ไม่รุ้จะเริ่มยังไง ขอเล่าตั้งแต่เริ่มแรกเลยล่ะกันนะ เราก็แค่อยากรุ้ความรู้สึกของผู้ชายว่าทำแบบนี้คือคิดอะไรอยู่
เราเคยมีแฟนที่เจ้าชู้มาก่อน คือทุกวันจมอยู่กับความเสียใจ เรามารู้ตัวอีกทีก็กลายเป็นแค่ตัวสำรองของเขา เราก็เลือกที่จะเดินออกมาตั้งต้นใหม่...
จากจากลาครั้งนึง ในแต่ละวันผ่านไปอย่างยากลำบากมาก
แต่เรามีเพื่อนที่ดี ที่คอยอยู่ด้วยในวันที่เราไม่มีใคร เพื่อนในกลุ่มจะเคยได้ยินเราพูดบ่อยมาก ว่าจะไม่มีใครแล้ว คือไม่อยากจะเจ็บซ้ำอีก
อาการอกหักมันเจ็บ และทรมานมาก เราใช้ชีวิตอยู่กับเพื่อน กิน เที่ยวกลางคืน ออกแทบทุกวัน เพื่อให้ไม่มีเวลานึกถึงภาพเก่าๆ พอเวลาผ่านไป

วันนึงเราได้เจอกับผู้ชายคนนึง .... ที่จริงเราควรจะเจอกันและรู้จักกันมานานแล้วล่ะ
แต่ด้วยตอนนั้นเราไม่เคยมองผู้ชายคนไหน หรือให้ความสนใจใครนอกจากคนที่เราคบอยู่ ทำให้เราไม่เคยเห็นคนๆนี้ในสายตามาก่อน ทั้งๆที่เราก็อยู่ใกล้กัน
ภาพแรกที่เห็น คือเขาเป็นคนเฟรนลี่ อบอุ่น ดูเป็นผู้ใหญ่ แค่ประโยคไม่กี่ประโยคในคืนนั้นที่เขาทักทายเพื่อนเราและเรา มันใช่อ่ะ แบบที่รอคอยเลย
ผู้ชายคนนี้เรียนอยู่คณะเดียวกับเราค่ะ รู้จักกับเพื่อนเรา คืนนั้นกลับมาเราเลยพยายามหาเฟสเขาจากในเฟสเพื่อนเรา
สุดท้ายก็เจอค่ะ ตอนแรกก็ส่องก่อน ใช้เวลาคิดอยู่สักพักนึงว่าจะแอดเฟรนดีไหม สุดท้ายเราคิดว่าถ้าเราไม่ลองดูก็คงจะไม่รู้
ถ้าเรามัวแต่ปิดตัวเองแล้วเมื่อไหร่เราจะเจอคนที่พร้อมจะยืนอยู่ข้างเรา อย่างน้อยถ้าความสัมพันธ์มันไม่พัฒนาเราก็ได้คนรู้จักเป็นเพื่อนร่วมโลกเพิ่มอีกคน

พอเอดเฟรนไป ก็พยายามสืบดูก่อนว่าเขามีคนคุยอยู่แล้วหรือยัง  คือทุกวันนี้กลัวมากกับคนเจ้าชู้  คนคบซ้อน  มันทำเราเจ็บสุดๆ
ใจนึงก็อยากทักไปหาแต่ไม่กล้า เลยนิ่งไว้ก่อน
สุดท้ายคืนนั้นแหละ เขาก็ทักมาหาเรา ตอนนั้นดีใจนะ  ดีใจมาก มันบอกไม่ถูก คนไม่มีแฟนมาสักพักอ่ะนะ ก็เหงาอ่ะอยากมีคนมาคุย อยากมีคนไว้ให้ดูแล
เราก็คุยกันมาสักระยะนึง เริ่มไปไหนมาไหนด้วยกัน แต่ยังไม่ใช้สถานะแฟน ความผูกพันธ์มันเริ่มมากขึ้นทุกวัน

