ความรักเป็นสิ่งที่น่าอัศจรรศ์ดีนะครับ เพราะความรัก มันทำให้ผมรู้สึกได้หลายแบบมากเลย..มีความสุขบ้างละ,ทุกข์บ้างล่ะ,น้ำตาแตกบ้างล่ะ หึหึ(น้ำเน่าแหวะ!) . . . เข้าเรื่องดีฟ่า...
สวัสดีครับ กระทู้แรกครับ ไม่มีไรมากก็แค่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความ(แอบ)รัก ให้ผู้อ่านได้ฟังบ้าง . . .
ตอนนี้ผมอายุก็ 21 ปีแล้ว ความรักครั้งแรกของผมอะเหรอ. . ? ตอน ม.4 ครับ แอบหลงรักสาวน่ารักตัวเล็ก เรียนเก่ง นิสัยดี แหม่.. อะไรจะเฟอเฟคขนาดนี้ผมได้มีโอกาสได้คุยกับเธอสักพักหนึ่งเองครับ แต่สุดท้ายผมก็โดนทิ้งไป โดยที่เธอให้เหตุผลว่า "ผมไม่ใช่" (เจ็บกันมาเท่าไหร่แล้วกับประโยคนี้)
จากนั้นน่ะเหรอ หึหึ เศร้า ร้องไห้ฟูมฟายสิครับกับรักครั้งแรกนี้.. กว่าจะทำใจได้ก็นานเหมือนกันนะ จากนั้นผมก็ไม่เคยคิดที่จะมอบความรู้สึกให้ดีๆให้ใครอีกเลยจนกระทั่ง.. ผมเข้ามหาลัย. . .
ผมเป็นผู้ชายสูง 171 น้ำหนัก 57 หน้าตาธรรมดา แต่ไม่บ้านไม่หล่อ แต่แอบน่ารักนิดๆเวลายิ้ม (มีคนบอกมา) มีเพื่อนชายไปกับกลุ่มเพื่อนชายทั่วๆไป นานๆทีจะมองสาวน่ารักๆถ้าไม่น่ารักจริงๆ (ผมน่าจะเป็นไบ) ผมชอบเล่นเกมส์ออนไลน์เหมือนผู้ชายทั่วๆไปอีกนั้นแหละ เป็นเกมแนว FPS ซึ่งเกมนี้เป็นเกมที่ผมเล่นมาตั้งแต่สมัยป.6 แล้ว ผมไม่เคยมีแคลนแบบจริงๆจังๆเลยจนกระทั่งมหาลัยปี 1 ผมได้รู้จักกับกลุ่มพี่ที่เล่นเกม เขาชวนเขาแก๊ง ผมก็เลยตกลงปลงใจเข้ากับพวกพี่เขา ในแก๊งครอบครัวเป็นกันเองมากครับ จะสื่อสารกันผ่าน T... (โปรแกรมคุยกันออนไลน์) นานเขาผมก็เริ่มรู้จักกันแทบทุกคน แต่จะมีคนๆหนึ่ง ซึ่งผมกำลังจะเริ่มสนิทกันมาเป็นพิเศษ. .
