สวัสดีครับ ต้องขออภัยที่กระทู้ทำนองนี้อาจจะทำให้บางท่านรู้สึกไม่ค่อยดีนัก
ถ้าทำให้ขุ่นเคืองใจเช่นไร อยากขอให้มองข้ามกระทู้นี้ไปนะครับ

วันนี้ผมขึ้นรถไฟฟ้า BTS จากชิดลม มาลงที่สถานีหมอชิต
ซึ่งก่อนจะลงรถไฟฟ้า เจอผู้หญิงคนหนึ่งสบตาแล้วยิ้มมาให้

ทีแรกผมไม่คิดว่าเค้าจะยิ้มให้ผม ตอนนั้นเลยไม่ได้สนใจอะไร
จนกระทั่งเราทั้งคู่เดินออกมาจากรถไฟฟ้า เค้าก็หันมายิ้มให้อีก

แต่ด้วยความที่เค้ามากับผู้หญิงอีกคน ตัวเล็กๆ ซึ่งคิดว่าจะเป็นคุณแม่
ประกอบกับผมยืนอยู่ในระยะสายตาเดียวกับแม่ของเค้า จึงทำให้ผมยังไม่มั่นใจว่าเค้ามองมาที่ผม

หลังจากนั้นทั้งเค้าและผมก็เดินลงมาจากสถานีรถไฟฟ้า
เราเดินมาทางเดียวกันเพื่อจะไปป้ายรถเมล์ เค้าก็หยุดแล้วหันมายิ้มให้อีกครั้ง

ตอนนั้นผมรู้สึกว่า เราอาจจะเคยรู้จักกันแล้วเค้าจำผมได้
ใจจริงอยากทัก แต่ด้วยความที่เค้ามากับคนที่เหมือนคุณแม่ ผมเลยเกรงว่าเข้าไปทักอาจจะไม่เหมาะ
ตัวผมจึงเดินผ่านเค้าไป แล้วไปยืนรอรถเมล์

ทีนี้ ความสงสัยและคาใจก็เป็นฝ่ายชนะ ผมเดินกลับไปในจุดที่เค้าหยุดเดิน
แต่.. เค้าและผู้หญิงที่เหมือนคุณแม่ของเค้า ได้หายไปแล้ว

ผมรู้สึกเสียดายมากๆที่ไม่ได้ทำความรู้จัก จนถึงขนาดต้องมาตั้งกระทู้นี้

ผู้หญิงในเรื่องนี้ สวมเสื้อสีดำ ตัวค่อนข้างสูง
มากับคุณแม่ที่ใส่เสื้อสีดำเช่นกัน
เราลงจาก BTS หมอชิตในวันที่ 27 พ.ค. 60 เวลาประมาณ 22:30
หวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะได้เห็นกระทู้ของผมแล้วติดต่อกลับมา