราก็งง คือไรวะ? อยู่ๆทักมาด่าเฉยเลย
(ก็คุยกันไป ด่ากันไปกันมา คือตอนนั้นคิด เอ้า อิผู้ชายคนนี้ทำไมด่าผู้หญิงแบบนี้ สัตว์นี่มาทั้งสวนสัตว์เลย 5555 เราก็ไม่ยอมแพ้นะด่ากลับไปไม่น้อยเหมือนกัน)
ย้อนกลับไป คือเราเป็นเพื่อนในเฟสบุ๊คนางนานแล้วนางเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา แต่ไม่เคยคุยกันแค่กดไลค์กันไปกันมาตลอดได้มาเริ่มคุยก็ตอนที่นางทักมาถามว่ากดว้าวทำไมนี่แหละ
นาง : สงกรานต์เล่นไหน
(จะเผือกทำไมวะ ด่ากุแล้วอยู่ๆก็ถามแบบนี้ก็ได้หรออออ)
เรา : ยุ่งอะไรละ
นาง : เอ้า ถามดีๆ ตอบ!
เรา : เล่นที่ (ก็บอกสถานที่ไป)
ก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ก็ยังด่ากันไปกันมา 55555 ตอนนั้นเราเริ่มเกลียดละ คือแบบจะด่าอะไรกุนักหนาวะ
วันนี้เป็นวันสงกรานต์ ~ ยะฮู้! และแล้ววันนี้ก็มาถึง วันที่เราได้เจอเพื่อนสนิทสมัยมัธยม พวกเราตกลงกันไปเล่นหน้าร้านนั่งชิล เผื่อเวลาที่เล่นน้ำเหนื่อยๆก็มานั่งชิลกินต่อได้ แต่เราไม่เล่น (กลัวเปียกเดี๋ยวไม่สวย เห้ยย! ไม่ใช่ 5555) เราเป็นพวกสายนั่งชิล เลยเลือกนั่งกินเม้าส์มอยกับเพื่อนไป บางคนก็เลือกเล่นน้ำหน้าร้าน บางคนก็เดินเล่นตามถนนไป สักพักพวกมันเหนื่อยก็กลับมานั่งรวมตัวกัน พวกมันก็นั่งกินแบบเปียกๆนั่นแหละฝนก็ดันตกปรอยๆอีก โถ่ว น่าสงสาร 5555 เห้ยๆๆๆ! เสียงผู้ชายกลุ่มใหญ่วิ่งไล่กันมาทางร้านที่พวกเรานั่งชิลอยู่ เพื่อนก็ลุกวิ่งเข้าไปหลบกันในร้าน เหลือเรานั่งอยู่โต๊ะคนเดียว
เรา : เอ้า! พวกม. วิ่งกันไปทำไม ? (มือก็หยิบขนมเข้าปากต่อ)
พวกมัน : อินี่ เขาวิ่งไล่ตีกันม. ไม่เห็นหรอ นั่งซื่ออยู่ได้ มานี่
(มันวิ่งไล่ตีกันตอนไหนวะ กุนึกว่าวิ่งไล่สาดน้ำกัน งานเอ๋อก็มาค่าาา เกือบโดนลูกหลงแล้วไง 5555)
เพื่อน : ไปกินกันต่อที่บ้านป่านดีกว่าวะ ไม่รู้ว่ามันจะตีกันอีกตอนไหน กลัวโดนลูกหลง
เพื่อน : เอ้อ ป่ะกลับ
สุดท้ายพวกเราก็ย้ายทัพ มานั่งกินกันต่อบ้านป่าน
ที่บ้านป่าน 'ตึงดึ๋ง' (เสียงแชท)
นาง : อยู่ไหน
เรา : อยู่บ้านป่าน (ป่านก็คือเพื่อนสมัยประถมของนางที่เราเคยบอกว่านางเป็นเพื่อนของเพื่อนเรา)
นาง : กลับเร็วจังวะ
เรา : เขาตีกันกลัวโดนลูกหลง
นาง : เอ้อๆ
เรา : เอ้ออะไรละ แม่งง!
นาง : บ้านป่านอยู่ไหนนะ กำลังจะไปแถวนั้นพอดี
เรา : จะอยากรู้ไปทำไม
นาง : ถามก็ตอบสิ!
เรา : แถวๆหมู่บ้านจัดสรร บลาๆ
นาง : อื้อ
เรา : จะมาหราาา (ถามกวนไปงั้น)
นาง : เอ้อ เดี๋ยวไป
เดี๋ยวนะ นี่ถามเล่นๆไม่ได้ชวน ฮัลโล~ ไม่ได้ชวนนนนน!