ผมจะแทนผมคือ A นะครับ และเพื่อนสนิทผม B (แทนง่ายๆแนี้ละ) ผมกับ B แรกๆก็เข้ากันไม่ค่อยได้ครับ เพราะเกมที่เราเล่นนั้นฝีมือผมกับ B เท่าๆกันเลย (แต่ผมเก่งกว่า) (ชะ ชมตัวเอง) แรกๆผมก็หมึนมันอะ คือแบบเหมือนมันชอบกัดผมเวลาผมเล่นไม่ดีไรเงี๊ยะ ซึ่งผมก็สวนคืนบ้างเวลามันเล่นไม่ดี ยิ้ม ผมกับ B ใช้เวลาเข้าหากันไม่นานครับ ใช้เวลา แค่ 2 อาทิตย์ ก็สนิทกันถึงขั้นด่าพ่อล่อแม่กันแล้ว ไม่นานผมก็ได้มีโอกาสไปหามันที่บ้านมันเพราะมันชวนไปเทียวงานเทศกาล (ไม่บอกนะว่าเทศกาลอะไร ปีใหม่ สงกรานต์ หรือประเพณี บลาๆ) ผมคิดว่ามันหยุดยาวผมก็เลยตัดสินใจไป ครั้งแรกที่เจอมันก็ตกใจนิดหนึ่ง มันดูดีกว่าในเฟซฯครับ สูง ขาว ตี๋ หึหึ (ตอนนั้นยังไม่ได้หวั่นไหวใดๆเลยครับ) พอถึงมันก็ชวนไปกินหมูทะเลยครับ บอกเสี้ยนจัดไม่ได้กินนาน เราก็ไปกินกันโดยมันบอกว่าเลี้ยงในโอกาสที่ผมมา (ดีว่ะ เลี้ยงกุให้ได้ตลอดนะ) จากนั้นมันก็พาไปที่บ้านมัน โดยที่บ้านมันเพื่อไปพักผ่อน เหตุการณ์ก็ไม่มีไรครับ ก็เล่นเกมกัน และก็นอนรุ่งเช้าก็พากันไปเที่ยว (กับพวกพี่ๆมัน) กลับมาก็ปาร์ตี้กัน ม่าวววว เท่เท่ มันเป็นอะไรที่ผมมีความสุขมากครับ ลืมบอกไปนะครับมันมีแฟนแล้วเป็นผู้หญิงนั้นล่ะ ซึ่งผมก็รู้ดี.. ผมอยู่กับมัน 2 วันก็กลับเพราะต้องกลับมาเรียนต่อ แต่มันเป็น 2 วันที่มีความสุขแปลกๆ วันที่มันส่งผมมาขึ้นรถ ทำไมความรู้สึกผมมันบอกว่า "ไม่อยากไปเลย" ผมนั่งริมหน้าต่างรถจอดอยู่ชานชาลา มันนั่งอยู่เก้าอี้ ผมเห็นมัน มันเห็นผม มันมองมา มันพยัคหน้าพร้อมกับยิ้มแบบอาลัย (กุไม่ได้ไปตายสักหน่อย เศร้า ) และก็ส่งข้อความมาว่า "เดินทางปลอดภัยนะพวก" ผมเปิดอ่านผมขนลุกแปลกๆ (ไม่ได้ปวดขี้นะดักไว้!!) ผมก็ได้แค่ตอบว่า "เออๆ แล้วเจอกันโอกาสหน้า" ผมกับมันคุยกันสักพักรถก็ออก ความรู้สึกนั้นผมบอกไม่ถูกจริงๆ มีความสุขปนความเสียใจที่ต้องจากกับมันแล้ว ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับมัน มันดีกับผมมาก (ซึ่งมันก็ต้องดีกับเพื่อนเป็นธรรมดาล่ะ ผมเข้าใจดี) ซึ่งตรงนี้แหละมันทำให้ผมหวั่นไหวและเหตุการณ์ครั้งนั้น มันคือจุดเริ่มต้นของความรักของผมอีกครั้งแล้ว . .