เราเริ่มรู้สึกว่าเราสามารถใช้คำว่ารักกับเขาได้แล้วจริงๆ คือเราเป้นคนใจร้อนมาแต่ไหนแต่ไรแล้ว เลยตัดสินใจถามเขาเลยว่า
เรารู้สึกดีเหมือนกันหรือป่าว ถ้าเรารู้สึกเหมือนกันเรามาคบกันไหม แต่ถ้าไม่ได้รู้สึกแบบเดียวกับเรา เราจะได้รีบถอยออกมา ก่อนที่ความรู้สึกมันจะมากไปกว่านี้  (เอาง่ายๆขอคบผู้ชายก่อนประมาณนั้น) จากวันนั้นจนวันนี้ เราก็ใช้สถานะแฟน มาเป็นเวลา 3 ปี

สิ่งที่รู้สึกว่าเขาคือคนพิเศษ และทำให้เรารักเขามาก คือ เขารักครอบครัว เขาเปิดเผย พาเราไปรู้จักใครต่อใครมากมาย มันรู้สึกดีเพราะเราไม่เคยได้รับการกระทำแบบนี้มาก่อน กับแฟนเก่าเราเหมือนตุ๊กตาที่ถูกเก็บเอาไว้ในกล่องที่ปกคลุมไปด้วยขี้ฝุ่นมากมาย
วันนี้มีคนหยิบเราขึ้นมา ปัดฝุ่น ดูแลรักษา คอยแต่งแต้มสีสันให้กับมามีชีวิตอีกครั้ง
ตลอดเวลาที่คบกันมาไม่เคยมีเรื่องผู้หญิงมาเป็นปัญหา หรือทำให้เราหนักใจเลย นี่คือสิ่งที่เราสามารถบอกใครต่อใครได้ว่าเรารักเพราะอะไร

แต่ในชีวิตมันไม่มีทางเดินที่สวยหรูอย่างเดียว อุปสรรคก็ย่อมมีระหว่างทาง
เขาเหมือนคนสองบุคลิก ตอนดีก็ดีใจหาย ตอนโกรธอย่าให้พูดถึง....
เราจำได้เลยครั้งแรกที่เขาขึ้นเสียงกับเรา  แบบตะคอกแบบดังมาก โกรธนะ เสียใจด้วย แต่เราพยายามท่องไว้ในใจเสมอ ว่าต่อให้โกรธยังไงเราจะไม่ใช้คำหยาบ (ย้อนไปตอนคบแฟนเก่า คือเราด่ามันแบบหยาบสุดตีน ทั้งโพสเฟสด่า สารพัด พอตอนที่โสดอยู่คนเดียวก็ได้ทบทวนการกระทำเก่าๆ ก็เลยบอกกับตัวเองว่า ต่อไปถ้ามีรักครั้งใหม่เราจะไม่ทำตัวแบบนี้อีก เราจะได้รักษาเขาไว้ได้นานๆ) หลังจากครั้งแรกมันก็มีครั้งที่สอง สาม และครั้งต่อๆมา