เรา : ไม่ต้องมาหรอก
นาง : จะไป โอเคเจอกัน อีก 5 นาทีโทรมาด้วยนะ โทรศัพท์ไม่มีตังค์ ไม่มีเน็ต นี่เบอร์เรา 090-xxxxxxx
สั่งได้อี๊ก มองบน
เรา : เอ้อๆ ตามใจ
นาง : ขับรถละ
สักพักมีรถมาจอด ข้างๆบ้าน เราก็ไม่ได้สนใจอะไร เพราะรถจอดอยู่นานก็ไม่มีคนลงมา
เรา : ป่านๆ ภูจะมากินต่อบ้าน ม. นะ
ป่าน : ห๊า พวก ม. ไปรู้จักกันได้ไงนี่?
เรา : ไม่รู้วะ รู้จักแบบงงๆ ตอนนี้กุก็ยังงง
ป่าน : เอ้อๆ กุก็ไม่ได้เจอมันมาหลายปีละ มาก็มา
10 นาทีผ่านไป~ เอ้อวะ ลืมโทรหานาง นึกขึ้นได้ก็กดโทรศัพท์โทรเบอร์ตามที่ได้มา
เรา : ฮัลโล อยู่ไหน?
นาง : จะขาดหายใจตายในรถละ! กว่าจะโทรมาบอกว่า 5 นาทีนะ นี่ผ่านไปกี่นาทีแล้ว
โดนด่าเฉยเลย --'
เรา : แล้วนี่อยู่ไหน?
นาง : ในรถ
เรา : จะไม่ออกมา?
พูดจบ นางก็เปิดประตูรถเดินออกมาแบบหน้างอคอหัก เราก็เดินไปเปิดประตูรั้วให้
นาง : ป่านละ?
เรา : อยู่ในบ้าน เดี๋ยวก็ออกมา นั่งก่อนๆ
พอนั่ง นางก็ทำความรู้จักกับเพื่อน สนิทกับเพื่อนเราเร็วมากกกก สักพักป่านก็เดินออกมา
ป่าน : อ้าวภู หวัดดี
นาง (ภู) : เอ้อๆ
เดี๋ยวนะ ที่ถามหามะกี้นี่จะคุยกันแค่นี้? -..-
เราก็นั่งกินกันต่อ คุยกันไปเรื่อยเปื่อย เริ่มดึกเพื่อนก็เริ่มทยอยกลับ ตอนนี้ก็เหลือแค่ภู ป่าน แฟนป่าน แล้วก็เราแต่เราคงไม่กลับเพราะขอแม่ว่านอนบ้านป่าน เราไม่ได้เอารถมาไม่อยากให้พ่อมารับตอนดึก
กินๆกันไปป่านก็ขอตัวไปนอนก่อนมันเริ่มไม่ไหวละ เราก็จะตามป่านไปแต่พี่บาสก็บอกอยู่กินเป็นเพื่อนก่อน
พี่บาส (แฟนป่าน) : ไอ้นาว แกชอบผู้ชายแบบไหนวะ
เรา : ทำไมอ่ะ
พี่บาส : ก็อยากรู้ เห็นคนมาจีบแกก็ใช่ว่าจะน้อย แต่แกก็เลือกมากซะเหลือเกิน หรือยังไม่ลืมแฟนเก่า?
เรา : เลิกกันมาตั้งปีกว่าละ จะจำทำไมวะ
พี่บาส : แล้วตกลงชอบแบบไหน ?
เรา : ผมยาวๆ ติสๆ หล่อๆ มั้ง
ภู : สกปรกๆอ่ะหรอ 5555
เรา : เผือก! ไม่ได้คุยด้วย
ภู : เอ้อๆ กุเงียบก็ได้
พี่บาส : 5555 กุว่าแกสองคนได้กันชัวร์! ชอบกัดกันดีนัก
เรา : แหวะ! ใครจะเอา
ภู : อย่าหลงตัวเอง กุก็ไม่เอา ม. หรอกกกก!
เรา : จ้าาาาาาาาาาาา!
พูดเลยตอนนั้นคือ ลำไยนางมาก! เราจะพูดอะไรจะคุยกับพี่บาสกับป่านนางก็จะเผือกตลอดด เห้อมมม!
นั่งกินไปสักพักพี่บาสก็พาดึงดราม่าซะละ
พี่บาส : นาว ทำไม ม. เลิกกะแฟนวะ?