ผมกลับถึงห้องพร้อมกับความคิด ที่ว่า . . . . ( คิดตามผมเข้าห้องมาเปิดประตูห้อง ปิดประตูเอาหลังพิงประตูพร้อมกับมองไปที่เพดานมุมห้องแล้วถอนใจหายพร้อมกับรำพึงในใจว่า " ไม่ได้นะไอ้สั** มันเพื่อนนะ " ) หลังจากวันนั้นเราก็เล่นเกมกันตามปกติกับกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆ แต่ผมเวลาส่วนมากผมก็จะอยู่แต่กับไอ้ B ซะส่วนใหญ่ ซึ่งตรงนี้ล่ะที่ผมจะเติมาคำว่าสนิทไว้หลังคำว่าเพื่อนแล้ว เพราะอะไร. . เพราะเวลามันเดือนร้อมผมก็ช่วย เช่น. . คอมโดนไวรัส- (เข้าเว็บโป๊ โหลดนู้นี้) เดือนร้อนเรื่องตัง อะ กุโอนให้ ถึงเวลามันก็คืน เรียกได้ว่าชีวิตผม ไอ้เหี้** นี้แหละผมสนิทสุดแล้ว
แต่ความสนิทนี้มันมีความรักเข้ามาด้วยนี้สิ ที่ผมหนักใจ มันใช่เวลาที่เราเล่นเกมหรือคุยกันส่วนใหญ่เราอยู่ด้วยกัน แต่บางครั้งเวลาที่มันไปเล่นกับคนอื่น หรือแบบประมาณว่ามันไม่ตอบผม ผมก็จะหวงมัน(อาการประมาณว่าหมาหวงก้าง) ซึ่งตรงนี้แหละที่ผมมากไปกับมัน แต่ผมไม่ได้บอกกับมันตรงๆหรอกนะว่าผมอะหวงมัน ก็แค่ใช้น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปนิดหน่อย (อารมณ์หญิงก็มาว่ะ หัวเราะ ) (กุงอนอยู่น่าาา ร้องไห้ ง้อกุดิ๊ ) สุดท้ายมันก็ไม่ง้อ เพราะมันไม่รู้ว่าผมงอน ผมก็ได้แค่บอกตัวเองว่า "จะมางี้เง้าแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้นะ มันจะเล่นกับใครมันก็สิทธิ์ของมันป่ะ ? " ประมาณนี้ ถึงแม้บางทีผมจะมีอาการเหมือนผู้หญิงบ้าง ผมก็รู้ตัวเองทุกอย่างล่ะครับ ซึ่งการที่ผมงี่เง้านี้ล่ะ มันทำให้ผมคิดว่า ต้องหยุดแล้ว เดี๋ยวมันเลยเถิด
ผมคิดแบบโง่ๆเลยว่า จะทำยังไงให้ความสนิทระหว่างผมกับมันลดลง (ผมเป็นเพื่อนที่แย่เนอะ) แต่ที่ผมทำผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ ผมทำตัวเปลี่ยนไปแบบประมาณว่า หยิ่ง ไม่อยากคุย ไม่เล่นเกม หาเรื่องทะเลาะ เฟซนานๆตอบทีเมื่อมันทักมา จนนานไปมันทักมาถาม "เป็นไรของ เปลี่ยนไปนะ" ผมก็ตอบได้แค่ว่า งานที่ม.ยุ่งอะ และมันก็กดแค่รูปไลท์ (นิ้วโป้งโง่ๆ) มา มันได้ผล ผมกับมันไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม ไม่ไลท์สถานนะ ไม่ติดตามกันและกัน ซึ่งต่างจากช่วงแรกมาก เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน (เกือบปี) ทะเลาะกัน ดีกัน ทะเลากัน ดีกัน จนเพื่อนๆในกลุ่มแซวว่า ผัวเมียทะเลาะกันอีกแล้ว