เราเคยทะเลาะกันจำไม่ได้แล้วว่าเรื่องอะไร เราพูดกับเขาประโยคนึงว่า ให้เกียรติกันบ้าง ... เขาก็หายเงียบไป สุดท้ายสิ่งที่เราเจอ คือ เขาขนของของเราที่อยู่ห้องเขา เอามาโยนใส่ ในเวลานั้นมีทั้งเพื่อน ทั้งพี่อยู่ด้วย แล้วก็พูดใส่เราว่า กลับไปอยู่ห้องตัวเองบ้างนะ
เวลานั้นมันแย่มากๆ นั่งร้องไห้มันอยู่ตรงนั้น คนรอบข้างก็คงจะอึ้งไม่แพ้กัน เรากลายเป็นผู้หญิงหน้าด้านไปทันที คือต้องบอกว่าเราไม่ได้อยู่ด้วยกัน มีแค่บางช่วงเท่านั้นที่จะไปหาบ้าง แล้วก็จะอยุ่ด้วย 2-3 วัน บางทีนานหน่อย ก็เกือบอาทิตย์  
ชีวิตโคตรโหดร้าย .... แต่สุดท้ายก็ไม่จำไง เพื่อนๆก็บอกว่าเลิกเหอะทำขนาดนี้ แต่เราก็บอกเพื่อนบ่อยครั้งตั้งแต่แฟนคนเก่า ว่า เราไม่ใช่ผู้หญิงนับสาม เราให้โอกาสกับคนที่เรารักได้เสมอ .... ถ้าวันไหนเราทนไม่ได้เราจะไปเอง
แล้วเวลาต่อๆมาเราก็ทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้าง ปนๆกันไป เวลาเขาดีก็ดีมากๆ ไม่รุ้จะอธิบายยังไง วันสำคัญ เทศกาล เราก็พยายามทำให้มันสำคัญนะ
มันเหมือนเราเติมความรักให้กัน ไม่ใช่ว่าจืดชืดไปตลอด เขาเป็นคนที่ตั้งแต่คบกันมา พูดคำว่าขอโทษ กับเรา แค่ 3ครั้ง
จำได้เลยครั้งแรกที่เขาพูดขอโทษเรา ตอนนั้นเราอยู่บ้าน คุยกันทางโทรศัพท์ ตอนนั้นที่ได้ยินคือแบบ น้ำตาไหลตอนคุย แต่ก็ข่มไว้นะไม่ให้เขารู้ว่าร้องไห้
คือมันบอกไม่ถูกรู้สึกดี ที่เขาเห็นเรายังอยู่ตรงนี้ ยังสำคัญที่พอจะเอ่ยคำว่าขอโทษ ต่อจากสามครั้งที่เคยได้ยินมันก็ไม่มีอีกเลย
เวลาทะเลาะกันไม่ว่าจะเขาหรือเราที่ผิด มีแต่เราขอโทษ เราตามง้อ เขาหายไปเราก็ทักแชทหา โทรหา
ทุกวันนี้เราเหนื่อยใจ และหดหู่มากเลย บางทีอยากเล่าให้เพื่อนฟังทั้งหมด แต่ก็ไม่อยากรบกวนให้เพื่อนมาฟังแต่ปัญหาของเรา
บางวันเราทำงานมาเหนื่อยๆ แค่อยากได้ยินคำว่า รัก คิดถึงบ้าง พอเราถามไปว่าคิดถึงไหม รักเค้าป่าว ส่วนใหญ่ก็จะได้สติ๊กเก้อกลับมา
หรือไม่ก็เปลี่ยนเรื่องไปเลย

ในแต่ละวันเราเห็นคนรู้จักมีแฟน เขาก็พากันเที่ยวบ้าง หยอกล้อกันบ้าง มีอารมณ์มุ้งมิ้ง พอหันกลับมามองตัวเอง มันเหมือนอยู่คนเดียว เราชวนไปไหนก็ไม่ค่อยอยากไป คบมา 3 ปี เราอยากไปเที่ยวต่างจังหวัดด้วยกันสองคนบ้าง ยังไม่มีโอกาสไป  เขาเป็นคนติดเพื่อนเวลาจะไปต่างจังหวัดก้ต้องไปพร้อมเพื่อนเยอะๆ ผุ้หญิงทุกคนเราเชื่อว่าอยากมีโมเม้นไปเที่ยวแค่สองคนบ้าง ซึ่งเรายังไม่เคยได้สัมผัสโมเม้นแบบนั้นเลย เศร้าจริงจัง เวลาแบบอยากออกไปนั่งชิล ฟังเพลงตอนกลางคืนเวลาเราชวนเขาไม่อยากไปกับเรา นับครั้งได้ที่ไปกับเราและเพื่อนเรา แต่พอเวลาเพื่อนชวนเขา เขาก็ออกไปกับเพื่อนแทบทุกครั้ง ถ้าเขาชวนเราไปด้วยเราก็ไปอย่างเต็มใจทุกครั้ง  เขาบอกว่าไปกับเพื่อนเราก็ไม่รู้จะคุยอะไร ลองมองในทางกลับกันค่ะ เราก็คุยไม่เก่ง บางทีในวงเหล้าเพื่อนเขาเราพูดนับคำได้ อาศัยยิ้มเยอะๆไว้ก่อน เราก็พยายามทำให้มันดีที่สุดนะ  บางคำได้ฟังแล้วมันจี๊ดอ่ะ คือเหมือนเราพยายามใส่อะไรไปแต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับมามันไม่คุ้มเลย