เรา : นาวงี่เง่าไปมั้งพี่ ใครเขาจะทนได้ละ
น้ำตาเราเริ่มคลอ คือไม่ใช่ยังไม่ลืมนะ แต่เวลาพูดถึงมันก็ยังคิดถึงความทรงจำดีๆอ่ะ
พี่บาส : เอ้อพอๆ เลิกพูด
นาง : ยังไม่ลืมหรอ?
นั่นไง มันเผือกอีกแล้วค่าาา
เรา : ยุ่ง!!!
นาง : 5555555555
ขำอะไรของมันวะ อิบ้า
พี่บาส : เดี๋ยวเดินออกไปดูดบุหรี่ก่อนนะ ดูดตรงนี้ไม่ได้เดี๋ยวไอ้นาวมันด่าแม่พี่
เรา : ไม่ถึงขนาดนั้นนนน 5555
คือเราไม่ชอบกลิ่นบุหรี่ไง แล้วพี่บาสก็เดินจากไป ปล่อยให้อยู่กับนางสองคน
เงียบกริบ....
คือไม่รู้จะคุยอะไรกัน เราก็นั่งกินๆไป ก้มหน้าก้มตากิน 5555
นาง : กินขนาดนี้ไม่สงสัยละ ทำไมหน้าม. ถึงได้บวมขนาดนี้
ดูมันพูดดด!
เรา : เอ้อ บวมเราหนักหัวรึไง เผือก!
นาง : 5555555
เอ้าอินี่แปลก โดนด่าแล้วขำ มันบ้ารึป่าววะ
นาง : ออกไปดูดบุหรี่ก่อนนะ
เรา : จะไปไหนก็ไป ไปไกลๆ
นาง : พูดดีๆด้วยแล้วนะ กวนตีนเฉย
แล้วไงใครสน เราก็แลบลิ้นปริ้นตาใส่นาง ไม่วายมันยังหันกลับมายกนิ้วกลางให้
สักพักพี่บาสก็เดินกลับมา
เรา : ไม่ไหวแล้ววะพี่ เริ่มง่วงด้วย พอเถอะป่ะเลิก
พี่บาส : นาวไปนอนเถอะ เดี๋ยวพี่กินอีกสักพักก็พอละ
เรา : กินเยอะละนะพี่อ่ะ เดี๋ยวฟ้องป่านนะ พอได้ละ
พี่บาส : เอ้อๆ เดี๋ยวก็หมดแล้วเนี้ย เสียดายของ
นางเดินกลับมา
นาง : ผมกลับก่อนนะครับพี่บาส หวัดดีครับ (ยกมือไหว้)
พี่บาส : กลับเร็วจังวะ
นาง : เพื่อนโทรตามครับพี่ กลับก่อนนะอิหน้าบวม
เรา : แล้วแต่!
ดูมันเรียกเรา หืยยย
นาง : พอละ เลิกกินได้แล้ว ไปนอนไป
เรา : ยุ่ง!
นาง : เอ้อๆ กลับละ
พอนางกลับ เราก็ขอตัวมานอน ปล่อยพี่บาสนั่งกินไปคนเดียว
ในห้องนอน...
เรา : ป่านหลับยัง
ป่าน : ยังๆ ตกลงพวก ม. ไปรู้จักกันได้ไง เล่ามา!
เรา : กุก็ไม่รู้ อย่างที่บอกแหละ รู้จักแบบงงๆ ทำไมมันปากหมาจังวะ?
ป่าน : มันก็เป็นแบบนั้นตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เรา : เอ้อ นอนๆ
กำลังจะเคลิ้มหลับ...
'ตึงดึ๋ง'
โอ้ยยย จะนอนใครทักตอนนี้วะ หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู แสบตาาาาา~
นาง : ขอโทษนะ
ง่วงยังไม่พอ ยังต้องมางงอีก ขอโทษเรื่องไรวะ
เรา : เรื่องไร?
นาง : วันนี้เราวุ่นวาย เราพูดไม่ดี
เรา : เพิ่งสำนึกหรอ? เธอก็พูดดีกับทุกคนแหละยกเว้นเรา
นาง : ก็ขอโทษแล้วนี่ไง จะให้ทำไง
เรา : อื้อๆ
นาง : เราขอโทษนะะะะะ
เรา : เอ้อๆ นอนๆ
นาง : เลิกกินรึยัง?
เรา : ยุ่ง!
นาง : ก็คนเป็นห่วง อย่ากินเยอะนะ
มาไม้ไหนอีกเนี้ย เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายตามไม่ทัน
เรา : อื้อๆ นอนเถอะ
นาง : ฝันดีนะ
เราก็เปิดอ่านแต่ไม่ตอบ ตอนนั้นก็งงๆ อะไรวะเนี้ย ช่างเถอะนอนดีกว่าดึกละ