จนกระทั่งวันๆหนึ่งช่วงก่อนปีใหม่ไม่กี่วัน ผมกับมันทะเลาะกันรุนแรงมากถึงขั้นจะเลิกคบกันเลย ซึ่งเออมันก็ดี มันสมใจผม ผมต้องการให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมกับมันคุยแชทกันเกือบชั่วโมงแต่สุดท้ายก็ทะเลาะกันรุนแรงไปอีก โดยสิ่งทีผมจำได้คร่าวๆก็คือ ผมไม่เหมือนเดิม ไม่ค่อยสนใจมัน มันบอกผมว่าผมจะไปอยู่ทีมใหม่อะดิ ไปเหอะ ไอ้เหี้*เห็นแก่ตัวก็ไป ผมก็ได้แค่พูดกวนตี* เออ.. แล้วไง สิทธิ์ของกุป่ะ ซึ่งมันฝื่นใจผมมากกับประโยคที่ผมพูดกับมัน สุดท้ายผมบอกไม่ต้องมาอะไรกับกุละนะ มันก็บอกได้แค่ว่าเออ หลังจากการสนทนา น้ำตาผมไหลมาเป็นทาง (เรื่องจริง) กับการที่ผมต้องเสียน้ำตาให้กับเพื่อนสนิทที่ผมรักมาก รักที่รักกว่าคำว่าเพื่อน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ผมกับมันไม่ได้คุยกันไม่ได้ลบเฟซ ก็ยังติดตามกันอยู่ ช่วงแรกๆที่ผมกับมันทะเลาะกันมันชอบแชร์รูปภาพจากเพจ "เพื่อน" ถี่มาก ก็นะใครติดตามเพจนี้ก็จะรู้ดีว่าเนื้อหามันประมาณไหน ผมเห็นเหรอ.. น้ำตาตกในอะดิ แม่* เหมือนกุเลวแบบอัติโนมัติไปเลย
ผมไม่ได้คุยกับมัน 9 เดือน ไม่ได้เล่นเกมด้วยกัน (จะคลอดละ) หลังจากที่ทะเลาะ จนช่วงตุลาปี 59 ที่ผ่านมามันทักมาหาผม บอกว่าอยากคุยด้วย ทีแรกผมก็คิดอยู่นานว่าจะคุยดีไหม สุดท้ายผมก็ยอมคุย ที่ผมจำได้นะ มันอยากขอโทษถ้าหากมันทำอะไรที่ทำให้ผมต้องเสียใจ และก็มันอยากจะให้ผมกับมันมาเล่นด้วยกันเหมือนเดิม ผมก็บอกได้แค่เออ ซึ่งตอนนั้นผมไม่อยากใจอ่อน เพราะอะไร เพราะกลัวความรู้สึกของผมอีกนั้นละ แต่สุดท้ายไงล่ะ .. ยอมกับมาเล่นด้วยกันเหมือนเดิม และสนิทกันเหมือนเดิมโดยใช้เวลาไม่นานเลย ผมกับมันทำตัวลืมอดีตที่ผ่านมา กลับมาเหมือนเดิมกันเฮฮาสนุก แต่สุดท้ายไงก็เข้าลูปเดิม (Loop) ลูปที่ผมน้อยใจ งี่เง้าใส่มันอีก (เฮ้ออ เบื่อตัวเอง)
แต่อย่างว่าตอนนี้ผมอยู่ ปี 3 จะขึ้นปี 4 ละ ผมกับมันรู้จักกันก็ 2 ปีกว่าละ ผมเหนื่อยแล้วที่ต้องชวนทะเลาะแบบนี้ ทุกๆวันผมก็ได้แค่ฝื่นใจตัวเองว่า เพื่อนนะ เพื่อนนะ ไม่เกินเลยนะ อย่านะ ไม่ต้องบอกความในใจไปหรอกนะเดี๋ยวเสียเพื่อน บลาๆๆๆ ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตแบนี้แหละครับ มันมีแฟนและก็รักกันดี ผมก็ยินดีและดีใจกับมัน จากนั้นผมเองต้องเป็นฝ่ายที่ทำใจเรื่อยมา เหอะๆ ชีวิตผม
โคตรน้ำเน่า แต่มันก็เรื่องจริงนะครับ หรือว่าผมควรบอกความในใจกับมันไปเลยซะจบๆไป มันรับไม่ได้ก็เสียเพื่อนตามความต้องการของผม (และมันจะทำให้ผมต้องเสียใจมากที่สุดในชีวิต) ถามว่ารักมันมากก็รักมากยอมตายให้ได้ ผมอึดอัดหว่ะ ! ผมไม่เคยรู้สึกกับใครเลย มีมันคนเดียวจริงๆที่ทำให้ผมเป็นแบบนี้ ผมได้แต่มองหาสาวน่ารักๆตามสเปค แต่อีกใจก็ไม่อยากทำให้สาวคนนั้นต้องเสียใจ เพราะอะไร........................ " เพราะสิ่งที่ผมเป็นอยู่นี้ไง "
27 พฤษภาคม 2560
จุดๆหนึ่งของความรัก กับ เส้นบางๆของคำว่า "เพื่อน"
สวัสดีครับ กระทู้แรกครับ ไม่มีไรมากก็แค่อยากจะมาแชร์ประสบการณ์ความ(แอบ)รัก ให้ผู้อ่านได้ฟังบ้าง . . .