เวลาความคิดเห็นไม่ตรงกัน เราเป็นคนที่รู้สึกอะไรก็พูดไปบอกไป ว่าตอนนี้เราเป้นยังไง พอบอกไปกลายเป็นปัญหาไปอีก แล้วจบลง ด้วยคำว่า น่าเบื่อ รำคาญ ใช่ค่ะ เราเป็นผู้รับฟังคำแบบนั้นมาโดยตลอด โคตรเสียใจทุกครั้งที่ได้ยิน แต่ก็ทนไง ก็ไม่เข้าใจตัวเองเลย

วันไหนไม่ได้เจอกัน แทนที่เราจะคุยกันบ้าง เหมือนคนเป็นแฟนกันเหมือนคู่อื่นบ้าง เวลาเราชวนคุยไป ก็บอกว่าดูหนัง เล่นเกมส์ สุดท้ายก็ต่างคนต่างอยู่
นี่ขนาดเราอยู่ใกล้กันนะ ....... ถ้าเราไม่เป็นฝ่ายไปหา ก็ไม่ได้เจอกัน มันเศร้านะ  เศร้ามาก  เราเหมือนเป็นเพื่อนกินข้าวไปวันๆ เหมือนเขาไม่ได้อยากรับรู้ทุกข์ สุข อะไรของเราเลย บางทีนอนร้องไห้ ตอนคบกับแฟนเก่าถึงเป็นแค่ตัวสำรองแต่ไม่เคยเหงาเท่านี้เลย

อาทิตย์นี้เกือบทั้งอาทิตย์ เราเพิ่งเจอกันแค่วันเดียว เขาได้งานใหม่ ก็เข้าใจว่าช่วงแรกอาจจะยุ่งๆหน่อย แต่เราไม่ได้ต้องการให้มาคุยกับเราตลอดเวลา
แค่อยากให้บอกบ้างว่าตอนนี้เลิกงานแล้วนะ  กำลังกลับนะ  แต่มันก็ไม่มี ทั้งอาทิตย์เราเป็นคนถามไปก่อนตลอด แล้วทำงานจันทร์ถึงศุกร์ กินเหล้าไปแล้ว 3 วัน วันที่กินเหล้าคนเป็นแฟนมันก็ต้องห่วงหรือป่าววะ ต้องคอยถาม คอยห้าม แต่ก็ห้ามไม่เคยได้
ทั้งอาทิตย์ไม่มีอะไรที่คุยเป็นเรื่องเป็นราวได้เลย  มีแค่สองสามประโยค แล้วก็หายไป วันหยุดแทนที่จะนึกถึงเราบ้างก็ไม่มี ก็หายเงียบไปอีกทั้งวันจนมืด ถ้าเราอยู่ไกลกันมากกว่านี้ จะเป็นอย่างไร  

มันมีปัญหาคาใจตลอดว่าทำไมถึงยังรัก ซึ่งก็ยังหาคำตอบไม่ได้
เขายังรักเราอยู่หรือป่าว ซึ่งก็ยังหาคำตอบไม่ได้ ในบางการกระทำมันก็ดีจนลืมความบาดหมางทั้งหมด
เป็นคนโง่ โง่ที่ยังอยู่ตรงนี้ ไปไหนไม่ได้สักที
เราเป็นผู้หญิงที่อยากได้ความรัก ความเอาใจใส่บ้าง ไม่ใช่ความห่างเหิน
เธอยังรักฉันอยู่หรือป่าว.....