คือว่าเรา เรากับแฟนคบกันมา ยังไม่นานเท่าไหร่ เราอยู่หางกันไกล ฝ่ายผม เป็นนักเรียนทหาร ส่วนเขา กำลังจะเป็นนักศึกษา แรกเริ่ม เราดูใกล้ชิดสนิทสนมกันมาก เพราะเราได้คุยกันทุกวัน ได้คอลหากันบ่อยๆ ถึงแม้จะเป็นเวลาสั้นๆ เพราะ ผมเองก็ไม่ค่อยมีเวลา ฝั่งเขาก็ต้องทำงานด้วย เรามีเวลาคุยกันในวันหนึ่งๆคุยจริงๆไม่ถึง 1 ชม. แต่มันมีความสุขตรงที่เรามีความมุ่งมั่นที่จะคุยกันไห้ได้ แต่ทว่ากลับกันกับตอนนี้ มันไม่ใช่เขาคนเดิมเลยสักนิด จากที่กระตือรือร้นที่จะมีเวลาสัก 5 นาทีมอคอลหากัน มันกลับกลายเป็น ไม่อยากแม้แต่จะคุยด้วย เขาให้เหตุผลว่า ไม่รู้จะคุยกฝอะไร จะเป็นเพราะว่าเขาทำงานเหนื่อยหรือเปล่า เขาต้องการพักผ่อนหรือเปล่า ก็เป็นไปได้แต่เมื่อก่อนเขาก็ทำงานหนิ แต่ก็ไม่เห็นเป็นแบบนี้ เขาดูห่างเหิน เริ่มเดินไกลไปเรื่อยๆ หรือจะเป็นเดราะผมไม่ค่อยมีเวลาให้ เพราะผมต้องฝึกอะไรหลายอย่างก็ค่อนข้างหนักอยู่ แต่ผมก็ตั้งใจที่จะคุยด้วยทุกครั้งที่ว่าง ผมทำทุกวิถีทางที่จะทำไห้ผมมีเวลาพัก เพื่อผมจะจะได้คุยกับเขา  ถึงแม้ต้องทำความผิดอะไร จนโดนทำโทษบ้างก็ตามไม่ว่าเหนื่อยแค่ไหน ง่วงแค่ไหน หิวแค่ไหน ผมก็จะกลับมาหาเขาก่อนเสมอ เมื่อก่อนเขาดูภูมิใจนะที่เราตั้งใจทำแบบนี้เพื่อเขา  แต่ทุกวันนี้ เขาเฉยชาไป เขาชินหรือเปล่า  หรือเขาเบื่อหรือเปล่า หรือจริงๆแล้วเขาไม่ได้รู้สึกอะไรอยู่แล้ว หรือที่บอกรักกันมา มันเป้นแค่การถนอมน้ำใจที่ผม ทุ่มเทให้เฉยๆ แต่พอถามเขา เขาก็บอกไม่มีอะไร รักกันเหมือนเดิม ไม่รู้เหมือนเดิมตรงไหน  เขาว่าผมคาดหวังสูงเกินไป มันหมายความว่าไง นี่เราคบกันมาโดยไม่คาดหวังอะไรอยู่แล้วใช่มั้ย เพียงเพราะเพียงว่ารักเรามันเสี่ยง เขาเลยไม่คาดหวัง ไม่คิดจะสู้แล้วหรอ ทำไมต้องเป็นแบบนี้ก็ไม่รู้ ทุ่มเทเท่าไหร่ก็โดนทุ่มทิ้งเป็นงั้นก็บอกเลยตรงๆดีกว่าว่า ต้องการอะไร จะได้เคลียกันไป เลิกถนอมน้ำใจ เปลี่ยนเป็นจริงใจ และเด็ดขาดทดีกว่า อย่างน้อยก็อย่างน้อยก็ไม่ต้องคาใจอะไร แต่ยังไงก็ ขอทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุด จนกว่าเราจะต้องแยกกันจริงๆ ขอรักจงสถิตอยู่กับเรา