ตอนนี้ผมอายุก็ 21 ปีแล้ว ความรักครั้งแรกของผมอะเหรอ. . ? ตอน ม.4 ครับ แอบหลงรักสาวน่ารักตัวเล็ก เรียนเก่ง นิสัยดี แหม่.. อะไรจะเฟอเฟคขนาดนี้ผมได้มีโอกาสได้คุยกับเธอสักพักหนึ่งเองครับ แต่สุดท้ายผมก็โดนทิ้งไป โดยที่เธอให้เหตุผลว่า "ผมไม่ใช่" (เจ็บกันมาเท่าไหร่แล้วกับประโยคนี้)
จากนั้นน่ะเหรอ หึหึ เศร้า ร้องไห้ฟูมฟายสิครับกับรักครั้งแรกนี้.. กว่าจะทำใจได้ก็นานเหมือนกันนะ จากนั้นผมก็ไม่เคยคิดที่จะมอบความรู้สึกให้ดีๆให้ใครอีกเลยจนกระทั่ง.. ผมเข้ามหาลัย. . .
ผมเป็นผู้ชายสูง 171 น้ำหนัก 57 หน้าตาธรรมดา แต่ไม่บ้านไม่หล่อ แต่แอบน่ารักนิดๆเวลายิ้ม (มีคนบอกมา) มีเพื่อนชายไปกับกลุ่มเพื่อนชายทั่วๆไป นานๆทีจะมองสาวน่ารักๆถ้าไม่น่ารักจริงๆ (ผมน่าจะเป็นไบ) ผมชอบเล่นเกมส์ออนไลน์เหมือนผู้ชายทั่วๆไปอีกนั้นแหละ เป็นเกมแนว FPS ซึ่งเกมนี้เป็นเกมที่ผมเล่นมาตั้งแต่สมัยป.6 แล้ว ผมไม่เคยมีแคลนแบบจริงๆจังๆเลยจนกระทั่งมหาลัยปี 1 ผมได้รู้จักกับกลุ่มพี่ที่เล่นเกม เขาชวนเขาแก๊ง ผมก็เลยตกลงปลงใจเข้ากับพวกพี่เขา ในแก๊งครอบครัวเป็นกันเองมากครับ จะสื่อสารกันผ่าน T... (โปรแกรมคุยกันออนไลน์) นานเขาผมก็เริ่มรู้จักกันแทบทุกคน แต่จะมีคนๆหนึ่ง ซึ่งผมกำลังจะเริ่มสนิทกันมาเป็นพิเศษ. .
ผมจะแทนผมคือ A นะครับ และเพื่อนสนิทผม B (แทนง่ายๆแนี้ละ) ผมกับ B แรกๆก็เข้ากันไม่ค่อยได้ครับ เพราะเกมที่เราเล่นนั้นฝีมือผมกับ B เท่าๆกันเลย (แต่ผมเก่งกว่า) (ชะ ชมตัวเอง) แรกๆผมก็หมึนมันอะ คือแบบเหมือนมันชอบกัดผมเวลาผมเล่นไม่ดีไรเงี๊ยะ ซึ่งผมก็สวนคืนบ้างเวลามันเล่นไม่ดี ยิ้ม ผมกับ B ใช้เวลาเข้าหากันไม่นานครับ ใช้เวลา แค่ 2 อาทิตย์ ก็สนิทกันถึงขั้นด่าพ่อล่อแม่กันแล้ว ไม่นานผมก็ได้มีโอกาสไปหามันที่บ้านมันเพราะมันชวนไปเทียวงานเทศกาล (ไม่บอกนะว่าเทศกาลอะไร ปีใหม่ สงกรานต์ หรือประเพณี บลาๆ) ผมคิดว่ามันหยุดยาวผมก็เลยตัดสินใจไป ครั้งแรกที่เจอมันก็ตกใจนิดหนึ่ง มันดูดีกว่าในเฟซฯครับ สูง ขาว ตี๋ หึหึ (ตอนนั้นยังไม่ได้หวั่นไหวใดๆเลยครับ) พอถึงมันก็ชวนไปกินหมูทะเลยครับ บอกเสี้ยนจัดไม่ได้กินนาน เราก็ไปกินกันโดยมันบอกว่าเลี้ยงในโอกาสที่ผมมา (ดีว่ะ เลี้ยงกุให้ได้ตลอดนะ) จากนั้นมันก็พาไปที่บ้านมัน โดยที่บ้านมันเพื่อไปพักผ่อน เหตุการณ์ก็ไม่มีไรครับ ก็เล่นเกมกัน และก็นอนรุ่งเช้าก็พากันไปเที่ยว (กับพวกพี่ๆมัน) กลับมาก็ปาร์ตี้กัน ม่าวววว เท่เท่ มันเป็นอะไรที่ผมมีความสุขมากครับ ลืมบอกไปนะครับมันมีแฟนแล้วเป็นผู้หญิงนั้นล่ะ ซึ่งผมก็รู้ดี.. ผมอยู่กับมัน 2 วันก็กลับเพราะต้องกลับมาเรียนต่อ แต่มันเป็น 2 วันที่มีความสุขแปลกๆ วันที่มันส่งผมมาขึ้นรถ ทำไมความรู้สึกผมมันบอกว่า "ไม่อยากไปเลย" ผมนั่งริมหน้าต่างรถจอดอยู่ชานชาลา มันนั่งอยู่เก้าอี้ ผมเห็นมัน มันเห็นผม มันมองมา มันพยัคหน้าพร้อมกับยิ้มแบบอาลัย (กุไม่ได้ไปตายสักหน่อย เศร้า ) และก็ส่งข้อความมาว่า "เดินทางปลอดภัยนะพวก" ผมเปิดอ่านผมขนลุกแปลกๆ (ไม่ได้ปวดขี้นะดักไว้!!) ผมก็ได้แค่ตอบว่า "เออๆ แล้วเจอกันโอกาสหน้า" ผมกับมันคุยกันสักพักรถก็ออก ความรู้สึกนั้นผมบอกไม่ถูกจริงๆ มีความสุขปนความเสียใจที่ต้องจากกับมันแล้ว ตลอดเวลาที่ผมอยู่กับมัน มันดีกับผมมาก (ซึ่งมันก็ต้องดีกับเพื่อนเป็นธรรมดาล่ะ ผมเข้าใจดี) ซึ่งตรงนี้แหละมันทำให้ผมหวั่นไหวและเหตุการณ์ครั้งนั้น มันคือจุดเริ่มต้นของความรักของผมอีกครั้งแล้ว . .
ผมกลับถึงห้องพร้อมกับความคิด ที่ว่า . . . . ( คิดตามผมเข้าห้องมาเปิดประตูห้อง ปิดประตูเอาหลังพิงประตูพร้อมกับมองไปที่เพดานมุมห้องแล้วถอนใจหายพร้อมกับรำพึงในใจว่า " ไม่ได้นะไอ้สั** มันเพื่อนนะ " ) หลังจากวันนั้นเราก็เล่นเกมกันตามปกติกับกลุ่มเพื่อนๆพี่ๆ แต่ผมเวลาส่วนมากผมก็จะอยู่แต่กับไอ้ B ซะส่วนใหญ่ ซึ่งตรงนี้ล่ะที่ผมจะเติมาคำว่าสนิทไว้หลังคำว่าเพื่อนแล้ว เพราะอะไร. . เพราะเวลามันเดือนร้อมผมก็ช่วย เช่น. . คอมโดนไวรัส- (เข้าเว็บโป๊ โหลดนู้นี้) เดือนร้อนเรื่องตัง อะ กุโอนให้ ถึงเวลามันก็คืน เรียกได้ว่าชีวิตผม ไอ้เหี้** นี้แหละผมสนิทสุดแล้ว
แต่ความสนิทนี้มันมีความรักเข้ามาด้วยนี้สิ ที่ผมหนักใจ มันใช่เวลาที่เราเล่นเกมหรือคุยกันส่วนใหญ่เราอยู่ด้วยกัน แต่บางครั้งเวลาที่มันไปเล่นกับคนอื่น หรือแบบประมาณว่ามันไม่ตอบผม ผมก็จะหวงมัน(อาการประมาณว่าหมาหวงก้าง) ซึ่งตรงนี้แหละที่ผมมากไปกับมัน แต่ผมไม่ได้บอกกับมันตรงๆหรอกนะว่าผมอะหวงมัน ก็แค่ใช้น้ำเสียงที่เปลี่ยนไปนิดหน่อย (อารมณ์หญิงก็มาว่ะ หัวเราะ ) (กุงอนอยู่น่าาา ร้องไห้ ง้อกุดิ๊ ) สุดท้ายมันก็ไม่ง้อ เพราะมันไม่รู้ว่าผมงอน ผมก็ได้แค่บอกตัวเองว่า "จะมางี้เง้าแบบไม่มีเหตุผลไม่ได้นะ มันจะเล่นกับใครมันก็สิทธิ์ของมันป่ะ ? " ประมาณนี้ ถึงแม้บางทีผมจะมีอาการเหมือนผู้หญิงบ้าง ผมก็รู้ตัวเองทุกอย่างล่ะครับ ซึ่งการที่ผมงี่เง้านี้ล่ะ มันทำให้ผมคิดว่า ต้องหยุดแล้ว เดี๋ยวมันเลยเถิด
ผมคิดแบบโง่ๆเลยว่า จะทำยังไงให้ความสนิทระหว่างผมกับมันลดลง (ผมเป็นเพื่อนที่แย่เนอะ) แต่ที่ผมทำผมไม่มีทางเลือกอื่นแล้วจริงๆ ผมทำตัวเปลี่ยนไปแบบประมาณว่า หยิ่ง ไม่อยากคุย ไม่เล่นเกม หาเรื่องทะเลาะ เฟซนานๆตอบทีเมื่อมันทักมา จนนานไปมันทักมาถาม "เป็นไรของ เปลี่ยนไปนะ" ผมก็ตอบได้แค่ว่า งานที่ม.ยุ่งอะ และมันก็กดแค่รูปไลท์ (นิ้วโป้งโง่ๆ) มา มันได้ผล ผมกับมันไม่ค่อยได้คุยกันเหมือนเดิม ไม่ไลท์สถานนะ ไม่ติดตามกันและกัน ซึ่งต่างจากช่วงแรกมาก เป็นแบบนี้อยู่หลายเดือน (เกือบปี) ทะเลาะกัน ดีกัน ทะเลากัน ดีกัน จนเพื่อนๆในกลุ่มแซวว่า ผัวเมียทะเลาะกันอีกแล้ว
จนกระทั่งวันๆหนึ่งช่วงก่อนปีใหม่ไม่กี่วัน ผมกับมันทะเลาะกันรุนแรงมากถึงขั้นจะเลิกคบกันเลย ซึ่งเออมันก็ดี มันสมใจผม ผมต้องการให้เป็นแบบนี้อยู่แล้ว ผมกับมันคุยแชทกันเกือบชั่วโมงแต่สุดท้ายก็ทะเลาะกันรุนแรงไปอีก โดยสิ่งทีผมจำได้คร่าวๆก็คือ ผมไม่เหมือนเดิม ไม่ค่อยสนใจมัน มันบอกผมว่าผมจะไปอยู่ทีมใหม่อะดิ ไปเหอะ ไอ้เหี้*เห็นแก่ตัวก็ไป ผมก็ได้แค่พูดกวนตี* เออ.. แล้วไง สิทธิ์ของกุป่ะ ซึ่งมันฝื่นใจผมมากกับประโยคที่ผมพูดกับมัน สุดท้ายผมบอกไม่ต้องมาอะไรกับกุละนะ มันก็บอกได้แค่ว่าเออ หลังจากการสนทนา น้ำตาผมไหลมาเป็นทาง (เรื่องจริง) กับการที่ผมต้องเสียน้ำตาให้กับเพื่อนสนิทที่ผมรักมาก รักที่รักกว่าคำว่าเพื่อน ซึ่งมันเป็นไปไม่ได้ ผมกับมันไม่ได้คุยกันไม่ได้ลบเฟซ ก็ยังติดตามกันอยู่ ช่วงแรกๆที่ผมกับมันทะเลาะกันมันชอบแชร์รูปภาพจากเพจ "เพื่อน" ถี่มาก ก็นะใครติดตามเพจนี้ก็จะรู้ดีว่าเนื้อหามันประมาณไหน ผมเห็นเหรอ.. น้ำตาตกในอะดิ แม่* เหมือนกุเลวแบบอัติโนมัติไปเลย
ผมไม่ได้คุยกับมัน 9 เดือน ไม่ได้เล่นเกมด้วยกัน (จะคลอดละ) หลังจากที่ทะเลาะ จนช่วงตุลาปี 59 ที่ผ่านมามันทักมาหาผม บอกว่าอยากคุยด้วย ทีแรกผมก็คิดอยู่นานว่าจะคุยดีไหม สุดท้ายผมก็ยอมคุย ที่ผมจำได้นะ มันอยากขอโทษถ้าหากมันทำอะไรที่ทำให้ผมต้องเสียใจ และก็มันอยากจะให้ผมกับมันมาเล่นด้วยกันเหมือนเดิม ผมก็บอกได้แค่เออ ซึ่งตอนนั้นผมไม่อยากใจอ่อน เพราะอะไร เพราะกลัวความรู้สึกของผมอีกนั้นละ แต่สุดท้ายไงล่ะ .. ยอมกับมาเล่นด้วยกันเหมือนเดิม และสนิทกันเหมือนเดิมโดยใช้เวลาไม่นานเลย ผมกับมันทำตัวลืมอดีตที่ผ่านมา กลับมาเหมือนเดิมกันเฮฮาสนุก แต่สุดท้ายไงก็เข้าลูปเดิม (Loop) ลูปที่ผมน้อยใจ งี่เง้าใส่มันอีก (เฮ้ออ เบื่อตัวเอง)
แต่อย่างว่าตอนนี้ผมอยู่ ปี 3 จะขึ้นปี 4 ละ ผมกับมันรู้จักกันก็ 2 ปีกว่าละ ผมเหนื่อยแล้วที่ต้องชวนทะเลาะแบบนี้ ทุกๆวันผมก็ได้แค่ฝื่นใจตัวเองว่า เพื่อนนะ เพื่อนนะ ไม่เกินเลยนะ อย่านะ ไม่ต้องบอกความในใจไปหรอกนะเดี๋ยวเสียเพื่อน บลาๆๆๆ ทุกวันนี้ผมใช้ชีวิตแบนี้แหละครับ มันมีแฟนและก็รักกันดี ผมก็ยินดีและดีใจกับมัน จากนั้นผมเองต้องเป็นฝ่ายที่ทำใจเรื่อยมา เหอะๆ ชีวิตผม
27 พฤษภาคม 2560